Wieś położona w gminie Szlichtyngowa powiatu wschowskiego. Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1307 kiedy wieś staje się własnością zakonu klarysek z Głogowa jako nadanie księcia wielkopolskiego i głogowskiego Henryka. Wielokrotnie wymieniona w latach: 1318(Henrici Villa), 1399(Hinricivilla), 1422(Jandrzychowicze, Gendrzychonicze), 1497(Jandrzychowycze), 1499(Jadrychowycze, Yadzrychowycze, Yadzrzychowycze, Yadrzychowycze), 1501(Andrzychowycze), 1531(Heynersdorff), 1535(Jandrzychowycze), 1563(Iendrychowicze), 1566(Jendrzychowycze), 1567(Andrichowicze), 1577(Henrichowicze), 1579(Hendrzehowicze). W 1422 roku wymieniany Stanisław Koszka Ziemliński. W latach 1423-29 wymieniany jest Nikiel Kotwicz(von Kottwitz). W 1494 wymienia się Frycza Andrzejowskiego(Andrzychowski, Jędrzychowski), herbu Prus I odm., podkomorzego wschowskiego, zmarłego około 1503 roku. W latach 1497-1503 część gruntów należy do Mikołaja Jędrzychowskiego oraz jego żony Małgorzaty. W 1503-06 wspomniany Jan Jędrzychowski(Andrzejowski) syn Frycza. Prawdopodobnie w połowie XVI wieku dochodzi do podziału wsi na część górną i dolną. W roku 1566 Jędrzychowice  są własnością Macieja Radlica i Stefana Wilkowskiego herbu Kotwicz. Pod koniec XVI wieku jest w rękach Stanisława Wilkowskiego, który stawia we wsi renesansową siedzibę. W 1605 roku jako właściciel wymieniany jest Adam Gorczyński z Gorczyny. Po 1614 roku właścicielami staje się rodzina Korzbok-Zawadzkich, którzy z ramienia Adama Gorczyńskiego dzierżawili majątek. Kolejnym właścicielem wsi zostaje rodzina Mielęckich herbu Ciołek. Na miejscu dworu Wilkowskiego w 1726 roku ówczesny właściciel Stanisław Mielęcki stawia pałac barokowy i zakłada park krajobrazowy. Pod koniec XVII wieku części górnej właścicielem jest rodzina hrabiów Potworowskich– wymieniony Andrzej hrabia Potworowski, ożeniony z Anną von Schlichting oraz Andrzej Bogusław hrabia von Potworowski(25.07.1729-13.09.1763), ożeniony z Marianną Trepka. Z Marianną miał jedną córkę- Luisę Joannę hrabiankę Potworowską(zm.1782). Dnia 07.05.1778 roku wyszła za mąż za Ludwika Konstantego Mielęckiego. Mieli syna- Alexandra Jana Krzysztofa Mielęckiego(11.05.1780-11.07.1853). Dnia 10.07 1810 roku ożenił się z Frederike Amalie Antoinette von Poser und Gross-Naedlitz(09.04.1793-17.12.1850). Mieli siedmioro dzieci. Czworo dzieci zmarło w dzieciństwie. Najstarszym dzieckiem była córka- Luise Henriette Johanna Adolphine Julia(04.06.1811-16.11.1844), która w 1835 roku wyszła za mąż za Karla Leopolda von Dunker. Dnia 01.10.1812 roku rodzi się syn- Friedrich Louis Alexander Stanislaus, który 11.05.1847 żeni się z Anną Helene Sophie von Bülow. Zamieszkał z rodziną w Rüdersdorf pod Berlinem. Dnia 30.10.1815 roku urodził się Eugen Johann Friedrich Ludwig Mielęcki, zmarły w Berlinie 11.09.1888 roku. Był prawdopodobnie ostatnim z Mielęckich urodzonych i zamieszkałych w Jędrzychowicach. Wieś nadal podzielona na część górną, która od 1841 roku jest w rękach rodziny Heintze, która w drugiej połowie XIX wieku zmienia właściciela-zostaje nim Oscar Jenke. Część dolna w 1841 roku w rękach rodziny Mielęckich. Prawdopodobnie jeszcze w tym samym roku dobra części dolnej przechodzą w ręce Leonharda von Prittwitz und Gaffron(22.06.1799-29.08.1875 Jędrzychowice), ożenionego z Pauline von Uechtritz und Steinkirch(27.03.1810-10.12.1862 Jędrzychowice). Dnia 20.10.1855 roku w Jędrzychowicach odbywa się ślub Maximiliana barona von Kettler(24.05.1825-15.03.1880 Jędrzychowice) z jedynym dzieckiem Leonharda i Pauline, córką Leontine(14.09.1832-08.11.1883 Jędrzychowice). W ten sposób dobra Nieder Heyersdorf przechodzą w ręce baronów von Kettler. Ich syn, Leonhard baron von Kettler(ur.12.08.1860) po 1883 roku, po śmierci matki sprzedał dobra prawdopodobnie Karolowi Gilka-Bӧtzow, który od 1907 roku jest właścicielem części górnej i dolnej. W latach 1909-10 przebudowuje barokowy pałac dostawiając do barokowego korpusu skrzydło z reprezentacyjną salą balową i dwie cylindryczne wieże. Ma syna, Carla Albrechta(09.02.1906-1941), ożenionego z Beatrix Else Friedą Margarethe hrabianką von Einsiedel. W pierwszej ćwierci XX wieku pałac z majątkiem jest własnością rodu von Schlichting, natomiast folwark z dworem jest własnością rodziny von Jagwitz. Po 1945 roku w posiadaniu Państwowych Nieruchomości Ziemskich. Od 1947 do 1949 roku w rękach PGR, od 1949 roku w posiadaniu Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej Osowa Sień. Na początku lat 90-tych pałac i dwór wraz z parkami sprzedany został prywatnym właścicielom. Obecnie pałac w odbudowie przez prywatnego właściciela, którym była Sigrun von Schlichting od 1994 roku.

ZAMEK

Prawdopodobnie w XV wieku za czasów rodu von Kottwitz zbudowano założenie obronne w postaci wieży rycerskiej. W XVI wieku na murach wieży zbudowano dwór obronny, który przetrwał do XVII wieku. W 1726 roku na fundamentach dworu Stanisław Mielęcki stawia pałac barokowy, który przetrwał do dnia dzisiejszego.

PAŁAC

Pałac zwany „czerwonym Rogiem”, wzniesiony w 1726 roku staraniem Samuela Mielęckiego na fundamentach starszej budowli. Przebudowany i powiększony o skrzydło zachodnie w początkach XX wieku. Barokowy, część dobudowana neobarokowa. Murowany, założony na rzucie prostokąta. Przylegające od zachodu dobudowane skrzydło także prostokątne z dwiema cylindrycznymi wieżami. Piętrowy, z użytkowym poddaszem. Dach mansardowy z neobarokowymi lukarnami. W starszej części oś elewacji frontowej zaakcentowana barokowym portalem z tablicą inskrypcyjną z chronostikonem oraz trzyosiową facjatą z kartuszem herbowym, zwieńczoną neobarokowym szczytem. Przed wejściem schody kamienne z wazonami. Elewacja ogrodowa podobna.
W sąsiedztwie pałacu rozległy park krajobrazowy, założony w XVIII wieku, ze starodrzewiem. Przez ten park przepływa kanał. Zespół pałacowy składa się z: pałacu, oficyny i parku.

DWÓR

Założenie folwarczne z dworem znajduje się w środkowej części wsi. Same założenie powstało w 2 połowie XIX wieku. Dwór został zbudowany pod koniec XIX lub na początku XX wieku przez ówczesnych właścicieli, rodzinę von Jagwitz. Zbudowany na planie prostokąta, murowany, jednokondygnacyjny z poddaszem użytkowym, kryty dachem dwuspadowym. W części podpiwniczony. Z tyłu rozciąga się park krajobrazowy. Po 1945 roku własność Zespołu Państwowych Nieruchomości Ziemskich, później w rękach PGR. Po 1949 roku majątek należał do POHZ Osowa Sień. Po remoncie we dworze mieściły się biura, biblioteka, świetlica, mieszkania pracownicze. Obecnie dwór i gospodarstwo znajduje się w rękach prywatnych.

Wieś położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwszy wymienione w 1427 roku. Pod koniec XV wieku należały do rodu von Schlichting. Wieś w 1731 zakupiła rodzina von Briesen, spokrewniona z poprzednimi właścicielami- wymieniany Hans Heinrich von Briesen(1753) i Friedrich Ludwig von Briesen(1799). W 1800 roku dobra należą do rodziny von Schkopp(Skopp). W 1812 roku właścicielem majątku jest Otto Friedirch von Dyhern. W 1821 roku własność Emilie Auguste von Schkopp(Skopp), z domu von Pannwitz. W 1824 roku za 24000 talarów majątek zakupił  Johann Michael Schneider. W 1859 roku należą do Benno Konstantina Schneider. Rodzina Schneider była właścicielami majątku do lat 30-tych XX wieku. Ostatnim właścicielem Jezior była rodzina Scherz.

.

PAŁAC

Pałac wchodzi w skład zespołu pałacowo-parkowo-folwarcznego. Zbudowany przez rodzinę Schkopp(Skopp) w XIX wieku na murach starszej budowli. Jest to budynek zbudowany na planie prostokąta, z wieżą na planie koła dobudowaną w na początku XX wieku, podpiwniczony, korpus główny kryty dachem czterospadowym. Po 1945 roku w rękach PGR. Remontowany w latach 80-tych. Przejęty przez ARSP, nieużytkowany, popadający w ruinę.

HISTORIA WSI

Do 31 stycznia 2014 była to wieś należąca do gminy Zielona Góra powiatu zielonogórskiego. Od 1 stycznia 2015 jest częścią miasta i osiedlem administracyjnym Zielonej Góry, będące jednostką pomocniczą. Po raz pierwszy wymieniona w 1414 roku choć początki sięgają XIV wieku. W XV wieku właścicielami wsi był ród von Kittlitz/Kietlicz/. Od 1682 roku był w posiadaniu rodziny von Grünberg, którzy w XVIII wieku zbudowali siedzibę szlachecką. W XIX wieku jako właściciele majątku wymieniana rodzina Brehmer. W latach 30-tych jako właścicieli majątku wymienia się Richarda Rau/1937/. Gospodarstwo liczyło wtedy 204,6 ha gruntów.

DWÓR

Dwór wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku, przebudowany gruntownie w 1819 roku, poszerzony o dobudówki w wieku XX. Murowany, w górnej kondygnacji szachulcowy. Założony na planie prostokąta, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym z dymnikami. Elewacja południowa ożywiona portykiem wspartym na czterech parach kolumn. Pozostałością po założeniu dworsko-parkowym jest zaniedbany park.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Żagań powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1299 roku, aczkolwiek początki wsi sięgają znacznie wcześniej. Ze względu na liczne podziały własnościowe-majątki na terenie wsi, będą one omówione numerycznie co ułatwi podanie nazwisk właścicieli. Na terenie wsi istniało sześć podstawowych majątków ziemskich.

MAJĄTEK I

W latach 1474-1620 majątek należał do rodziny von Konobelsdorff z Siecieborzyc. Później jest częścią majątku V/1667/, założonego w 1621 roku.

MAJĄTEK II

W 1321 roku należał do pastora Gundelin z Bożnowa, w latach 1321-1543/1620 do Zakonu Augustianów z Żagania.

MAJĄTEK III

Najstarszy majątek, o którym mowa już w 1299 roku. W latach 1299-1312 należała do rycerza von Ponickau.  Prawdopodobnie był lennikiem rodu von Pack z Żar. Od 1312 do 1810 roku majątek w rękach nowo założonego Zakonu Magdalenek z Bytomia Odrzańskiego, do jego sekularyzacji w 1810 roku.

MAJĄTEK IV

W latach 1404-1521 należał do rodu von Promnitz. W 1516 roku dochodzi do podziału majątku pomiędzy braćmi von Promnitz- Marcus`em i Heinrich`em. Od 1516 do 1524 roku część majątku prawdopodobnie jako lenno w rękach rodu von Koenigsfeld. W 1521 w rękach cesarskich. w 1522 roku na krótko należał do rodu von Schlieben, później całość w rękach rodu von Knobelsdorff, właścicieli majątku V.

MAJĄTEK V

W 1346 roku w rękach rodu von Nechern. W latach 1393-1620 w posiadaniu rodu von Knobelsdorff. W 1620 w rękach cesarza, który sprzedał majątek w roku 1621 rodzinie von Nechern z Chich- posiadała majątek do 1666 roku. W 1666 roku wyraźny podział na Folwark Górny, Środkowy i Dolny. W 1666 roku dobra w rękach rodziny von Gersdorf, w tym samym roku przechodzą w posiadanie córki, Pani von Prein. Folwark Dolny w 1666 roku należał do rodziny von Nechern, w tym samym roku przejmuje go Pani von Prein, która przez małżeństwo wnosi majątek rodzinie von Kottwitz z Broniszowa. Majątek w ich rękach do 1669 roku. W 1669 roku dobra w posiadaniu rodu von Garnier. W latach 1678-1776 dobra przejęte przez Zakon Joannitów z Żagania, tym samym doszło do scalenia z majątkiem II. W 1776 roku pod administracją państwową. W 1787 roku majątek w rękach rodziny von Neumann z Dzietrzychowic. W latach 1787-1805 właścicielem jest rodzina von Franckenberg– w 1789 doszło do scalenia z majątkiem VI, w 1797 z Folwarkiem Środkowym. Dość częste zmiany właścicieli w latach następnych- 1805- von Francke z Siecieborzyc, 1817- von Knobelsdorff, 1853- von Sydow, 1856-1905- Bonte. W roku 1869 doszło do podziału majątku- Górny Folwark do 1905 roku w rękach rodziny Bonte, w latach 1905-1940 do rodziny Crusemann. Folwark Dolny i Środkowy w rękach Pani Oswald, z domu Bonte, która przez małżeństwo w 1869 roku wnosi majątek rodzinie Tomaszewski. W ich rękach dobra do 1940 roku. Folwark Środkowy w 1666 należał do rodziny von Kiesewetter, w 1691 roku do rodziny von Knobelsdorff z Siecieborzyc, od 1701 roku do rodziny von Knobelsdorff z Chich. W 1797 roku majątek zakupiła rodzina von Franckenberg, scalając go z Folwarkiem Górnym i Dolnym.

MAJĄTEK VI

Utworzony w 1592 i 1594 roku z gruntów folwarku kościelnego i gruntów kościelnych. W 192 roku w rękach rodu von Seelstrang, w 1601 roku w posiadaniu rodziny Raethel, w 1668 roku w rękach rodziny Wagner z Żagania. Zmiana w 1702 roku zakupuje grunty rodzina von Seidel. W 1789 zakupione przez rodzinę von Franckenberg i włączone do majątku V.

DWÓR

Dwór w obecnej postaci klasycystyczny, wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku w wyniku przebudowy siedziby późnorenesansowej z około 1620 roku. Ceglany, założony na planie prostokąta z płytkimi ryzalitami na osi elewacji frontowej i ogrodowej. Piętrowy, ryzalit elewacji frontowej trzykondygnacyjny, opięty pilastrami, zwieńczony tympanonem. Dach mansardowy. Dwór usytuowany na skraju niewielkiego parku krajobrazowego z drugiej połowy XVIII wieku.
Po II wojnie światowej w rękach PGR. Obecnie w posiadaniu AWRSP stanowiąc trwałą ruinę.

PAŁAC

W Jeleninie Górnym zachował się pałac powstały prawdopodobnie za czasów Charlotty von Franckenberg w latach 1791-1805, wdowy po generale, który w tym czasie był właścicielem całego Jelenina- Górnego i Dolnego. Budowa była kończona przez następnych właścicieli, prawdopodobnie za czasów Johanna Louisa Bonte. Pałac jest budowlą dwukondygnacyjną , na wysokim podpiwniczeniu, zamknięta dachem czterospadowym. W latach 1869-1871, kiedy właścicielem był Johann Louis Bonte, dobudowano do elewacji południowej palmiarnię, zmieniono wystrój elewacji oraz wnętrz. Elewacjom nadano kostium klasycystyczny. Od zachodu bryłę pałacu urozmaica kolumnowy portyk w porządku antycznym. Okna wieńczą trójkątne naczółki wsparte na żłobkowanych konsolach wolutowych. Wnętrza bogato zdobione sztukateriami z ornamentem roślinnym oraz przedstawieniami figuralnymi, urozmaicały ceramiczne kominki w stylu neorokoka oraz neoklasycyzmu. Ściany sal wyłożone zostały drewnianą, płycinową boazerią.
Po 1945 roku w zarządzie PGR, od lat 90-tych XX wieku AWRSP. Obecnie w rękach prywatnych.

Kościół pw Św. Mikołaja

Wieś położona w gminie Brody powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1361 roku. W latach 1527-1578 roku należała do rodu von Kalckreuth, piszących się „zum Jessen”. W 1577 majątek podzielony na dwie własności- jedna w rękach rodziny von Kalckreuth, druga w posiadaniu rodziny von Kottwitz. W 1581 roku cały majątek w rękach Maxa von Kottwitz. W latach 1638-1651 roku właścicielem majątku i wsi była rodzina von Göllnitz. Od 1651 roku dobra w posiadaniu rodu von Biberstein ale już w 1655 wieś zakupuje Albrecht von Ronow. W późniejszych latach częste zmiany właścicieli- Helene von Dyherrn, z domu von Zeschau(1659), von Zeschau(1665-1681), Siegismund von Tzscheche z żoną Anną Margarethe, z domu von Dyherrn(1681-84) . Kolejnym właścicielem w 1683/84 roku zostaje Otto Friedrich von der Heyde. Ponownie właścicielem miejscowości jest rodzina von Zeschau od roku 1739 roku. Posiadają majątek do 1861 roku. W 1861 roku miejscowość zakupił Hasso von Wedell. Na początku wieku zmiana właściciela- dobra w rękach rodziny Guttler/1903/, kolejnym jest rodzina Vielmetter/1929/.

PAŁAC

Pałac zbudowany w 1775 roku, werandy od strony wschodniej i zachodniej dostawione w wieku XX. Murowany z cegły, piętrowy, założony na planie wydłużonego prostokąta, nakryty dachem mansardowym. W części pomieszczeń parterowych zachowane sklepienia krzyżowo-kolebkowe, stolarka drzwiowa, dębowe balustrady oraz wystrój sztukatorski. W sąsiedztwie pałacu znajduje się rozległy park krajobrazowy z XVIII wieku. Po 1945 roku był użytkowany przez Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej jako magazyn. Pod koniec lat 70-tych XX wieku przeprowadzono kapitalny remont pałacu. Obecnie stanowi własność prywatną, nieużytkowany.

Miasto gminne położone w powiecie żarskim. Po raz pierwszy wymieniona w 1000 roku z okazji przekazania jej przez cesarza Ottona III klasztorowi w Nienburgu nad rzeką Saale. Od 1321 do 1642 roku należy do rodu von Wiedebach z Biecza/wymieniany Lorenz von Wiedebach/. W XV wieku z powodu trudnośc finansowych rodzina von Wiedebach zmuszona jest sprzedać Stary Jasień. W 1427 roku właścicielem majątku Jasień/Stary Jasień/ został Frenczil von Regewitz/Rackwitz/. W 1451 roku nastąpiła zmiana właściciela- są nimi bracia Fryderyk i Georg von Lessnow. W 1459 roku dobra wracają ponownie do rąk rodziny von Wiedebach a od 1490 roku całość dóbr ponownie jest w rękach von Wiedebach. W 1642 roku umiera Kaspar von Wiedebach, ostatni z linii jasieńskiej.  Po jego śmierci dobrami zarządzała  Marianne von Wiedebach-Zwippendorf, wdowa po Kacprze. W 1648 roku wychodzi za mąż za Rudolfa von Bünau(zm.1686), który powiększa majątek Jasień po zakupieniu kilku wsi- Nowej Roli, Świbna, Matuszowic, Bronic, Budziechowa. W 1660 roku Jasień otrzymuje prawa miejskie a herbem Jasienia stał się herb fundatorów- rodziny von Bünau- łeb lwa ze złotą lilią na czerwonym polu. Z tego rodu wymienia się: Rudolfa(zm.1715), Günthera(zm.1740), Rudolfa(zm.1763). W 1731 roku wielki pożar miasta. Z powodu kłopotów finansowych w 1768 roku była nieudana próba sprzedaży majątku dla Carla Heinricha von Heinecken. W 1776 roku majątek wraz z miastem zakupił Abraham Gottfried Philipp von Rabenau. Majątek od von Rabenau chciał zakupić Ludwig Friedrich Wilhelm hrabia von Schlabrendorff, ale do transakcji nie doszło. W 1790 roku dobra zakupił Johann Fryderyk Franz von Ploetz, który w 1792 roku odsprzedał majątek hrabiemu von Schlabrendorff. Na początku XIX wieku majątek zakupiła rodzina von Krosigk ale już w 1805 roku majątek w rękach kapitana Balthasara Heirnicha Erdmanna von Zeschau(zm.1810) z Jabłonnej. Po nim dobra odziedziczył Heinrich Anton von Zeschau. Ponownie w rękach rodziny von Rabenau od 1825 roku. W roku 1870 umiera Ludwik Henryk von Rabenau. Wdowa po nim Emilia zaproponowała miastu kupno swych dóbr, ale majątek w 1870 roku nabyli kupcy z Drezna Gustav Műller i Bruno Hering. W kolejnych latach następowała powolna wyprzedaż dóbr rodu von Rabenau. W 1881 roku miasto postanowiło położyć kres wyprzedaży majątku von Rabenau i kupiło od spadkobierców dobra ziemskie za 285.000 marek. Miasto zakupiony pałac przeznaczyło na ratusz miejski.

PAŁAC

Pałac zbudowany w 1780 roku w stylu barokowym, którego budowę rozpoczęto już w 1764 roku na gruntach dworskich w obrębie dawnej wsi Stary Jasień. W latach 1881-1945 użytkowany jako ratusz. Odnowiony w roku 1964. Murowany z cegły. Założony na planie wydłużonego prostokąta, piętrowy, z tympanonem na osi elewacji frontowej. Dach mansardowy z powiekami. Wnętrze trzytraktowe z korytarzem na osi podłużnej. Zachowane sklepienia kolebkowo-krzyżowe i sufity ze stiukową dekoracją. Nad wejściem rzeźbione w kamieniu kartusze. Tympanon zdobiony stiukową dekoracją o motywie panoplii.  Pod trzema środkowymi oknami górnej kondygnacji znajdują się płyciny, w środkowej umieszczony jest podwójny kartusz herbowy rodu Rabenau – A.G.P. von Ra­benau i Zofii von Haugwitz (z prawej). Całość założenia leży na obrzeżach skomponowanego osiowo ogrodu. Po drugiej wojnie światowej dwór w posiadaniu GS „Samopomoc Chłopska”. Obecnie w rękach prywatnych, nieużytkowany. Obok pałacu znajdowało się założenie folwarczne założone około 1780 roku  składające się z parterowych domów dla pracowników, kordegardy oraz budynki gospodarcze. Część budynków została w okresie rozbudowy miasta wyburzona.

WILLA FLOETHER

Willa zwana”pałacykiem Flötherów” zbudowana przez Theodora Floether, założyciela i właściciela fabryki maszyn rolniczych. Zbudowana w stylu neobaroku pomiędzy zakładem a parkiem nad rzeką Lubrzą. Przetrwał wojnę w stanie nienaruszonym. W latach 60-tych zdewastowany, rozebrany.

 

Wieś położona w gminie Brody powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1452 roku. W tym czasie należała do rodu von der Heide. Posiadali dobra do 1546 roku. W latach 1608-1680 majątek posiada rodzina von Maxen. Od 1680 roku fuzja majątków Jasienica-Jałowice. Kolejni właściciele dóbr: hrabiowie von Promnitz(1708) , von Dallwitz(1716-1769)- wymieniany Johann Wolf von Dallwitz(XVIIIw.). Już za czasów von Dallwitz część dóbr należała do rodziny von Mosch/1771/, ale już w pierwszej połowie XIX wieku cały majątek w rękach tej rodziny posiadali majątek do 1834 roku- wymieniany August von Mosch zmarły w 1842 roku, Born(1834-1842), hrabiowie von Finkenstein(1842-1849), baronowie von Waldenfels(1849-1857), Meister(1896-1929). W 1879 roku ich majątek obejmował 231,84ha gruntów. W 1896 roku właścicielem majątku o areale 240ha był kapitan kawalerii Meister. W 1914 roku majątek obejmował 586ha a w 1929 roku  565ha i należał do Waltera Meister.  W skład majątku wchodził majątek Jałowice(Jaulitz) i folwark Bornfelde.

PAŁAC

Pałac zbudowany w drugiej połowie XVIII wieku, przebudowany i remontowany w XIX wieku. Murowany z cegły, na rzucie prostokąta, parterowy, dach mansardowy. Znajdował się w północno-wschodniej części parku. Zburzony w latach 70-tych XX wieku.

DWÓR

W południowej części parku o powierzchni 5 ha położony jest dworek z XIX wieku, murowany, zbudowany na planie prostokąta, parterowy, kryty dachem czterospadowym.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Jasień powiatu żarskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1360 roku. W 1381 jako właściciele wsi wymieniona rodzina von Briesen/Briese/. W 1475 roku wieś dana w lenno przez Hansa von Biberstein braciom von Gebelzig. Przez kolejne lata dość częste zmiany właścicieli. W 1508 roku dobra w rękach Petera von Steinkeller. W 1618 roku wieś przechodzi na rodzinę von Wiedebach. Od 1664 roku zmiana właścicieli- zostaje nim rodzina von Heyde. Już w 1682 roku dobra w rękach szwagra Otto Friedricha von Heyde, Hansa Georga von Stentzsch, żonatego z Dorotheą Magdalene von Heyde. Na krótko dobrami zarządzał hrabia von Promnitz. W 1693 roku majątek zakupił Christian Sigismund von Rohr. W 1729 roku dobra kupuje Friedrich Ehrenreich von Rackel, który w tym samym roku umiera. Nad majątkiem oraz małoletnimi dziećmi opiekę sprawował Paul Heinrich von Lettau. W 1737 roku dobra sprzedane dla Christopha Friedricha von Schwartz. Dwa lata po zakupie umiera jako kawaler a dobra dziedziczy jego brat, Hans Christian von Schwartz. Po śmierci właściciela w 1752 roku dobra dziedziczy córka Johanna Charlotta, zamężna za Carla Siegmunda von Rottenburg/Rothenburg/, który jeszcze w tym samym roku sprzedaje je Johannowi Friedrichowi Philippowi von Strobschütz. Po nieudanej próbie sprzedaży majątku dla Karla Augusta Drobisch, dobra w roku 1789 zakupił Philipp Gottlob August Misitscheck von Wischkau, który już w 1796 sprzedaje dobra porucznikowi Abrahamowi Heinrichowi Augustowi von Rabenau. Po jego śmierci w 1816 roku majątek zakupił Johann Gotthelf von Schöllestern. Kolejnym właścicielem Jarysza był od 1841 roku Friedrich Oswald Eckardt. W 1856 sprzedaje dobra Maxowi Friedrichowi von Stutterheirn. W 1885 roku dobra w rękach Maxa Boldt. Kolejnym posiadaczem dóbr od początku XX wieku był Heinrich Munk/1903/. Ostatnim właścicielem majątku był Otto Oldermann zwany Meyer`em.

Położony na skraju krajobrazowego parku pałac, zbudowany w XVII wieku jako obronny. W XVIII wieku dokonana przebudowa przez nowego właściciela jakim był Johann Friedrich Philipp von Strobschütz oraz jego żony Auguste Wilhelmine Charlotte, z domu von Carlowitz. W wyniku gruntownej przebudowy dokonanej w początkach XIX wieku zatarty został pierwotny charakter i cechy stylowe. Murowany z kamienia i cegły, piętrowy, założony na planie prostokąta. W piwnicach sklepienia kolebkowe, w pomieszczeniach parterowych i na piętrach sufity ze stiukowymi plafonami. Dach naczółkowy. Po założeniu zachował się park krajobrazowy oraz resztki zabudowy folwarcznej.