Wieś położona w gminie Górzyca powiatu słubickiego. Wzmiankowana w 1317 roku. Należała wówczas do biskupów lubuskich z siedzibą w Górzycy. Później stanowiła domenę państwową. Na zdjęciu widoczny dwór należący do rodziny Heinrich. 

We wsi do 1945 roku istniał majątek ziemski. Po wojnie upaństwowiony z utworzeniem na jego terenie PGR.

Wieś położona w gminie Czerwieńsk powiatu zielonogórskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1268 roku. W 1302 roku jako właściciela wsi wymienia się Dythericha von S(Z)ydlicz. W 1305 roku jako właściciel wsi podaje się hrabiego Theodericha von S(Z)ylitz a w 1307 roku jako posiadacz dóbr podany jest Theodoricus de S(Z)yglitz. W XV wieku jako właścicieli wsi wymienia się rodzine von Lessnaw. W XVI i XVII wieku należały do możnego rodu von Rothenburg. Kolejnym właścicielem dóbr był Wenzel Rudolf von Stentzsch z Przytoku. Od 1681 roku właścicielem majątku zostaje Johann von Arnold, właściciel pobliskiego Leśniowa Wielkiego i Małego, Sudołu i Radomii, nobilitowany w 1678 roku. W ich rękach Laski były do XIX wieku. W 1844 roku dobra zakupuje Hans Adolph von Kottwitz, od którego Laski po kilku latach odkupuje August Wilhelm Hans von Schierstaedt, urodzony w 1827, ożeniony z Adelheid hrabianką von Viereck. Po jego śmierci w 1900 roku majątek dziedziczy syn, Gustaw Ludwik Hans von Schierstaedt. Rodzina von Schierstaedt posiadała majątek do 1945 roku.

Widok pałacu na zaproszeniu na polowanie organizowane przez właściciela Lasek Odrzańskich.

PAŁAC

Nieistniejący już pałac został zbudowany przez rodzinę von Arnold. Dwukrotnie przebudowywany- w 1856 roku oraz w 1911 roku. W 1945 roku spalony przez wojska radzieckie. Ostatecznie rozebrany w 1957 roku.

DWÓR

Na początku XIX wieku rodzina von Arnold buduje dwór, przekształcony przez rodzinę von Schierstaedt w oranżerię, istniejącą do dzisiaj, będącą w rękach prywatnych. Obok stał budynek cieplarni, obecnie nieistniejący.

Wieś leżąca w gminie Kożuchów powiatu nowosolskiego sięga korzeniami średniowiecza. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1220 roku. Na początku XIV wieku wymieniany jest Heinrich Sulke von Lessotendorf, późniejszy kasztelan zbąszyński i wojewoda poznański. Henryk Sułek był przedstawicielem rodu Jeleńczyków. W połowie XIV wieku wieś w posiadaniu Nicolausa von Kottwitz(1354). W 1397 roku wymieniony Siegfrid von Kottwitz, w roku 1473 Nickela von Kottwitz. Na początku XVI wieku wieś ulega podziałowi: wieś jest w posiadaniu rodziny von Promnitz i von Kottwitz. Po 1475 roku część wsi należy do Caspara von Promnitz. Jego synem był Balthasar von Promnitz(*1488-+1562), późniejszy biskup wrocławski i twórca potęgi rodu, urodzony w Lasocinie. Starszy z synów Caspar(1501) odziedziczył po ojcu majątek. Wnuk Caspara, Abraham zmarły w 1613 roku był ostatnim przedstawicielem rodu zamieszkałym w Lasocinie. Po jego śmierci dobra odziedziczył Heinrich Anselm von Promnitz, który sprzedał Lasocin. W 1621 roku umiera Pan na Lasocinie, Johann von Landskron(Landscron, Landeskron). W 1622 roku wymieniony Johann von Landskron, syn Johanna, w 1671 oraz w 1681 roku wymieniony Hans Rudolph von Landskron. Prawdopodobnie ostatni z rodu- Hans Rudolph von Landskron jest budowniczym pałacu w Lasocinie wzniesionym w latach 1679-1689. Obok pałacu założono park i wzniesiono zabudowania folwarczne. Około roku 1713 majątek przechodzi na własność rodziny hrabiów von Globen und Stambach. Wymieniony Johann Ferdinand hrabia von Globen und Stambach miał jednego syna, Christopha Erdmanna Philippa hrabiego von Globen und Stambach, który umierając w 1737 roku był ostatnim z rodu zamieszkałym w Lasocinie. W 1752 roku wieś posiadał Balthasar Abraham baron von Glaubitz und Altengabel(*1680-+1752), ożenionym z Ursulą Catheriną z domu von Stosch. W 1762/3 roku majątek zakupił emerytowany pułkownik armii pruskiej Lewin August baron von Dingelstedt(*1718-+1807). Ożeniony z Charlotte Sophie z domu von Koschenbahr. Małżeństwo było bezdzietne. Po jego śmierci majątek dziedziczy jego siostrzeniec generał major August von Lehsten, który przyjął nazwisko von Lehsten-Dingelstedt. Dobra dziedziczy jego syn, późniejszy baron Carl August(*1794-+1863). W latach 1870-1910  właścicielem majątku jest Franz Ebhardt. Od 1910 roku Maximilian von Prittwitz und Gaffron. Ostatnim właścicielem wsi jest syn Maximiliana, Hans Henning, który opuszcza majątek w 1944 roku. Ostatni właściciele remontują i przebudowują pałac. Po II wojnie światowej majątek wraz z pałacem przejęty zostaje przez PGR. W latach 90-tych XX wieku pałac przechodzi w ręce prywatne.

PAŁAC

Barokowy pałac, zbudowany w pierwszej połowie XVIII wieku, przebudowany nieznacznie w początkach XX wieku. Murowany z cegły, piętrowy, założony na rzucie prostokąta, z wydatnymi ryzalitami po bokach elewacji frontowej. Na osi fasady piaskowcowy portal, zamknięty półkoliście, w obramieniu zdobionym płaskorzeźbioną dekoracją. Nad wejściem bogato obramiony kartusz herbowy, wyżej zaś balkon z kamienną, ażurową, wykreśloną faliście balustradą. Architektoniczna dekoracja zewnętrzna ujawnia wyraźnie wpływy rezydencji żagańskiej. Uwidaczniają się one w boniowanych obramieniach okien i wertykalnej artykulacji fasad, rozczłonkowanych gęsto rozmieszczonymi boniowanymi pilastrami. Piwnice oraz sień, korytarz, klatka schodowa i przylegające do niej pomieszczenie nakryte są sklepieniami kolebkowymi i kolebkowo-krzyżowymi, pozostałe wnętrza sufitami. Dachy czterospadowe.
Kolejne przebudowy pałacu miały miejsce w połowie XIX wieku oraz na początku XX wieku.Po 1945 roku użytkowany przez PGR, pod koniec XX wieku w posiadaniu osoby prywatnej. Remontowany.