Wieś gminna położona w powiecie choszczeńskim. W 1879 roku majątek o powierzchni 903 ha należało do państwa pruskiego. W 1914 roku majątek obejmował 915ha i należał do państwa, dzierżawiony przez F. von Rosenstiel. W skład majątku wchodził folwark Budzice(Neuhof). W 1929 roku nadal domena państwowa obejmująca 917ha, a dzierżawcą był Wilhelm von Rosenstiel. W skład majątku wchodził folwark Budzice.
Wieś położona w gminie Dobra powiatu łobeskiego. Wzmiankowana w 1269 roku. Od XIII wieku należała do rodzin von Dewitz i von Eberstein. Od XIV wieku własność rodu von Dewitz. Należała do nich przez ponad 500 lat. W 1725 roku Steffen Bernd von Dewitz wydzierżawia wieś na 30 lat Georgowi Eberhardowi von Bessel. W 1754 roku odkupiona przez rodzinę von Dewitz i w tym samym roku ponownie wydzierżawiona na 30 lat Johannowi Joachimowi von Lӧper przez braci Augusta Albrechta, majora Stephana Gottlieba i Bernharda Heinricha von Dewitz. W 1782 roku wieś należała do rodziny von Arnim. Od 1803 roku w posiadaniu rodziny Witte a od 1812 roku w posiadaniu Johanna Georga Wilhelma Witte-Bornfeld. W 1870 roku jego majątek obejmował 4712 mórg ziemi a w 1879 roku dobra, które należały do Wilhelma Witte-Bornefeld liczyły 1182,53 ha ziemi. Prawdopodobnie już od 1878 roku dobra dzierżawione a później zakupione przez Otto Karla Erharda Heinricha von Diest(*1821-+1901). Po nim dobra dziedziczy jego syn, Ernst von Diest(*1855-+1929) a następnie jego wnuk, Otto von Diest(*1897-+1989). W 1910 roku majątek obejmował 1182,53 ha gruntów a w 1928 roku liczyły 1148 ha gruntów. W południowej części wsi tuż obok i za kościołem położony był majątek ziemski, po którym pozostały zabudowania gospodarcze oraz park dworski.
Wieś położona w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard swoimi korzeniami sięga średniowiecza. Dobra wsi Błotno podległe były książętom pomorskim. W 1524 roku książę Bogusław X przekazuje wieś i majątek rodzinie von Eberstein, która od 1274 roku przebywała na tych ziemiach będąc w posiadaniu Nowogardu i okolicznych wiosek. Georg von Eberstein buduje zamek, po którym nie ma obecnie śladu. Po śmierci ostatniego z rodu von Eberstein w roku 1663, wieś przechodzi w ręce księcia Ernesta Bogusława de Croy-d`Arschot. Ernest Bogusław skoligacony z księciem Bogusławem XIII przez swoją matkę, Annę, córkę księcia. Był między innymi biskupem kamieńskim oraz pod koniec życia namiestnikiem generalnym Prus Książęcych. Zmarł w Królewcu w 1684 roku. Pochowany jest obok swojej matki w Słupsku. Barokowy sarkofag obecnie znajduje się w Muzeum na Zamku Książąt Pomorskich w Słupsku. Nie był żonaty. Miał nieślubnego syna z mieszczką z Rostoka, Dorotą Levins, Ernesta von Croyengreif, który zmarł bezdzietnie jako jezuita w roku 1680. Od 1684 wieś staje się własnością elektorów brandenburskich. W roku 1697 wieś zmienia nazwę z Quakenburg na Friedrichsberg. Od 1724 roku prawdopodobnie w rękach rodu von Devitz z Dobrej. Od 1812 roku majątek zakupiony zostaje przez Friedricha Heringa, od 1831 roku w rękach Augusta Otto Hoene(Hoehne). W 1870 roku majątek obejmował 1730 akrów ziemi a w 1879 roku kiedy właścicielem był Justus Hoehne dobra obejmowały 418,19ha ziemi. W 1905 roku majątek posiada rodzina Frasch. W 1910 roku majątek posiada rodzina Ebert a dobra liczą 470,29 ha gruntów., W 1928 roku właścicielem majątku jest Anna Machan a dobra liczą 85 ha gruntów.
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE
Pałac nie zachował się. Pozostałością założenia jest park podworski zachowany w granicach pierwotnego założenia, z XIX wieku z licznym starodrzewiem, z kilkusetletnim dębem, pod którym jak mawia legenda odpoczywały wojska Czarnieckiego. W części centralnej założenia, na niewielkim wzniesieniu zlokalizowany był cmentarz rodowy.
Wieś położona w gminie Dobrzany powiatu stargardzkiego.
Wieś położona w gminie Kołbaskowo powiatu polickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1323 roku. W 1486 roku wzmiankowany rycerz księcia Bogusława X, Peter Holtzendorp. W 1518 roku wieś należała do Adama Holtzendorp. W 1523 wzmiankowany Achim Holstendorf. Byli to przedstawiciele rodu von Holtzendorff, właściciele ówczesnego Bobolina. We wsi znajdowały się 2 majątki ziemskie. W 1910 roku majątek A należący do Waltera Uhlmann liczył 207 ha gruntów a majątek B należący do rodziny Lohse liczył 181 ha gruntów. W 1928 roku majątek A należący do Waltera Uhlmann liczył 242 ha gruntów a majątek B należący do Adolfa Henning a dzierżawiony przez Waldemara Schrӧder i Hermanna Buchow liczył 196 ha gruntów.
Bobolinek-osada będąca obecnie częścią wsi Bobolin, wzmiankowana w 1311 roku kiedy książę Otto I nadał wieś klasztorowi cysterek w Szczecinie. Później własność miasta Szczecina.
Miejscowość położona w gminie Złocieniec powiatu drawskiego została po raz pierwszy wymieniona w dokumentach w roku 1333. Wchodząc w skład dóbr złocienieckich było w posiadaniu rodu von Wedel, później von Borcke. W 1823 roku na zamku w Złocieńcu umiera ostatni z rodu von Borcke. W 1846 roku dobra zakupuje rodzina von Knebel-Doeberitz i pozostaje właścicielami majątku do 1945 roku. Ostatnim właścicielem dóbr był Hasso von Knebel-Doeberitz. Po II wojnie światowej majątek przejęty przez Skarb Państwa.
PAŁAC
Pałac zbudowany w 1851 roku przez Konstantyna von Knebel-Doeberitz, ożenionego z Henrietą von Grunburg. Pałac zbudowany z czerwonej cegły, w stylu neogotyckim na planie nieregularnego prostokąta, trzykondygnacyjny z czworoboczną wieżą przylegającą do bocznej elewacji, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym, ozdobnym z licznymi świetlikami zwieńczonymi stożkowatymi hełmami. Wejście główne poprzedza wydatny podcień. W 1894 roku odbudowany po pożarze.
Pałac położony w otoczeniu parku założonym w latach 1851-53 o powierzchni 22 ha. Na terenie parku znajduje się dom ogrodnika, obecnie własność prywatna oraz ruiny mauzoleum rodu von Knebel-Doeberitz.
Dom ogrodnika z 1884 r.
Wieś położona w gminie Osina powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1320 roku kiedy część wsi należała do zamku Quarkenburg(Błotno) a druga część już od 1209 roku należała do rodu von Flemming. W 1406 roku majątek we wsi posiadał Adam von Flemming. W 1425 roku wymieniony Heinrich von Luchte, w 1498 roku Dietrich von Luchte z Goleniowa. Od 1595 do 1945 roku była w całości w posiadaniu rodu von Flemming. Pod koniec XVI wieku na terenie wsi dwa majątki rycerskie należące do rodu von Flemming. Taki podział wsi pojawiał się kilkakrotnie do XVIII wieku. W 1598 roku jedynym właścicielem majątku i dworu był Egidius von Flemming. W 1628 roku ponowny podział wsi na dwa majątki. Na początku XVIII wieku majątek A należało do Curta von Flemming. Po nim w 1723 roku dobra odziedziczyła Charlotta Julianna hrabina von Flemming, która w 1739 roku sprzedała dobra Friederichowi von Dreger. Po procesie sądowym Friederich von Dreger traci majątek na rzecz Ernsta Bogislava hrabiego von Flemming. Po śmierci Ernsta Bogislava majątek odziedziczył brat ojca Ernsta, George Detlof hrabia von Flemming(*1699-+1771). Zgodnie z jego wolą zawartą w testamencie majątek odziedziczyła jego siostra, w tym czasie już wdowa, Sabina Juliana von Schlabbrendorf. Po niej majątek w rękach córki Charoltty Juliany von Schlabbrendorf. Prawdopodobnie majątek A i B zostały złączone pod koniec XVIII w. Majątek B w 1729 roku należał do Franza Juliusa von Flemming. Po jego śmierci dobra odziedziczył jego syn, Hasso Gottlob. Po jego śmierci w 1754 roku majątek przechodzi w ręce jego młodszego brata, kapitana Franza Friedericha von Flemming. Po jego śmierci w 1760 roku majątek dziedziczą bratankowie: Franz Bernd Johann Sigismund i Julius Friederich Wilhelm von Flemming. Od 1770 roku właścicielem majątku zostaje Franz Bernd Johann Sigismund von Flemming, który połączył majątki w jedną całość. Posiadał majątek do 1804 roku. Później wymienia się: Franza Wilhelma Carla von Flemming(1828), Karla von Flemming(1905), Carolę von Flemming, z domu von Plӧtz(XXw). W 1870 roku dobra obejmowały 1476 akrów ziemi a w 1879 kiedy właścicielem był Carl von Flemming majątek obejmował 1957 ha ziemi. W 1910 i 1928 roku właścicielem był porucznik Karl von Flemming a dobra liczyły 1616 ha gruntów.
PAŁAC
Prawdopodobnie zbudowany pałac w XVIII wieku i rozebrany w XIX wieku powstał na fundamentach starszej siedziby. Razem z pałacem powstał rónież folwark i park krajobrazowy. Na miejscu starego pałacu został zbudowany nowy pałac, po którym obecnie nie ma już śladu. Sam folwark przejęło państwo polskie z utworzeniem na terenie majątku PGR, włączony później do Kombinatu w Osinie. Pozostałością po założeniu jest park krajobrazowy oraz budynki gospodarcze.
Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Wzmiankowana w 1262(Boguzlawe) oraz w 1295(Bogusla), 1451(Botchelov) i w 1460(Bazelow). W latach 1232-1312 wieś należy do zakonu templariuszy, później po rozpadzie zakonu przejęta przez margrabiów brandenburskich. Od 1318 do 1540 w posiadaniu zakonu joannitów a następnie w rękach króla Prus. Po 1828 roku dobra zakupuje właściciel Dargomyśla, Karl Friedrich Boldt. Posiadają dobra do 1907 roku, kiedy sprzedają majątek rodzinie von der Lancken. W 1909 roku majątek nabywa kapitan Bachmann. W 1916 roku majątek zakupiony przez właściciela ziemskiego, Hintz. W 1920 roku dobra zakupuje rodzina Katzenellenbogen. W 1930 roku majątek zakupiony przez towarzystwo ziemskie”Eigene Scholle” i rozparcelowany.
Wieś położona w gminie Stepnica powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1805 roku kiedy grunty po starym folwarku należącym do miasta Stepnica zakupił zarządca dóbr państwowych Castner i założył folwark Bogusławie. W 1865 roku właścicielem majątku był Carl Friedrich Wilhelm Castner. Pod koniec XIX wieku właścicielem majątku była fundacja rodziny Holtz. W 1905 roku administratorem majątku był Krüger a w 1910 roku Mohr. W 1910 roku majątek obejmował 383 ha gruntów. Od 1929 roku własność „Staatlische Forsugstiftund der Insel Riems” pod zarządem niejakiego Fischer`a. Po 1945 roku PGR.
ZESPÓŁ DWORSKI
Złożony z dwory z XX wieku, podwórka folwarcznego z budynkami gospodarczymi oraz parku krajobrazowego. Dwór znacznie przebudowany, zbudowany na planie prostokąta, parterowy z użytkowym poddaszem, kryty dachem mansardowym.
Osada położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Przy drodze Dobropole Pyrzyckie-Pomietów pozostałości po założeniu folwarcznym- dwa opuszczone budynki gospodarcze z połowy XIX wieku.
Kolonia położona w gminie Krzęcin powiatu choszczeńskiego. Były majątek. W 1896 roku własność rodziny Krabiell. W 1914 i 1929 roku obejmował 137ha i należał do Bertolda Krabiell.
