Wieś położona w gminie Mieszkowice powiatu gryfińskiego. We wsi istniały dwa majątki przez wieki zmieniające często właścicieli. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1334 roku(villa Selin), kiedy bracia Henricus, Hermannus i Eckardus Wagenschüzen otrzymują ziemie we wsi. W 1335 roku margrabia Ludwik Starszy nadaje braciom Henningowi i Maciejowi von Jagow oraz ich kuzynowi Klausowi von Jagow a także Henningowi i Arnoldowi von Uchtenhagen lenno we wsi Zielin. W 1336 roku margrabia Ludwik I Starszy przekazał połowę wsi Mikołajowi von Witte. Część wsi w rękach Henninga von der Marwitz. W 1337 roku dobra we wsi posiadał Otto von der Marwitz. W 1432 roku wymieniony Otto II oraz jego brat Wincenty von der Marwitz. W 1455 roku siedział tu Gerd(Georg) von der Marwitz zm. W 1470 roku. W pierwszej połowie XVI wieku majątek w rękach Petera von der Marwitz(1508?-1557) i jego małżonki Ursuli von Schӧnebeck. Był również właścicielem Grzymiradza i Smolnicy. Od niego pochodzą 4 linie rodu: z Zielina, Smolnicy, Linie i Friedersdorfu. W 1517 roku wieś należała do Clausa, Melchiora i Hansa von der Marwitz ze Smolnicy, Zachariasza i Kaspara z Marwic, Piotra z Grzymiradza i Ottona ze Stanowic. W 1569 roku właścicielem majątku był Maurycy(Moritz) von der Marwitz, fundator kielicha dla kościoła. W 1614 roku syn Maurycego, Hans von der Marwitz(1568-1618) wraz z żoną Anną, z domu von der Goltz(1574-1645) fundują ołtarz, do dzisiaj znajdujący się w miejscowym kościele. Po śmierci Hansa wieś w spadku otrzymał najstarszy z synów, Balthasar von der Marwitz. W 1692 roku następca Balthasara, jego syn Curt Hildebrand von der Marwitz funduje ambonę znajdującą się do dzisiaj w kościele. W 1701 roku właścicielem wsi jest syn Hansa a młodszy brat Balthasara, Hans Otto von der Marwitz(1653-1703). Po jego śmierci majątek w rękach wdowy, Emilii z domu von Derfflinger(1665-po 1726r.), córki generała-feldmarszałka Georga von Derfflingera oraz synów: Georga zmarł w 1727 roku i Heinricha Karla. Ostatnim właścicielem wsi był Georg Friedrich von der Marwitz(1720 Zielin- 1800 Gorzów), który w 1765 roku sprzedaje wieś majorowi von Levetzow. W 1786 roku jeden z majątków zakupuje Friedrich Hellmuth Anton von Blücher(1765-1790), którego matką była Sophie von Levetzow. W 1795 roku majątek zakupił Karl Christoph Gottlob von Knobelsdorff, dziadek Karla von Lüttichau, którego matka Ida była z domu von Knobelsdorff(zm.1856 roku). Od 1797 roku fideikomis. Od rodziny von Knobelsdorff w 1846 roku majątek nabywa rodzina von Lüttichau. Jest fundatorem organów w miejscowym kościele z umieszczonym w nadstawie herbem rodu. W 1857 roku własność Karla von Lüttichau. W 1879 roku majątek o powierzchni 1763ha należał nadal do Karla von Lüttichau, zmarłego w 1889 roku. W 1896 roku majątek o powierzchni 1866,92ha należał do szambelana dworu Leopolda von Globig z Drezna. Zmarł w 1903 roku. Jego żoną była Henriette, z domu von Lüttichau, zmarła w 1899 roku. W 1914 roku majątek obejmował 1843ha i należał do Karla Herrmann. Majątek posiadał od 1906 roku. W 1907 roku drugi z majątków posiadał pułkownik Karl von Rohr z Gądna a administratorem był Richard Kretzschmer. W 1919 roku parcelacja majątku. Pałac z parkiem w 1919 roku zakupił hrabia Gerd Finck von Finckenstein z Troszyna, który przekazał założenie państwu pruskiemu. W pałacu urządzono szkołę rolniczą dla dziewcząt. W 1929 roku wymieniane majątki należące do: Franza Beyersdorff(40ha), Wilhelma Honow(49ha), Wilhelma Koppe(48ha), resztówka majątku należała do Schmitza, przemysłowca z Dortmundu(787ha).
PAŁAC
Za czasów wdowy Emillii von der Marwitz z domu von Derfflinger powstaje barokowy pałac na fundamentach starszej budowli. Jest to budynek dwukondygnacyjny, kryty dachem kopertowym, podpiwniczony. W tym czasie powstaje park krajobrazowy. W 1780 roku pałac zostaje przebudowany przez nowego właściciela w stylu klasycystycznym. W 1907 roku pałac został przebudowany.
DWÓR
Prawdopodobnie przy wjeździe na teren pałacowo-parkowy, przy drodze stoi dwór, ze znacznie zmienioną elewacją, parterowy, z użytkowym poddaszem, kryty dachem dwuspadowym.
