Wieś położona w gminie Iłowa powiatu żagańskiego. Wieś rycerska. W latach 1449-1571 była własnością rodu von Wolff. Część gruntów w 1527 roku zakupiła rodzina von Blanckenstein. Kolejnym właścicielem w roku 1571 była rodzina von Schellendorf, która przyłączyła wieś do posiadanego majątku w Iłowej. Do 1750 roku wieś należała do posiadaczy Iłowej- von Schellendorf, von Friesen, von Promnitz. Po 1800 roku majątek jest własnością księżnej Doroty de Talleyrand-Perigord i jej następców.
Wieś położona w gminie Iłowa powiatu żagańskiego. W 1474 roku była własnością rodu von Filtz z Rościc. W latach 1512-15 należała do rodziny von Schӧnberg również z Rościc. W 1522 roku właścicielem była rodzina von Jornitz. Posiadali majątek do 1613 roku, kiedy wieś zakupiło miasto Żagań. W 1628 roku wieś przechodzi na księcia von Wallenstein ale już w 1634 roku ponownie wieś posiada miasto Żagań. W 1651 roku właścicielem zostaje burmistrz Gubina Neumann. Sto lat później wieś posiada baron von der Goltz. W 1752 roku wieś w rękach hrabiego von Tottleben. Później dość częste zmiany właścicieli- von Machui(1781), Schütze(1784), książęta żagańscy(1786), Rӓbiger(1857), von Strombeck(1863), kupiec Gerechter(1865), Salomon Isaak(1866), Sorge(1868)- wg spisu właścicieli ziemskich z 1873 roku posiadał 406 mórg ziemi, mieszkał w Berlinie. Może dlatego podani właściciele w latach 1871 to dzierżawcy. Kolejni właściciele to: Baranius(1871), Gruss(1871), kupiec Neumann z Wrocławia(1874), kupiec Titelmann(1875), Kuhn(1878), von Hartwig(1880), Kuhn(1880), Klausmann(1884), Becker(1884), Schultze(1885), Moehring i Pani Heise z domu Moehring(1893), Moehring i Pani Constabel z domu Heise(1898), Branca(1911), Rathke z Berlina(1915), Gietzelt z Torgau(1918-1940).
Była wieś w gminie Iłowa powiatu żagańskiego, obecnie dzielnica Iłowej. W latach 1392-1562 wieś należała do rodziny von Oppel. W latach 1562-1669 wieś należała do rodu von Schellendorf kolejno z Zagrodna, Pause(obecnie część wsi Dobra n/Kwisą oraz Ług koło Góry Śląskiej. Do 1844 roku należała do właścicieli Iłowej: von Schellendorf, von Friesen, von Promnitz, von Kospoth. Później dość częste zmiany właścicieli. Wymienia się rodziny: Strutz z Konina Żagańskiego(1844), Pani von Gersdorf z Drezna i Pani von Stephany z Kӧtschenbrӧda, obie z domu Strutz(1894), Manger z Konina Żagańskiego(1894), Bank Ziemny z Berlina(1903), Manger(1905), Gerlach(1906), Vlaas z Sӧrnewitz z ok. Miśni(1907), Pfeiffer(1909), Borchardt(1909), Wieschendorf(1909), Hübner z Frankfurtu n/Odrą(1911), Albrecht z Berlina (1919), Brandin(1919), von Ulrici z Kłopotowa(1920), Meyer(1922), Winckler z Iłowej(1929-1940).
W północnej części wsi znajdował się majątek. Obecnie na terenie byłego folwarku szkółka krzewów ozdobnych.
Wieś Dobre położona w gminie Żagań powiatu żagańskiego oraz Pause, obecnie będąca częścią wsi Rudawica. Pierwsza wzmianka o wsi Pause pojawiła się w 1403 roku w związku ze sprzedażą części gruntów przez Franza von dem Borne klasztorowi Augustianów żagańskich i należała do rodziny von dem Borne w latach 1403-1434. Później była własnością rodu von Unruh z Siecieborzyc w latach 1439-1445. W roku 1445 pojawia się wzmianka o wsi Dobre i od tego czasu losy obu wsi stają się wspólne. Bernhard von Unruh nie pozostawił męskich potomków. Tym samym w 1445 roku wieś stała się własnością książąt żagańskich. W 1445 roku książę żagański nadał wieś Bernhardowi von Knobelsdorff z Siecieborzyc. W 1463 roku książę Jan Żagański nadał rentę córkom Bernharda von Unruh jako rekompensatę za utracony majątek po śmierci ojca, który płaciło miasto Szprotawa. W 1474 roku po śmierci Bernharda von Knobelsdorff majątek odziedziczyli synowie: Hans, Balthasar i Nickel. Balthasar von Knobelsdorff zmarł pomiędzy 1516-21 a Nickel w 1541 roku. Po bezpotomnej śmierci Nickela von Knobelsdorff dobra przeszły w posiadanie władcy, księcia Heinricha von Sachsen, który w 1541 roku zapisał 1000 guldenów dochodu ze wsi swojemu lekarzowi dr Burmann. W latach 1543-1605 wieś należała do miasta Żagania. W 1555 roku król czeski Ferdynand I przyznał wieś w formie zastawu Christophowi von Schellendorf z Zagrodna(Adelsdorf). W 1563 roku wieś przejął baron Seifried von Promnitz z Żar, który w 1584 roku sprzedał wieś braciom Kasparowi, Leonhardowi, Karlowi i Dietrichowi baronom von Kittlitz z Małomic. W latach 1676-1720 wieś wydzierżawiona była baronom von Silber und Silberstein und Pӧlnickau z Iławki(Klein Eulau). W 1676 roku ostatni z linii małomickiej, Johann Siegmund baron von Kittlitz zapisał majątek(oczywiście za zgodą księcia żagańskiego) swojej krewnej, Ursuli Mariannie hrabinie von Redern, żonie hrabiego Karola Moritza. Była wnuczką Karla barona von Kittlitz, zmarłego w 1598 roku. W 1766 roku zmarł ostatni z hrabiów von Redern, Karl Albrecht, właściciel Małomic i Chocianowa, który zapisał majątek swemu siostrzeńcowi, Wilhelmowi Christophowi Gottlobowi burgrabiowi von zu Dohna-Vianen. Posiadali majątek do 1869 roku. Później dość częste zmiany właścicieli. Wymienia się rodziny: Schüler(1869)- w spisie właścicieli z 1873 roku majątek będący w rękach Oscara Schüler liczył 1002 mórg ziemi, von Winckler(1879), Berger z Drezna(1880), Gerbeth z Drezna(1882), Pani von Winckler(1882), Schneller(1882), Dignowity(1886), Schneller(1897), Pani Weiss(1897), Śląskiego Towarzystwa Ziemskiego z Wrocławia(1932), Seidel(1937-1940).
We wsi Pause był majątek z siedzibą dworską odnotowaną już w XV wieku. Obecnie część wsi Rudawica, a po majątku pozostały resztki zabudowy folwarcznej. W sąsiedniej wsi, Dobre w jej części południowej położony był folwark, po którym pozostały budynki gospodarcze.
Wieś położona w gminie Żagań powiatu żagańskiego. We wsi majątek należący do rodziny von zu Dohna z Małomic. W północnej części wsi położony był majątek. Obecnie to kępa zarośli.
Była wieś, obecnie dzielnica Szprotawy. Wzmiankowana w 1400 roku. Wchodziła w skład majątku małomickiego. Miejscowy majątek był wydzierżawiany. W 1711 roku dobra na zasadzie zastawu w rękach baronowej von Silber und Silberstein und Pӧlnickau. Ostatnim właścicielem dóbr była rodzina von zu Dohna z Małomic. Wg spisu właścicieli ziemskich z 1879 roku majątek był dzierżawiony przez niejakiego Popp. W tym czasie właścicielem Małomic był Alfred Fabian Wilhelm Theodor hrabia von zu Dohna-Schlodien(*1849-+1907). Ożeniony w 1871 roku z Margarethe von der Hagen(*1845-+1932) miał syna Nicolausa hrabiego zu Dohna-Schlodien(*1879-+1956). Razem z Sowinami(Ober-Eulau) wchodziły w skład Iławy-Eulau.
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
W północno-zachodniej części wsi przy ulicy Zamkowej pozostałości po założeniu dworskim.
Wieś położona w gminie Żagań powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1431 roku kiedy była własnością rodu von Knobelsdorff. W 1463 roku należała do baronów von Kittlitz. Później była częścią majątku w Bukowinie Żagańskiej, który należał do von Stӧssel(1463), von Kittlitz z Chrobrowa(1463), von Nechern z Chich(1535-1608), część należała do von Schkopp z Chich w latach 1589-1599, baronów von Kittlitz z Małomic i Chich(1608), von Hildreich z Gӧrlitz(1620), von Schӧnborn(1670-1711), Pani von Silberstein und Pӧlnickau, z domu von Warkotsch z Iławki(1711), Pani von Pfӧrtner, z domu von Warkotsch(1727), von Arnold z Chrobrowa(1728-1744/53), hrabia von Redern z Małomic(1753), burgrabia von zu Dohna z Małomic(1766), hrabina von Schӧnaich-Carolath(1767), baronowa von Meng(1781), baronowa von Stillfried-Rattonitz(1785), von Pannwitz(1788), von Nostitz(1847), baron von Stillfried-Rattonitz, od 1857 hrabia von Stillfried-Rattonitz(1853-1940).
W południowej części wsi resztki założenia dworskiego w postaci budynków gospodarczych.
Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1240 roku(Villa Dettrihcj) i w 1324 roku(Titichsdorf). Do połowy XIX wieku własność miasta Szprotawa. We wsi dwór należący na początku XX wieku do rodziny Scholz.
Dawna wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego, obecnie dzielnica Szprotawy-Zarzecze ul. 3 Maja. Wzmianka o wsi pojawia się w 1406 roku, kiedy E. von Lessnow sprzedał wieś miastu Szprotawa. Na terenie dawnej wsi zachowała się neoklasycystyczna willa z folwarkiem i stawem oraz resztką parku.
Wieś położona w gminie Małomice powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w już 1435 r., jako Schadendorff (Codex diplomaticus Silesia, t. 31, s. 28). Prawdopodobnie wieś była częścią majątku małomickiego. W 1718 roku wieś należała do Heinricha Gottloba hrabiego von Reder. W 1791 roku za czasów hrabiów von zu Dohna mowa o folwarku i wolnym gospodarstwie (Freigut). Na początku XIX wieku jest własnością Alfreda hrabiego von zu Dohna, wymienionego w księdze właścicieli ziemskich w 1857 roku oraz w spsie właścicieli z 1866 roku. Wg spisu właścicieli ziemskich z 1873 roku majątek o powierzchni 1991 mórg ziemi dzierżawił niejaki Popp. W skład tego majątku wchodziły również: Fabianshof, Ober-Eulau i Klein Eulau. W 1894 roku właściciel- hrabia Alfred burgrabia zu Dohna, 1913ha z folwarkiem Fabianshof, dzierżawca Lehmann. W 1898 dzierżawcą był Fritz Eitel. W 1902 i w 1905, 1909 roku dzierżawcą był Roloss, 350ha. W 1917 roku właścicielem był burgrabia i margrabia Heinrich zu Dohna-Schlodien a majątek z folwarkami Bruchvorwerk, Fabianshof, Lubiechów(Liebichau) obejmował 1724ha.
MAJĄTEK
We wschodniej części wsi położony był majątek ziemski. Składa się z skromnego dworu oraz budynków gospodarczych.
Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1386 roku(Kurtheuicz). Do 1810 roku była własnością klasztoru Magdalenek w Szprotawie. Właściciele majątku: E. Merfert(1905), L. Hofmann(1912) i jego następcy.
ZESPÓŁ DWORSKI
We wsi dwa majątki. W północno-zachodniej części wsi znajdował się jeden z dwóch majątków ziemskich. Pozostałością są budynki gospodarcze i budynek mieszkalny.
Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Wzmiankowana w 1283 roku(Villa Eberhardi) oraz w 1347 roku(Ebirharczdorf). Wieś książęca. Prawdopodobnie już w XV-XVI wieku podział wsi na część Górną i Dolną. W 1578 roku ½ wsi należy do Fabiana von Schӧnaich, ½ wsi do rodziny von Tschammer. W 1599 roku wieś należy do Sigismunda von Kottwitz, później do Kaspara von Rechenberg. W XVII wieku część Górna wsi przejęta przez miasto Szprotawa. W latach 1687-88 majątek w części Dolnej należał do F.A. von Schoberg. W 1718 roku część Dolna była własnością Baltzera Alexandra barona von Knobelsdorff z pobliskiego Henrykowa a część Górna nadal posiadało miasto Szprotawa. W 1806 roku majątek położony w części Dolnej należał do Kaspara Adolpha Erdmanna barona von Knobelsdorff, właściciela Henrykowa. Po 1820 roku wieś w posiadaniu Christiana Friedricha Neumann, właściciela Wiechlic, Henrykowa, Borowa, Dobroszowa Małego, Dziwiszowej, Starej Wsi, Puszczykowa i Lutmi. Na przełomie wieków własność rodziny Scholz. Kolejnym właścicielem był Emil Giesel(*1839-+1912) a następnie jego syn Paul Giesel(*1881), który posiadał majątek do 1945 roku.
Po zespole dworskim pozostał budynek gospodarczy oraz resztki parku dworskiego.
