Wieś położona w gminie Brody powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1452(Werchenblat),później w 1477(Wirchenblat), 1527(Wichenblatt) 1546(Wirchenblath). W latach 1452-1598/1608 należała do rodziny von der Heide. Kolejnym właścicielem była rodzina von Rabenau(1608, 1623-1708), później rodzina von Haugwitz(1713-1810). Od około 1820 do 1945 roku dobra były własnością rodziny Fischer.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W środkowej części wsi pozostałości po zespole dworskim: park krajobrazowy oraz resztki zabudowy gospodarczej i mieszkalnej.

Wieś położona w gminie Przytoczna powiatu międzyrzeckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1415 roku. Rodowe gniazdo Nałęczów- Wierzbińskich. W XV wieku wzmiankowany Bernard Wierzbiński, fundator miejscowego kościoła. Od 1837 roku własność rodu Święcickich herbu Jastrzębiec. Mowa o wdowie Aleksandrze, żonie Ignacego(w 1828 roku popełnił samobójstwo), później ich syna, Antoniego Święcickiego(w 1871 roku popełnił samobójstwo) i Michaliny z domu Korytowskiej. W 1845-47 roku w posiadaniu Aleksandry Święcickiej. Prawdopodobnie była ostatnią polską właścicielką wsi. W tym czasie w skład majątku wchodził folwark Brzeźno(Brześć,Briese). W 1857 roku własność Ignatza Tessko. Kolejnym właścicielem wymienionym w 1870 roku w spisie właścicieli majątku o powierzchni 1141ha był porucznik Willy-Benno Nicaeus z Wilkowa. Prawdopodobnie od był budowniczym dworu-jego inicjały znajdują się na drzwiach wejściowych. W 1877 roku właścicielem majątku o powierzchni 1140ha była wdowa Charlotte Nicaeus. W 1896 roku jej majątek obejmował 1140,53 gruntów. W 1907 i 1913 roku majątek o powierzchni 1173ha należał do porucznika w stanie spoczynku Willego Nicaeus. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku była rodzina Kujoth.

ZESPÓŁ DWORSKI

W skład zespołu wchodzi: dwór, park krajobrazowy oraz budynki gospodarcze zespołu folwarcznego. Zespół położony jest w północno-zachodniej części wsi. Dwór zbudowany w 2 połowie XIX wieku na planie prostokąta, murowany, parterowy z użytkowym poddaszem, podpiwniczony. Obecnie jest w posiadaniu Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach. Zachowało się historyczne wyposażenie i wystrój wnętrza, piece kaflowe, parkiety, stolarka okienna i drzwiowa, drewniane schody, sztukaterie, ceramiczne posadzki w piwnicach. Dwór położony w parku o powierzchni 13,5ha.

Wieś położona w gminie Strzelce Krajeńskie powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1337 roku. Należała wtedy do rodu von Sanitz. W 1608 roku właścicielami wsi byli bracia Andreas, Kaspar i Otto von Sanitz. W 1672 roku Thomas von Sanitz zamienił swoją część z Christianem Heinrichem von Appelmann i Anne Eve von Wernicke. W 1682 roku jako właścicieli wymienia się: Bernda Friedricha, Thomasa Ehrenteicha i Heinricha von Sanitz. Pod koniec XVII wieku cały majątek przeszedł na własność rodziny Dietrich. W 1715 roku wymienia się wdowę oraz brata Johanna Friedricha Dietrich, który ożenił się potajemnie z bratową tracąc stanowisko duchownego w Myśliborzu. W 1745 roku właścicielem dóbr jest Ernst von Saudach, który w 1748 roku sprzedaje dobra kapitanowi Christophowi Ludwigowi baronowi von der Goltz. Kolejno dobra są w posiadaniu Antona Gottlieba barona von der Goltz, starosty powiatu strzeleckiego, a następnie jego brata, kapitana Johanna Christiana barona von der Goltz, który w 1802 roku sprzedał majątek Augustowi Theodorowi Eisenhardt z Berlina. Kolejnym właścicielem dóbr zostaje Heinrich Sigismund August von Langen(n). Zostaje adoptowany przez ostatniego męskiego potomka rodu von Steinkeller, Abrahama Ernsta, zmarłego w 03.10.1826 roku. Heinrich Sigismund August von Langen(n)-Steinkeller(24.02.1788-31.10.1867), ożeniony z Friederike von Kӧller, przyjął nazwisko Steinkeller do swojego i tworzy fideikomis z posiadanych majątków. Rodzina von Langenn-Steinkeller posiada dobra wielisławickie do 1945 roku. W 1879 roku majątek ich obejmował 913ha gruntów. W tym czasie właścicielem był Max von Langenn-Steinkeller, zmarły w 1894 roku. W 1896 roku majątek obejmował 979ha gruntów a administratorem dóbr był niejaki Kupka. W 1914 i w 1929 roku majątek obejmował 986ha gruntów i należał do porucznika Wernera von Langenn-Steinkeller, urodzonego w 1878 roku.

DWÓR

Dwór zbudowany 1800 roku, a powiększony o oficynę i kuchnię w połowie XIX wieku, odnowiony w 1896 roku. Klasycystyczny, konstrukcji szachulcowej. Część starsza piętrowa, dobudówki parterowe. Zachowana klasycystyczna klatka schodowa. Położony w obrębie niewielkiego parku krajobrazowego z początku XIX wieku. Dwór do 1988 roku w ruinie. W 1989 roku zburzony i rozebrany.

Wieś położona w gminie Skwierzyna powiatu międzyrzeckiego. Stara wieś sięgająca swoimi początkami średniowiecza. Po raz pierwszy wzmiankowana dopiero w 1620 roku(Wojecz). Należały wtedy do rodziny Breza. W 1626 roku rodzina Brezów sprzedaje wieś za 100000zł polskich Janowi z Kolna Prusimskiemu, żonatemu z Teresą Gajewską. Był synem Krzysztofa i Teresy z Grudzińskich. W 1700 roku Krzysztof Prusiński zapisał majątek braciom, Sebastianowi i Ludwikowi, a po śmierci Ludwika całość przepisał na Sebastiana. W 1748 roku wieś należy do Melchiora, syna Sebastiana i Zofii Gurowskiej. W 1779 roku właścicielem był Onufry z Kolna Prusiński, który dobra te miał sprzedać Janowi na Kwilczu Kwileckiemu, kasztelanowi biechowskiemu, międzyrzeckiemu i Rogozińskiemu,  synowi Łukasza Kwileckiego i Barbary Lipskiej. Na początku XIX w. Kwileccy tracą prawo do majątku w Wiejcach. W XIX wieku dość częste zmiany właścicieli. W 1819 roku pojawia się informacja o kolejnych właścicielach majątku, którymi była rodzina von Alvensleben i kapitana von Rohr. Prawdopodobnie informacja o zakupie majątku na licytacji przez rodzinę Gorayskich z Goraja jest nieprawdziwą. Kolejnym właścicielem był niejaki Koch, wymieniony w 1836 roku, założyciel folwarku Wilhelminenhof, wymieniony w spisie właścicieli majątków w 1848 roku ale informacja ta jest błędną. W 1840-41 roku dobra w Wiejcach należą do niejakiego Liviusa, patrona Domu Sierot w Międzychodzie. Kolejnym właścicielem był H. Glaeser, wzmiankowany w spisie majątków w 1845-46 roku. W 1855 roku majątek posiada Wilhelm Georg von Jena-Kothen. W 1865 roku dobra posiadał von Hieschfeld. W 1872 roku właścicielem dóbr jest pochodzący z powiatu ostrzeszowskiego, kupiec Adolf Wollman, właściciel miejscowej huty szkła. Od 1874 roku (współ)właścicielem majątku został porucznik von Thielen. Kolejnym właścicielem była rodzina von Rathenow. Wg spisu majątków z 1870 roku właścicielem była rodzina von Rathenow-Spree auf Spree a dzierżawcą Rӧsler i Gustav Glӓsmer. W 1877 roku dobra o areale 832ha posiada rodzina von Lӧbecke. W 1896  roku majątek należący do Karla von Lӧbbecke obejmował 879,31ha gruntów i administrowany był przez kapitana Karla Just. W latach 1902-1904 majątek posiadał Raetzel(Raetzoll) z Berlina. W 1907 roku majątek obejmował 383ha gruntów i należał do Luise Raetzel(Raetzoll), z domu Dreher. Przed pierwszą wojną światową majątek zakupiła rodzina von Benningsen. Posiadali dobra do 1945 roku. W 1913 roku majątek o powierzchni 334ha należał do majora Alexandra von Benningsen. W skład majątku wchodził leśniczówka Jezierce(Seewitz).

W 2 połowie XIX wieku major von Jena-Kothen na terenach przylegających do wsi od strony południowo-zachodniej wybudował folwark oraz niewielki dwór z parkiem. Za Alexandra von Benningsen dwór zostaje rozbudowany, powiększony o dwa boczne ryzality, ujednolicono elewacje, a wnętrza zaadoptowano do nowych funkcji. Osiągnięto w ten sposób formę neobarokowego pałacu. W latach 30-tych XX wieku powiększono park oraz założenie folwarczne. Po 1945 roku majątek przejął Skarb Państwa, w pałacu początkowo mieściła się szkoła, od 1958 roku Państwowy Dom Wczasów Dziecięcych im. J.Krasickiego. Po pożarze w 1967 roku pałac w 1969 roku pałac przekazany Wojskowym Zakładom Motoryzacyjnym Nr 3 w Głownie k. Łodzi. W 1995 roku pałac przejęty przez Zakłady Samochodwe”Jelcz” SA w Jelczu-Laskowicach i w tym samym roku sprzedane Włodzimierzowi Janowiczowi i jego spółce „Constructa Plus Sp. z o.o.” w Poznaniu. Kolejnym właścicielem była firma BAL-TUR Grupa Hotelowa z siedzibą w Sopocie. Obecnie jest to Chevere spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wiejcach pod adresem Majątek Ziemski Pałac Wiejce.

Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1240(Uechlic), kolejno w 1260(Villa Vechlic), 1283(Weychelsdorph). W 1538 roku wieś należała do Christopha von Kittlitz. W XVII wieku wieś w posiadaniu Georga von Haugwitz. W 1718 roku dobra zostały sprzedane Balthasarowi baronowi von Stosch. Po nim dobra odziedziczył jego syn, Alexander baron von Stosch.  Kolejnymi właścicieli majątku były rody: von Studnitz, później von Niebelschütz, a następnie Vitzthum von Eckstӓdt– żona właściciela z domu von Niebelschütz. W 1786 roku majątek zakupił dzierżawca dóbr, Georg Sigismund Neumann, syn miejscowego chłopa, który pracowitością i dużemu zmysłowi do interesów dorobił się znacznego majątku. Rodzina nobilitowana w drugiej połowie XIX wieku. W 1914 roku właścicielem był Konstantyn von Neumann.

ZESPÓŁ DWORSKI

Zespół dworski, w skład którego wchodzi dwór, budynek mieszkalno-gospodarczy, rządcówka, stajnia, wozownia, stodoła i park. Dwór klasycystyczny, zbudowany w roku 1798, powiększony przybudówką w trzeciej ćwierci XIX wieku. Murowany z cegły, na planie prostokąta, z przybudówką od strony zachodniej. Piętrowy z użytkowym poddaszem, nakryty dachem mansardowym. Część środkowa fasady zaakcentowana pilastrami. Wejście poprzedzone portykiem wspartym na czterech kolumnach, podtrzymujących balkon. W sąsiedztwie dworu park krajobrazowy z XVIII wieku.

2013r.

DOM OGRODNIKA ORAZ ZABUDOWANIA GOSPODARCZE

Od marca 2013 roku po 2-letnim remoncie, na terenie założenia dworskiego powstało centrum hotelowo-rekreacyjne. W ofercie: 6 luksusowych apartamentów, 28 komfortowych pokoi w części hotelowej, 4 stylowe restauracje, piwniczka winna i biblioteka, 300-osobowa sala balowa i konferencyjna, Spa & Wellness z krytym basenem o pow. 60m kw., siłownia, gabinety masażu i odnowy biologicznej, gabinety kosmetyczne i zabiegowe, sauna, kriokomora i tężnia solankowa. Na terenie parku pole golfowe, tor łuczniczy, boisko do siatkówki plażowej. Dodatkowo właściciel założenia dysponuje lądowiskiem dla helikopterów i awionetek.

2022r.

Wieś położona w gminie Brzeźnica powiatu żagańskiego wzmiankowana po raz pierwszy w roku 1290. Właścicielem miejscowości był wtedy Jacobus de Wichow = Jakub von Promnitz. Jego przodek brał udział w bitwie pod Legnicą w 1241 roku po stronie Henryka II Pobożnego. Wichów był gniazdem rodowym młodszej linii rodu von Promnitz. Starsza linia pochodząca z Lasocina wymarła w 1612 roku. Posiadali wieś do XVI wieku. Wymieniony Sigismund von Promnitz(zm.1444), Caspar i Balzer von Promnitz. W XVII wieku dobra są w posiadaniu baronów von Gersdorf– wymieniany  Rudolf von Gersdorf(12.05.1629-09.12.1696), Rudolph von Gersdorf(12.06.1660-11.09.1729), Gottlob Ehrenreich von Gersdorf(12.01.1666-28.04.1720). Na początku XVIII wieku jako właściciela wsi wymienia się hrabiego von Redern z Małomic. Prawdopodobnie wtedy dochodzi do podziału wsi na część górną i dolną z założeniami dworskimi. W 1830 roku obie części wsi należały do Juliusa Johanna barona von Lüttwitz. W 1845 roku właścicielem Górnego Wichowa była rodzina von Meyer, później hrabiowie von Schweinitz und Crayn.

WIEŻA MIESZKALNA

Prawdopodobnie na wysepce połączonej mostem zwodzonym ze stałym gruntem stała wieża mieszkalna z zabudowaniami. Całość założenia już po przebudowie widoczna na rysunku F.B.Wernera z XVIII wieku. Prawdopodobnie została wybudowana przez rodzinę von Promnitz w XIV wieku. Obecnie bez śladu po założeniu.

WICHÓW GÓRNY

Jest najstarszą częścią wsi. Po założeniu zachowały się resztki zabudowy gospodarczej.

WICHÓW DOLNY

W latach 20-30-tych XX wieku majątek należał do rodziny Schwenkenbecher, która prawdopodobnie dokonała przebudowy pałacu. W 1933 roku należy do Otta Heinrich.

Wieś położona w gminie Bobrowice powiatu krośnieńskiego. Początki wsi sięgają XIV wieku. Wzmiankowana w 1484 roku(Welmeniz).  Pod koniec XVII i na początku XVIII wieku majątek w rękach rodu von Wegerer– wzmiankowany Carl urodzony w 1690 roku. W 1713 roku majątek posiada Heinrich Otto von Gablenz, właściciel Chocicza, i Górzyna. Wg spisu z 1718/19 roku własność kapitana Franza Wilhelma von Gablenz. Od początku XIX wieku do lat 30-tych XX wieku majątek w posiadaniu rodziny von Beerfelde– wymieniony George Friedrich zmarły w 1799 roku, Adolf zmarły w 1806 roku, Gustav zmarły w 1854 roku, Georg von Beerfelde, zmarły w 1902 roku. W 1879 roku majątek rodu von Beerfelde obejmował 989,06ha gruntów. W 1896 roku majątek o areale 986,50ha był częścią majoratu należącego do rodziny von Beerfelde. W 1914 roku majątek o areale 987ha  wchodził w skład majątku w Lubsku należącym do Gustava von Beerfelde. W 1929 roku majątek o areale  987ha  należał do Dr Meyer ze Starej Wody.

We wsi dwa majątki.  Po założeniu dworskim położonym we wschodniej części wsi pozostał budynek gospodarczy z XIX wieku. Na północnym krańcu wsi resztki drugiego założenia folwarcznego.