Wieś położona w gminie Trzebiatów powiatu gryfickiego. Wzmiankowana w 1224 roku jako własność klasztoru norbertanek z Wyszkowa. W 1277 roku stanowi uposażenie klasztoru w Białobłokach. We wsi istniał majątek ziemski. Położony był w południowo-zachodniej części Chomętowa. W 1870 roku należało wdowy Conrad i obejmował 1328 mórg ziemi. W 1879 roku dobra należały do Pani Conrad i obejmowały 339,20 ha gruntów.
Miejscowość położona w gminie Dobiegniew powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1326 roku. Prawdopodobnie już wtedy należała do rodziny von Kremzow, budowniczych zamku obronnego położonego na półwyspie jeziora Osiek, który w 1333 roku najechał Betekin von der Osten. W 1337 roku połowa Chomętowa należała do braci Henninga i Ludekina von Kremzow. Po śmierci Henninga i Ludekina von Kremzow(1350), w 1350 roku Betekin von der Osten z Drezdenka za zasługi otrzymuje od Ludwika Rzymskiego, margrabiego brandenburskiego z rodu von Wittelsbach liczne dobra, w tym Chomętowo. W 1375 roku wieś wraz z zamkiem otrzymuje w lenno Henning von Brederlow. W 1393 roku książę zgorzelecki Jan zastawił Chomętowo Jacobowi von Papstein i Betkinowi von dem Borne. Później wymieniany już tylko Jacob von Papstein, który Chomętowo z zamkiem posiadał do 1403 roku. W 1403/1407 roku część gruntów we wsi było lennem rodu von Zadow(Czadow). Na początku XV wieku zamek jak i wieś w rękach zakonu krzyżackiego. W tym czasie Krzyżacy na zrębach zamku rodu von Kremzow budują założenie obronne, które w większej części zostało rozebrane w XVI/XVII wieku. W latach 1411 oraz 1422 wieś i zamek splądrowane przez wojska polsko-litewskie. Kolejnych zniszczeń dokonuje najazd husytów w 1433 roku. W roku 1454 majątek został zwrócony rodzinie von Papstein. W 1465 roku Burchard von Papstein zrzeka się majątku na rzecz elektorów brandenburskich(Fryderyka II) w zamian za Danków. W 1465 roku w dożywocie otrzymała Chomętowo bratanica Fryderyka II, Elżbieta von Hohenzollern. Była żoną Joachima księcia szczecińskiego, zmarłego w 1451 roku, później Warcisława X wołogoskiego, który ją porzucił. Od 1465 roku zamieszkała na zamku chomętowskim. Zmarła tutaj dnia10.04.1467 roku i prawdopodobnie została pochowana w Chomętowie. Przez kilka lat założenie stanowiło siedzibę wójta Nowej Marchii- Henryka von Borcke. W 1470 roku dobra w Chomętowie nadal posiadał Burchard von Papstein. Od lat 70-tych XV wieku całe założenie obronne wraz z wsią jest w posiadaniu rodu von Brandt. Pierwszym wymienionym właścicielem Chomętowa z rodu von Brand był Georg von Brand, zmarły w 1518 roku. Kolejno z rodu von Brand wymienia się: Paula(zm.1562r.), Georga(zm.1563r.), Paula, który posiadał ½ Chomętowa w latach 1590-1619, zmarł w 1632 roku i Friedricha, który posiadał ½ Chomętowa w latach 1619-1637, zmarł w 1637 roku, Christiana, który zmarł w 1663 roku i Eusebiusa, zmarłego w 1706 roku. W 1715 roku dobra chomętowskie należały do królewskiego szambelana, Chrystiana von Brand(zm.1749r.). Kolejnym właścicielem był Christian Ludwig zmarły w 1786 roku. Od 1794 roku majątek należał do joannity Chrystiana von Brand(zm.1811r.) a w 1813 roku dobra przeszły na własność Chrystiana Carla von Brand. W 1857 roku własność Friedricha von Brand(zm.1869r. Kolejnym właścicielem był Adolf von Brand zmarły w 1878 roku. W 1878 roku Chomętowo wraz z Osiekiem, Długimi i Ługami stały się majoratem liczącym 6230 ha, a pierwszym ordynatem został pułkownik Eusebius von Brand(zm.1905r.), członek Izby Panów. W 1879 roku jego majątek obejmował 1184ha gruntów, a w 1896 roku 1621ha. W latach 1905-11 ordynacją władał Georg von Brand, a po jego bezpotomnej śmierci w 1911 roku majorat przeszedł na własność rotmistrza Adolfa von Brand(ur.1876r.), kuzyna zmarłego. W 1914 roku majątek obejmował 1802ha gruntów. W 1929 roku właścicielem nadal był Adolf von Brand, właściciel Ługów.
ZAMEK
Na półwyspie jeziora Osiek znajdowało się założenie krzyżackie pełniące rolę obronnego zamku, powstałe zapewne w latach 1402-1455. Ze względu na brak prowadzonych badań terenowych, nie znamy jego formy przestrzennej i późniejszych dziejów. Pozostałością zabudowań mieszkalnych i gospodarczych jest ceglano-kamienny dwór obronny, przekształcony w XIX wieku na spichlerz.
Dwór obronny wzniesiony na planie prostokąta. Wybudowany z cegły na wysokiej kamiennej podbudowie i kamiennych ławach fundamentowych. Od strony dziedzińca w elewacji frontowej znajdują się dwa nowożytne wejścia do pomieszczeń piwnicznych oraz jedno oryginalne, prowadzące na pierwszą kondygnację, dostępne pierwotnie poprzez drewniany ganek. Powyżej, po obu stronach wejścia znajdowały się dwa ostrołuczne zamknięte okna, obecnie zamurowane, doświetlające wnętrze. W elewacji tylnej znajdowały się dwa wąskie okna, świadczące o militarnym charakterze założenia. Na południowym i północnym skraju elewacji znajdują się sztraby, przewidziane prawdopodobnie do budowy muru obronnego okalającego założenie. W elewacji południowej, w przyziemiu budynku, zlokalizowane jest zamurowane wejście i półkoliście zamknięty otwór w wykuszu, stanowiący relikt lotus secretum- średniowiecznej ubikacji. Elewacja północna pozbawiona jest otworów okiennych i drzwiowych. Wnętrze budynku podzielone było na dwie, być może jednoprzestrzenne kondygnacje, skomunikowane drewnianymi schodami. W narożniku południowo-wschodnim zachowały się relikty oryginalnego pieca oraz przewodu kominowego. Więźba dachowa budynku jest nowożytna, drewniana, o unikalnej w swym wyrazie dekoracyjnej ciesiołce.
Obecnie założenie krzyżackie wraz z dworem von Brandtów, jest własnością prywatną. Stan spichlerza zamkowego jest zły, ulegający postępującej dewastacji. Zimą 2001 roku z relacji właścicieli zawalił się jeden z budynków gospodarczych oraz część dworu.
DWÓR
Parterowy dwór wybudowany został przez rodzinę von Brandt w ramach założenia folwarcznego w latach 70-tych XIX wieku. Do 1945 roku dwukrotnie przebudowywany. Na początku XX wieku wzniesiono piętrową oficynę od wschodniej strony budynku, a następnie również piętrową przybudówkę z drugiej strony i łącznik z oficyną. Rzut całości zbliżony jest do prostokąta. Dwór i oficyna nakryte są dachami dwuspadowymi, a przybudówka jednospadowym. Fundamenty wykonane są z ciosów granitowych, natomiast ściany z czerwonej cegły o wątku holenderskim.
Wieś położona w gminie Świerzno powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1321 roku(Cummin). W 1369 roku wymieniony Johann Hannemannes. W 1436 roku lenno braci von Brüsewitz. W 1448 i 1459 roku mowa o Heinrichu Witte mającym majątek na terenie wsi. W 1520 roku Joachim von Brüsewitz sprzedał część gruntów radzie miejskiej Kamienia Pomorskiego. Pod koniec XVI wieku należące do rodów von Brüsewitz oraz von Witten. W 1628 roku wieś podzielona na 3 działy majątkowe należące do rodów: von Woitke(Woitken, Woedtken), von Brüsewitz– majątek w rękach trzech braci: Steffena, Hansa i Eggarda oraz do wdowy po Eustachiusie von Flemming. W XVIII wieku 4 majątki A, B, C i D. Majątki A, B i C należały do rodu von Brüsewitz. W 1741 roku Balthasar Heinrich von Brüsewitz sprzedał majątek A Dubislawowi Joachimowi von Witten, który w 1768 roku został odkupiony przez kapitana Caspara Magnusa Heinricha von Brüsewitz. Po śmierci Joachima Ernsta von Brüsewitz majątek B odziedziczył jego jedyny syn, Ernst Friedrich, który w 1762 roku sprzedał go kupcowi Heinrichowi Domasius a który został odkupiony przez Caspara Magnusa Heinricha i jego brata porucznika Carla Friedricha von Brüsewitz. Majątek C po śmierci Eggarda Carla von Brüsewitz w 1743 roku przypadł Ernstowi Friedrichowi, porucznikowi Adamowi Sigismundowi oraz porucznikowi Adamowi Georgowi von Brüsewitz a w końcu również sprzedany kupcowi Heinrichowi Domasius i odkupiony przez Caspara Magnusa Heinricha von Brüsewitz. W 1804 roku właścicielem majątków A, B i C był Caspar Magnus Heinrich von Brüsewitz. Po śmierci Caspara Magnusa Heinricha majątek odziedziczył jego syn, Gustaw Wilhelm von Brüsewitz. W 1852 roku dobra przejmuje jego zięć, Herman von Randow, zmarły w 1886 roku. Na początku XX wieku majątek jest w rękach rodziny Bütow(1905). W 1910 roku własność rodziny Vassholz a dobra liczyły 513 ha gruntów.
Majątek D należący do rodziny von Witten, w 1735 roku Dubislaw Joachim von Witten sprzedaje za 8000 florenów porucznikowi Erdmannowi Magnusowi von Pustar. Po jego śmierci w 1741 roku majątek dziedziczy wdowa, Antoinette Juliana, z domu von Iwatzhofen, dwukrotnie zamężna za Georga Jacoba Ewalda von Puttkamer oraz za von Wussow. Majątek przejmuje Ernst Ludwig von Witten i sprzedaje go w 1783 roku Josue Wilhelmowi von Grell. W 1804 roku Josua Wilhelm von Grell miał 62 lata i był bezdzietny. Majątek po jego śmierci odziedziczył porucznik Wilhelm Anton von Brockhusen, odnotowany w 1828 roku. W 1849 roku majątek należał do Fritza von Schrader, od 1859 roku do Paula Hirsch.
W XX wieku dwa majątki. były majątek D należący w 1910 roku do rodziny Ebert obejmował 100 ha gruntów. W 1939 roku nadal dwa majątki: były majątek D należący do D.Ebert i obejmujący 100 ha gruntów, drugi (scalone majątki A, B i C) należący do rodziny Willrich liczący 178 ha gruntów.
ZESPÓŁ DWORSKI
We wsi parterowy dwór z użytkowym poddaszem zbudowany na planie prostokąta, w części środkowej zaznaczonym ryzalitem, kryty dachem czterospadowym, częściowo podpiwniczonym. Obok resztki parku dworskiego.
Miasto położone obecnie na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim, w rejonie husiatyńskim, nad rzeką Tajną. Do 1945 roku położony w województwie tarnopolskim, w powiecie kopyczynieckim. Po raz pierwszy wzmiankowany w 1564 roku, kiedy została nadana Jakubowi i Jerzemu Strusiom herbu Korczak. Późniejszy właściciel Marcin Kalinowski herbu Kalinowa(1605-02.061652), syn Walentego Aleksandra i Elżbiety z domu Struś, zbudował na terenie Chorostkowa zamek a w 1632 roku uzyskał dla Chorostkowa prawa miejskie. Do końca XVIII wieku własność książąt Sanguszków herbu Pogoń Litewska, od których majątek wydzielony z większej całości nabył Józef Kalasanty hrabia Lewicki herbu Rogala(1767-1839), syn Samuela Wojciecha(zm.1791). Ożeniony z Katarzyną Kaczkowską herbu Świnka, miał z nią syna Kajetana(zm.1869), ostatniego potomka męskiej linii rodu, członka dziedzicznego austriackiej Izby Panów i słynnego hodowcę koni rasowych. Ożeniony z Melanią hrabianką Chołoniewską herbu Korczak. Był fundatorem kościoła, cerkwi, neogotyckiej kaplicy cmentarnej, w której byli chowani członkowie rodziny. Utworzył dziedziczną ordynację, która przeszła na jej córkę Zofię, zamężną za Wilhelma Stanisława hrabiego Siemieńskiego herbu Dąbrowa ((1827-1901), dziedzica Biecza. Od cesarza Franciszka Józefa otrzymali pozwolenie na połączenie obu nazwisk. Trzecim ordynatem majątku został syn Zofii i Wilhelma, Stanisław Kostka hrabia Siemieński-Lewicki(1864-1918), ożeniony z Zofią hrabianką Tarnowską(1869-1954). Ostatnim ordynatem do 1939 roku był syn Stanisława Kostki, Jan Stanisław hrabia Siemieński-Lewicki(1892-1971), żonaty z Krystyną Potocką(1894-1963).
„STARY”PAŁAC
Prawdopodobnie po zakupieniu Chrostkowa Józef Kalasanty Lewicki stawia pałac w stylu klasycystycznym z oficyną, stajniami i ujeżdżalnią. Pałac zamieszkany przez właścicieli do lat 80-tych XIX wieku.
„NOWY” PAŁAC
Pod koniec XIX wieku obecny właściciel przebudował i zaadoptował oficynę na siedzibę rodową.
Oba pałace zachowały się do dnia dzisiejszego wraz bramą wjazdową, stajnią i ujeżdżalnią. Obok park krajobrazowy.
Urodzeni w Chorostkowie
Bieńkowski Tadeusz Bronisław(26.05.1897-01.01.1946)- kapitan WP,
Maszkowski Jan Kanty Ignacy(1793-1865)- polski malarz, absolwent Akademii wiedeńskiej, prowadził we Lwowie szkołę malarską, w której kształcili się: Juliusz Kossak, Artur Grottger, Henryk Rodakowski, Stanisław Tarnowski. Był ojcem Rafała-słynnego dyrygenta, Karola-rektora Politechniki Lwowskiej i Marcelego-malarza lwowskiego.
Styś Stanisław(19.04.1896-20.03.1959)- polski jezuita, biblista,
Jóźków Władysław ks.(12.01.1933)- poslki duchowny katolicki, od 2004 kapelan honorowy Ojca świętego. Wieloletni proboszcz parafii pw. Świętej Trójcy w Legnicy
Wieś położona w gminie Brzeźnica powiatu żagańskiego po raz pierwszy wymieniana w 1305(Hertwigiswald) oraz w 1328 roku jako własność rodu von Nostitz z Wrzesin. W XV wieku podział wsi Chotków Górny, Środkowy i Dolny z czterema działami majątkowymi. Majątek I należący do rodu von Rechenberg został w 1439 roku wykupiony przez rodzinę von Nostitz, właścicieli głównej, najstarszej części wsi zwanej majątkiem IV. Majątek II należący do rodu von Promnitz z Jelenina w 1439 roku, później do rodów von Kӧnigsfeld i von Schӧnaich(właścicieli Siecieborzyc), w 1573 roku włączony do majątku IV. Majątek III będący w 1466 roku własnością rodu von Marrach, w latach 1495/1508 roku został wchłonięty przez majątek IV von Nostitz. W 1393 roku wzmiankowany był majątek V należący do augustianów żagańskich do 1417 roku. Późniejsze losy majątku V nie są znane. W połowie XVI wieku scalone majątki w rękach rodu von Nostitz. W 1559 roku dobra braci Steinzela i Hansa von Nostitz zakupił Fabian von Schӧnaich, właściciel Witkowa. Dobra w 1578 roku po Fabianie przejmuje jego bratanek, Johann Georg. Johann Georg von Schӧnaich umiera w 1587 roku w wieku 37 lat. Majątek dziedziczy wdowa, z domu von Zedlitz, która w 1590 roku wychodzi ponownie za mąż za margrabiego Heinricha von zu Dohna. Decyzją panującego Heinrich von zu Dohna w 1596 roku staje się prawowitym właścicielem Chotkowa kupując wieś. Po jego śmierci w 1618 roku majątek przechodzi na córkę, zamężną za Joachima von der Schulenburg, zmarłego w 1619 roku. Po śmierci męża ponownie wychodzi za mąż za Davida Heinricha barona von Tschirnhaus(zm.1642). Po śmierci wdowy po Davidzie Heinrichu w 1659 roku majątek dziedziczy Karl Moritz von Redern z Krapkowic i Małomic, ożeniony z prawnuczką margrabiego Heinricha von zu Dohna, Ursulą Marianną baronówną von Kittlitz. P śmierci męża Ursula Marianna posiadała majątek do 1687 roku, który w tym roku został zakupiony przez Georga Christopha hrabiego von Proskau. Umiera w 1701 roku a majątek dziedziczy jego syn, który w 1709 roku przebudowuje dwór, na co wskazuje tabliczka nad głównym wejściem. Już w 1730 roku znacznie zadłużony majątek był do kupienia. W 1732 roku majątek w Chodkowie i Witkowie wyceniony zostaje przez komisję cesarską na 183 tysiące reńskich guldenów i za długi przejęty zostaje przez miasto Szprotawa. Do 1945 roku majątek był wydzierżawiany. W 1869 roku dobra liczące 2496 mórg ziemi a w 1873 roku 2486 mórg ziemi dzierżawił porucznik Miessner. W 1886 roku dzierżawę majątku o powierzchni 635 ha gruntów posiada rodzina Peckmann. W 1926 roku dzierżawcą jest rodzina Peckmann a w 1937 roku niejaki F. Grabert. Majątek w tym czasie obejmował 571 ha gruntów. Po drugiej wojnie światowej w rękach PGR. Obecnie własność prywatna.
PAŁAC
W centralnej części wsi nad wodami Brzeźniczanki na sztucznym wzniesieniu z resztkami fosy stoi barokowy pałac. Pałac murowany z kamienia i cegły, piętrowy, założony na rzucie prostokąta, nakryty dachem mansardowym z lukarnami. Podpiwniczony, którego piwnice i część parteru posiadają sklepienia kolebkowe a jedno z pomieszczeń sklepienie gwiaździste. W nadprożu płaskorzeźbiony kartusz herbowy z herbem hrabiów von Proskau. Nad wejściem głównym balkon o kamiennej ażurowej balustradzie. Pałac został przebudowany w 1709 roku na budowlę w stylu barokowym z dworu obronnego z XVI wieku zbudowanego przez rodzinę von Nostitz. Przed pałacem dwie cylindryczne wieże , które są pozostałością po bastejach przebudowanych w 1709 roku. W okolicach pałacu resztki zabudowy folwarcznej oraz resztki parku.
We wsi 3 folwarki Górny, Dolny i Środkowy(Gerichts) lub Kościelny oraz założenie pałacowe opisane wyżej.
FOLWARK GÓRNY
Położony przy ulicy Kożuchowskiej, na wylocie na Kożuchów. Po folwarku pozostał dość okazały budynek mieszkalny z czerwonej cegły, zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym.
FOLWARK ŚRODKOWY(Kościelny- Gerichts)
W sąsiedztwie kościoła położony był folwark, którego pozostałością są budynki gospodarcze. Prawdopodobnie na terenie tego folwarku stała wieża rycerska na wzniesieniu otoczonym fosą. Założenie czytelne było jeszcze w latach 40tych-XX wieku.
FOLWARK DOLNY
Nieopodal ulicy Młynarskiej położony był kolejny, Dolny folwark, po którym pozostały budynki gospodarcze.
Wieś położona w gminie Dobiegniew powiatu strzelecko-drezdeneckiego. W 1828 roku właścicielem wsi jest rodzina von Strantz. W 1857 roku właścicielem był porucznik von Schmiterlӧw, którego potomkowie posiadali majątek do 1945 roku. W 1879 roku majątek obejmował 382,50ha gruntów i należał do Gustava, zmarłego w 1891 roku. W 1896 roku majątek o areale 586ha należy do wdowy Auguste von Schiterlӧw, z domu von Waldow. Dzierżawcą był I.G. Prehn. W 1903 roku nadal jest właścicielką majątku. W 1914 roku majątek o powierzchni 611ha należał do Axela von Schmiterlӧw. w latach 20-tych wymieniany jest Axel von Schmiterlӧw-Grapow. W 1929 roku majątek o powierzchni 625ha należał do Axela von Schmiterlӧw(zm.1931r.) i Nikolausa von Schmiterlӧw(zm.1946r.).
DWÓR
Pozostałością po założeniu dworsko-parkowo-folwarcznym jest zaniedbany park z XIX wieku oraz budynki gospodarcze.
Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1320 roku(Grapow). Była wtedy lennem rodu von Witte. Kolejno wieś posiadały rody: von Paris, von Wedel, von Billerbeck, von der Goltz, von Blankensee, von Dietert, von Schӧning. W 1828 roku majątek posiadała rodzina Herr. Kolejnym był Friedrich Kuhn wymieniony jako właściciel w 1857 roku. W 1879 roku majątek o powierzchni 770,81ha należał do rodziny Windolff. W 1896 roku majątek wdowy Windolff wraz ze spadkobiercami obejmował 761,50ha. Był dzierżawiony przez Schleusener oraz urząd w Pełczycach a administratorem był Wichmann. Na początku XX wieku majątek posiadał Wilhelm von Mӧrner, zmarły w 1907 roku. W 1914 roku majątek obejmował 891ha i należał do Heinricha von Beyme(ur.1866r.) z Scharbow w Meklenburgii, którego majątek w 1929 roku obejmował 899ha.
DWÓR
Zbudowany w połowie XIX wieku, z wieżą jako dominantą założenia, piętrowy, podpiwniczony, kryty płaskim dachem. Po 1945 roku do lat 70-tych XX wieku budynek zaadoptowany na szkołę, później rozebrany. Zachował się park krajobrazowy oraz resztki zabudowań gospodarczych.
Nieistniejący folwark położony w gminie Baczyna powiatu gorzowskiego około 1,5km na południe od Stanowic. Prawdopodobnie wchodził w skład majątku stanowickiego.
Wieś położona w powiecie żagańskim. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1424 kiedy należała do rodu von Borne. W 1434 roku jest w posiadaniu rodu von Kittlitz z Małomic. W latach 1535-1608 właścicielem jest rodzina von Nechern z Chich. W tym czasie w latach 1589-99 wymieniana jest również rodzina von Schkopp z Chocianowa. W 1608 roku ponownie w rękach rodu von Kittlitz z Chich. W latach 1620-30 właścicielem jest rodzina von Glich und Milzig z miejscowości Żarka i Żarska Wieś powiatu zgorzeleckiego. W latach 1630-48 była własnością rodu von Dreyling z Żarskiej Wsi. Kolejno Chrobrów był w posiadaniu rodów: von Rackel z Niwicy i Wierzbięcina(1673), von Knobelsdorff z Jelenina(1694), von Rothenburg z Nietkowa(1701), Heinze– kupiec z Żar, nobilitowany w 1721 roku z przyznanym nazwiskiem „von Heinzenau”(1705), von Arnold z Retna i Radwanowa(1728), von Pförtner(1744), von Niesemeuschel(1755), von Lüttwitz(1767), von Lüttitz(1774-1833), Köhler(1833), von Förster z Łomnicy(1833), sekretarz sądowy z Żagania Christ(1837), producent wódki Zehe z Żar(1855)(wg spisu właścicieli z 1873 roku majątek Carla Zehe obejmował 1031 mórg ziemi), Burchardt(1903), Fischer(1908), niemieckiego banku rozrachunkowego z Berlina (1912), baron von Löper(1912), kupiec Krüger(1917), Pani von Zastrow z domu hrabianka von Reichenbach oraz hrabia von Reichenbach z Dąbrowy Bolesławieckiej(1927), radca Baumann(1933-1940).
W chrobrowskim pałacu urodziła się słynna Biała Myśliwa- Margarette Trappe z domu Zehe. W 1906 roku wyjechała do Afryki, stając się pierwszą profesjonalną kobietą-myśliwym w Afryce Wschodniej. Zmarła w 1957 roku. Była pierwowzorem jednej z postaci filmu „Hatari” z 1962 roku z Johnem Wayne w roli głównej.
ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY
We wsi zespół pałacowo-parkowy składający się z pałacu, parku krajobrazowego, budynków gospodarczych, bramy wjazdowej oraz resztek murowanego ogrodzenia otaczającego cały teren. Pałac z XVIII wieku to budynek zbudowany na planie prostokąta, jednokondygnacyjny z użytkowym poddaszem, podpiwniczony, pokryty dachem czterospadowym.
Nieistniejący folwark położony w gminie Lubrza powiatu świebodzińskiego przy drodze Gronów-Mostki. Wchodził w skład majątku w pobliskim Buczu.
Była wieś, od 1977 roku dzielnica miasta Gorzowa Wielkopolskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1300 roku(Nyendorp), kiedy margrabia Albrecht III nadał Chróścik cystersom z Kołbacza z filią w Mironicach. Wielokrotnie wymieniana w latach: 1321(Nyendorp), 1337(Niendorf, Niensdorp), 1355(Niendorp), 1470(Newendorff). W 1321 roku król Ludwik IV potwierdził nadania Albrechta III. W 1470 roku siedział tu burmistrz Gorzowa Caweln. Po sekularyzacji zakonu w 1539 roku majątek stał się własnością państwa i podlegał urzędowi w Mironicach. Ostatni opat Johan Kühne na swoją siedzibę wybrał Chróścik. Po pastorze majątek wraz z dworem przeszedł na rodzinę Hanff. Na początku XVII wieku majątek jest w posiadaniu rodziny von Schӧnebeck. Po 1634 roku część gruntów we wsi nadal posiadała rodzina Hanff. W 1731 jako właścicielka odnotowana wdowa Hanff. W 1879 roku majątek o powierzchni 217,16ha należał do rodziny Wolf. Wymieniony Carl Wolff. W 1896 roku majątek należący do Fritza Schulz obejmował 284,92ha. W skład majątku wchodził nieistniejący folwark Petershagen, położony na południe od Łupowa. W 1914 roku majątek obejmował 362ha i należał do Fritza Schulz. Poza tym na terenie wsi mowa o kolejnych 4 majątkach należących do: Karla Genschmer(79ha), Leberechta Genschmer(79ha), Ottona Melzer(45ha), Chr. Reichert(45ha). W 1929 roku główny majątek posiadał Bruno Schulz(357ha) z folwarkiem Petershagen. Poza tym kilka mniejszych majątków: Richard Genschmer(79ha), Leberecht Genschmer(75ha), Arthur Melzer z Berlina, dzierżawca Hermann Bock(45ha), Paul Reichert(45ha). Prawdopodobnie rodzina Schulz posiadała majątek do 1945 roku.
We wsi ruina parterowego dworu, z piętrową częścią środkową. Zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem naczółkowym.
