Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Wzmiankowana w 1539 roku, kiedy właścicielami wsi po śmierci Nickela von Rabenau zostają jego trzej synowie. Posiadali dobra do XVIII wieku. W XVIII wieku dobra podzielone pomiędzy trzech właścicieli: majątek A posiadała rodzina von Bomsdorf– wymieniony Georg Rudolf von Bomsdorf(1713) oraz jego syn Hans Georg von Bomsdorf, majątek B należał do Wilhelma Ferdinanda Lichnowsky von Woschütz, majątek C należał do Maximiliana Wilhelma von Rabenau. W 1713 roku wg P.Schwarz`a 2/3 należały do braci von Bomsdorf, będących na służbie w wojsku polskim i saksońskim a na majątku siedział Hans Georg von Bomsdorf. Trzecia część była dzierżawiona przez  porucznika wojska polskiego Wilhelma Ferdinanda Lichnowsky von Woschütz a właściciel von Rabenau mieszkał w Brzeźnicy. W 1718/19 roku majątek podzielony będący w posiadaniu: Georga Rudolfa von Bomsdorf oraz Maximiliana Wilhelma von Rabenau(dzierżawca części dóbr). Pod koniec XVIII wieku majątek posiadali baronowie von Troschke– wzmiankowany Erns zmarły w 1839r. Od 1842 roku właścicielem majątku był kupiec Friedrich Beyrich z Berlina. Od połowy XIX wieku do początku XX wieku dobra są własnością hrabiów von T(h)iesenhausen(1854-1903)- wymieniona Antonie, z domu Klein. W 1879 roku dobra należące do wdowy von Tiesenhausen obejmowały 500,02 ha gruntów. W 1896 roku majątek należący do wdowy Antonie von Thiesenhausen, z domu Klein obejmowały 470,45ha gruntów. W 1914 roku majątek o powierzchni 500ha należał do Paula Lehmann. W 1926 roku dobra były w rękach Bruno Schindelmeiser. W 1929 roku majątek o areale 340ha w rękach Margarete Reinbeck. Majątek do 1945 roku należał do rodziny Reinbeck.

W południowo-zachodniej części wsi położony był majątek ziemski. Pozostałością po założeniu są resztki parku krajobrazowego oraz zabudowań gospodarczych.

Wieś położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Początki wsi sięgają połowy XIII wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1303r.(Langopol) oraz wielokrotnie w latach: 1412(Langenpfuhl), 1434(Langpol), 1435(Lampul), 1497(Langfol, Langffol), 1500(Langenpfuel), 1510(Lankpul), 1520(Lanskful), 1563(Langwvl), 1564(Lankphol), 1577(Langfeld), 1580(Langfuld). Należała w tym czasie do zakonu templariuszy. Później wieś przeszła na własność joannitów łagowskich. Wg spisu z 1718/19 roku własność joannitów z Łagowa. Po sekularyzacji dóbr kościelnych majątek przejmuje państwo pruskie. We wsi niewielki majątek z dworem należący w XX wieku do rodziny Vollmar– wymieniony Karl Vollmar. W 1914  i 1929 roku majątek obejmował 158ha i należał do Karla Vollmar. W 1929 roku we wsi dwa większe gospodarstwa należące do: Otto Hennig(82ha), Georga Noske(46ha).

Wieś położona w gminie Szlichtyngowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1277 roku(Wissonowo) w dokumencie sygnowanym przez księcia Przemysła I. W 1307 roku(Villa Stephani) własność rycerza Stefana. Wymieniana kolejno w 1336(Swos), 1386(Swas), 1409(Swoszino), 1528(Schvusch), 1560(Swusyn). Jako właściciel wsi w 1447 roku wymieniany jest Andreas von Pusch, w 1500 roku Bartholomaus von der Heide.  W 1517 roku wieś stanowi własność Kaspra von Braun(e). W 1612 roku wieś posiada Balthasar von Zweck ale już w 1634 roku wymieniany jest jako właściciel wsi Hans Wolff von Rechenberg. W drugiej połowie XVII wieku wieś posiada rodzina von Schlichting– wymieniony Maxymilian Samuel von Schlichting(1660), Augustinus Constantine von Schlichting oraz Samuel Siegfried von Schlichting. Na początku XVIII wieku dobra są w posiadaniu Christiana Rudolpha barona von Lüttwitz(1718,1727). Od 1758 roku wieś posiada Frederick Leonard hrabia von Logau. W 1790 roku majątek posiadała wdowa Anna Theresa von Logau, zmarła w 1809 roku. W latach 40-tych XIX wieku majątek w rękach Friedricha Wilhelma von Egloffstein, który wg projektu Carla H.Knoblauch buduje nowy pałac. W 1866 roku dobra zakupił Alfred Gilka, od 1875 roku Gilka-Bӧtzow. Ostatnim właścicielem dóbr do 1945 roku był Eberhard Gilka-Bӧtzow.

PAŁAC

W pobliżu kościoła stał kiedyś pałac wybudowany (na miejscu starszego założenia) w pierwszej połowie XIX wieku. Pałac zbudowany na fundamentach dworu z przełomu XVII/XVIII wieku. Zbudowany za czasów Friedricha Wilhelma von Egloffstein wg projektu Carla H. Knoblauch, przebudowany przez Alfreda Gilka-Bӧtzow. Po 1945 roku opuszczony, w 1965 roku rozebrany. Pozostały zasypane i zarośnięte piwnice pałacu. W znajdującym się obok rozległym parku naturalistyczno-krajobrazowym zachowały się jeszcze ruiny zdewastowanego mauzoleum grobowego właścicieli majątku.

Wieś położona w gminie Lubiszyn powiatu gorzowskiego. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1282 roku, z dokumentu gdzie margrabia brandenburski wymienia swoje posiadłości i z 1300 roku(Hoenwolde), kiedy margrabia Albert nadaje miejscowość zakonnikom z Mironic koło Gorzowa Wlkp. W 1337 roku oraz w latach 1355-1406 rodzina von Wedinghe(Winning) jest w bezprawnym posiadaniu wsi. W XV wieku wieś należy do rodu von der Marwitz, właścicieli pobliskich Marwic. W 1571 roku siedział tu Hans von der Marwitz. W czasie wojny trzydziestoletniej właścicielem był Balzer von der Marwitz, podpułkownik elektora. Podczas wojny 30-letniej majątek uległ zniszczeniu łącznie ze spaleniem dworu. W 1649 roku dobra przechodzą w ręce rotmistrza von Cӧben. Prawdopodobnie chodzi o rodzinę  von Lӧben. Wymieniony Hans Guntter von Lӧben i Ursula von Lӧben z domu von Pfuel. Może to świadczyć o wcześniejszej przynależności majątku do rodu von Pfuel. Później  właścicielem majątku zostaje nadleśniczy von Mülheim i jego następcy. W latach następnych wielokrotna zmiana właścicieli. W XVIII wieku własność niejakiego Bresman`a, zarządcy domeny mironickiej, właściciela majątku w Tarnówku. Na przełomie XVIII/XIX wieku majątek w posiadaniu rodziny Bayer, wymienionej jako właściciele w 1828 roku. W 1829 roku właścicielem Wysokiej za 200000 talarów zostaje Leopold hrabia von Schlabrendorf(f) z Grӧben. Urodzony w 1794 roku był synem Heinricha hrabiego von Schlabrendorf(f)(tytuł hrabiego otrzymał w 1786 roku) oraz panny von Mützschefahl. Miał siostrę urodzoną w 1792 roku oraz przyrodnią siostrę z drugiego małżeństwa jego ojca, hrabiego Heinricha, hrabianke Johannę. Podczas służby wojskowej w Trewirze spotkał swoją przyszłą żonę, baronównę Christiane Caroline Emilie von Ryssel(ur.04.10.1797r.), z którą ożenił się w 1820 roku. Małżeństwo było bezdzietne. Zmarł 27 lipca 1851 roku w Grӧben. Christiane Caroline Emilia hrabina von Schlabrendorf(f) po śmierci męża dziedziczy majątek. Zmarła 2 września 1858 roku. Majątek odziedziczyła siostra hrabiego, Johanna von Scharnhorst. Była przyrodnią siostrą hrabiego Leopolda, urodzoną 22 kwietnia 1803 roku. Swojego przyszłego męża poznała na przyjęciu weselnym brata, w Trewirze. Friedrich Gerhard August von Scharnhorst był w tym czasie na służbie w Trewirze jako kapitan kawalerii 8 Pułku Ułanów. Był synem generała Gerharda Johanna Davida von Scharnhorst. Po odejściu ze służby w stopniu majora w 1825 roku zakupił wraz z żoną majątek należący wcześniej do rodu von Schlabrendorff, Siethen. Po krótkiej chorobie umiera w październiku 1826 roku pozostawiając 23-letnią wdowę z roczną córeczką, Johannę. Majątek w 1850 roku obejmował 3467 akrów ziemi. W 1857 roku umiera jego córka. Wdowa po majorze, Johanna von Scharnhorst umiera w 1866 roku. Majątek dziedziczy córka pierwszej siostry hrabiego Leopolda, Marie von Kalckreuth, z domu von Uslar-Gleichen. żona kapitana D. von Kalckreuth. W 1879 roku majątek obejmował 900,27ha gruntów. W 1914 roku majątek obejmował 898ha i należał do majora Alfreda von Kalckreuth. W 1929 roku własność  chociebuski fabrykant Dr. Martin Bum, 898ha.  Ostatnim właścicielem dóbr była rodzina Bum.

ZESPÓŁ PAŁACOWO-DWORSKO-FOLWARCZNY

PAŁAC

Około 1840 roku hrabia Leopold von Schlabrendorff buduje nowy pałac i zakłada ogród, którego projektantem jest Lenne. Prawdopodobnie w latach 1861-62 pałac zostaje przebudowany w stylu neogotyku angielskiego przez nowych właścicieli, Marię i D. von Kalckreuth. Nie zachował się do naszych czasów. Pozostałością jest zdziczały park o pow. ok. 9 ha.

DWÓR

Pierwsza siedziba powstała za czasów rodu von der Marwitz, która spłonęła w 1634 roku podczas działań wojny 30-letniej. Dwór odbudowany w 1698 roku. Później wielokrotnie przebudowywany. Na terenie Wysokiej w otoczeniu budynków gospodarczych stoi dwór prawdopodobnie zarządcy majątku.

FOLWARK

Przy drodze na zachodnim krańcu wsi znajdował się folwark. Pozostałością po założeniu jest budynek mieszkalny i gospodarczy.

Wieś gminna położona w powiecie żagańskim. Należała do majątku w Przewozie. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1427 roku. Była wtedy własnością rodu von Melhose. Kolejni właściciele to: von Schellendorf(1571), von Dyhrrn(1595-1630). W tym czasie część majątku posiadała rodzina von Schwenischen(von Schweinach)(1603-1606), książę von Wallenstein(1630). W 1630 roku dobra w rękach hrabiego von Buchheim, ale już w 1649 majątek przejmuje rodzina von Schellendorf. Kolejnym właścicielem wsi była rodzina von Rohr w latach 1654-1671. Od 1671 roku wieś stanowi domenę cesarską, która przechodzi w ręce książąt żagańskich z rodu von Lobkowitz. Od 1785 roku własność księcia Piotra von Biron. Do 1937 roku w posiadaniu jego następców- książąt de Talleyrand-Perigord. W XVII wieku wyodrębnia się część gruntów, na której książę Wacław Eusebius von Lobkowitz w 1677 roku zakłada hutę szkła. Do 1849 roku majątek ten stanowi własność cesarską. W 1849 roku majątek ten zakupił niejaki Eichner z Głogowa, który w tym samym roku sprzedał hutę rodzinie Francke z Żagania. W 1850 majątek jest w rękach niejakiego Klein, a od 1879 właścicielem jest Barth, budowniczy willi położonej na przeciwko zakładów. Był posiadaczem majątku do 1910 roku.

Ciekawe założenie. Leśniczówka? Z tyłu willa.

WILLE: Barth, Grosse, Wild & Wessel, Hadrian