Wieś położona w gminie Miasteczko Krajeńskie powiatu pilskiego. Początki wsi sięgają XV wieku, kiedy należała do parafii w Brzostowie. W 1845 roku wieś należała do Ernsta Friedricha Dawida Saenger, później do Carla Saenger. Na początku XX wieku należała do rodzin: Presling i Mottau. W 1929 roku parcelacja majątku.
Baszków 1906r.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Zduny powiatu krotoszyńskiego. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1395 roku. Była w rękach Baszkowskich do początku XVI wieku. Później była własnością Zborowskich, po nich Sieniutów ze Zdun. Od 1664 roku w rękach Leszczyńskich. W 1696 roku Rafał Leszczyński przekazał wieś synowi Stanisławowi, który w 1738 roku sprzedał ją Sułkowskim. Antoni książę Sułkowski, wojewoda kaliski w 1791 roku sprzedał Baszków Maksymilianowi Mielżyńskiemu herbu Nowina, ożenionemu z Katarzyną z Czapskich. Kolejnym dziedzicem jest syn Aleksander, ożeniony z Katarzyną Potulicką, założycielką nowego założenia parkowego. W 1860 roku zadłużony majątek przechodzi w ręce książąt von Reuss/podobno książę wygrał Baszków w karty/. W 1913 roku Olgierd książę Czartoryski kupuje posiadłość, który zamieszkał tutaj z świeżo poślubioną Mechtyldą księżniczką von Habsburg. Majątek Czartoryscy posiadają do 1939 roku.
PAŁAC
W 1805 roku, prawdopodobnie na murach starszej budowli, Mikołaj Mielżyński buduje nową rezydencję. Pałac zbudowany na planie nieco wydłużonego prostokąta, murowany, podpiwniczony, dwukondygnacyjny nakryty czterospadowym dachem. W 1860 roku rozbudowany przez księcia von Reuss o północne skrzydło.
. Jej dawny wygląd i ogólny wyraz zmieniła nieco rozbudowa przeprowadzona około 1860 roku, w czasie której dostawiono północne skrzydło, utrzymane w stylistyce tzw. kostiumu francuskiego. Z dawnego wystroju zachowała się dawna sala jadalna, reprezentacyjny westybul z kolistym salonem, dawna sypialnia z alkową. Obecnie Dom Pomocy Społecznej.
Wokół pałacu krajobrazowe założenie parkowe założone przez Katarzynę Potulicką-Mielżyńską, z siecią krętych alejek oraz dwoma, połączonymi ze sobą stawami.
HERBY WŁAŚCICIELI WSI
Wieś położona w gminie Lipka powiatu złotowskiego.
Korespondencja Teresy Lubomirskiej do hrabiny Sobańskiej. 1935
HISTORIA WIELICHOWA
Miejscowość położona w powiecie grodziskim województwa wielkopolskiego, po raz pierwszy wymieniona w roku 1297. Do 1645 roku wieś należała do biskupów poznańskich. Później do 1797 roku, do sekularyzacji majątku kościelnego należała do kapituły poznańskiej. Od 1797 roku nadaniem cesarskim majątek otrzymał adiutant cesarza, generał Fryderyk Wilhelm von Zastrow. Kolejnym właścicielem od roku 1832 jest major August Adolf von Zastrow, który w 1839 roku sprzedaje dobra hrabiemu Mikołajowi Mielżyńskiemu. Po śmierci Mikołaja Mielżyńskiego w roku 1842 właścicielką majątku zostaje jego córka, Teodozja Dzieduszycka żona Henryka. W ich rękach majątek pozostawał do 1851 roku, kiedy to w drodze licytacji dobra zakupił kupiec Juliusz Munk. W 1854 roku sprzedaje majątek pułkownikowi Hermannowi von Holleben, który już w 1865 roku sprzedaje go Bolesławowi Potockiemu z Będlewa, a ten w tym samym roku za tą samą sumę sprzedał majątek hrabiemu Adamowi Broel-Plater z Prochów. W 1893 roku dobra od Platerów zakupuje Eryk Schultz, który w roku 1922 sprzedaje majątek księżnej Teresie z Wodzickich Lubomirskiej.
PAŁAC
Pałac zbudowany po 1797 roku dla Fryderyka Wilhelma von Zastrow, położony jest we wschodniej części miasta na wschód od rynku, przy drodze prowadzącej do Wilkowa Polskiego oraz przy ulicy Parkowej. W 1884 roku pałac przebudowany przez rodzinę Broel-Plater. Prawdopodobnie pałac został zbudowany na fundamentach dworu biskupiego, który spłonął w 1720 roku, o czym mają świadczyć dwa dęby szypułkowe, ponad 300 letnie rosnące symetrycznie przed fasadą pałacu, jako pozostałość wcześniejszego założenia. Pałac to budynek murowany z cegły, zbudowany na rzucie prostokąta, dwukondygnacyjny z częściowo użytkowym poddaszem, z czterokondygnacyjną wieżą, całkowicie podpiwniczony, nakryty dachem czterospadowym. Wejście frontowe poprzedzone tarasem wspartym na filarach i kolumnach. Układ wnętrz dwutraktowy z reprezentacyjnym holem, salą myśliwską, salonikiem. We wnętrzu zachowana część dawnego wystroju z końca XIX wieku- klatka schodowa, stolarka drzwiowa, sztukaterie, kominek, ozdobny piec. Obecnie w pałacu mieści Rolniczy Zakład Doświadczalny.
Pałac w otoczeniu parku o powierzchni około 7 ha, założonym na przełomie XVIII i XIX wieku, przekształconym pod koniec XIX wieku. W zachodniej części parku znajdują się dwa stawy połączone rowem. W parku dominują lipy, klony, dęby, jesiony, graby.
ZESPÓŁ FOLWARCZNY
Zespół folwarczny usytuowany na wschód od pałacu składa się z podwórza folwarcznego oraz z rządcówki, stajni koni wyjazdowych i wozowni, gorzelni, obory, spichlerza. Budynki powstały w drugiej połowie XIX wieku.
Dworek nad J.Strzeleckim
