Obecnie stanowi część miasta i osiedle Zielonej Góry. Wzmiankowana w 1305 roku(Hermansdorf). Informacja o Ochli pojawia się również w 1376 roku pod nazwą Hermanni villa. Od 1400 roku pozostawała we władaniu braci Hansa i Kunza von Knobelsdorff. W latach 1414-1429 siedział tu Hans von Knobelsdorff. Wymieniana była również w tym czasie rodzina von Rothenburg– w 1447 roku wzmiankowany Mikołaj von Rothenburg a w 1503 roku Hans i Niclaus von Rothenburg oraz von Schaff/1447,1485,1503/- w 1485 wzmiankowany Kasper von Schaff jako dziedziczny pan wsi. W 1493 roku siedział tu Ernest von Knobelsdorff. W 1525 roku wieś w posiadaniu Ernsta von Knobelsdorff, później wymieniony Christopha von Knobelsdorff oraz Nickela von Rothenburg. Przed 1532 rokiem doszło do podziału wsi na Ochlę Górną i Ochlę Środkowo-Dolną.
OCHLA GÓRNA/OBEROCHELHERMSDORF/
Pierwszym z wymienionych właścicieli Ochli Górnej był Christoph von Knobelsdorff. W 1555 roku ta część była własnością Ernsta i Siegmunda von Knobelsdorff. Później dość częste zmiany właścicieli: w 1614 roku- Barbara von zu Dohna, 1620-Christoph von Gersdorf, 1654- wdowa von Gersdorf, 1681- Otto von Unruh(również właściciel Ochli Środkowo-Dolnej). Po śmierci Otto dobra dziedziczy jego syn Erdmann von Unruh, który umiera bezpotomnie. Dobra przejmuje rodzina von Nassau. W latach 1722-1745 dobra posiada Christoph Erdmann von Nassau. Od 1757 majątek przejmuje jego syn major Christoph Ernst von Nassau. W 1772 roku właścicielem jest syn Christopha, major Christoph Karl von Nassau. W 1789 roku dobra przejmuje Ludwig Friedrich Wilhelm hrabia von Schlabrendorff, a po jego śmierci wdowa Maria Theresa z domu hrabianka von Nimptsch. W 1791 roku mowa o siedzibie dworskiej i 2 folwarkach. Majątek w posiadaniu hrabiego von Schlabrendorff. W 1803 roku wieś posiada Karl Heinrich Archibald hrabia von Schlabrendorff a po nim dobra dziedziczy Eveline Antonie Therese Josepha hrabina von Schlabrendorff, późniejsza hrabina von Sickingen. Kolejni właściciele to: 1849-Heinrich von Pannwitz, 1855- hrabia Ernst Theodor Joseph Guido von Oriol(l)a, 1857r.- hrabia Deodat von Oriol(l)a. 1863- porucznik Hans Georg von Grävenitz, za którego majątek w 1873 roku obejmował 2682 mórg ziemi, , 1875-Theodor baron von Ziegler-Klipphausen, 1881- Władysława hrabina von Gӧtzendorf-Grabowska, 1885-Heinrich baron von Schacky, 1889- Walter Zeysing, 1903- Franz Bieck, 1904- Arno Rassmus. W 1906 roku majątki Ochla Górna i Dolna zostały zakupione przez hrabiego Albrechta Friedricha Wilhelma Bernharda von Hohenau(*21.05.1857-zamek Albrechtsberg Drezno-+15.04.1914r.-Ochla), który majątki scalił. Friedrich zwany Fritzem był synem księcia pruskiego Albrechta(*1809-+1872), który był bratem cesarza Wilhelma I i króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV, z drugiego morganatycznego małżeństwa z Rozalią Wilhelminą Johanną von Rauch(*1820-+1879), córką pruskiego ministra wojny Gustava von Rauch i jego drugiej żony, Rosalie, z domu von Holtzendorff. W 1853 roku Rozalia została hrabiną von Hohenau. W 1881 roku poślubił Charlottę Adelheid Elisabeth von der Decken(*21.04.1863-+30.01.1933r), córkę Juliusa(*1827-1867) i Anny Hedwig von Kleist(*1829-+1920). Babką Charlotty od strony matki była księżniczka Anna Emilie von Anhalt-Kӧthen-Pless(1770-1830), która wyszła za mąż za hrabiego Hansa Heinricha VI von Hochberg(1768-1833). Małżeństwo Charlotty i hrabiego Friedricha było zaaranżowane. Hrabia Friedrich był zdeklarowanym homoseksualistą( z tego powodu zwolniony ze służby wojskowej w 1901 roku wraz ze swoim przyjacielem księciem Friedrichem Botho zu Eulenburg) ale mimo to mieli 4 synów: Albrechta(1882-1966), Wilhelma(1884-1957), Friedricha Karla(1895-1929), Friedricha Franza(1896-1918). Osoba hrabiego Fritza i jego żony powiązana jest z największym skandalem obyczajowym za czasów Wilhelma II. Pierwszy związany był z aferą „Okrągłego Stołu Liebenbergera(Liebenberger Tafelrunde). Drugi związany z jego żoną to „afera Kotze”(Kotze-Affäre) z 1891 roku. Hrabia Albrecht Friedrich zmarł w 1914 roku w Ochli. W 1927 roku majątek należy do dr Ostersetzer. Około 1930 roku majątek Ochli Górnej rozparcelowano. Ostatnim mieszkańcem dworu był Albert Bohr.
DWÓR
Hrabina Charlotte von Hohenau
Dwór usytuowany w północno-zachodniej części wsi, barokowy, zbudowany w latach 1684-1687 przez Otto von Unruh. Murowany z kamienia i cegły, piętrowy, założony na planie prostokąta. Posiada zachowany pierwotny układ wnętrz, w dużej części z bogatą stiukową dekoracją sufitów i kolebkowo-krzyżowych sklepień. Zachowane są także dwa bogato dekorowane kominki. Elewacje frontową zdobi barokowy portal z kartuszem i tablicą erekcyjną. Posiada zachowany pierwotny układ wnętrz, w dużej części z bogatą stiukową dekoracją sufitów i kolebkowo-krzyżowych sklepień. Zachowane są także dwa bogato dekorowane kominki. Elewacje frontową zdobi barokowy portal z kartuszem i tablicą erekcyjną. Po 1945 roku w dworze znajdowały się mieszkania. Nieremontowany doprowadzony do zniszczenia. Od 1983 roku jest własnością Muzeum Etnograficznego w Ochli i od tego czasu są przeprowadzane prace renowacyjne dworu.
OCHLA ŚRODKOWO-DOLNA/MITTEL-NIEDEROCHELHERMSDORF/
Początkowo Ochlą Środkowo-Dolna posiadał Nickel von Rothenburg. W 1640 roku należy do Pani von Dohna. Później należała do rodziny von Unruh. W 1681 roku właścicielem był Otto von Unruh. W 1722 roku majątek jest własnością Davida von Schwemmler– wg „Zamki…”od 1715 roku. Po nim dobra dziedziczy jego syn, Carl Gottlob von Schwemmler, a w 1745 roku dobra posiada Ernst Gottlob von Schwemmler. W 1788 roku za 48.000 talarów majątek zakupił komisarz sądowy z Zielonej Góry, Johann Adolph Schneider. Posiadał majątek do 1829 roku. W 1791 roku mowa o siedzibie dworskiej. Później dość częste zmiany właścicieli: 1840-porucznik August Giersberg, 1841-senator Gottfried Scheibel z Zielonej Góry, Rodzina ta posiadała dobra do 1859 roku. Z niej wymienieni: Friedrich August, Karl Heinrich i Gustav Scheibel. W 1859 roku majątek zakupił hamburski bankier Ludwig Daniel Meisler. Po nim dobra odziedziczyła jego córka, Julia von Oertzen. Kolejni właściciele to: 1864- Karl Heinrich baron von Kleist, 1868-porucznik Siegmund Scholim, 1873- Louis Neufeld, którego majątek w tym czasie zajmował 2854 mórg ziemi, 1878- porucznik Paul Petzold, 1881-Karl August Friedrich Schulz, 1885-Moritz Neufeld, 1890- dr med. Richar Langerhans. Od 1906 roku właścicielem był hrabia Albrecht Friedrich Wilhelm Bernhard von Hohenau zwany Fritzem, który scalił majątek. W 1927 roku właścicielem został dr Ostersetzer. Majątek w 1930 roku został rozparcelowany. Prawdopodobnie ostatnim posiadaczem dóbr do 1945 roku był Kuantz(korespondencja z lat 1931-32).
PAŁAC
Pałac usytuowany w południowej części wsi, klasycystyczny, zbudowany pod koniec XVIII wieku. Murowany z cegły, piętrowy, założony na rzucie prostokąta. Zachowany pierwotny układ wnętrz z korytarzem przelotowym na osi podłużnej, nakrytym sklepieniem na gurtach. Elewacja frontowa zaakcentowana na osi czterema pilastrami porządku jońskiego. Dach czterospadowy z lukarnami. W sąsiedztwie pałacu usytuowane są dwie oficyny, klasycystyczne, zbudowane w pierwszej połowie XIX wieku.Po 1945 roku zaadoptowany na mieszkania gminne.
