Wieś położona w gminie Lubsko powiatu żarskiego. Wzmiankowana w 1546 roku(Rechmer, Reschmer). Wieś lenna majątku w Brodach, później należała do majątku w Osieku do XIX w. W 1546 roku majątek w posiadaniu rodu von Rothenburg, który był w ich rękach do 1710 roku. W XIX wieku majątek rozparcelowano.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Sianów powiatu koszalińskiego. Początki wsi sięgają XV wieku ale pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1743/48 kiedy część wsi jest własnością Ewalda Richarda von Rahmel. W tym roku sprzedał połowę majorowi Jurgenowi Lorenzowi von Kleist, druga część była w rękach rodu von Below z Kościernicy od 1662 roku. W 1699 roku Claus von Below sprzedaje swoją część Tessenowi Christianowi von Kleis. Od 1752 roku całość była w rękach Hansa Joachima von Kleist z Niemicy. W 1857 roku Ratajki od von Kleist`ów kupuje Eugen Andreas Ludendorff. W latach 1890-95 doszło do podziału majątku. Część dóbr z dworem była w rękach Heinricha Thormeyer`a, który wydzierżawił je Hansowi Heinrichowi Zeidler. W 1917 roku jako właściciel dworu i majątku wymienia się A.Neumann`a.
DWÓR
Prawdopodobnie dwór zbudowany został przez Eugena Andreasa Ludendorff`a. Eklektyczny, wzniesiony prawdopodobnie około 1860 roku na planie zbliżonym do prostokąta, podpiwniczony, w części środkowej dwukondygnacyjny ryzalit. Obecnie znacznie przekształcony, w latach 70-tych zaadoptowany na magazyn. Zaniedbany, nieremontowany. W otoczeniu dwory park krajobrazowy założony w tym samym okresie co dwór, z aleją dojazdową do dworu.
Wieś położona w gminie Bierzwnik powiatu choszczeńskiego. Założona w 1750 roku. Od 1818 roku samodzielny folwark. Na terenie wsi był dwór, obecnie nieistniejący. W 1879 roku majątek o powierzchni 167ha należał do Dr. Gerischer. W 1896 roku majątek o powierzchni 107,50ha należał do porucznika Paula Oehme. W 1914 roku majątek o powierzchni 174,6ha należał do Helene von Alvensleben. W 1929 roku własność Hermanna Davidsen, którego dobra obejmowały 174ha. Wzmiankowany drugi niewielki majątek o powierzchni 26,5ha należący do Hugo Voge.
Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1291 roku(Wenkenhagen), kiedy książę Bogusław IV przekazał Recław radzie miejskiej miasta Wolin. W 1299 roku rada miejska miasta Wolin przekazuje część gruntów klasztorowi cysterek wolińskich. W 1632 roku rada miejska odkupiła od Hansa Albrechta von Mellin część gruntów powiększając tym samym majątek w Recławiu. Rada miejska miasta Wolin posiadała majątek do 1811 roku, kiedy sprzedała go urzędnikowi Hermannowi Castner. W 1830 roku dobra zakupiła rodzina Ferno. W 1843 roku własność porucznika Arthura Ferno. W 1910 roku własność Oskara Ferno a dobra liczyły z folwarkiem Rzeczyn 848 ha gruntów. W 1928 roku majątek należał do Artura Ferno i obejmował 915 ha gruntów.
Po założeniu zachowały się mury dworu do wysokości piwnic, z mało już czytelnym podjazdem. Dookoła resztki zdziczałego parku.
Miasto gminne położone w powiecie choszczeńskim. W roku 1237 joannici wybudowali zamek, który w 1269 roku zdobył i zniszczył Barnim I, książę pomorski. Po zajęciu tych ziem przez margrabiów brandenburskich, w roku 1284 na północny wschód od zniszczonego zamku założyli miasto, a ruiny zamku oddali zakonowi cysterek, który wybudował na tym miejscu klasztor, zniesiony w 1827 roku. Od 1370 roku do wieku XVIII Recz był w posiadaniu rodziny von Wedel. Część rodziny uległa spolszczeniu i przybrała nazwiska Miłogoskich oraz Tuczyńskich. W 1896 roku majątek kościelny był w posiadaniu kościoła w Reczu. W 1914 roku majątek kościelny obejmował 125ha gruntów i dzierżawiony był przez niejakiego Rupnow. W 1929 roku majątek kościelny- Kirschengemeinde, którego dzierżawcą był właściciel Pomienia Julius Heck a obejmował 125ha.
Prawdopodobnie przy ul. Murarskiej pozostałości po majątku kościelnym.
Wieś położona w gminie Osina powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1274 roku. Od XIV do końca XVI wieku należała do hrabiów von Eberstein– wspomniany Wolfgang hrabia von Ebertsein oraz Ludwig hrabia von Ebertsein. W 1717 roku część wsi należała do rodziny von Brunschweig. Od XVIII wieku wieś stanowi domenę państwową. Na początku XIX wieku majątek uległ parcelacji. Dawny folwark z dworem zakupił bogaty chłop Schmeling. W 1928 roku majątek z dworem zbudowanym prawdopodobnie na początku XX wieku należał do W. Tolzmann. „Stary” dwór prawdopodobnie należał do Fritza Tesch.
Wieś położona w gminie Osina powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1274 roku. Początkowo należała do biskupa kamieńskiego Hermanna von Gleichen, który przekazał ją Ottonowi hrabiemu von Eberstein. W 1569 roku właścicielem wsi był Wolfgang von Eberstein z Maszewa. Byli właścicielami wsi do 03.12.1663 roku, śmierci ostatniego hrabiego von Ebestein, Ludwiga Christopha. Po nim dobra przejął Ernst Bogislaff książę zu Croy und Aerschott, hrabia zu Fontenoy und Bajon, Pan na Dampmartin i Vinstingen, biskup kamieński(26.08.1620-07.02.1684),syn księcia Ernsta de Croy i Anny, córki księcia pomorskiego Bogusława XIII. W 1635 roku książę pomorski Bogusław XIV bezskutecznie starał się wyjednać u króla polskiego Władysława IV lenna Lębork i Bytów dla swojego siostrzeńca, objął on wówczas hrabstwo Nowogardu i hrabstwo Maszewa po rodzinie von Eberstein. Był kawalerem. Miał nieślubnego syna z mieszczką rostocką, Dorotą Levins- Ernsta von Croyengreiff(1653-1680). Pochowany obok matki przed wielkim ołtarzem w kościele zamkowym pod wezwaniem św. Jacka w Słupsku. Po jego śmierci wieś była pod zarządem Urzędu Domeny Państwowej w Nowogardzie, później do 1697 roku staje się własnością książąt von Puttbus.
ZAMEK
Wolfgang hrabia von Eberstein z Maszewa w 1576 roku buduje nową siedzibę rodową. Nad Stepnicą zbudował zamek zwany Wilczą Twierdzą”Wolfsburg”, późniejszy zameczek myśliwski. Położony był na północ od wioski, przy drodze do Węgorzy. Kolejnym Panem na zamku w 1592 roku był Stephen Heinrich hrabia von Eberstein. Pod koniec XVII wieku zamek opuszczony, popadł w ruinę. Na „Wzgórzu Zamkowym” jeszcze dziś można zobaczyć resztki zamku w postaci kamiennych murów.
Nieistniejący folwark należący do majątku w Brzozie, położony ok. 2,5-3 km na zachód od dóbr brzozowskich.
Wieś położona w gminie Bytom Odrzański powiatu nowosolskiego po raz pierwszy wzmiankowana jest w roku 1237. W tym czasie należała do klasztoru augustianów w Nowogrodzie Bobrzańskim. Potem była własnością rycerza Piotra z Sobolic. W 1426 roku w posiadaniu braci Maternusa i Mikołaja von Syfridis. Część gruntów w połowie XV wieku należała do braci von Lessnaw z Leśniowa, którzy otrzymali wieś od księcia głogowskiego Henryka IX po śmierci poprzedniego właściciela, Merkila z Głogowa. W roku 1463 bracia von Lessnaw sprzedają je Hemzowi von Kottwitz z Solnik. Kolejnym właścicielem wsi była rodzina von Schenkendorff, później należała kolejno do Matesa Heyder i Moritza von Tschammer. W 1568 roku wieś zakupił Fabian von Schӧnaich. Po wojnie trzydziestoletniej wieś przejęta przez jezuitów z Otynia. Od 1746 roku ponownie w posiadaniu książąt von Schӧnaich-Carolath-Beuthen.
We wsi dwór sołtysa zbudowany pod koniec XVIII wieku.
Wieś położona w gminie Radowo Małe powiatu łobeskiego. Początki wsi sięgają średniowiecza. Była lennem rodu von Borcke. W XVII wieku właścicielem dóbr i fundatorem kościoła był Filip Georg von Borcke. W 1668 roku dobra posiada Franz Joachim von Borcke. Kolejnymi właścicielami z rodu von Borcke byli: w 1692- Franz Heinrich, w 1744- Georg Phillipp, w 1771- Georg Friedrich. W 1789 roku majątek stał się własnością Johanna Georga von Loeper, ale w 1793 ponownie w rękach rodu von Borcke – właścicielem jest Ernst August Phillipp von Borcke-Kankelfitz. W 1798 roku dobra posiada Phillipp Johann Georg von Borcke. Od 1803 roku na kilkanaście lat w rękach rodu von Schmude– wymieniony Christian Friedrich. Od 1828 roku właścicielem jest Georg Friedrich Ludwig von Borcke. Kolejni właściciele z tego rodu: w 1837 roku- Ludwig Albert von Borcke-Bonin, 1857- Louise, 1871- Georg, 1883- Erich, 1921- Ulrich von Borcke. W 1910 roku dobra liczyły 492,01 ha gruntów a w 1929 roku 503 ha gruntów.
W północno-wschodnej części wsi położony był majątek ziemski składający się z dworu, zabudowań gospodarczych oraz parku. Po założeniu zachował się park dworski z 2 połowy XIX wieku oraz budynki gospodarcze.
Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy miejscowość wymieniona w roku 1321(Rekow). Od 1400 roku do 1945 roku właścicielem wsi i majątku była rodzina von Köller. W 1400 i 1431 roku lenno Heinricha Kӧller. W 1717 roku mowa o 4 majątkach na terenie wsi, wszystkie w rękach rodu von Kӧller. Na początku XVIII wieku majątek a posiadał porucznik Matthias Friedrich von Kӧller, w 1732 roku kapitan Albrecht Friedrich von Kӧller. w 1766 roku porucznik Albrecht Ludwig i Friedrich Wilhelm von Kӧller, na przełomie XVIII/XIX wieku Friedrich August i Friedrich Georg von Kӧller. Majątek b na początku XVIII wieku był własnością Franza Ernsta von Kӧller, w 1742 roku w rękach jego syna, porucznika Joachima Friedricha von Kӧller. Majątek c na początku XVIII wieku własnością porucznika Joachima Friedricha von Kӧller, później jego brata kapitana Ernsta Matthiasa von Kӧller(1767). Majątek d na początku XVIII wieku był własnością Erdmanna Friedricha von Kӧller, później jego synów, kapitana, późniejszego majora Heinricha Albrechta i porucznika Carla Wilhelma von Kӧller. W 1762 roku po sądowych ugodach majątki b, c i d przypadły braciom: Hansowi Alexandrowi Georgowi Friedrichowi, pułkownikowi Albrechtowi Juliusowi Karlowi Ludwigowi i kapitanowi Maximilianowi Friedrichowi von Kӧller. Do spadku rościł pretensje duński generał Georg Ludwig von Kӧller-Banner, który przepisał swoje prawa dziedziczenia na braci: Albrechta Ludwiga i Friedricha Wilhelma von Kӧller. Po rodzinnej ugodzie w 1800 roku majątki b, c i d przypadły Albrechtowi Ludwigowi von Kӧller. Prawdopodobnie za jego czasów doszło do scalenia majątków. Pod koniec XIX wieku majątek administrowany przez rodzinę von Gillern, w latach 1905-29 majątek pod zarządem Maxa Lutze obejmujący 746 i 749,5 ha gruntów, w 1939 roku dzierżawiony przez Richarda von Flemming. Po II wojnie światowej majątek w zarządzie miejscowego PGR, później wchodzi w skład PGR w Dobropolu a następnie PGR w Wolinie. Obecnie w rękach prywatnych.
ZAMEK
W średniowieczu istniał w Rekowie zamek, który stracił na znaczeniu w XVII wieku. Pozostałości opisywane w 1780 roku w postaci resztek murów otoczonych podwójną fosą z budynkiem mieszkalnym. Resztki fosy widoczne jeszcze w 1880 roku. Zamek położony był przy ujściu strugi Stawna do rzeki Wołczenica. Droga Nr 107 biegnie bezpośrednio obok zachodniej strony dawnego zamku.
DWÓR
Po założeniu dworskim pozostały resztki parku dworskiego oraz budynki gospodarcze. We wsi budynek z XIX wieku- młyn wodny. Budynek zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty wysokim dachem dwuspadowym. Budynek w stanie postępującej ruiny, częściowo zabezpieczonej.
