Babimost jako osada powstała prawdopodobnie około 1000 roku. Pierwsza wzmianka pisemna o Babimoście pochodzi z 1257 roku. Później nazwa miejscowości pojawia się wielokrotnie: Babinmost(1329), Babümüst(1329), Bomost(1397), Babimost(1405). Początkowo własność książąt wielkopolskich. Po raz pierwszy Babimost pojawia się w dokumencie Przemysła I, księcia wielkopolskiego z rodu Piastów, który w 1257 roku przekazał wieś cystersom z Obry. Na okres kilkudziesięciu lat własność książąt głogowskich. Książę głogowski Henryk IV Wierny, syn Henryka III głogowskiego i Matyldy Brunszwickiej, który odziedziczył dzielnicę wielkopolską po śmierci ojca, w 1329 roku przekazał Babimost w posiadanie lenne królowi czeskiemu, Janowi Luksemburskiemu. W 1332 roku ponownie własność królewska, kiedy król Władysław Łokietek przyłączył Babimost do Królestwa Polskiego i ustanowił starostwo niegrodowe. Prawdopodobnie pierwsze prawa miejskie Babimost otrzymał przed 1329 rokiem. W 1397 roku król Władysław Jagiełło ponowił lokację miasta na prawie magdeburskim, później potwierdzane i rozszerzane przez króla Zygmunta Starego. Powstanie królewskiego urzędu celnego w latach 1524/25 przyczynia się do szybkiego rozwoju miasta. Dalszy rozwój miasta trwa za czasów starosty babimojskiego(połowa XVII wieku), Krzysztofa Żegoty herbu Jastrzębiec, który sprowadził do miasta osadników niemieckich, którzy rozbudowali miasto. Duże straty poniosło miasto podczas potopu szwedzkiego(1655-1660). Po II rozbiorze Rzeczypospolitej Babimost wraz z Ziemią Babimojską znalazł się poza granicami Polski, w państwie pruskim. Dobra królewskie i kościelne przejęte zostały przez szlachtę pruską. Właścicielem Babimostu zostaje generał Koeckritz, który odsprzedał darowiznę rodzinie von Unruh, którzy są w posiadaniu Babimostu do śmierci ostatniego potomka, Hansa Wilhelma barona von Unruh. Po śmierci barona miasto przechodzi na własność rządu niemieckiego.
ZAMEK
Poczesne miejsce w systemie obronnym państwa polskiego zajmowały zamki graniczne, najbardziej narażone na działania nieprzyjacielskie. Takim był zamek w Babimoście zlokalizowany na linii obronnej Obry, razem z zamkami w Międzyrzeczu czy Kopanicy. Należy przypuszczać, że budowniczymi zamku byli Piastowie wielkopolscy w XIII wieku. Pierwsza wzmianka o zamku pojawia się w dokumencie z 1257 roku księcia wielkopolskiego Przemysła I. W akcie z 1426 roku gdzie Władysław Jagiełło zapisuje 140 grzywien na zamku i mieście Babimost Piotrowi „Cordebog de Trzebawie”, czyli Piotrowi Korzbok herbu Korzbok, pojawia się również informacja o zamku „Castrum, oppidium et tenuta Babimost”. Prawdopodobnie podczas najazdu szwedzkiego, splądrowaniu i spaleniu miasta w 1656 roku przez Szwedów doszło do zniszczenia zamku w Babimoście. Jeszcze w XVIII wieku na planie miasta widoczny był ślad zamku, ok. 300 m na wschód od rynku- może obecnie jest to okolica ulic Zamkowa przechodząca w ulicę Podzamcze?
PAŁAC
Pod koniec XVIII wieku majątek w okolicy wsi Podmokłe, na przedmieściach dzisiejszego Babimostu należącego od 1798 roku do Anselma Rudolpha von Unruhe z Łęgowa, zostaje w roku 1802 sprzedany hrabiemu Heinrichowi Leopoldowi von Seherr-Thoss. Majątek w szybkim czasie zmienia właścicieli- kolejnym zostaje Peter Friedrich August von Triebenfeld, który z kolei odsprzedaje majątek Friedrichowi Leopoldowi Wildegansowi, właścicielowi Babimostu i Kopanicy. Prawdopodobnie z powodu kłopotów finansowych ostatniego właściciela majątek wystawiony na licytację. Dnia 17 stycznia 1825 roku zostaje zakupiony przez syna byłego właściciela, porucznika Hansa Augusta von Unruhe. W roku 1847 Hans August otrzymuje tytuł barona z pozwoleniem używania przy nazwisku „Bomst”. W 1850 roku poświęca karierę wojskową na rzecz zarządzania majątkiem. W 1854 roku na wzgórzu pośród miejscowych winnic buduje letni pałac w stylu neoromańskim, z wysoka wieżą jako dominantą nad całością, z której roztaczał się piękny widok na okolicę i przepływającą Obrę. W piwnicach pałacu przechowywano wino z miejscowych winnic. Poza tym organizowano polowania i przyjęcia. Dnia 26 kwietnia 1873 roku umiera Hans August von Unruhe-Bomst. Majątek przechodzi na jego najstarszego syna- Hansa Wilhelma, który na cześć swojego ojca nadaje nazwę pałacowi- Augusthohe.
