Archiwa autora: Jerzy Dubiel

TRZEBICZ /Trebitsch/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Drezdenko powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1234 roku wchodząc w skład kasztelanii drezdeneckiej. W XIV i XV wieku stanowiła przedmiot sporu pomiędzy Brandenburgią, Królestwem Polskim a Zakonem Krzyżackim. W 1436 roku została zajęta przez Ottona von der Marwitz z Nowego Santoka. Od połowy XV wieku w granicach Nowej Marchii.

WILLA

Przy wyjeździe z Trzebicza w kierunku Gorzowa Wielkopolskiego położona jest willa fabrykanta z lat 20-tych XX wieku. Zbudowana na planie ośmioramiennej gwiazdy z wieżyczką pośrodku połaci dachu oraz balustradą wokół tarasu. Jest to unikalny przykład modernistycznej architektury nie spotykany na obszarze województwa lubuskiego. Została zbudowana przez Fran. Meyera, właściciela trzebickiego tartaku. W 1929 roku majątek jego obejmował 28ha gruntów.

DŁUGOPOLE GÓRNE /Ober Langenau/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1346 roku będąc własnością rycerzy von Glaubitz z zamku Szczerba. Za czasów Bernharda von Glaubitz w 1428 roku oddziały husyckie zniszczyły wieś. Wieś przejęta przez Kamerę Czeską. Od 1684 roku wieś znalazła się w posiadaniu hrabiego Michaela Wenzelavon Althann z Międzylesia. W XIX wieku we wsi trzy majątki należące do: księcia Albrechta von Preussen, rodziny Ludwig i rodziny Peschke. W 1937roku majątek tzw. Urbanhof należał do Dr. jur. Fr.Hegenscheidt i obejmował 162ha. Majątek dzierżawił Theodor Mathea. Drugi z majątków należał do Friedricha Stumpf. Rodzina jego dobra posiadała od ok. 200 lat. Majątek obejmował 113 ha. Trzeci z majątków należał do Konrada Rathmann i obejmował 84ha.

DWÓR I

DWÓR II

ZAŁOŻENIE DWORSKI

Przy drodze Bystrzyca Kłodzka-Międzylesie położony jest zespół dworski.

ROZTOKI /Schönfeld/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1358 roku(Schoninvelt) wchodząc w skład posiadłości zamku Szczerba. Później wymieniana wielokrotnie w latach: 1360(Schonwald), 1361(Schonfeld), 1462(Schonwald, Schӧnwaldt). Od 1360 roku wchodzi w skład majątku w Międzylesiu. W 1569 roku własność Daniela von Tschirnhaus, budowniczego dworu. W 1610 roku baronowie Friedrich, Hans i David Heinrich, wnukowie Friedricha von Tschirnhaus podzielili się spadkiem. Roztoki przypadły najstarszemu z braci, baronowi Friedrichowi von Tschirnhaus. Friedrich von Tschirnhaus w 1610 roku ożenił się z Elisabeth von Dohna, wdową po Ferdinandzie Hofmannie von Grünbühel. Po jej śmierci ożenił się w 1611 roku z Julianną von Damnitz. Po jego śmierci w 1614 roku majątek przejęła wdowa, która w 1616 roku poślubiła Johanna Arbogasta von Annenberg, który przejął majątek w 1623 roku. Po jego śmierci w 1645 roku majątek odziedziczył jego syn, Karl Heinrich, który w 1648 roku sprzedał majątek hrabiemu Michaelowi Ferdinandowi von Althann. Po nim majatek dziedziczy syn, Michael Wenzel, a po jego przedwczesnej śmierci dobra przechodzą na przyrodniego brata jego ojca, Michaela Wenzela von Althann(+1686). Po nim dobra dziedziczy syn, Michael Wenzel zmarły w 1738 roku w wieku 70 lat.  Kolejnym dziedzicem był jego syn, Michael Emmanuel von Althan, zmarły w 1749 roku. Po nim dziedziczy jego jedyny syn, Michael Otto. Pozostawił córkę, dlatego też majorat odziedziczył hrabia Michael Karl von Althan, wnuk Michaela Ferdinanda. Michael Karl zmarł bezpotomnie. Przekazał majątek swojemu bratu, Michaelowi Wenzelowi. Po jego bezpotomnej śmierci w 1810 roku dobra przypadły Michaelowi Johannowi z hiszpańskiej linii rodu, po którym majątek w 1815 roku odziedziczył jego brat Michael Franz.  Posiadali majątek do 1945 roku.

DWÓR

Dawny dwór sędziowski zbudowany w 1568 roku , przebudowany w 1600 roku, zniszczony przez Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej. Kolejna większa przebudowa miała miejsce w 1836 roku oraz w drugiej połowie XIX wieku. Jest to budowla zbudowana na planie wydłużonego prostokąta, nakryta dwuspadowym dachem naczółkowym, dwukondygnacyjna. Najciekawszym elementem jest umieszczony na fasadzie renesansowy portal z umieszoną nad nią płyciną z ośmioma herbami.

 

NOWA WIEŚ /Neundorf/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Wchodziła w skład majątku w Międzylesiu. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1358 roku kiedy należała do rodu von Glaubitz. W 1428 roku zniszczona przez husytów. W 1515 roku właścicielem wsi był M. Roth, później H.Richter, B.Nitsche, T.Sturm, H.Veit, David von Tschirnhaus. W 1654 roku wieś zakupił hrabia von Althann.  Po II wojnie światowej majątek własnością Skarbu Państwa.

Dwór

Na terenie wsi ruiny renesansowego dworu wzniesionego w XVI wieku(1585r). Jest to budynek zbudowany na planie zbliżonym do litery L z kamienia. Po 1945 roku przekształcony na budynek gospodarczy, doprowadzony do ruiny.

GOWORÓW /Lauterbach/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Międzylesie powiatu kłodzkiego. Początki Goworowa sięgają XIV wieku. Przez większość swoich dziejów wchodził w skład majątku w Międzylesiu. Na krótko w 1358 roku Goworów wchodził w skład państewka śnielińskiego z siedzibą na zamku Szczerba. Od XIV wieku istniał w Goworowie dwór majątku sołecko-sędziowskiego. W latach 1544-1649 należał do G.Paula Mathes`a, w latach 1649-1785 do M.Katzer`a, w latach 1785-1825 do radcy handlowego Josepha Christopha Ludwig`a z Międzylesia. Z powodów kłopotów finansowych jego syn, Karol sprzedał majątek chirurgowi z Międzylesia, Johnowi Burgelowi. W 1855 roku od niego dobra zakupił radca handlowy z Lubawki, Wiehart, który w 1905 roku sprzedał majątek hrabiom Althann z Międzylesia. W 1929 roku zespół pałacowy zakupiło państwo pruskie i zaadoptowało założenie na sanatorium dla urzędników policji pruskiej. Po wojnie własność Skarbu Państwa. Początkowo w zespole mieścił się Ośrodek leczniczo-wypoczynkowy Związku Nauczycielstwa Polskiego, od 1948 roku Państwowy Dom Dziecka. Od 1989 roku własność prywatna należąca do Mieczysława Krzeptowskiego z Zakopanego.

MIĘDZYLESIE /Mittelwalde/

Opublikowany przez

Miasto gminne położone w powiecie kłodzkim.  W 1294 roku Międzylesie, które otrzymało prawa miejskie między 1249 a 1290 rokiem, król Czech Wacław II przekazał klasztorowi cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego. Już w 1315 roku cystersi sprzedali dobra Ottonowi von Glubos(Glaubitz). Po śmierci Ottona w 1358 roku majątek odziedziczyli jego synowie dokonując jego podziału. Miasto otrzymał Otto Schramm von Glaubitz, a po jego śmierci w 1407roku jego syn Wolfhard. W 1421 roku rodzina von Glaubitz traci majątek w wyniku najazdu i zniszczenia miasta i zamku przez wojska husyckie. W 1472 roku odbudowany zamek i miasto król Czech Henryk I Podiebrad przekazał Balthasarowi von Tschischwitz, by w 1479 roku oddać swojemu ochmistrzowi Georgowi von Bischofscheim. W 1493 roku dobra są w rękach Jana Zampach z Potsztejna. Majątek był wydzierżawiany. W latach 1519-1523 dzierżawcą dóbr był Hans von Tschirnhaus. Synowie Jana Zampacha, Johann i Wentel w 1538 roku wydzierżawili majątek Johannowi von Tschirnhaus z Bolkowa. Od 1551 (1564) roku rodzina von Tschirnhaus w osobach braci Davida i Michaela ostatecznie wykupili dobra międzyleskie od rodziny Zampach. Posiadali majątek do 1653 roku, w którym to roku  sprzedali dobra hrabiemu Michaelowi Wenzelowi von Althann(*1630-+1686). Hrabia Michael Wenzel był synem  Michaela Adolfa von Althann i Marii Evy Elisabeth von Sternberg. Był żonaty z hrabianką Anną Marią  Elżbietą von Aspremont(*1646-+1723), z którą miał pięciu synów: Michaela Wenzela Młodszego(*1668-+1738), dziedzica dóbr międzyleskich, Michaela Friedricha(*1682-+1734), kardynała, wicekróla Neapolu, Michaela Ferdinanda(zm.1733), feldmarszałek, komendant twierdzy brzeskiej, oraz zmarłych w niemowlęctwie Michaela Franza i Michaela Karla. Posiadali majątek do 1945 roku.

ZAŁOŻENIE ZAMKOWO-PAŁACOWE

W 1370 roku ówcześni właściciele Międzylesia rodzina von Glaubitz buduje zamek, prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej budowli obronnej. Zniszczony podczas wojen husyckich. W latach 1580-1590 rodzina von Tschirnhaus na miejscu zamku stawia renesansowy dwór z wykorzystaniem średniowiecznych fragmentów zamku a zwłaszcza dołączeniem do nowego założenia zachowanej wieży pierwotnego zamku. W latach 1614-1622 rozbudowano założenie dobudowując  skrzydło południowe i wschodnie. Zniszczony podczas najazdu szwedzkiego oraz pożaru, w latach 1686-1695 odbudowany i rozbudowany przez nowego właściciela, hrabiów von Althann. Remontowany w XIX wieku. W maju 1945 roku hrabiowie von Althann opuszczają zamek. II wojna światowa nie spowodowała zniszczenia obiektu. Po wojnie zamek zaadoptowano na ośrodek wczasowy i kolonijny. W 1974 roku pożar obiektu. Od tego czasu trwa remont zamku. W późniejszych latach właścicielem założenia była katowicka Elektrociepłownia oraz  Żegluga Polska. Obecnie właścicielem jest firma Zamek Międzylesie Sp. z o.o. Sp. Komandytowa.

 

KROSNOWICE /Rengersdorf/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Kłodzko powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1326 roku(Ringirsdorf, Rengerzdorf) oraz w latach: 1363(Rengeri Villa), 1369(Reygenrsdorf), 1386(Regensdorf), 1396(Reygensdorf). Była siedzibą rody von Pannwitz. W 1327 roku wymieniony Wolfram von Pannwitz oraz jego bracia Titzko i Mathias. Część gruntów we wsi w 1373 roku posiadał Tomon(Thomas) von Hugwicz(Haugwitz), właściciel Piszkowic, żonaty z Agnes von Nymands(Nimitzer). W 1411 roku własność Hansa I von Pannwitz, w 1454 roku Hansa II von Pannwitz. W 1484 roku majątek dziedziczą Otto i Johannes. Otto dziedziczy cały majątek w 1494 roku. Od niego powstaje linia von Pannwitz-Rengersdorf, wymarła w 1768 roku na Johannie Franzu von Pannwitz. W 1495 roku część gruntów nadal w rękach braci Hansa i Sigismunda von Haugwitz z Piszkowic. W 1539 roku majątek dziedziczy wnuk Ottona von Pannwitz, Christoph von Pannwitz, zmarły w 1574 roku. Żonaty był z Walburgią von Haugwitz z Bierkowic. Ich syn Otto powiększył majątek o zakup Marcinowa w 1585 roku. Wnuk Christopha również Otto traci część majątku w 1622 roku za udział w buncie stanowym w Czechach w 1618 roku a po jego śmierci w 1624 roku jego synowie: Otto, Christoph i Dietrich utracili na krótko cały majątek, który odzyskali po przejściu na katolicyzm. Po bezpotomnej śmierci Ottona i Christopha cały majątek od 1660 roku przypadł Dietrichowi von Pannwitz. W 1662 roku część majątku zakupił Gualter Ambros Wolter von Liebenfeld. Po jego śmierci w 1678 roku majątek został sprzedany. Zakupiła go wdowa Barbara Helena von Pannwitz z domu von Schenkendorf  z niepełnoletnimi synami: Hansem Heinrichem i Hansem Dietrichem. Po osiągnięciu pełnoletniości w 1686 roku przejęli majątek. W 1710 roku zadłużony majątek sprzedali Marie Karolinie von Herberstein, z domu von Zierotin. W 1715 roku część wsi nadal w rękach rodu von Pannwitz. Właścicielem był Franz Leopold von Pannwitz ożeniony w 1715 roku z Marią Caroliną von Ullersdorf.  Po śmierci Marie Karoline von Herberstein w 1719 roku majątek odziedziczył jej syn, Johann Anton von Herberstein, zmarły w 1720 roku. Wdowa po nim, Maria Antonina, z domu von Liechtenstein, spadkobierczyni dóbr w 1721 roku poślubiła hrabiego Franza Leopolda Wilhelma von Waldstein. Dobra krosnowickie sprzedała dowódcy twierdzy kłodzkiej, Karolowi Maxymilianowi Mitrowskiemu von Nemischel. W latach 1729-30 wybudował nową rezydencję- obecny pałac położony w Krosnowicach Górnych. Po jego śmierci majątek odziedziczyła żona, Maria Anna z domu hrabianka von Wallis z Trzebieszowic. W 1755 roku po osiągnięciu pełnoletniości majątek przejął syn Karola Maximiliana i Marii Anny, Franz Paul Mitrowsky von Nemischel, żonaty z Marią Eleonorą von Frobel z Nowego Waliszowa. Zmarł w 1765 roku. Mocno zadłużony majątek w 1769 roku zakupił hrabia Johann Gundacker von Herberstein z Gorzanowa, by w 1770roku sprzedać go Karlowi Wenzelowi von Prittwitz. W 1778 roku dobra zakupiła wdowa hrabina Franziska von Schlegenberg. Od 1809 roku majątek w Krosnowicach Środkowych(Pannwitzhof) należał do rodziny Weltzel. W 1937 roku właścicielem majątku była wdowa Maria Weltzel. Majątek obejmował 100ha gruntów. Majątek Krosnowice Dolne w 1937 roku o wielkości 174 ha należał do Theodora Friedrich a dzierżawione były przez Christiana Friedrich. Krosnowice Górne w 1937 roku należały do Richarda Jüttner. Majątek obejmował 222,5ha gruntów.

Wieś podzielona na część dolną, środkową i górną. W każdej części znajdował się majątek z siedzibą dworską.

Krosnowice Górne

W latach 1729-30 ówczesny właściciel majątku Karol Maximilian Mitrowsky von Nemischel buduje barokowy pałac, przebudowany w 1829 roku oraz na początku XX wieku. Budynek zbudowany na planie prostokąta, dwupiętrowy. Obok pałacu budynek gospodarczy i resztki parku krajobrazowego.

Krosnowice Środkowe zwane Pannewitzhof

Pozostałością po majątku są budynki gospodarcze. Prawdopodobnie w tym miejscu stała pierwsza siedziba rodu von Pannewitz

Krosnowice Dolne

Po założeniu zachowała się siedziba właścicieli majątku. Około 100 m od dworu założenie bogatego “chłopa”

Folwark

Na mapach z lat 70-tych XIX wieku dawna owczarnia rozbudowana i przekształcona w folwark w latach 80-tych XIXw. Resztki zabudowy gospodarczej.

 

SZALEJÓW DOLNY /Niederschwedeldorf/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Kłodzko powiatu kłodzkiego. Pierwsza informacja źródłowa pochodzi z 1269 roku. W 1350 roku wieś zakupił arcybiskup Arnoszt z Pardubic, syn Arnoszta z Hostinki, pana na Pardubicach, królewskiego burgrabiego w Kłodzku i Adliszki. Przekazał wieś augustianom z Kłodzka. Posiadali miejscowość do 1597 roku, kiedy to wieś została przejęta przez jezuitów. W 1773 roku po kasacie zakonu majątej przejęty został przez Królewski Instytut Szkolny. W wyniku licytacji majątek w 1787 roku zakupił hrabia Friedrich Wilhelm von Redern. Po jego bezpotomnej śmierci w 1815 roku majątek odziedziczyła jego siostra, baronowa Wilhelmina von Münchausen, żona barona Ottona Friedricha Juliusa.  Baronowie von Münchausen posiadali majątek do 1945 roku.

PAŁAC

W XVII wieku jezuici wznieśli dwór. W 1844 roku baron Ernest von Münchausen wykorzystując fundamenty starego dworu zbudował pałac w stylu neogotyku angielskiego wg projektu Ferdinanda Wilhelma Rodericha Martiusa. W 1870-72 przebudowany przez barona Hilmara Adolfa Ottona. Po pożarze w latach 20-ych XX wieku pałac odbudowany. W czasie drugiej wojny światowej w pałacu stacjonowało dowództwo pobliskiego lotniska Luftwaffe. Po 1945 roku pałac został zajęty przez Armię Czerwoną. Później pałac zaadoptowano na mieszkania i biura miejscowego PGR. W 1957 roku własność Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Hodowlanego w Szczytnej. W latach 70-tych zaadoptowany na ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy należący do firmy Agrokompleks „Sudety”. Kolejnym właścicielem była firma „Bubel” a następnie firma PPH w Szczytnej., później ośrodek kolonijny. Kolejnym właścicielem był kombinat rolno-przemysłowy w Żelaźnie. Po przejęciu pałacu przez AWRSP pałac został sprzedany osobie prywatnej. Przez ponad 10 lat pałac należał do osoby przebywającej za granicą i nie zainteresowanej remontem pałacu. Później własność spółki z Warszawy. W 2018 roku pałac przejął Skarb Państwa. Obecnie ponownie własność prywatna.

 

STARY WIELISŁAW /Alt Wilmsdorf/

Opublikowany przez

Miejscowość położona w gminie Kłodzko powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1300 roku. Początkowo wieś nazywała się Wilhelmsdorf. Podział wsi na część Górną i Dolną.

Stary Wielisław Górny

Pierwszym lennikiem był Otto Ratold von Donig(1346-1378) pochodzący ze Zdanic koło Kolina na Morawach. Był właścicielem m.in. Szalejowa Górnego, Bierkowic, Ścinawicy, Jaszkowej Dolnej. Po jego bezpotomnej śmierci majątek odziedziczył jego bratanek Rempold Ratold von Donig(1372-1410), a po nim dobra posiadali jego synowie: Benrhard, Hans Ratold von Donig. Współwłaścicielami majątku Górnego w 1421 roku byli: Hennil von Haugwitz, Waclav von Moschin i Hans von Tschischwitz, którzy odsprzedali majątek rodzinie Ratold von Donig. W 1555 roku umiera Hans von Donig a po nim majątek dziedziczy Melchior von Donig zmarły w 1559 roku bezpotomnie. Na nim wygasła ta gałąź rodu. Stary Wielisław Górny przechodzi w ręce rodziny von Tschischwitz z Wojborza. W 1569 roku właścicielem dóbr był Adam von Tschischwitz Starszy. W latach 1580-1596 właścicielem jest Ernest von Walditz, który poślubił wdowę po Adamie von Tschischwitz. W 1595 roku sprzedaje majątek Fridrichowi von Falkenhayn, ożenionemu w 1571 roku z owdowiałą Anną von Seydlitz, z domu von Reichenbach. Po jego śmierci w 1612 roku majątek dziedziczy syn, Seyfried von Falkenhayn(+1617r.). W 1613 roku sprzedaje Wielisław Górny jezuitom z Kłodzka. Jezuici posiadali majątek do 1776 roku. Początkowo po sekularyzacji dóbr zakonnych majątek trafił do Królewskiego  Instytutu Szkolnego. W 1787 roku zakupiony na licytacji przez hrabiego Friedricha Wilhelma von Redern, który już w 1788 roku odsprzedał majątek swojej siostrze, baronowej Wilhelminie von Münchausen. Dobra będące od 1791 roku pod zarządem Franza Aloisa Büttner, w 1817 roku zostały sprzedane. W 1820 roku majątek zakupił Franz Alois Büttner. Po śmierci Franza Aloisa w 1831 roku majątek dziedziczy jego syn, August. W 1869 roku odsprzedał dobra synowi, Klemensowi Büttner. Od 1900 roku, po śmierci Klemensa właścicielem zostaje jego syn, Reinhard Büttner, ostatni właściciel Wielisławia Górnego.

Stary Wielisław Dolny

Po raz pierwszy informacja o Wielisławiu Dolnym pojawia się w 1345 roku, kiedy wymieniony zostaje właściciel folwarku, Andreas von Wilhelmsdorf. W 1346 roku część majątku posiadał Otto von Hugvicz(Haugwitz) z Piszkowic. Po śmierci Andreasa majątek przypadł jego żonie Annie i jej dzieciom. Po 1430 roku majątek należał do Nicolaia z Piszkowic, który sprzedał go w 1439 roku Johannowi Richter ze Ścinawy. Kolejni właściciele to; Nicolai Heynke i Johann Deihart. W 1482 roku majątek zakupił Zbinco Buchowicz z Buchowa. Na początku XVI wieku własność hrabiego Ulryka  von Hardeck. W 1525 roku majątek zakupił Georg Adler. Kolejnym właścicielem był Paul Kresel, który poślubił żonę Georga. W 1589 roku majątek od syna Georga Adlera zakupił Christoph Peschke, który w 1625 roku został pozbawiony majątku. W 1626 roku od kamery królewskiej majątek zakupili jezuici. Posiadali majątek do 1776 roku. Po sekularyzacji dóbr kościelnych zakupił w 1787 roku hrabia Friedrich Wilhelm von Redern, który w 1788 roku odsprzedał dobra swojej siostrze baronowej Wilhelminie von Münchausen. W 1819 roku Wielisław Dolny zakupił Joseph Müller. Po jego śmierci majątek dziedziczy jego syn, Heinrich zmarły w 1875 roku. Po jego śmierci majątek odziedziczył jego brat Carl Müller. Posiadali majątek do lat 20-tych XX wieku. Wg Schlesisches Güter-Adressbuch Niederschlesien 1937  od 1820 roku majątek należał do rodziny Friedrich, w 1937 roku kapitana Joachima Friedrich.

Zespół dworski 

Dwór zbudowany w XVIII wieku. Zespół dworski składa się z: dworu, oficyny, dwóch obór z częścią mieszkalną, spichrzem wschodnim i zachodnim, stajnią z wozownią, aleją kasztanową na podwórzu gospodarczym, tarasem widokowym z balustradą, ogrodzeniem murowano-metalowym

 

KRZEŚNICA /Wilkersdorf/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1262 roku będąc własnością templariuszy chwarszczańskich. Od 1312 roku po rozwiązaniu zakonu templariuszy własność margrabiów brandenburskich. Od 1318 roku wieś w uposażeniu joannitów. Posiadali wieś do 1540 roku. Później domena państwowa. W 1629 roku wymieniony Kurt von Stör jako lennik wsi Krześnica. W 1879 roku majątek o powierzchni 382ha należący do państwa dzierżawił niejaki Waechter. W 1914 roku majątek państwowy obejmował 431ha i był dzierżawiony przez Gustava Waechter. W 1929 roku majątek będący domeną państwową i obejmujący 431ha dzierżawił Georg Gosch.

We wsi zachował się dwór, przebudowany oraz pozostałości po zabudowie gospodarczej.

 

 

GŁODOWA /Goldbeck/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Bobolice powiatu koszalińskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1492 roku. W XVI i XVII wieku miejscowy majątek należał do rodu von Zavten, w XVIII wieku do von Wenden. W 1884 roku właściciel majątku Clarsen buduje dwór, zakłada park oraz stawia budynki gospodarcze. W 1924 roku założenie gospodarcze zostaje rozbudowane przez właściciela, Gustawa Villnow.

Założenie dworsko-folwarczne

Zachował się dwór, znacznie przebudowany z zatraceniem elementów pierwotnego wystroju elewacji. Obok park krajobrazowy o powierzchni 2,7ha oraz zabudowania gospodarcze.