HISTORIA MIASTA
Wschowa po raz pierwszy została wymieniona w roku 1136. W tym czasie była własnością arcybiskupów gnieźnieńskich. W XIII wieku należała do książąt głogowskich na zmianę z Piastami Wielkopolskimi. Leżąca na szlaku z Poznania przez Głogów do Czech, stanowiła już we wczesnym średniowieczu ważną warownię wielkopolską na pograniczu ze Śląskiem. Istniał tu gród, położony na wschód od miasta, umacniany przez książąt śląskich. Zniszczył go w 1343 roku Kazimierz Wielki, przyłączając Wschowę z okręgiem do Królestwa Polskiego. Wieki XV i XVI to dynamiczny rozwój miasta powstrzymywany na kilka lat pożarami jakie nawiedziły miasto w latach 1436 i 1529 czy zarazą, która doprowadziła do śmierci wielu mieszkańców. Do rozwoju przyczynił się napływ księży i zakonników a tym samym budowa kościołów i założeń klasztornych. Miasto w XVII wieku przekroczyło mury obronne za sprawą Hieronima Radomickiego, który założył Nowe Miasto. Pod koniec XVII wieku i w XVIII wieku Wschowa traci na znaczeniu na rzecz Leszna i Rawicza. Po II rozbiorze Polski i wcieleniu miasta w granice państwa pruskiego miasto stało się miastem prowincjonalnym, z pogarszającą się sytuacją gospodarczą.
ZAMEK
Zamek znajdujący się na wschód od średniowiecznego miasta zbudowany przez Kazimierza Wielkiego na zrębach starszej budowli. Zbudowany na rzucie czworoboku złączony z murami miasta ale tworzący oddzielne samodzielne założenie obronne składał się z budynku głównego i wieży. Całość otaczała fosa z wjazdem przerzuconym przez fosę od strony miasta. W XVIII wieku zamek rozebrano a na jego miejscu w XIX wieku wzniesiono budynki pełniące funkcję koszar i więzienia. Obecnie zespół budynków w rękach prywatnych. Po wyremontowaniu znajdują się w nich hotel, restauracja i sala konferencyjna pod nazwą „Zamek Królewski we Wschowie”.
WILLE
