Archiwa autora: Jerzy Dubiel

RÓŻANKA /Rosenthal/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1358 roku. Na przełomie XIII i XIV wieku własność klasztoru cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego. Później wchodziła w skład państwa Szczerba. Od 1684 roku w rękach hrabiego von Althann, od 1803 roku hrabiego Antona Alexandra von Magnis. Część wsi w 1840 roku należała do księżnej Marianny Orańskiej.

DWÓR

 

 

Przy drodze ruina dworu z pierwszej połowy XVII wieku. Na dziedzińcu podwórza dworskiego zabytkowy gołębnik.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Drugi majątek położony był tuż przy kościele. Obecnie na jego miejscu znajduje się Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy „Regle”.

 

BYSTRZYCA KŁODZKA /Habelschwerdt/

Opublikowany przez

Miasto położone w powiecie kłodzkim. Była osada czeska po raz pierwszy wymienione w 1310 roku/Hawelwerd/.  W połowie XIII wieku osada rycerska należąca do namiestnika królewskiego ziemi kłodzkiej Gallusa(Havla) von Lemberk, który został pozbawiony kasztelani kłodzkiej w 1253 roku. Od 1319 roku miasto zaliczone w poczet miast królewskich decyzją króla Jana Luksemburskiego. W tym czasie wójt Jacob Rücker wzniósł mury obronne otaczające miasto, w tym wieżę warowną. Rozwój miasta wstrzymany przez najazd husytów w 1429 roku. Kolejny kryzys dotknął miasto podczas wojny o tron pomiędzy Jerzym z Podiebradu a Maciejem Korwinem a miasto w 1469 roku musiało zapłacić okup wojskom wrocławskim Macieja Korwina. W 1475 roku duże zniszczenia w strukturze przyniósł pożar miasta. Kolejny kryzys to okres wojny trzydziestoletniej. Duże zniszczenia nastąpiły w 1646 roku, kiedy Szwedzi spalili większą część miasta. Od 1567 roku miasto pod bezpośrednim panowaniem Habsburgów. Od 1742 roku wchodziło w skład Prus. Bystrzyca Kłodzka  uniknęła szczęśliwie większych zniszczeń podczas działań wojennych 1939-1945.

WIEŻA OBRONNA(mieszkalna)

Wzniesiona prawdopodobnie przez wójta Jacoba Rücker na początku XIV wieku. Własność miasta. W 1533 roku własność prywatna, odkupiona w 1555 roku przez miasto. W 1767 zakupiona przez D. von Ehrenberg, który wieżę obniżył odbudowując po pożarze i połączył z barokowym budynkiem mieszkalnym- oficyną, pomiędzy którymi znajduje się mały dziedziniec.

ZESPÓŁ DWORSKI(ul. Kłodzka 2 przed mostem od strony Kłodzka)

Wzniesiony w XV wieku przez rodzinę von Dittersbach. Zniszczony podczas wojen husyckich odbudowany w formie obronnej w XVI wieku, przebudowany w 1-ej połowie XIX wieku.

RATUSZ

Obecny budynek stoi na miejscu gotyckiego, później renesansowego ratusza. Zbudowany w latach 1852-54 z zachowaniem starej ale znacznie przebudowanej wieży starego ratusza.

MAŁY RYNEK Z PRĘGIEŻEM I WIDOKIEM NA BASZTĘ KŁODZKĄ

KOLUMNA WOTYWNA NA RYNKU

JEDLICE /Augusthof/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Lipiany powiatu pyrzyckiego. Dawny majątek. W 1914 roku obejmował 504ha i należał do Waltera Conrad. W skład majątku wchodził folwark Brzostowo(Freiheitsfelde). W 1929 roku majątek o powierzchni 488 ha był własnością firmy berlińskiej Gemeinnutzige Siedlungsgesellschaft Dtsch.Ostbund, Berlin, m.b.H. Berlin

DWÓR

We wsi dwór o cechach włoskiego neorenesansu z cechami klasycystycznymi.

TRZEBICZ /Trebitsch/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Drezdenko powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1234 roku wchodząc w skład kasztelanii drezdeneckiej. W XIV i XV wieku stanowiła przedmiot sporu pomiędzy Brandenburgią, Królestwem Polskim a Zakonem Krzyżackim. W 1436 roku została zajęta przez Ottona von der Marwitz z Nowego Santoka. Od połowy XV wieku w granicach Nowej Marchii.

WILLA

Przy wyjeździe z Trzebicza w kierunku Gorzowa Wielkopolskiego położona jest willa fabrykanta z lat 20-tych XX wieku. Zbudowana na planie ośmioramiennej gwiazdy z wieżyczką pośrodku połaci dachu oraz balustradą wokół tarasu. Jest to unikalny przykład modernistycznej architektury nie spotykany na obszarze województwa lubuskiego. Została zbudowana przez Fran. Meyera, właściciela trzebickiego tartaku. W 1929 roku majątek jego obejmował 28ha gruntów.

DŁUGOPOLE GÓRNE /Ober Langenau/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1346 roku będąc własnością rycerzy von Glaubitz z zamku Szczerba. Za czasów Bernharda von Glaubitz w 1428 roku oddziały husyckie zniszczyły wieś. Wieś przejęta przez Kamerę Czeską. Od 1684 roku wieś znalazła się w posiadaniu hrabiego Michaela Wenzelavon Althann z Międzylesia. W XIX wieku we wsi trzy majątki należące do: księcia Albrechta von Preussen, rodziny Ludwig i rodziny Peschke. W 1937roku majątek tzw. Urbanhof należał do Dr. jur. Fr.Hegenscheidt i obejmował 162ha. Majątek dzierżawił Theodor Mathea. Drugi z majątków należał do Friedricha Stumpf. Rodzina jego dobra posiadała od ok. 200 lat. Majątek obejmował 113 ha. Trzeci z majątków należał do Konrada Rathmann i obejmował 84ha.

DWÓR I

DWÓR II

ZAŁOŻENIE DWORSKI

Przy drodze Bystrzyca Kłodzka-Międzylesie położony jest zespół dworski.

ROZTOKI /Schönfeld/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1358 roku(Schoninvelt) wchodząc w skład posiadłości zamku Szczerba należącym do rodu von Glubos(Glaubitz), którzy przejęli majątek międzyleski po cystersach. Później wymieniana wielokrotnie w latach: 1360(Schonwald), 1361(Schonfeld), 1462(Schonwald, Schӧnwaldt). Od 1360 roku wchodzi w skład majątku w Międzylesiu. Po wojnach husyckich własność rodu von Tschischwitz, w 1472 roku potwierdzenie dóbr otrzymał Balthazar von Tschischwitz. W 1479 roku książę Henryk z Podiebradów daruje wieś swojemu marszałkowi dworu, Georgowi de Bischofshain. Po nim Roztoki od 1493 roku należą do Johanna von Bartoszowsky, a od 1495 roku do Johanna von Zampach z Potstejnu.  W 1569 roku własność Daniela von Tschirnhaus, budowniczego dworu. W 1610 roku baronowie Friedrich, Hans i David Heinrich, wnukowie Friedricha von Tschirnhaus podzielili się spadkiem. Roztoki przypadły najstarszemu z braci, baronowi Friedrichowi von Tschirnhaus. Friedrich von Tschirnhaus w 1610 roku ożenił się z Elisabeth von Dohna, wdową po Ferdinandzie Hofmannie von Grünbühel. Po jej śmierci ożenił się w 1611 roku z Julianną von Damnitz. Po jego śmierci w 1614 roku majątek przejęła wdowa, która w 1616 roku poślubiła Johanna Arbogasta von Annenberg, który przejął majątek w 1623 roku. Po jego śmierci w 1645 roku majątek odziedziczył jego syn, Karl Heinrich, który w 1648 roku sprzedał majątek hrabiemu Michaelowi Ferdinandowi von Althann. Po nim majątek dziedziczy syn, Michael Wenzel, a po jego przedwczesnej śmierci dobra przechodzą na przyrodniego brata jego ojca, Michaela Wenzela von Althann(+1686). Po nim dobra dziedziczy syn, Michael Wenzel zmarły w 1738 roku w wieku 70 lat.  Kolejnym dziedzicem był jego syn, Michael Emmanuel von Althan, zmarły w 1749 roku. Po nim dziedziczy jego jedyny syn, Michael Otto. Pozostawił córkę, dlatego też majorat odziedziczył hrabia Michael Karl von Althann, wnuk Michaela Ferdinanda. Michael Karl zmarł bezpotomnie. Przekazał majątek swojemu bratu, Michaelowi Wenzelowi. Po jego bezpotomnej śmierci w 1810 roku dobra przypadły Michaelowi Johannowi z hiszpańskiej linii rodu, po którym majątek w 1815 roku odziedziczył jego brat Michael Franz.  Posiadali majątek do 1945 roku.

DWÓR

Dawny dwór sędziowski zbudowany w 1568 roku , przebudowany w 1600 roku, zniszczony przez Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej. Kolejna większa przebudowa miała miejsce w 1836 roku oraz w drugiej połowie XIX wieku. Jest to budowla zbudowana na planie wydłużonego prostokąta, nakryta dwuspadowym dachem naczółkowym, dwukondygnacyjna. Najciekawszym elementem jest umieszczony na fasadzie renesansowy portal z umieszoną nad nią płyciną z ośmioma herbami.

 

NOWA WIEŚ /Neundorf/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1358 roku(Neu Ebirhartsdorf) kiedy należała do rodu von Glaubitz. W 1428 roku zniszczona przez husytów. W 1472 roku właścicielem wsi był Balthasar von Tschischwitz z Wilkanowa a w 1479 roku Christo von Tschischwitz. W 1515 roku należy do M.Roth, później należała do niejakiego H.Richter, który w 1551 roku sprzedał młyn. Kolejnym właścicielem był T.Sturm, który w 1570 roku sprzedał wieś H.Veit. Po nim właścicielem zostaje David von Tschirnhaus, który włączył ją do majątku międzyleskiego. Duże zniszczenia przyniosła wojna 30-letnia w tym Lisowczycy. W 1654 roku nowym właścicielem został hrabia von Althann, właściciel Międzylesia. W XIX wieku podział wsi na 4 działy własnościowe należące do: miasta Kłodzko, rodziny von Walter, hrabiów von Magnis i hrabiów von Althann. Po II wojnie światowej majątek własnością Skarbu Państwa. Z wsią związana była historia welonu królowej Francji Marii Antoniny wykonany z koronki brabanckiej długości 3,31m. Drogą przez Anglię, Wrocław i Krzydlinę Małą trafiła do miejscowego kościoła. Królowa miała go w drodze na szafot. W 1958 roku została w niejasnych okolicznościach wywieziona z Polski. Obecnie znajduje się w Telgte koło Münsteru w Niemczech.

DWÓR

Na terenie wsi ruiny renesansowego dworu wzniesionego w XVI wieku(1585r). Jest to budynek zbudowany na planie zbliżonym do litery L z kamienia. Przebudowany w 1925 roku. Po 1945 roku przekształcony na budynek gospodarczy, doprowadzony do ruiny.

GOWORÓW /Lauterbach/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Początki Goworowa sięgają XIV wieku. Przez większość swoich dziejów wchodził w skład majątku w Międzylesiu. Na krótko w 1358 roku Goworów(Luterbach) wchodził w skład państewka śnielińskiego z siedzibą na zamku Szczerba należącego do rodu von Glubos(von Glaubitz). Od XIV wieku istniał w Goworowie dwór majątku sołecko-sędziowskiego. Po upadku państewka śnie lińskiego wchodził w skład dóbr międzyleskich. W 1479 roku był własnością G. von Bischofshein. W 1538 roku dobra międzyleskie w tym Goworów nabył von Tschirnhaus. W 1544 roku W. von Zampach und Pottenstein sprzedał wieś G.P.Mathes`owi. Górny dwór w tym czasie należał do niejakiego Neumann. Kolejnym właścicielem jest J. von Seidlitz. Po jego śmierci wdowa wyszła za mąż za L. von Pannwitz z Wambierzyc. W 1576 roku rodzina von Pannwitz sprzedała wieś A. Hauschild z Różanki, a ten w 1582 roku odsprzedał ją K. Schilling. W 1611 roku właścicielem wsi był L. Neumann a następnie E. Dreher von Drehers. W1649 roku dwór górny nabyła F. Leweneg, od której za 1600 guldenów odkupił M. Katzer. Rodzina Katzer posiadała dwór górny do 1785 roku. W 1653 roku wieś zakupił hrabia von Althann z Międzylesia. Wolne sołectwo czyli dwór górny w 1785 roku nabył J. K. Ludwig, bogaty mieszczanin z Międzylesia, pochodzący z Boboszowa. W 1825 roku od syna J.K.Ludwiga dwór górny nabył Franz Bӓrgel, chirurg z Międzylesia. W 1832 roku majątek zakupił radca handlowy Wiehard z Lubawki. Wolne sołectwa w tym czasie należało do kupca o nazwisku John. W 1905 roku rodzina Wiehard odsprzedała majątek z dworek hrabiemu von Althann. W 1929 roku zespół pałacowy zakupiło państwo pruskie i zaadoptowało założenie na sanatorium dla urzędników policji pruskiej. Po wojnie własność Skarbu Państwa. Początkowo w zespole mieścił się Ośrodek Leczniczo-Wypoczynkowy Związku Nauczycielstwa Polskiego, od 1948 roku Państwowy Dom Dziecka. Od 1989 roku własność prywatna należąca do Mieczysława Krzeptowskiego z Zakopanego.

DWÓR

wzniesiony w 1785 roku przez J.K.Ludwig, przebudowany w 1891 roku. Zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, kryty dachem mansardowym. Zachowany portal wejściowy. Obok zabudowania gospodarcze: piętrowa oficyna i obora.

MIĘDZYLESIE /Mittelwalde/

Opublikowany przez

Miasto gminne położone w powiecie kłodzkim.  Początki miejscowości sięgają XI wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1245 roku(Medilese) i wielokrotnie w latach późniejszych: 1294(Mittelwald), 1323(Mittelweld), 1358(Mittilweld), 1360(Mitrwald), 1361(Mittrvelde), 1362(Mittilwalde), 1436(Mezelessie), 1440(Mezilessie), 1748(Mittelwalde. Przypuszcza się, że prawa miejskie Międzylesie otrzymało pomiędzy 1250 a 1290 rokiem. W 1294 roku król Czech Wacław II przekazał Międzylesie klasztorowi cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego. Już w 1315 roku cystersi sprzedali dobra Ottonowi von Glubos(Glaubitz). Po śmierci Ottona w 1358 roku majątek odziedziczyli jego synowie dokonując podziału ogromnego majątku tworząc dwa państewka: państewko snielińskie z siedzibą na zamku Szczerba i międzyleskie z siedzibą na zamku w Międzylesiu. Miasto otrzymał Otto Schramm von Glaubitz, a po jego śmierci w 1407 roku jego syn Wolfhard. W 1421 roku rodzina von Glaubitz traci majątek w wyniku najazdu i zniszczenia miasta i zamku przez wojska husyckie. W 1434 roku miasto jest w rękach Marquarda Thrilk, starosta kłodzki. W latach następnych dość częste zmiany właścicieli. W 1472 roku odbudowany zamek i miasto król Czech Henryk I Podiebrad przekazał Balthasarowi von Tschischwitz, by w 1479 roku oddać swojemu ochmistrzowi Georgowi von Bischofscheim. W 1493 roku właścicielem miasta został starosta kłodzki, Johann Bartoszowsky z Labinia by już w 1493 roku zmienić właściciela na Johanna von Zampach z Potstejnu. Majątek był wydzierżawiany. W latach 1519-1523 dzierżawcą dóbr był Hans von Tschirnhaus. Synowie Jana Zampacha, Johann i Wentel w 1538 roku wydzierżawili majątek Johannowi von Tschirnhaus(Czirnhaus vel Czernhaus) z Bolkowa. Od 1551 (1564)roku rodzina von Tschirnhaus w osobach braci Davida i Nicolausa ostatecznie wykupili dobra międzyleskie od rodziny Zampach. Za czasów rodziny von Tschirnhaus Międzylesie rozwija się. W trakcie odbudowy miasta Międzylesie uzyskuje nowe rozplanowanie a w 1580 roku wzniesiono nowy zamek. W 1622 roku po bitwie pod Białą Górą rodzina von Tschirnhaus w osobie Davida traci Międzylesie. Po zniszczeniach wojny 30-letniej w 1653 roku von Tschirnhaus sprzedali majątek hrabiemu Michaelowi Ferdynandowi Wenzelowi von Althann(*1630-+1686). Był synem   Michaela Adolfa von Althann i Marii Evy Elisabeth von Sternberg. Żonaty z hrabianką Anną Marią  Elżbietą von Aspremont(*1646-+1723), z którą miał pięciu synów: Michaela Wenzela Młodszego(*1668-+1738), dziedzica dóbr międzyleskich, Michaela Friedricha(*1682-+1734), kardynała, wicekróla Neapolu, Michaela Ferdinanda(zm.1733), feldmarszałek, komendant twierdzy brzeskiej, oraz zmarłych w niemowlęctwie Michaela Franza i Michaela Karla. Hrabiowie von Althann posiadali majątek międzyleski do 1945 roku.

ZAŁOŻENIE ZAMKOWO-PAŁACOWE

W 1370 roku ówcześni właściciele Międzylesia rodzina von Glaubitz buduje zamek, prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej budowli obronnej. Zniszczony podczas wojen husyckich. W latach 1580-1590 rodzina von Tschirnhaus na miejscu zamku stawia renesansowy dwór z wykorzystaniem średniowiecznych fragmentów zamku a zwłaszcza dołączeniem do nowego założenia zachowanej wieży pierwotnego zamku. W latach 1614-1622 rozbudowano założenie dobudowując  skrzydło południowe i wschodnie. Zniszczony podczas najazdu szwedzkiego oraz pożaru, w latach 1686-1695 odbudowany i rozbudowany przez nowego właściciela, hrabiów von Althann. Remontowany w XIX wieku. W maju 1945 roku hrabiowie von Althann opuszczają zamek. II wojna światowa nie spowodowała zniszczenia obiektu. Po wojnie zamek zaadoptowano na ośrodek wczasowy i kolonijny. W 1974 roku pożar obiektu. Od tego czasu trwa remont zamku. W późniejszych latach właścicielem założenia była katowicka Elektrociepłownia oraz  Żegluga Polska. Obecnie właścicielem jest firma Zamek Międzylesie Sp. z o.o. Sp. Komandytowa.

 

KROSNOWICE /Rengersdorf/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Kłodzko powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1326 roku(Ringirsdorf, Rengerzdorf) oraz w latach: 1363(Rengeri Villa), 1369(Reygenrsdorf), 1386(Regensdorf), 1396(Reygensdorf). Była siedzibą rody von Pannwitz. W 1327 roku wymieniony Wolfram von Pannwitz oraz jego bracia Titzko i Mathias. Część gruntów we wsi w 1373 roku posiadał Tomon(Thomas) von Hugwicz(Haugwitz), właściciel Piszkowic, żonaty z Agnes von Nymands(Nimitzer). Część gruntów w XIV/XV wieku należała do joannitów z Kłodzka. W 1411 roku własność Hansa I von Pannwitz, w 1454 roku Hansa II von Pannwitz. W 1484 roku majątek dziedziczą Otto i Johannes. Otto dziedziczy cały majątek w 1494 roku. Od niego powstaje linia von Pannwitz-Rengersdorf, wymarła w 1768 roku na Johannie Franzu von Pannwitz. Na terenie wsi istniało sędziostwo zmieniające dość często właścicieli> W 1418 roku właścicielem był Stefan Bartelsdorf, który posiadał sędziostwo i dwór. W 1430 właścicielką sędziostwa była Margarette Weidmann, a w1453 roku Michael Peske, później jego synowie. W 1495 roku część gruntów nadal w rękach braci Hansa i Sigismunda von Haugwitz z Piszkowic oraz majątek klasztorny, w XVI wieku należący do augustianów z Kłodzka., którą to w XVII wieku zakupili jezuici.  W 1627 roku wykupili również część gruntów należącą od XVI wieku do kawalerów maltańskich. Krosnowice nadal były w rękach rodu von Pannwitz. W 1539 roku majątek dziedziczy wnuk Ottona von Pannwitz, Christoph von Pannwitz, zmarły w 1574 roku. Żonaty był z Walburgią von Haugwitz z Bierkowic. Ich syn Otto powiększył majątek o zakup Marcinowa w 1585 roku. Wnuk Christopha również Otto traci część majątku w 1622 roku za udział w buncie stanowym w Czechach w 1618 roku a po jego śmierci w 1624 roku jego synowie: Otto, Christoph i Dietrich utracili na krótko cały majątek, który odzyskali po przejściu na katolicyzm. Po bezpotomnej śmierci Ottona i Christopha cały majątek od 1660 roku przypadł Dietrichowi von Pannwitz. W 1662 roku część majątku zakupił Gualter Ambros Wolter von Liebenfeld. Po jego śmierci w 1678 roku majątek został sprzedany. Zakupiła go wdowa Barbara Helena von Pannwitz z domu von Schenkendorf  z niepełnoletnimi synami: Hansem Heinrichem i Hansem Dietrichem. Po osiągnięciu pełnoletniości w 1686 roku przejęli majątek. W 1710 roku zadłużony majątek sprzedali Marie Karolinie von Herberstein, z domu von Zierotin. W 1715 roku część wsi nadal w rękach rodu von Pannwitz. Właścicielem był Franz Leopold von Pannwitz, zamieszkały w majątku zwanym Rothen Berge, ożeniony w 1715 roku z Marią Caroliną von Ullersdorf.  Po śmierci Marie Karoline von Herberstein w 1719 roku majątek odziedziczył jej syn, Johann Anton von Herberstein, zmarły w 1720 roku. Wdowa po nim, Maria Antonina, z domu von Liechtenstein, spadkobierczyni dóbr w 1721 roku poślubiła hrabiego Franza Leopolda Wilhelma von Waldstein. Dobra krosnowickie sprzedała dowódcy twierdzy kłodzkiej, Karolowi Maxymilianowi Mitrowskiemu von Nemischel. W latach 1729-30 wybudował nową rezydencję- obecny pałac położony w Krosnowicach Górnych. Po jego śmierci majątek odziedziczyła żona, Maria Anna z domu hrabianka von Wallis z Trzebieszowic. W 1748 roku podział wsi na 5 działów majątkowych należących do: jezuitów z Kłodzka, barona von Vutrus, von Pannwitz, Mitrowsky von Nemischel i  probostwo. W 1755 roku po osiągnięciu pełnoletniości majątek przejął syn Karola Maximiliana i Marii Anny, Franz Paul Mitrowsky von Nemischel, żonaty z Marią Eleonorą von Frobel z Nowego Waliszowa. W 1765 roku 5 działów własnościowych należących do: Franza Paula Mitrowsky`ego von Nemischel, Maxa von Pannwitz, jezuitów z Kłodzka i probostwa. Franz Paul Mitrowsky von Nemischel zmarł w 1765 roku. Mocno zadłużony majątek w 1769 roku zakupił hrabia Johann Gundacker von Herberstein z Gorzanowa, by w 1770 roku sprzedać go Karlowi Wenzelowi von Prittwitz. W 1778 roku dobra zakupiła wdowa hrabina Franziska von Schlegenberg. W 1782 roku wieś podzielona na 6 działów majątkowych należących do: hrabiego von Reden z dworem, wdowy hrabina Franziska von Schlegenberg z pałacem,  Ernsta von Pannwitz z dworem, Pelcke z dworem, von Pannwitz z dworem oraz probostwa. Od 1809 roku majątek w Krosnowicach Środkowych(Pannwitzhof) należał do rodziny Weltzel. Wg mapy z XIX wieku Pannwitzhof znajdował się na terenie Krosnowic Dolnych. W 1816 roku wieś dzieliła się na 7 a w 1825 roku na 8 działów majątkowych należących do: spadkobierców Karla Bittner, Antona Franz, Fridricha Ratzky, rodu von Biberstein, rodziny von Pannwitz, rodziny Weltzel i Josefa Müller. W 1840 roku częściowa zmiana właścicieli: pałac i Krosnowice Górne należały do barona J.F. Karla von Humbracht, który zakupił je w 1829 roku(posiadał również kolonię Topolice), część zwana Rothe Berg należała do niejakiego Wiese, Krosnowice Środkowe oraz stary dwór rodziny von Pannwitz należały do R. Weltzel, majątek należący do probostwa, do kupca D.Lindheim. W 1870 roku 4 działy majątkowe należące do: barona Franza von Humbracht, Theodora Rother, Reinharda Weltzel i parafii. W 1937 roku właścicielem majątku była wdowa Maria Weltzel. Majątek obejmował 100ha gruntów. Majątek Krosnowice Dolne w 1937 roku o wielkości 174 ha należał do Theodora Friedrich a dzierżawione były przez Christiana Friedrich. Krosnowice Górne w 1937 roku należały do Richarda Jüttner. Majątek obejmował 222,5ha gruntów.

Wieś podzielona na część dolną, środkową i górną. W każdej części znajdował się majątek z siedzibą dworską.

Krosnowice Górne

W latach 1729-30 ówczesny właściciel majątku Karol Maximilian Mitrowsky von Nemischel buduje barokowy pałac, przebudowany w 1829 roku oraz na początku XX wieku. Możliwe, że obiekt powstał z wykorzystaniem murów średniowiecznej wieży rycerskiej von Pannwitzów. Wszak rodzina ta posiadała tą część wsi od 1320 r. aż do początku XIX w. Budynek zbudowany na planie prostokąta, dwupiętrowy, kryty dachem mansardowym. Obok pałacu budynek gospodarczy i resztki parku krajobrazowego.

Krosnowice Środkowe 

Dwór

Renesansowy budynek z XVI-XVII wieku, przebudowany w XVIII i XIX wieku. Wybudowany na rzucie prostokąta, trzykondygnacyjny, kryty wysokim dachem  siodłowym, z wykuszem w stronę skarpy. Przed dworem rozległy dziedziniec z zabudowaniami gospodarczymi. Prawdopodobnie w tym miejscu stała pierwsza siedziba rodu von Pannewitz.

Krosnowice Dolne

W tej części dwa dwory, położone nad Nysą Kłodzką po przeciwnych stronach. Około 100 m od jednego z dworów, założenie bogatego “chłopa”

Folwark

Na mapach z lat 70-tych XIX wieku dawna owczarnia rozbudowana i przekształcona w folwark w latach 80-tych XIX w. Resztki zabudowy gospodarczej.