Osada położona w gminie Babimost powiatu zielonogórskiego. Były folwark.
Osada położona w gminie Babimost powiatu zielonogórskiego. Były folwark. Wchodził w skład majątku w Babimoście, który w 1907 roku należał do Königlich Ansiedelungskommission. Po 1907 roku doszło do parcelacji majątku.
Wieś położona w gminie Bledzew powiatu międzyrzeckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1260 roku. W tym roku komes Eustachy z bratem Wojcieszkiem nadają cystersom z Dobrilugk(Dobrego Ługu) dziedzinę Ząbrsko(ob.Ziemsko), zatwierdzoną przez księcia Bolesława Pobożnego w tym samym roku. W 1412 roku przeniesiono siedzibę opata klasztoru cystersów do pobliskiego Bledzewa. Do 1578 roku przeniesiono wszystkich zakonników do Bledzewa. Po sekularyzacji dóbr kościelnych wchodził w skład majątku w Starym Dworku należącym do państwa pruskiego, wzmiankowany w spisie majątków w 1845 roku. W 1870 roku jeden z majątków o powierzchni 437ha wchodził w skład dóbr w Starym Dworku, drugi majątek o powierzchni 129ha należał do Josepha Geisler. W 1877 roku majątek o areale 436ha był dzierżawiony przez rodzinę Hecker. W 1896 roku majątek ziemski wchodził w skład majątku w Starym Dworku. Obejmował 427,75ha gruntów i należał do Skarbu Państwa i dzierżawiony był przez Theodora Hecker. W 1907 roku mowa o dwóch chłopskich majątkach: o areale 149ha należał do Amandusa Fähnrich i drugi o areale 194ha należący do Johanna Poppe(Proppe). W 1913 roku majątek o powierzchni 424ha nadal własnością państwa pruskiego i dzierżawiony przez Ernsta Hecker. W skład majątku wchodził folwark Katarzynki(Neues Vorwerk). Wymienione również zostały dwa majątki chłopskie należące do Amandusa Fähnrich i Johanna Proppe. W 1913 roku majątek o powierzchni 424ha nadal własnością państwa pruskiego i dzierżawiony przez Ernsta Hecker. W skład majątku wchodził folwark Katarzynki(Neues Vorwerk).
DWÓR
We wsi stał XVIII wieczny dwór, obecnie nie istnieje. Ciekawy dom-willa? przy głównej drodze
Wieś położona w gminie Bierzwnik powiatu choszczeńskiego. W 1879 roku majątek o powierzchni 324ha należał do rodziny Krüger– wzmiankowany Wilhelm Krüger. W 1896 roku majątek o powierzchni 324ha należał do rodziny Pauly. Do majątki należał folwark Zielonki(Neu-Sellnow). W 1914 roku majątek o powierzchni 324ha należał do Emila Pauly. Później wymieniany Helmuth Pauly. W skład majątku wchodził folwark Zielonki(Neu-Sellnow). Prawdopodobnie w tym samym roku majątek przejęty przez rodzinę Butzin.
Pałac
We wsi pałac z XVIII wieku, parterowy z użytkowym poddaszem, kryty dachem dwuspadowym, podpiwniczony.
Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana w 1594 roku. Należała do rodziny von Ganzkow. W 1754 roku Franz Ludewig von Ganzkow sprzedał majątek Valentinowi Bodo von der Osten. Po jego śmierci dobra dziedziczy major Philipp Ludewig vonder Osten, właściciel majątku B w Przybiernowie. Od XIX wieku częste zmiany właścicieli. Wymienia się rodziny: Müller(1804), Clausius(1832-1835), Wegner(1853-1862). W roku 1870 kiedy dobra należały do rodziny Buchholz majątek obejmował 1372 morgi ziemi a w 1879 roku 329,43 ha gruntów. Na początku XX wieku dobra posiada rodzina Hӧhnerbach. Ostatnim właścicielem dóbr jest rodzina Teschemacher. W centralnej części wsi położony był majątek ziemski.
Wieś położona w gminie Pszczew powiatu międzyrzeckiego. Początki wsi sięgają XIII wieku. Po raz pierwszy wymieniona w 1403 roku. Od średniowiecza była własnością biskupów poznańskich. Po kasacji dóbr kościelnych przez władze pruskie przekazana w ręce książąt Hohenloe-Ingelfingen, właścicieli Pszczewa. Na przełomie XIX i XX wieku majątek jest własnością Rudolfa Hoene z Lipowca.
Położona w granicach Dolnego Śląska, Zielona Góra należała do Księstwa Głogowskiego dzieląc jego historyczne losy. Początki miasta sięgają XIII wieku- przypuszcza się, że założone zostało ok. 1222 roku. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1302. Prawa miejskie otrzymuje w 1323 roku. Od połowy XIV wieku rezydowali tu piastowscy książęta, z linii głogowskiej– Henryk V Żelazny i Henryk VIII. Po śmierci Henryka XI Zielona Góra była pod zarządem księcia Jana II Żagańskiego. Po pokoju kamienieckim od 1482 roku Zielona Góra znalazła się pod skrzydłami Jagiellonów, księstwo głogowskie z całym Śląskiem objął król Czech, Władysław Jagiellończyk, który przekazał zarząd nad księstwem księciu Janowi Olbrachtowi jako namiestnikowi króla Czech, a później księciu Zygmuntowi Jagiellończykowi. Po 1526 roku pod koroną habsburską. W latach 1544-1561 zamek i miasto oddane w zastaw miejscowej szlachcie- w tym czasie w rękach rodu von Kittlitz ze Świdnicy, wymieniony Balthasar i Ulrich von Kittlitz. Od 1596 roku wolne miasto. Rozwój miasta w wiekach XVI i XVII powstrzymywany wielokrotnie przez pożary i zniszczenia wojenne. Ponowny rozwój miasta następuje w XVIII i XIX wieku. Działania wojenne 1939-1945 nie przyniosły większych zniszczeń w strukturze miasta.
ZAMEK
Książęcy zamek wybudowany prawdopodobnie w XIII/XIV wieku jako siedziba przedstawiciela władzy książęcej, został w roku 1488 zburzony i więcej nieodbudowany. Nieznana jest jego lokalizacja zamku , przypuszcza się tylko, że mógł być usytuowany w okolicy ulicy Zamkowej lub u zbiegu obecnych zielonogórskich ulic: Zamkowej, Wandy i Krakusa. Drugą lokalizacją może być tzw. Góra Ceglana(obszar obecnego Parku Winnego oraz Palmiarni).
WILLE
Osada leżąca w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Były folwark należący do majątku w Mechowie. Po raz pierwszy wzmiankowany w 1780 roku. W 1928 roku majątek był własnością Paula Bellin i liczył 79 ha gruntów.
Nieistniejąca miejscowość położona w gminie Bierzwnik powiatu choszczeńskiego. Były folwark. W 1896 roku wchodził w skład dóbr w Zieleniewie należących do rodziny Pauly. W 1914 roku wchodził w skład majątku w Zieleniewie należącym w tym czasie do Emila Pauly. W 1929 roku właścicielem był Wilhelm Butzin(72ha).
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Wymieniona w 1278 roku. W XVI wieku należała do rodziny von Blankensee– w 1523 roku wymieniony Joachim von Blankensee, w 1583 roku Tonnies von Blankensee. W XVIII wieku wymieniony Georg Christoph i Egidius Christoph von Blankensee. W 1784 roku syn Philippa Constantina von Blankensee ,kapitan Georg Abraham von Blankensee sprzedał Ziemomyśl Leopoldowi Georgowi von Heyden. Od końca XVIII wieku majątek w rękach rodu von Bonin– wymieniony Otto Friedrich, Eduard Gustav Adolf von Bonin. Na przełomie XIX i XX wieku dobra w rękach Hugo von Bonin. W 1910 roku właścicielem jest Otto von Bonin a majątek liczył 1894 ha gruntów. Posiadali majątek do 1945 roku. Jako właścicieli podaje się również rody: von Born, von Wedel, von Billerbeck, von Birkholz ale brak potwierdzenia w ikonografii.
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
Wg mapy z 1891 roku we wsi dwa założenia dworskie, po którym pozostał park krajobrazowy o powierzchni 14 ha. W literaturze podane jest założenie A i założenie rodu von Bonin.
HISTORIA WSI
Osada położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Było lennem rodziny von Blankensee, w którym stał dwór. Osada powstała w latach 1765-75, założona przez porucznika Aegidusa Christiana von Blankensee. Pierwotnie nazwał osadę Luisenhof na część swojej najstarszej córki, Sophie Louise von Blankensee. Od 1844 roku należy do rodu von Bonin– wymieniony Hermann von Bonin(XIXw), Konrad von Bonin(1905), Ellinor von Bonin(lata 20-te XX wieku).
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
Pozostałością po założeniu jest park krajobrazowy oraz resztki zabudowy gospodarczej.
Wieś położona w gminie Niegosławice powiatu żagańskiego. Wzmiankowana jako Novum Bresniz już w 1300 roku. Prawdopodobnie właścicielem w tym czasie był Teodoryk Pesna. W XV wieku jako właścicieli wymienia się: Christoph von Bresnitz(1461), Christoph von Pless(1499). W 1555 roku posiadaczami wsi byli bracia Jan i Krzysztof von Haugwitz. Prawdopodobnie rodzina von Haugwitz wybudowała na terenie wsi dwór obecnie będący w ruinie. Kolejnym właścicielem wsi była rodzina von Niebelschütz. Posiadali dobra do lat 80-tych XVII wieku. W XVIII i XIX wieku majątek posiadały rody: von Knobelsdorff, von Zedlitz, von Heuthausen. Rodzina von Heuthausen posiadała majątek do końca XIX wieku i była budowniczym pałacu na terenie majątku. Majątek należał również do rodu von Vigny.
DWÓR
Ruina dworu zbudowanego w XVI wieku, rozbudowanego w roku 1603 i w XVIII wieku. Od końca XIX wieku pozostaje w ruinie. Renesansowy, murowany z kamienia, złożony z dwóch skrzydeł ustawionych do siebie pod kątem prostym, trzykondygnacyjny. Przy dworze resztki założenia parkowego.
Ruina dworu-2022r.
Pałac
Ruina pałacu-2022r.
Ruina pałacu usytuowanego obok pozostającego w takim samym stanie dworu. Pałac powstał zapewne w końcu XIX wieku, kiedy to w wyniku pożaru zniszczeniu uległa poprzednia rezydencja rodowa.
Ruiny zabudowań gospodarczych-2022r.
Dzwonnica z 1835r.
