Wieś położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Początki Rakowa sięgają XV wieku. W 1550 roku właścicielem wsi jest Joachim von Schӧnaich und Zechlin z Dębinki koło Trzebieli(jego płyta epitafijna na ścianie miejscowego kościoła), zmarły 08.04.1575 r. W połowie XVII wieku wieś podzielona na trzy/cztery działy majątkowe. Pierwszy majątek I, należał do rodziny von Lӧben– wzmiankowany Christian von Lӧben. Jego syn Cornet George Abraham von Lӧben wymieniony jako właściciel w latach 1680-1694. W 1703 roku majątkiem zarządza żona Corneta, Ehegattin Ursula Marianna, z domu von Kalckreuth. Kilka lat po śmierci męża przekazuje majątek bratu- Wolffowi Christianowi von Kalckreuth, który wymieniony jest jako właściciel Rakowa i części Bukowa. W 1719 roku majątek posiadał Karl von Kalckreuth. Prawdopodobnie po 1726 roku majątek został sprzedany. W 1733 roku własność hrabiów von Ottowaisch. Posiadali majątek do 1765 roku i za ich czasów doszło do połączenia majątków we wsi. W 1765 roku za 18000 talarów sprzedali dobra rodzinie von Briesen, właścicieli Jezior i Ojerzyc, która już w 1769 roku za 13350 talarów odsprzedała majątek baronowi Christianowi Siegismundowi von Stӧssel ze Szklar koło Lubina. W 1788 roku majątek sprzedany za 26000 talarów Ernstowi Wilhelmowi Leopoldowi von Sommerfeld, który wymieniony został w 1791 roku. W tym czasie na terenie wsi dwa majątki- pierwszy z siedzibą dworską i folwarkiem, drugi z folwarkiem. W 1792 roku za 10000 talarów Ernst Wilhelm odsprzedaje dobra zakonowi cysterek z Trzebnicy. Po selukaryzacji zakonu w roku 1810 majątek przejmuje państwo pruskie. W 1814 roku za zasługi wojenne w latach 1813-1815 dobra otrzymał generał Friedrich Boguslav Emanuel hrabia Tauentzien von Wittenberg. Siedem lat później majątek posiada jego żona, z domu von Arnstedt. Zadłużony majątek w 1827 roku przejmuje adwokat Mettke, a już 1835 roku zostaje zakupiony za sumę 38000 talarów przez starszego wachmistrza von Paczkowsky`ego z Pałcka, a następnie przechodzi na własność jego zięcia Eugena von Zastrow i żony, Ehegattin Rudofine z domu von Paczkowsky oraz ich następców. W 1879 roku majątek Eugena Karla Heinircha von Zastrow obejmował 1066ha gruntów. W 1896 roku majątek należał do wdowy po Arthurze von Zastrow(zm.1894), Bernhardine von Zastrow, z domu hrabianki von Schmettow(zm.1927) i obejmował 1066ha gruntów. Administratorem był niejaki Paesler. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku  była rodzina Moderow– wymieniony Georg Moderow. W 1914 roku majątek obejmował 1092ha i należał do Franza Moderow a zamieszkały przez  Georga Moderow. W 1929 roku majątek obejmował 1121ha gruntów. Drugi z majątków-Majątek II, w 1700 roku należał do Alexandra Carla von Planting(*1661-+1710). Prawdopodobnie został przejęty i wcielony do majątku pierwszego przez rodzinę von Lӧben. W 1733 roku Christian von Kalckreuth sprzedaje go hrabiemu Clairon d`Haussonville– wymieniony Carl Bernhard. Od 1764 roku w rękach hrabiów von Ottowaisch. Majątek III należał w 1644 roku do Joachima von Kalckreuth z Drzonkowa koło Zielonej Góry. W 1723 roku był w posiadaniu generała von Harters, który go odsprzedał hrabiom von Ottowaisch. Majątek IV w połowie XVII wieku należał do rodziny von Misitscheck von Wischkau(1650), wymienionej w latach 1687-1690. Od 1692 roku własność rodu von Nostitz. Prawdopodobnie od 1700 roku majątek wchłonięty przez jeden z majątków wcześniej opisanych.

PAŁAC

W pobliżu kościoła położony jest pałac z XVIII wieku, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem mansardowym, z użytkowym poddaszem, podpiwniczony. Przebudowany w połowie XIX wieku i na początku XX wieku przez ówczesnych właścicieli. Po II wojnie światowej majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa, na terenie którego utworzono PGR. Część budynków z zespołu folwarcznego zostało wyburzonych w latach 60-tych XX wieku. W 1983 roku pożar pałacu.  Od lat 90-tych w rękach prywatnych.

Wieś położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego.  Po raz pierwszy wzmiankowana w 1232 roku(Rampicz), kiedy kasztelan Perregrinus z Szydłowa przekazuje miejscowość cystersom z Lubiąża. W 1367 roku zamek był w rękach rycerza Henzel von Oegnitz. W 1375 roku należał do Hanza von Oegnitz, którego zameczek został spalony i zburzony. W 1421 roku wieś należała do Heinricha von Oegnitz i jego syna. Decyzją margrabiego Friedricha I  przekazał wieś w lenno braciom Heinrichowi, Albrechtowi, Hansowi Edler Schenken von Landsberg ziemie wcześniej należące do Heinricha von Oinitz(Oegnitz). Po protestach wdowy część gruntów wróciła do rodziny von Oegnitz, ziemie należące do braci Edler Schenk von Landsberg zostały przez nich sprzedane braciom von Schlieben. W 1430 roku margrabia Johann przekazuje wieś Baruthowi von Wiesenburg lecz w krótkim czasie wieś zostaje sprzedana zakonowi joannitów ze Słońska. W 1448 roku podział wsi na 4 działy własnościowe: część gruntów należała do zakonu joannitów ze Słońska, część do cystersów z Lubiążą, część do Barutha(Bartischa) von Wiesenburg i jego żony Anny oraz do Nickela von Syfirtitz(posiadał grunty po von Oegnitz). Nickel von Syfirtitz sprzedał swoją część cystersom z Lubiążą. Około 1448 roku całość wykupiona przez joannitów ze Słońska. Opiekę nad majątkiem we wsi sprawowali komandorzy zakonu: Ludwig von Schlaberndorf(1497), Johannes von Barfft(Barfuss)(1515), Hans von Walbergk(1533), Kurt von Retzdorf(1544), Bastian von Lӧben(1592). Wieś należała do zakonu do jego sekularyzacji w 1810 roku. Później domena państwowa.

ZAMEK

W XIV wieku mowa o zameczku należącym do Henzla von Oegnitz. W 1375 roku zamek będący w rękach rycerza Hanza von Oegnitz został spalony i zniszczony.

ZESPÓŁ DWORSKI

Dwór zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku, późnoklasycystyczny. Murowany z cegły, prostokątny, parterowy, z facjatą w elewacji północnej.

WILLA AUGUSTIN