SADLNO /Zedlin/

Wieś położona w gminie Trzebiatów powiatu gryfickiego. Wzmiankowana w 1194, 1224 i 1285 roku, kiedy książę pomorski przekazał wieś klasztorowi z Białobłok. W 1328 roku należała do Reymara von Wachholtz. W 1564 roku dobra były w posiadaniu Johann von Wachholtz.

We wsi założenie dworskie.

SĄDÓW /Sandow/

Wieś położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1249 roku, przed 1350 rokiem uzyskała prawa miejskie, które zachowała do XVI wieku. Przed 1350 rokiem należała do rodu von Klepzig. Przez margrabiów przekazana joannitom. Heinrich von Klepzig z braćmi starał się o oddanie lenna ale na próżno. W 1356 roku wieś wchodzi w skład dóbr joannickich. W 1375 roku lenno otrzymał Johann von Sack. Joannici nadal posiadali część wsi. Od 1463 roku część wsi w rękach braci Jürgena, Petera i Gotsche von Scheffe, zwanych później von Schaffe, wymienieni jeszcze w 1488 roku(Gotze von Schapp) oraz w 1502 roku(Georg von Schaf). Byli przodkami późniejszych hrabiów von Schaffgotsch, którzy w 1592 otrzymali tytuł baronowski a w 1708 roku hrabiowski. W 1488 roku pojawia się Heintze von Grüneberg posiadający majątek we wsi. Jego potomkowie posiadali majątek do 1570 roku. Zmarł przed 1499 rokiem pozostawiając wdowę, Margareth, córkę Balthasara a siostrę Melchiora von Lӧben, zamieszkałą we wsi i wzmiankowaną w 1502 roku. Majątek przejął Melchior von Lӧben, który miał dwóch synów: Balzera urodzonego w 1499 roku oraz Kaspara urodzonego w 1504 roku. W 1518 roku Balzer von Lӧben sprzedał swoją część majątku mistrzowi zakonu joannitów, Georgowi von Schlabrendorf, którą później wykupił jego brat Kaspar. Kaspar von Lӧben miał syna Hermanna, wzmiankowanego w 1558 roku. Wcześniej wymieniony Melchior von Lӧben w 1556 roku sprzedał swoją część majątku bratu Siegmundowi von Lӧben. Melchior von Lӧben zmarł w 1565 roku pozostawiając wdowę Ursulę, z domu von Knobelsdorff . Jego syn sprzedał majątek Sebastianowi von Lӧben w 1570 roku, który z kolei w 1572 roku odsprzedał wieś wdowie po margrabim Hansie von Küstrin, Katharinie, z domu księżnej von Braunschweig-Lüneburg. W 1576 roku wieś zakupił Georg von Oppen. W 1580 roku rodzina von Oppen sprzedaje wieś braciom Dieterichowi i Dietlofowi von Winterfeld. Dietlof von Winterfeld ożenił się w 1576 roku z córką Georga von Oppen. Zmarł w 1611 roku. Dieterich von Winterfeld zmarł w 1595 roku. Miał trzech synów: Joachima, Philippa i Dietericha. Rodzina von Winterfeld posiadała majątek do 1725 roku, w którym to roku Samuel Adolph von Winterfeld sprzedał majątek Johannowi Christianowi Fuchs, burmistrzowi Fürstenwalde. Na przełomie lat 1734/1735 dobra przejmuje zięć Johanna Christiana, Johann Heinrich Piper, nobilitowany w 1736 roku, mianowany Prezesem Oberrechenkammer w Berlinie w 1744 roku. W 1804 roku Karl Heinrich von Piper sprzedaje dobra Wilhelmowi von Burgsdorff. Jedna z córek Wilhelma wyszła za mąż za barona Adolfa Senfft von Pilsach i od 1840 roku stali się właścicielami dóbr sądowskich. Baronowie Senfft von Pilsach posadali majątek do 1945 roku – wymienia się baronową Elisabeth i Christopha barona Senfft von Pilsach.

Sądów-park z widokiem na pałac, lubuskie

Sądów-lubuskie

sadow-2-lubuskiesadow-palac-od-frontusadow-pow-cybinka-lubuskie

Pałac wzniesiony w roku 1734 z wykorzystaniem piwnic starszej, renesansowej budowli. Barokowy pałac, założony na rzucie prostokąta, z trójbocznym ryzalitem w elewacji ogrodowej, dwukondygnacyjny, nakryty dachem mansardowym. W latach trzydziestych XIX wieku poszerzono budynek od strony południowo-wschodniej. Ten fragment posiada cechy stylowe późnego klasycyzmu. W końcu XIX wieku powiększono budynek w kierunku południowo-wschodnim. Dobudowana partia miała już cechy neogotyckie. W początkach XX wieku dostawiono do pałacu oranżerię, a także portyk w elewacji południowo-zachodniej. Przy pałacu krajobrazowy ogród z grabową aleją i starodrzewiem. Po 1945 roku pałac pozostawał w ruinie, został rozebrany. Pozostałością są resztki zaniedbanego parku krajobrazowego.sadow-1896-lubuskie

Sądów /Sandow/

Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1278 roku, której początki sięgają roku 1233, kiedy została założona na terenie należącym do cystersów z Kołbacza. Lennikami cystersów z Kołbacza była rodzina von Wedel z Chociwla, później rodzina von Kremptzow. Wieś do rodu von Kremtzow należała do XVIII wieku, w któym dochodzi do podziału wsi na 4 części, z czego trzy z majątkiem należały do rodu von Kremtzow, 1/4 gruntów do rodu von Wegener. W XVIII wieku wymieniany był Joachim Bernd von Kremtzow. W drugiej połowie XVIII wieku majątek w rękach rodu von Wedel– wymieniany Leopold Christoph von Wedel. Prawdopodobnie część dóbr drogą dziedziczenia przechodzi w ręce rodu von Glasenapp. Pod koniec pierwszej połowy XIX wieku majątek przechodzi w ręce rodu hrabiów von Schlieffen-Soldikow i należy do tej rodziny do 1945 roku. Wymienia się: hrabinę Virginie Charlotte von Schliffen(1846), Hansa Heinricha hrabiego von Schlieffen(lata 20-te-30-te XX wieku).

Wedel

Wedel hrabia 2

Wedel hrabia

Schleffen hrabiaKremzowSchlieffen 1Glasenap

Schlieffen 2

 

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Pałac zbudowany w drugiej połowie XIX wieku w stylu willi włoskiej, przebudowany na początku XX wieku. Zbudowany na planie prostokąta, kryty płaskim dachem, podpiwniczony, dwukondygnacyjny. W pobliżu park krajobrazowy o powierzchni 13,5 ha powstały na przełomie XVIII/XIX wieku wg projektu Petera Josepha Lenne.

Po 1945 roku właścicielem majątku został Skarb Państwa. Przez lata zarządzany przez PGR. Obecnie w rękach prywatnych.

Sądów pow. Pyrzyce, pałac Sądów, zachodniopomorskie Sądów pow. Myślibórz, zachodniopomorskie Sądów-pałac

 

 

 

Sądów 1934, zachodniopomorskie

Samlino /Zemlin/

Wieś położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1303 roku(Semelyn), kiedy wymieniono rycerza Dethlevusa Semelyn. W XIV wieku należała do wymarłego rodu von Wusseken, wywodzącego się od Hinricusa Wsceke lub Woseg, pochodzącego z Wusseken w pobliżu Anklam. W 1373 roku wymieniony Henning Wusseken, który sprzedał ¼ wsi biskupowi kamieńskiemu. W XV wieku część wsi należy do rodu von Steinwehr(Steinber, Steinwer). W 1438 roku biskupi kamieńscy sprzedali część gruntów należących do Rickwena Plӧtz Klausowi von Steinwehr. W 1503 roku lenno Joachima von Steinwehr. W 1619 roku książę Ulrich potwierdza lenno rodzinie von Steinwehr. W 1628 roku własność Franza von Steinwehr. W 1652 roku Jürgen Dietrich von Steinwehr sprzedaje 2/3 wsi księciu Ernestowi Bogislawowi von Croy und Aerschot  (ur. 26 sierpnia 1620 w Vinstingen, zm. 7 lutego 1684 w Królewcu), biskupowi kamieńskiemu w latach 1637-1670. Był synem księcia Ernesta de Croÿ i Anny, córki księcia pomorskiego Bogusława XIII. Książę nie był żonaty ale pozostawił po sobie nieślubnego syna z mieszczką rostocką, Dorotą Levins. Chłopiec został legitymowany przez ojca z tytułem szlacheckim jako Ernest von Croyengreiff. Zmarł bezdzietnie jako jezuita po 1680 roku. Przez ojca został wydziedziczony. Ta część majątku po śmierci księcia była własnością miasta Golczewa. Pozostałą część należącą do Hansa von Steinwehr(1/3 wsi) od 1673 roku przejmuje na własność Stenzel von Puttkamer, po śmierci którego majątek odziedziczyła wdowa a następnie Nicolaus von Puttkamer. Jednak decyzją z 1743 roku majątek za 9000 talarów dziedziczy Felix Leo von Bӧhn, którego żona Anna Margaretha z domu von Puttkamer była jedyną spadkobierczynią dóbr. Po niej majątek w 1746 roku przypadł jej jedynej córce Margarecie Sophii von Bӧhn i jej małżonkowi Franzowi Ludwigowi von Puttkamer. W 1766 roku dobra dziedziczy drugi syn Margarethy Sophii, kapitan Lorenz Friedrich von Puttkamer. W 1778 roku przejął grunty należące do miasta Golczewo i tym samym całe Samlino należało do Lorenza Friedricha. W 1800 roku urodził się Eugen von Puttkamer, niemiecki prawnik, polityk. Był prezydentem rejencji we Frankfurcie nad Odrą, w latach 1851-1860 nadprezydentem prowincji poznańskiej. Zmarł w Lubben(Spreewald) w 1874 roku. Od 1828 roku majątek jest w posiadaniu Georga Fredricha Alexandra hrabiego von Blankensee (*04.11.1792-+14.07.1867), syn Alexandra Sigismunda Richarda Friedricha Georga von Blankensee(*1747-+1817) i Augusty Dorotheii von Hagen(*1757-*1819). Był dwukrotnie żonaty: 1-mo z Ludowicą Franziską von Wessenberg-Ampringen, z którą miał córkę Marie Auguste Ludowicę Franziskę Wilhelminę(*1834), 2-do z Amalie księżniczką von Carolath-Schӧnaich. Po jego śmierci majątek odziedziczyła jedyna córka hrabiego,  Marie Augusta Ludowica Franziska Wilhelmina hrabina von Blankensee-Fircks, zamężna za Friedricha Paula Guido Clothara barona von Fircks(*1824-+1896). Po 1885 roku właścicielką jest córka, Aleksandra hrabina von Blankensee-Pückler, z domu baronowa von Fircks zu Ohlau, żona Friedricha Erdmanna Karla Gustava Alexandra hrabiego von Pückler. Ostatnim właścicielem majątku była rodzina von Sydow. Do majątku Samlino należał folwark Augustenhöhe- obecnie osada Dobromyśl. W 1910 roku kiedy właścicielką była Aleksandra hrabina von Blankensee-Pückler dobra liczyły 1171 ha gruntów. W 1928 i 1939 roku właścicielem był Dr von Sydow a dobra liczyły 995 ha gruntów.

Samlino-dwór

Pozostałością po założeniu jest park krajobrazowy z elementami ogrodu barokowego, ruiny pałacu oraz dwie aleje.

Samlino sierpień 2008 - ruina dworu w stylu willu włoskiej Samlino sierpień 2008- ruina dworu w stylu willu włoskiej001 Samlino sierpień 2008- zaniedbały park z ruiną dworu

Dobromyśl, zachodniopomorskie

Samlino 1928, zachodniopomorskie

SANICE /Sänitz/

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Przewóz powiatu żarskiego. Na początku była osadą leśna. Po raz pierwszy wymieniona w 1395 roku. Do 1417 roku Sanice należały do rodziny von Haugwitz.  W 1417 roku wieś zakupuje Claus von Kottwitz. W okolicy Sanic często grasowały bandy rycerzy-rozbójników. Za pomoc udzieloną rabusiom, ostatni męski potomek rodu von Kottwitz linii sanickiej, Krzysztof von Kottwitz został ścięty w 1510 roku. W 1517 roku od wdowy po Krzysztofie dobra zakupuje rada miejska Zgorzelca. W 1521 roku ponownie w rękach rodu von Haugwitz z linii siekierczyńsko-wysockiej. W XVI wieku dochodzi do podziału wsi na Sanice Górne i Sanice Dolne. W drugiej połowie XVI i w pierwszej połowie XVII wieku wieś należała do rodziny von Nostitz. W 1641 roku podczas wojny trzynastoletniej z rąk wrogich wojsk ginie ówczesny właściciel Sanic, Hans Casper von Nostitz. w drugiej połowie XVII wieku wieś w rękach rodów von Planitz i von Haugwitz, von Rackel. W 1655 roku obydwie części Sanic zakupuje Kurt von Reinicke, baron von Callenberg, były oficer Albrechta von Wallenstein. W XVIII i XIX wieku częste zmiany właścicieli. W XVIII wieku dobra należały do rodziny von Schlieben– wymieniony Johann Caspar. Wymienia się również rody: von Auritz, von Herzberg, , von Salz, von Gersdorf. W 1854 roku majątek w rękach rodziny Lehmann,w 1870 Strousberg. W latach 1876-1880 dobra posiada rodzina von Unruh a około 1886 roku są własnością rodziny Krüger. W 1892 roku majątek posiada rodzina von Barby, w latach 1898-1912 rodzina Wanzlick. W latach 1917-1926 właścicielem dóbr są baronowie von Kittlitz und Ottendorf– wzmiankowany Albert, urodzony w 1881 roku. Ostatnim właścicielem dóbr była rodzina Meyer wzmiankowana w 1937 roku.

Sanice, lubuskie

Sanice-park pałacowy

Sanice dwór

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

We wschodniej części wsi położony był majątek z dworem, parkiem oraz zabudowaniami gospodarczymi.

Sanice, lubuskie

SANTOCKO /Zanzin/

Wieś położona w gminie Kłodawa powiatu gorzowskiego. Po raz pierwszy informacja o miejscowości pojawia się w roku 1236 oraz w 1242 i 1255(Zambrist, Zantosine) oraz w 1300 roku(Czanzyn). Wchodziła w skład majątku opactwa w Kołbaczu z filią w Mironicach. Już w 1321 roku mowa o dobrach należących do Henninga i Wilkina Horkerów.W 1337 roku poza własnością klasztorną mowa o trzech majątkach rycerskich, należących do: rodziny Wisselow, Marcko i Paris. W 1539 roku margrabia Jan przejął dobra należące do klasztoru kołbackiego.  W 1879 roku majątek o powierzchni 221,62ha należący do domeny państwowej dzierżawił a rodzina Dietz von Bayer z Mironic. W 1896 roku majątek obejmował  230ha gruntów. W 1914 roku majątek wchodził w skład majątku w Mironicach jako domena państwowa i był dzierżawiony przez porucznika Ericha Dietz von Bayer. W 1929 roku nadal jako domena państwowa, wchodziła w skład majątku Mironicach, dzierżawcą był Dietz von Bayer.

FOLWARK

Zachował się budynek gospodarczy.