Wieś położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Wieś w XIV wieku należąca do zakonu joannitów. Wielokrotnie wymieniana jako: Oestrow, Ostrow, Ostro, po raz pierwszy wzmiankowana w 1355 roku, kiedy w lenno otrzymał ją Dietrich von Weissensee. W 1546 roku część gruntów została zakupiona przez Andreasa von Schlieben, komtura łagowskiego. W 1550 roku A. von Schlieben sprzedał swoje dobra Wolfgangowi von Kettwig, zmarłemu w 1551 roku, po którym majątek odziedziczył jego wnuk, Wolf von Kettwig, wzmiankowany 1573 roku. Zmarł jako kapitan Słońsku w 1575 lub 1576 roku, nie mając syna. Dobra odziedziczyli bracia jego ojca- Bernd i Joachim von Kettwig. Początkowo majątek ten pozostawał w rodzinie i pod koniec XVI wieku został podzielony. W 1598 roku wzmiankowany Hans, drugi syn Bernda von Kettwig. W 1615 roku część dóbr należała do Hansa von Kettwig. W połowie XVII wieku majątek dziedziczy rodzina von Schlieben. W 1704 roku wzmiankowany Hans von Kettwig. Należy pamiętać, że przez cały czas część wsi należała do joannitów, do sekularyzacji ich majątków na początku XIX wieku. W spisie z 1718/19 roku mowa o majątku należącym do joannitów. W 1819 roku majątek w rękach rodziny Dohne. W tym czasie w skład majątku wchodziły folwarki: Sobolewo (Dohnsfelde), Jonashof(obecnie Sulęcin przy ulicy łączącej ul Witosa z ulicą Aleją Ostrowską) i Parczewko(Walthershof).W latach 1850-53 majątek ich obejmował 1128 akrów ziemi. W 1879 roku majątek Dohne obejmował 234ha gruntów. Kolejnym właścicielem zostaje rodzina Büttner– wzmiankowany Louis Büttner ożeniony z Marthą Dohne, córką byłego właściciela. Dzierżawili majątek od 1879 roku. Właścicielami zostają od 1896 roku. W 1914 roku majątek obejmował 236ha i należał do porucznik Georg Neumann. W 1929 roku dobra w rękach kapitana w stanie spoczynku Ernsta Schroeter(Mühlengut) obejmowały 237,5ha. Poza tym mowa o dwóch majątkach należących do: Juliusa Tietz(42,8ha), Johannesa Weber(240ha)
ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY
Po przeciwnej stronie drogi, przy której stoi kościół znajdował się zespół dworsko-folwarczny. Pozostałością są budynki gospodarcze i podwórko. Obok położony był drugi majątek z zachowanymi słupami bramnymi. Najbardziej czytelny jest majątek tzw. Mühlengut z budynkiem mieszkalnym- dworkiem.
Majątek rodziny Schroeter
