Cecenowo /Zezenow/

HISTORIA WSI

Wieś leżąca w gminie Główczyce powiatu słupskiego w województwie pomorskim. Po raz pierwszy wymieniona w 1229 roku(Cezanovo), kolejno w 1249(Cecznowo), 1400(Ceczenow), 1779(Zetzenow). W dokumentach z 1249 oraz 1252 roku zawarta jest informacja o przekazaniu wioski przez księcia pomorskiego Świętopełka II Wielkiego klasztorowi żukowskiemu. W 1333 roku wioska dzierżawiona przez Antona von Manteuffel. Dwieście lat później klasztor Norbertanek z Żukowa sprzedaje majątek(1510) Ewaldowi von Massow z Lęborka. Po bezpotomnej śmierci powraca ponownie do klasztoru Norbertanek z Żukowa. Protesty rodziny von Massow zmusiły klasztor do oddania dóbr rodznie von Massow. Kolejnymi właścicielami dóbr z rodu von Massow są: Kaspar Otto(1665-1736) oraz Joachim Ewald(1696-1769). Rodzina von Massow zamieszkiwała w Cecenowie do 1777 roku. W tym roku dobra zakupuje Moritz Heinrich von Weiher z Janowic. W 1795 roku majątek zakupił Kasper Wilhelm von Zitzewitz. W tym samym czasie zakupił również dobra w Dargoleziu. Oba majątki pozostawały w rękach rodu von Zitzewitz do 1945 roku. Ostatnim właścicielem majątku był Wilhelm Siegfried von Zitzewitz. Archiwum rodowe von Zitzewitz obecnie znajduje się w Szczecinie.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWE

W północnej części wsi położone jest założenie pałacowe składające się z: dworu zbudowanego w 1812-1814 roku, pałacu zbudowanego w latach 1864-1889 oraz łącznika łączącego pałac z dworem.

DWÓR

Budynek w stylu klasycystycznym, parterowy, zbudowany na planie prostokąta z użytkowym poddaszem, kryty dachem mansardowym. Nad wejściem głównym znajduje się portal z kartuszem herbowym rodu von Zitzewitz. Zbudowany został na miejscu starszej budowli, z której pozostawiono belkę z datą 1687.

PAŁAC

Stylizowany na zamek z czterokondygnacyjną wieżą, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem naczółkowym.

Cecenowo 1903, pomorskie

Błotno /Friedrichsberg/

Wieś położona w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard swoimi korzeniami sięga średniowiecza. Dobra wsi Błotno podległe były książętom pomorskim. W 1524 roku książę Bogusław X przekazuje wieś i majątek rodzinie von Eberstein, która od 1274 roku przebywała na tych ziemiach będąc w posiadaniu Nowogardu i okolicznych wiosek. Georg von Eberstein  buduje zamek, po którym nie ma obecnie śladu. Po śmierci ostatniego z rodu von Eberstein w roku 1663, wieś przechodzi w ręce księcia Ernesta Bogusława de Croy-d`Arschot.  Ernest Bogusław skoligacony z księciem Bogusławem XIII przez swoją matkę, Annę, córkę księcia. Był między innymi biskupem kamieńskim oraz pod koniec życia namiestnikiem generalnym Prus Książęcych. Zmarł w Królewcu w 1684 roku. Pochowany jest obok swojej matki w Słupsku. Barokowy sarkofag obecnie znajduje się w Muzeum na Zamku Książąt Pomorskich w Słupsku. Nie był żonaty. Miał nieślubnego syna z mieszczką z Rostoka, Dorotą Levins,  Ernesta von Croyengreif, który zmarł bezdzietnie jako jezuita w roku 1680.   Od 1684 wieś staje się własnością elektorów brandenburskich. W roku 1697 wieś zmienia nazwę z Quakenburg na Friedrichsberg. Od 1724 roku prawdopodobnie w rękach rodu von Devitz z Dobrej. Od 1812 roku majątek zakupiony zostaje przez Friedricha Heringa, od 1831 roku w rękach Augusta Otto Hoene(Hoehne). W 1870 roku majątek obejmował 1730 akrów ziemi a w 1879 roku kiedy właścicielem był Justus Hoehne dobra obejmowały 418,19ha ziemi. W 1905 roku majątek posiada rodzina Frasch. W 1910 roku majątek posiada rodzina Ebert a dobra liczą 470,29 ha gruntów., W 1928 roku właścicielem majątku jest Anna Machan a dobra liczą 85 ha gruntów.

Błotno-skan od Zajchowskiego Błotno, zachodniopomorskie

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Pałac nie zachował się. Pozostałością założenia jest park podworski zachowany w granicach pierwotnego założenia, z XIX wieku z licznym starodrzewiem, z kilkusetletnim dębem, pod którym jak mawia legenda odpoczywały wojska Czarnieckiego.  W części centralnej założenia, na niewielkim wzniesieniu zlokalizowany był cmentarz rodowy.

Białowąs /Balfanz/

HISTORIA WSI

Miejscowość położona w gminie Barwice powiatu szczecineckiego. Wieś o średniowiecznej metryce. Prawdopodobnie założona w XII wieku. Przez kilkaset lat należała do rodu von Glasenapp. W XVII wieku wieś należała do Otto Casimira von Glasenapp/03.06.1642-11.05.1710/, radcy miejskiego, sędziego i naczelnika w Białogardzie, dziedzicznego pana zamku i pałacu w Barwicach. Do lat 90-tych XX wieku jego epitafium znajdowało się w kaplicy grobowej w Białowąsie. Po 1830 roku następuje upadek ekonomiczny rodu skutkujący sprzedażą majątku rodzinie von Rittberg. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku był Friedrich Wilhelm Graf von Rittberg. Po II wojnie światowej w rękach Skarbu Państwa. W pałacu mieścił się ośrodek szkoleniowy. Obecnie w rękach prywatnych.

Białowąs-pałacBiałowąs zachodniopomorskieBiałowąs2skan od Zajchowskiego

Białowąs-pałac

Białowąs-pałacBiałowąs-skan od Zajchowskiego

 

PAŁAC

Prawdopodobnie po 1830 roku na murach starszej budowli, prawdopodobnie dworu, nowi właściciele zbudowali pałac w stylu neogotyku angielskiego. Nad wejściem głównym herb rodu von Rittberg. Pałac zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, z dwoma ryzalitami na narożach, dach zróżnicowany, cztero- i dwuspadowy. Pałac posiada piękne dobrze zachowane witraże oraz na piętrze salę myśliwską.

PARK  

Prawdopodobnie wraz z wybudowaniem pałacu powstał park krajobrazowy o powierzchni 6,5 ha. Park o cechach eklektyzmu romantycznego ze stawem rozpościerającym się przed pałacem z cennymi gatunkami drzew. Pod koniec XIX wieku wzbogacony o roślinność obcego pochodzenia.

ZAŁOŻENIE FOLWARCZNE

Założenie składa się z: nieregularnego dziedzińca, domu zarządcy z 1906 roku, dawnego budynku ogrodnika z końca XIX wieku, budynków gospodarczych.

Screen Shot 142

Bełczna /Neukirchen/

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Łobez powiatu łobeskiego. Początkami historia wsi sięga średniowiecza. Do 1691 roku należała do rodu von Borck. Istnieje informacja, że majątek został w 1755 roku sprzedany Fundacji Maryjnej. W XVIII wieku 3/4 wsi było w posiadaniu rodziny Herr(1756). Do początku XIX wieku majątek był własnością rodziny von Borcke– wymieniony Carl von Borcke. W połowie XIX wieku dobra były w rękach rodziny Holz. Prawdopodobnie pod koniec XIX wieku dobra są w posiadaniu rodziny von Redei– wymieniony Victor von Redei oraz Sophie von Redei. Majątek jest ich własnością do 1945 roku.

Borck 1Borck hrabiaBorck hrabia 2

 

Bełczna-pałac

ZESPÓL DWORSKO-PARKOWY

W południowo-wschodniej części wsi położony jest zespół dworsko-parkowy. Dwór zbudowany w drugiej połowie XIX wieku, rozbudowany na początku XX wieku. W otoczeniu park krajobrazowy oraz budynki gospodarcze.

Waniorowo /Vahnerow/

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1316 roku. Właścicielem w tym czasie był Gerhard von Vahnerow. Jako kolejnych właścicieli wymienia się rody: hrabiów von Ebersteinvon Lode/de Lode-Łodziów/, de Troye. W 1628 roku właścicielem majątku był Wilhelm von Mellin. Przez małżeństwo panny von Mellin dobra dostają się w ręce rodziny von Oertzen. I również przez małżeństwo w 1820 roku z Henriette von OertzenAdolf von Thadden-Trieglaff przejmuje majątek waniorowski. W 1855 roku Gerhard von Thadden-Trieglaff buduje pałac w stylu neoklasycystycznym. Częstym gościem w Waniorowie bywał kanclerz Otto von Bismarck. W 1910 roku majątek należał do Dr Adolpha von Thadden-Trieglaff i liczył 432 ha gruntów. W 1929 roku dobrami zarządzał Dr Reinhold von Thadden-Trieglaff i dobra liczyły 434,8 ha gruntów. Dr Reinhold był ostatnim właścicielem majątku waniorowskiego. Po 1945 roku majątek przejął skarb państwa. W latach 50-tych w pałacu mieścił się ośrodek kolonijny Zakładów Graficznych ze Szczecina. Prawdopodobnie przeprowadzony w tym czasie remont zmienił znacznie bryłę pałacu. W 1967 roku pałac przejął Wydział Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gryficach. W tym czasie dokonano kolejnego remontu budynku. Obecnie pałac należy do Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Waniorowie.

Waniorowo dwór

 DSC_0459 DSC_0473 DSC_0476Waniorowo pałac zachodniopomorskie

W północnej części wsi zespół pałacowo-parkowy. W sąsiedztwie zespół budynków gospodarczych, pozostałość po założeniu folwarcznym. Czy zachował się budynek szkoły, dawny dwór, nie wiem.

DSC_0480DSC_0481Waniorowo folwarkWaniorowo 1929, zachodniopomorskie

Strzeżewko /Ramsberg/

Miejscowość położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Wymieniona po raz pierwszy w 1279 roku(Stresowe Parvum, Klein Stresow) za czasów księcia Bogusława IV(1254/55-1309). Należała wtedy z nadania księcia do kapituły katedralnej w Kamieniu Pomorskim. W 1380 roku wymieniona jako Ramsberg. W XV wieku dzierżawiona przez burmistrza kamieńskiego Steffana Loyzin. W 1482 roku wieś jest własnością miasta Kamień Pomorski. W 1584 roku część gruntów należała do kościoła we Wrzosowie. W latach 1847-1939 należała do rodziny Steffen. W 1928 roku właścicielem majątku był Fritz Steffen a dobra liczyły 183 ha gruntów. Ostatnim właścicielem była Maria Steffen.


Strzeżewko 2013 (4)
Strzeżewko 2013 (5) Strzeżewko 2013 (6) Strzeżewko 2013 (7) Strzeżewko 2013 (8) Strzeżewko 2013 (10) Strzeżewko 2013 (11)

DWÓR

We wsi eklektyczny dwór z początku XX wieku, zbudowany na planie prostokąta, parterowy z użytkowym poddaszem, kryty rozczłonkowanym dachem mansardowym z lukarnami. Wejście główne zaznaczone portykiem z kolumnami. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa, z utworzonym na terenie majątku PGR, później należał do Głuchołaskich Zakładów Papierniczych. Od 1994 roku własność prywatna, z wykorzystaniem na ośrodek wypoczynkowy. W sąsiedztwie resztki parku dworskiego.

Strzeżewko, zachodniopomorskie

Ościęcin /Woistenthin/

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1308 roku(Wostentin) oraz w 1312 i 1321 kiedy należała do kapituły kamieńskiej. W XVI wieku lenno we wsi posiada rodzina von Flemming. Taki stan rzeczy trwał do początków XIX wieku. W 1823 roku majątek należący do biskupstwa kamieńskiego został rozparcelowany i sprzedany 9 rolnikom. W tym samym czasie majątek należący do rodziny von Flemming również został rozparcelowany i sprzedany.

 

Mokrzyca Wielka /Gross Mokratz/

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1324 roku, kiedy należała do rodu von Mukranitz, później znanych jako von Apenburg(Apenborghe, Apenborch, Apinborch). W 1330 roku wymieniony Thyderik i Peter von Apenburg, w 1422  roku Henricus Apenburg. Wymieniony w 1484 i 1487 roku Jasper von Apenburg, któremu w 1499 roku lenno potwierdzone zostało dla przez księcia Bogusława X. W 1509 roku własność Ewalda von Apenburg. W 1601 roku dobra posiada Philipp von Apenburg. W 1628 roku część gruntów należała do miasta Wolin a majątek do Franza Jochima von Apenborge(Apenburg). Wg spisu wasalnego z 1756 roku właścicielami majątku z rodu von Apenburg byli: 70-letni porucznik w stanie spoczynku Erdman Jochen z synami: 20-letnim Friedrichem Wilhelmem oraz 11-letnim Gustavem Ludwigiem oraz 64-letni Ernst Friedrich z synami: 40-letnim porucznikiem Ernstem Bogislausem, 32-letnim Levinem Gideonem Friedrichem oraz 26-letnim Franzem Mathiasem. Po śmierci porucznika Erdmanna Joachima(Jochena) von Apenburg  dobra odziedziczył w 1767 roku jego syn, kapitan Friedrich Wilhelm von Apenburg odkupując 3-cią część włości we wsi od braci: majora Ernsta Bogislawa i generał-majora Lewina Gideona Friedricha(1776r.). Po śmierci majora Friedricha Wilhelma von Apenburg, majątek dziedziczą major Ernst Bogislaw i generał major Lewin Gideon Friedrich-ostatni z rodu von Apenburg. By zachować majątek w rękach rodziny na prośbę generał-majora, król Friedrich II w 1780 roku przekazał dobra siostrzeńcom: kapitanowi Friedrichowi Eugenowi Erdmannowi von Hiller oraz porucznikowi Bernhardowi Friedrichowi Heinrichowi von Hiller. Dnia 04.11.1794 roku umiera ostatni z rodu von Apenburg, generał-major Lewin Gideon Friedrich von Apenburg. W 1804 roku wg spisu właścicielem był porucznik von Hiller, prawd. Bernhard Friedrich Heinrich. Wg spisu majątków z 1862 roku właścicielem majątku B był Heinrich Retzlaff, właściciel majątku A od 1854 roku. W 1910 roku majątek liczył 560,50 ha gruntów i należał do Pani von Hiller. W 1928 roku własność Pani Erny von Weltzin, z domu von Hiller a dobra liczyły 541 ha gruntów. W 1939 roku majątek w rękach rodu von Weltzin.

Mokrzyca Wielka 1

Mokrzyca Wielka-dwór

DSC_0402

DSC_0047 DSC_0048

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZE

Przez założenie dworsko-folwarczne przebiega obecnie droga krajowa. Jadąc od strony Wolina po stronie lewej położony skromny dwór oraz resztki założenia parkowego. Po stronie prawej drogi założenie folwarczne z resztkami budynków gospodarczych.

Mokrzyca Wielka, zachodniopomorskie

Mechowo /Zimmerhausen/

Wieś położona w gminie Płoty powiatu gryfickiego. Do XV wieku lenno Johanna i Paula von Mellin. Wzmiankowana w 1493 roku. W 1479 roku książę Bogusław X nadał wieś braciom Ewaldowi i Wedigowi von der Osten z Płot. W 1577 roku z powodu kłopotów finansowych rodzina von der Osten sprzedaje Mechowo rodzinie von Blücher. W 1755 roku dobra przez koneksje rodzinne przechodzą w ręce rodu von Platen. W 1787 roku wymieniony Friedrich Philipp von Platen. W 1774 roku część majątku w rękach wdowy po majorze von Plӧtz, Beaty Sophii Christiany von Plӧtz, z domu von Blücher. Na przełomie XVIII i XIX wieku majątek kilkakrotnie zmienił właścicieli. W 1788 roku właścicielem dóbr był Otto Sigismund von Kamin. Później przechodzi w ręce rodów von Arnim i von Grӧben. Od 1801 roku własność rodu von Blanckenburg. Posiadali majątek do 1945 roku. W latach 70-tych XIX wieku własność Moritza von Blanckenburg(*25.05.1815-+03.03.1888), syn Eduarda von Blanckenburg i Emmy von Frankenberg und Proschlitz. W 1870 roku majątek obejmował 4686 mórg ziemi a w 1879 roku liczyły 1168,75 ha gruntów. W 1914 roku właścicielem majątku był Günther von Blanckenburg. Ostatnim właścicielem dóbr mechowskich był Jürgen von Blanckenburg. Na terenie majątku funkcjonowało PGR. W pałacu do 1980 roku mieściły się mieszkania dla pracowników PGR. Obecnie pałac w postępującej ruinie.

Pałac

Zbudowany na początku XIX wieku, rozbudowany w 1939 roku, parterowy z gankiem i werandą, kryty dachem dwuspadowym, z dwoma piętrowymi skrzydłami.