Dolsk /Dolzig/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Wymieniona po raz pierwszy w 1337 roku(Tolztick) i wielokrotnie w latach kolejnych-1401(Dolzik), 1456(Dotlzk), 1568(Dolzig),1644(Doltzigk). W 1337 roku wieś należała do rodziny von Schӧnebeck– wymieniony Hinrick von Schonenbergh. Rodzina von Schӧnebeck posiadała wieś do XVIII wieku. Z tego rodu wzmiankowany Asmus von Schӧnebeck(1560), opiekun dzieci margrabiego kostrzyńskiego Johanna von Brandenburg, Joachim i Moritz von Schӧnebeck(1608). Od 1644 roku własność rodu von der Marwitz. Pierwszym właścicielem z tego rodu był Georg von der Marwitz, żonaty z Anną Marią von Redern, dowódca twierdzy w Drezdenku. Od 1679 roku dobra dziedziczy syn Georga, Friedrich Wilhelm von der Marwitz(*1639-+1713), żonaty z Hedwig Sophie von Straussen, miał z nią trzy córki. Po śmierci Friedricha Wilhelma w 1716 roku majątek przechodzi w ręce jego brata, Friedricha Ludwig von der Marwitz, a następnie majątek dziedziczy jego syn Hans Georg von der Marwitz, który w 1730 roku sprzedał Dolsk tajnemu radcy Hansowi Wilhelmowi von Mӧrner, właścicielowi Czelina i Kłosowa, który ożenił się z Wilhelmine Sophie von der Marwitz, a następnie z Beate Luise von der Marwitz. Ich herby znajdują się nad wejściem do dolskiego kościoła. Małżeństwa było bezdzietne. Po śmierci Hansa Wilhelma oraz po śmierci wdowy, Beate Luise, rodzina w 1759 roku sprzedała majątek kapitanowi Hansowi Albrechtowi Ernstowi von Bredow z Rościna. A ten w 1766 roku odsprzedaje dobra Johannowi Wilhelmowi Lüder(s), nobilitowany w 1787 roku. W 1794 roku major Carl Otto Friedrich von Tresckow(*1745-+1806) zakupuje majątek dolski od rodziny von Lüder. Z Frederike von Düringshofen miał jedną córkę, Albertinę. Majątek przepisał swojemu bratankowi Augustowi Bernhardowi Karlowi von Tresckow(*01.08.1782-+04.03.1836), który ożenił się z Albertiną. Z tego związku miał dwóch synów, zmarłych w dzieciństwie. Po raz drugi ożenił się z Alwiną Klamann, z którą miał dwóch synów i dwie córki. Po śmierci Augusta Bernharda Karla, majątek odziedziczył najstarszy z synów, Friedrich Carl Tassilo von Tresckow(*29.10.1816-+26.06.1897). Ożeniony był z Leotine von Kalkreuth, z którą się rozwiódł w 1847 roku. Z tego związku miał syna Egmonta(+1904) i córkę. Leotine von Treskow wyjechała z synem i córką do Stanów Zjednoczonych i osiadła w Południowej Karolinie. Po raz drugi ożenił się z wdową, Emmą von Ursin, z domu von Arnim. Miał z nią pięcioro dzieci, których trójka dożyła wieku dorosłego. Po śmierci żony w 1857 roku ożenił się ponownie z Helene Herwarth von Bittenfeld, z którą miał siedmioro dzieci. Po śmierci Tassilo majątek w 1898 roku od wdowy i syna Egona zakupuje Georg Anton hrabia von Voss-Buch, kuzyn Tassilo. Po sprzedaży ordynacji Buch pod Berlinem, przyjęli nazwisko Voss-Dӧlzig. Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Antonina Dębska z Bośni. Małżeństwo było bezdzietne. Drugą żoną była Emmalia Harras von Harrasowsky. Miał dwie córki. Po jego śmierci w 1904 roku majątek dziedziczy młodszy brat Max Wilhelm Karl Ferdinand hrabia von Voss. Dwukrotnie żonaty: z Amelią von Block oraz z jej siostrą Luise von Block, miał dwie córki i syna Karla Achima, zmarłego dnia 01.05.1945 roku w Berlinie. Karl Achim był ostatnim przedstawicielem tej linii rodu. W 1932 lub 1933 roku majątek zostaje zakupiony przez towarzystwo osadnicze, które dokonało jego parcelacji.

ZAMEK-WIEŻA RYCERSKA

Za czasów rodu von Schӧnebeck stał zamek-prawdopodobnie była to wieża rycerska w miejscu obecnego dzisiaj pałacu.

PAŁAC

Za czasów Augusta Bernharda Karla von Tresckow doszło do rozbudowy i przebudowy starego dworu, trwającej dom 1828 roku. W 1832 roku powstało założenie parkowe, prawdopodobnie wg projektu Petera Josepha Lennѐ. Kolejnych zmian w strukturze budynku dokonał Tasillo von Trescko w latach 50-tych XIX wieku oraz w 1889 roku. Na początku XX wieku hrabiowie von Voss jako nowi właściciele dokonali zmian wnętrz pałacu. W latach 30-tych XX wieku pałac przejęty przez władze III Rzeszy. W pałacu działała Służba Pracy Rzeszy, szkoła dla nauczycielek, kino, łaźnia, biblioteka i sala muzyczna, szkoła kadetów Wehrmachtu. Po 1945 roku w pałacu mieścił się szpital polowy wojsk radzieckich, magazyn zboża. W 1946 roku utworzono w pałacu szkołę podstawową, w latach 1968-1974 szkołę zasadniczą rolniczą. W1967 roku pożar pałacu. Od lat 90-tych własność prywatna- Krzysztof Mudzo. Remontowany.

WILLA

Dobropole /Dobberphul/ pow. Kamień Pomorski

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1315 roku(Dubberpol). W 1469 roku należała do Paula von Zastrow ze Strzegowa. W 1509 roku drugi majątek we wsi posiadał Dietrich von Kӧller. Taki podział wsi na dwa rody utrzymał się do początku XIX wieku. W XVII wieku we wsi 3 działy majątkowe: majątek A, B i C. Majątek A i C należały do rodziny von Kӧller a majątek B do rodu von Zastrow. W 1628 roku majątek we wsi posiadał Karsten von Kӧller oraz Krug i Wulff von Zastrow. W połowie XVIII wieku właścicielem był Georg Ludwig von Kӧller. Wg listy wasalnej z 1756 roku jako właścicieli majątku z rodu von Kӧller wymieniono: Zabela Ludwiga współwłaściciela Dobropola i folwarku Grünhӧfe, majora Heinricha Albrechta, współwłaściciela Rekowa, Dobropola i folwarku Grünhӧfe, porucznika Ernsta Mathiasa współwłaściciela Dobropola, porucznika Mathiasa Friedricha, współwłaściciela Dobropola oraz Górek, Rekowa i folwarku Wonnenburg, porucznika Henninga Bogislafa, współwłaściciela Dobropola i Moracza, major Johann Ernst, współwłaściciel Strzegowa, Dobropola, Rarwina i Moracza. Część gruntów we wsi posiadał ród von Enckevort. W 1777 roku majątek otrzymuje w spadku po ojcu, tereny po bracie Zabelu Ludwigu oraz część gruntów po rodzinie von Zastrow Ernst Matthias von Kӧller(24.07.1719-27.12.1798), żonaty z Dorotheą Augustą von Wedel(+1755). Był budowniczym dworu, obecnie w ruinie. W 1800 roku właścicielem majątku został kapitan Maximilian Friedrich von Kӧller. W 1804 roku posiadał majątki A i C. Majątek B był w rękach Hansa Georga Alexandra Friedricha von Kӧller. Wg spisu wasalnego z 1804 roku majątek we wsi posiadali: Leopold Carl Heinrich i Friedrich Wilhelm Eggert Henning. Posiadali również część gruntów w Rarwinie. Część gruntów we wsi posiadał Carl Ferdinand von Pirch. Do 1828 roku część dóbr należąca wcześniej do rodu von Zastrow należała do Leopolda Heinricha von Plӧtz z Baszewic, później do Friedricha Wilhelma Eggarda Henninga von Plӧtz z Wiejkowa. Majątki zostały scalone przez Maximiliana Friedricha von Kӧller. W 1828 roku we dworze mieszkał Ernst Matthias von Kӧller. Wg spisu wasalnego z roku 1862 właścicielem majątku A był Rechholtz, który majątek ten wykupił w 1860 roku. W 1862 roku wg listy wasalne właścicielem majątku był Ernst Mathias von Kӧller , a w 1868 roku właścicielem dóbr był syn Ernsta Matthiasa, Georg E.M. von Kӧller. W połowie XIX wieku majątek w rękach Maximiliana von Kӧller, pod koniec XIX wieku dobra posiadał Ernst von Kӧller. W 1928 roku właścicielem dóbr był Franz von Kӧller. W 1910 roku majątek liczył 1169 ha gruntów a w 1928 roku 1201,5 ha gruntów a w 1939 roku 1201 ha gruntów. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa z utworzeniem na terenie majątku PGR. Po 1990 roku własność prywatna.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

W skład zespołu wchodzi dwór z 1777 roku o konstrukcji ryglowej, zbudowany na planie prostokąta, w części środkowej piętrowy, kryty dachem czterospadowym, częściowo podpiwniczony. W XIX wieku dobudowano do dworu dwa boczne parterowe skrzydła. W sąsiedztwie położony jest park w stylu francuskim z XVIII wieku o powierzchni 1,93 ha oraz budynki gospodarcze.

ZAMEK

Około 3 km na północ od Dobropola położony był zamek rodziny von Kӧller, którego mury i fosę można było jeszcze zobaczyć w 1780 roku.

Dobropole Pyrzyckie /Dobberphul/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1232 roku, kiedy to książę wielkopolski Władysław Odonic przekazał wieś cystersom z Kołbacza. W XVI wieku lennikami cystersów byli bracia Baltes i Peter von Lentz. Później właścicielami wsi zostaje rodzina von Steinwehr(1521)- wymieniony Jürgen von Steinwehr. Kolejnym właścicielem wsi zostaje rodzina von Enckevort(1756). Od końca XVIII wieku dobra są w rękach rodu von Pirch(1798)- wymieniony Ferdinand von Pirch(zm.1831), Ernst Georg Felix von Pirch(zm.1852), Gustav von Pirch (1823). Byli właścicielami majątku do 1860 roku. Od tego roku do 1945 roku dobra są własnością rodziny Rechholtz.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNE

W północno-zachodnie części wsi założenie pałacowo-parkowo-folwarczne. Piętrowy pałac z połowy XIX wieku, zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, wejście główne w wysuniętym frontowym ryzalitem, kryty dachem czterospadowym. Lewe skrzydło pałacu dobudowane pod koniec XIX wieku, obecnie zamieszkane. Pozostała część budynku w złym stanie technicznym. Obok pałacu park krajobrazowy o powierzchni 12 ha oraz zabudowania folwarczne.

Dwór Carla Levy

Dobra /Daber/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

ŻURAWICE /Schloss Apenburg/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. W pobliżu wsi około 1,5 km na zalesionym wzgórzu znajdują się ruiny pałacu Apenborg/Apenburg/. Prawdopodobnie na wzgórzu w XIV wieku stał zamek, w 1324 roku należący do rodu von Apenburg, do którego należały również pobliskie miejscowości- Mokrzyca Wielka, Mokrzyca Mała. W 1484 roku prawa lenne do wsi potwierdzone Jasperowi von Apenburg przez księcia pomorskiego Bogusława X. W 1780 roku majątek dziedziczą synowie siostry majora Ernesta Bogusława von Apenburg: kapitan baron Fryderyk Eugen Erdmann von Hiller-Gӓrtringen i porucznik baron Bernhard Fryderyk Heinrich von Hiller-Gӓrtringen. W XIX wieku wymienia się barona Carla Ludwiga von Hiller-Gӓrtringen oraz Katharinę von Hiller, z domu von Hoeppner. W 1939 roku właścicielem jest rodzina von Weltzi(e)n. Wymienia się Ernę von Weltzi(e)n, z domy baronówna von Hiller-Gӓrtringen.

ZAMEK I PAŁAC

W średniowieczu na wzgórzu stał zamek należący do rodu von Apenburg. Prawdopodobnie w XIX wieku na murach starszej budowli postawiony został pałac, obecnie nieistniejący. Przed 1939 rokiem pałac stał opuszczony, zwano go „Zamkiem duchów”/Geschpenster Schloss/. Od marca 1945 roku w pałacu stacjonowały wojska niemieckie, mające za zadanie osłonę miasta Wolin. Ślady ostrzału wzgórza widoczne w lesie jeszcze po 70-latach po wojnie. Czy pałac został wysadzony przez wojska niemieckie czy radzieckie nie wiadomo. Już w 1945 roku był ruiną. Podobno część cegieł „powędrowało” na odbudowę Warszawy. Prawdopodobnie w latach 70-tych część pozostałych murów zostało wysadzonych przez wojsko polskie. Od głównej drogi, drogą leśną pod górę po około 20-u minutach spokojnego marszu trafiamy na miejsce.

Widoczne do dziś/lipiec 2015/ leje po bombach.

Cerkwica /Zirkwitz/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana 29.06.1270 roku (Szirkwitz). Od 1303 roku należy do katedry w Kamieniu Pomorskim. W 1314 roku część gruntów we wsi należała do Johanna. Na początku XV wieku dobra są własnością rodziny von Manteuffel, właścicieli Otoku. W XIV wieku część wsi nadana rodzinie von Woedtke. Przez małżeństwo Henninga von Woedtke z Marią von Manteuffel(1430) cała wieś przez kilkaset lat była w ich rękach. W latach 1462-1485 wymienia się Curta von Woedtke oraz Simona i Priskusa von Woedtke. Później wzmiankowany Albrecht de Woeidtke zmarły przed 1527 roku. Dnia 09.08.1743 roku Peter Ernst von Woedtke sprzedał Cerkwicę Georgowi Laurenzowi von Kameke, który musiał odstąpić majątek na prawach pierwokupu Eggardowi Georgowi von Woedtke. Po jego śmierci w 1756 roku dobra dziedziczą jego czterej synowie. Majątek obejmował również miejscowości Otok i Burzykowo w obecnym powiecie pyrzyckim. Dnia 16.06.1764 roku wieś wykupił porucznik Heinrich von Woedtke, który zamienił Cerkwicę na Burzykowo z bratem Friedrichem Wilhelmem von Woedtke. W tym czasie we wsi drugi majątek należący do Kasimira von Grumbkow. Friedrich Wilhelm von Woedtke 26.07.1770 roku sprzedał majątek bratu, Leopoldowi Christianowi von Woedtke. Po bankructwie Leopolda majątek dnia 25.04.1785 roku wystawiono na licytację. Dobra zakupił Ernst Richard von Münchow. Dnia 25.07.1799 roku majątek zakupił Georg Julius von der Osten, który odsprzedał dobra Johannowi Jakobowi von Zitzwitz(teść syna Georga Juliusa). Po jego śmierci w 1804 roku dobra wracają ponownie w ręce rodu von der Osten. W 1870 roku majątek obejmował 2188 mórg ziemi a w 1879 roku dobra obejmowały 558,55 ha gruntów. W latach 80-tych XIX wieku dobra dzierżawi rodzina von Dulong, która zadłuża majątek. Rodzina von der Osten zostaje zmuszona do sprzedaży dóbr, które w 1891 roku zakupuje major Wilhelm von Sydow, żonaty z Sophie Philippine von der Osten. Kolejnym właścicielem dóbr został Albrecht von Sydow. W 1938 roku majątek odziedziczył Fritz von Sydow, który zginął w czasie II wojny światowej w Berlinie. Jego synowie: Heinrich, Albrecht i Friedrich von Sydow wyjeżdżają z Polski w 1947 roku. Po 1945 roku we wsi i majątku stacjonowało wojsko. Później majątek przejęło Państwowe Nieruchomości Ziemskie.

ZESPÓŁ DWORSKI

Dwór zbudowany w latach 80-tych XIX wieku, przebudowany na początku XX. W sąsiedztwie zachowały się dwojaki i czworaki, spichlerz, stajnia i czterosilosowa suszarnia. Do dworu prowadzi aleja dojazdowa. Obok park krajobrazowy.

Wolin /Wollin/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Miasto gminne położone w powiecie kamieńskim. Podwaliny miastu dała osada wczesnośredniowieczna, która w średniowieczu stała się ośrodkiem kultu Świętowita. Po raz pierwszy wzmiankowana w IX wieku. W 870 roku Wolin wymieniony jako jedne z największych miast w ówczesnej Europie. Była stolicą plemienia Wolinian. Największy rozwój miasta przypada na IX-XII wiek. Początkowo jako państwo-miasto prowadziło samodzielną politykę, walcząc np. z wojskami Mieszka I. Po zdobyciu Wolina przez mieszka Wolin znalazł się na terytorium Posli. Od XI do XVII wieku był miastem Księstwa Pomorskiego pod panowaniem rodu Gryfitów. Po 1630 roku pod panowaniem szwedzkim, po 1720 roku pod panowaniem Prus. Od 1945 roku w granicach Rzeczpospolitej Polskiej.

ZAMEK

Na miejscu drewnianego dworu z XII wieku, na przełomie XIII-XIV wieku zbudowano zamek książąt pomorskich. W 1622 roku zamek przebudowano. Nazywano go „wdowim zamkiem” z racji zamieszkiwania w nim Anny Marii Brandenburskiej , która po śmierci mężą przebywała w nim przez 15 lat. W latach 1623-1636 mieszkała w nim wdowa Zofia Saska. Za jej czasów doszło do pożaru zamku w 1628 roku i jego znacznego zniszczenia. Po zajęciu tych terenów przez Szwedów zamek został rozebrany do wysokości piwnic. Obecnie częściowo na fundamentach zamkowych stoi ratusz oraz na jego tyłach dwór rodziny von Below.

2007r.

2011r.

2015r.

Za miłe przyjęcie, rozmowę przy małej czarnej i oprowadzenie po dworze serdeczne podziękowania burmistrzowi miasta Wolin Panu Eugeniuszowi Jasiewiczowi.

DWÓR

Na przełomie XVIII i XIX wieku rodzina von Below zbudowała na planie prostokąta parterowy dwór. Budynek zbudowany na fundamentach dawnego skrzydła zamku, parterowy, kryty dachem dwuspadowym, podpiwniczony. Po 1945 roku wykorzystywany był jako stolarnia. Od 2009-2012 odbudowa dworu, w którym mieści się Centrum Współpracy Międzynarodowej.

WOLIŃSKIE WILLE

Trzebieszewo /Tribsow/

Opublikowany 31 lipca 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1331 roku(Tribbezowe) z osobą Pribbeslausa de Tribbezowe. Stare lenno rodu von Witten, który osiadł tutaj już w XII wieku. W 1429 roku lenno we wsi posiada Eggart Brüsewitz a tym samym we wsi dwa majątki rycerskie należące do rodów: von Witten i von Brüsewitz. W 1466 roku z inicjatywy Heinricha von Witten zbudowano we wsi kościół. W 1520 roku odnotowani Joachim i Eggart von Brüsewitz. W 1523 roku odnotowani Gerdt, Henning i Hinrick Witten. W 1628 roku mowa jest o Eggarze von Witten, jedynym przedstawicielu tej rodziny na terenie wsi. W 1663 roku Eccard von Brüsewitz sprzedał miastu Kamień Pomorski majątek rodowy. W tym czasie dochodzi do podziału wsi na część a i b. Część a, mniejsza należała do właścicieli majątku w Grębowie, też z rodu von Witten. Część b była głównym majątkiem rodziny von Witten i w połowie XVII wieku należała do Hansa von Witten a następnie do jego syna, Wulfa Christopha von Witten. Po śmierci Wulfa Christopha w 1702 roku majatek odziedziczył jego syn, Henning Berndt. W 1752 roku majątek zapisał synowi, kapitanowi Berndowi Friedrichowi von Witten. Po śmierci ojca w 1757 roku, Bernd Friedrich po ugodzie z bratem, kapitanem Georgiem Juliusem von Witten przejmuje cały majątek rodowy, który zapisał jedynemu synowi, porucznikowi Carlowi Henningowi Gustawowi von Witten. W 1784 roku za 11000 talarów majątek został wydzierżawiony staroście Georgowi Christianowi Gottfriedowi von Puttkamer. W 1788 roku część majątku za tę samą cenę wydzierżawiono(sprzedano?) burmistrzowi Carlowi Gottfriedowi Schӧppenthau. W 1828 roku właścicielem majątku we wsi był kapitan Carl Giersberg. Później dość częste zmiany właścicieli: w 1846 dobra należą do Hermanna von Redern, w 1859 roku do Friedricha Ludwiga Ferdinanda Darkow. W 1910 i 1928 roku majątek należał do Friedricha Wesenberg i liczył 290 ha gruntów w 1910 roku i 152 ha gruntów w 1928 roku. Do 1945 roku majątek był własnością rodziny Wagner, którego majątek w 1939 roku obejmował 152 ha gruntów.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNE

W skład założenia wchodzi: dwór, podwórze folwarczne, budynki gospodarcze oraz park krajobrazowy.

Świniec /Schwenz/

Opublikowany 31 lipca 2012 przez admin

Miejscowość położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1331 roku(de Zwenze) będąc lennem Knuda i Nicolausa von Schwenz. W 1360 roku lenno Nikolausa i Henninga von Knuth. W 1369 roku ponownie wymieniana jako Swentz. W XV wieku we wsi dwa majątki rycerskie a i b należące do rodów: von Knuth oraz von Plӧtz. Majątek a w 1419 roku lenno Rickwina von Plӧtz, w 1499 roku Roloffa von Plӧtz. W 1490 roku majątek b należący do Klausa i Heinricha von Knuth a majątek a należący do Simona von Plӧtz. W XVI wieku we wsi nadal dwa majątki rycerskie, b należący do rodu von Steinwehr, a do rodu von Plӧtz. W 1500 roku i 1523 roku majątek b w rękach Petera von Steinwehr. Z tego rody wymienia się jeszcze: Tewesa von Steinwehr i Wulfa von Steinwehr(XVI w.). Majątek a należał do rodu von Plӧtz, z którego wymieniono: Klausa von Plӧtz(XVIw), Bernda von Plӧtz(1523), Jochena von Plӧtz(1587). W XVIII wieku podział wsi na: 2 majątki należące do rodu von Plӧtz(majątki a i c) oraz majątek b należący do rodu von Steinwehr. Majątek a należący do zmarłego w 1614 roku Eustachiusa von Plӧtz przez 4 pokolenia(Henninga von Plӧtz(zm.1629), Henninga von Plӧtz(XVIIw), Kaspara von Plӧtz(zm.1657), Eggerta von Plӧtz(zm.1695) i Joachima von Plӧtz(zm.1701), Eggerta Georga von Plӧtz(zm.1758), Karla Christopha von Plӧtz(zm. 1755)), przeszły w ręce kapitana Bernharda Ludwiga von Plӧtz, który w 1765 roku sprzedał majątek Johannowi Fromboldowi baronowi von Mirbach, który w 1777 roku odsprzedał majątek a za 5000 talarów Franzowi Balthasarowi Schönbergowi von Brenckenhoff, pruskiemu tajnemu radcy finansowemu, szefowi Obwodu Nadnoteckiego, budowniczemu Kanału Bydgoskiego. Majątek b był starym lennem rodu von Steinwehr w 1523 roku należącym do Petera von Steinwehr oraz do Daniela Christopha von Steinwehr i jego synów. W 1736 roku kapitan Caspar Friedrich von Steinwehr i jego brat porucznik Heinrich Joachim dokonali podziału majątku. Za 13500 florenów majątek b przejął Caspar Friedrich von Steinwehr, a po jego śmierci jego synowie, Richard Joachim Erdmann i Heinrich Ehrenreich von Steinwehr. Po ich śmierci dobra odziedziczył pułkownik Paul Henning von Steinwehr oraz bracia kapitan Christian Ludwig i Fӓhnrich Ewald Adam Ernst von Steinwehr. W 1777 roku majątek b za 12201 talarów został sprzedany Franzowi Balthasarowi Schönbergowi von Brenckenhoff, który w 1777 roku przejął również majątek c po śmierci porucznika Carla Christopha von Plӧtz i jego synów, porucznika Carla Ludwiga i Joachima Henninga. W ten sposób scalił majątki we wsi w jeden. Po jego śmierci majątek odziedziczyła wdowa, Elisabeth Gottliebe, z domu von Papstein oraz porucznik Leopold Schönberg von Brenckenhoff i rodzeństwo Franziska Carolina Philippina Elisabeth oraz Leopoldine Frederike Eleonore Gottliebe Schönberg von Brenckenhoff. W 1784 roku za sumę 51000 talarów sprzedali majątek rycerzowi Zakonu Joannitów majorowi Christianowi Wilhelmowi Ludwigowi hrabiemu von Wartensleben ze Świerzna. Ten ostatni w 1788 roku odsprzedał majątek kapitanowi Heinrichowi Gottliebowi von Planitz i jego żonie Wilhelminie Franzisce Sophie, z domu von Knuth. Po dwóch latach odsprzedali majątek Wilhelmowi Karlowi hrabiemu von Dyhrn, po którym w 1802 roku majątek odziedziczył Friedrich Bogislaw von Heyden. W 1802 roku niewielka część gruntów(800 mórg ziemi) była własnością szambelana dwory, Sigismunda Ludwiga Joachima von Brockhüsen z Sulikowa ale już w 1804 roku ta część należała do Friedricha Bogislawa von Heyden. W 1828 roku majątek odziedziczył syn Friedricha Bogislawa, Herman von Heyden, który w 1841 roku sprzedał dobra Friedrichowi Holtz. Ten w 1854 roku odsprzedał majątek Ernstowi Matthiasowi von Kӧller z Łoźnicy, który w 1863 roku odsprzedał majątek swojemu młodszemu synowi, Hugonowi von Kӧller. Rodzina von Kӧller posiadała majątek do 1945 roku. W 1910 roku dobra liczyły 778 ha gruntów i należały do Hugo von Kӧller. W 1928 i 1939 roku majątek liczył 800 ha gruntów i należał do Waltera von Kӧller.

Pozostałością po założeniu pałacowo-parkowym jest zaniedbany park krajobrazowy a w nim ruiny pałacu do wysokości piwnic, które są zasypane gruzem. W sąsiedztwie pozostałości po zabudowie gospodarczej.

Świerzno /Schwirsen/

Opublikowany 31 lipca 2012 przez admin

Wieś gminna położona w powiecie kamieńskim. Początki wsi sięgają średniowiecza. Już w XIV wieku była lennem rodu von Flemming. Po raz pierwszy wzmiankowana dopiero w 1517 roku(Swyrssen). W 1455 roku majątek został podzielony na trzy części, wszystkie w rękach rodziny von Flemming. Już na początku XV wieku wymienia się Heinricha von Flemming. W 1628 roku we wsi dwa majątki: większy a należący do Rudigera Otto von Flemming, mniejszy b należący do braci Hasso Adama i Ewalda Jochima von Flemming. W XVII wieku jeden z majątków należący do Georga Kaspra von Flemming odziedziczył jego syn, Jacob Heinrich von Flemming. 1716 roku generał Bogislav Bodo von Flemming(1671-1732) z Trzęsacza staje się właścicielem dóbr świerzeńskich łącząc wszystkie majątki w jeden w 1725 roku. Generał był człowiekiem wykształconym, zdobywszy wykształcenie na europejskich uniwersytetach, karierę rozpoczął jako oficer w gwardii elektora brandenburskiego. W 1699 roku wstąpił na służbę króla Augusta Mocnego, w której doszedł do stopnia generała porucznika kawalerii. W roku 1703 ożenił sie z hrabianką Luizą von Wreech, w 1717 roku opuścił armię i osiadł w Trzęsaczu. Po śmierci hrabiego Bogislawa Bodo von Flemming majątek odziedziczyła jego córka, Anna Augusta, która wniosła majątek w wianie swojemu mężowi, Friedrichowi Ludwigowi hrabiemu von Wartensleben. W 1782 roku majątek odziedziczył jego syn, rycerz Zakonu Joannitów, hrabia Christian Ludwig Wilhelm von Wartensleben. W księdze właścicieli ziemskich był odnotowany w 1804 roku, w 1828 roku właścicielem majątku była wdowa z dziećmi. Kolejnym właścicielem był syn Christiana, Alexander Constantin Hermann Eduard von Wartensleben, zmarły w Świerznie w 1883 roku. W 1910 roku majątek liczył 1321 ha gruntów. Posiadali dobra do 1916 roku, kiedy Septimus hrabia von Hahn żeniąc się z hrabianką von Wartensleben przejął majątek(korespondencja na pocztówce ze Świńca), mający w 1928 roku 1325 ha gruntów. Od 1929 do 1945 roku dobra są własnością Hansa Siegfrieda barona von Rüxsleben. Po 1945 roku zajęte przez wojsko radzieckie. Od 1952 roku użytkowany przez gospodarstwo rolne. W latach 1975-81 przeprowadzono remonty dachów, konserwację malowideł sali balowej, zrekonstruowano budynek gospodarczy po zachodniej stronie drogi dojazdowej. Od 1993 roku w rękach prywatnych- kolejny prawdopodobnie już 4 właściciel- spółka „Dwór Pomorski” podejmuje próbę odbudowy założenia z przeznaczeniem na hotel i restaurację.

DWÓR

Za czasów Henryka von Flemming pod koniec XVI wieku stał we wsi dwór drewniany, zburzony w 1660 roku. W 1665 roku w związku z małżeństwem Kacpra Joachima von Flemming został zbudowany nowy dwór. W latach 1718-23 został za sprawą budowniczego ze Stargardu Andrzeja Haase zbudowany dwór ryglowy. W 1764 roku zostaje rozebrany stary dwór z 1665 roku. Założenie składa się ze skrzydła zachodniego i południowo-zachodniego, które pełnić miało funkcję oficyn mieszkalnych, ze skrzydła południowo-wschodniego, które miało pełnić funkcję wozowni oraz wschodnie, które miało być stajnią. Od północy miał stanąć pałac, w miejscu dzisiejszych gołębników- projekt nigdy nie zrealizowany. Całość zamykała dziedziniec od wschodu, zachodu i południa. Funkcję dworu od początku pełniły połączone ze sobą pod kątem prostym skrzydła zachodnie i południowo-zachodnie. W 1728 roku ukończono w południowo-zachodnim skrzydle salę balową. Gołębniki przy północnym boku dziedzińca powstały pod koniec XVIII wieku. Całość zbudowana jest w konstrukcji częściowo ryglowej, częściowo murowanej. W latach 1923-25 remont założenia. Zespół w Świerznie jest przykładem barokowej rezydencji we francuskim typie „entre cour et jardin” czyli między dziedzińcem a ogrodem. Wnętrza dwory zachowały układ zbliżony do pierwotnego. Najciekawsze pomieszczenia to- duża sala kominkowa ze starym kominkiem pozbawionym herbu właścicieli oraz sala balowa z emporą dla orkiestry, nad nią herbem budowniczego z jego imieniem i nazwiskiem i datą 1728 oraz postaci muzykantów, dam i włoskich aktorów z comedii dell`arte. Sala balowa stanowi unikat w skali Pomorza Zachodniego, niestety zagrożonego zniszczeniem.

1995

2008

SALA BALOWA + WNĘTRZA(2008)

2011

Stuchowo /Stuchow/

Opublikowany 31 lipca 2012 przez admin

Miejscowość położona w gminie Świerzno powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1320roku(Stuchowe). W 1313 roku była lennem Hanninga von Stuchow. W 1317 roku jest lennem Johanna Behre(Behr)von Stuchow. Od 1490 roku należała do rodu von Plӧtz. W 1476 roku wymienia się Eggerta von Plӧtz. W 1491 roku mowa o Klausie von Plӧtz. W 1523 roku wieś należy do Berndta i Simona von Plӧtz. W XVI wieku wymienia się również Adriana i Eggerta(1580) von Plӧtz. W latach 1608 i 1628 wymieniony Christoph von Plӧtz, zmarły w 1659 roku. W 1668 roku we wsi dwa majątki należące do rodu von Plӧtz. Majątek a należący do Joachima Christopha von Plӧtz, po jego śmierci w 1708 roku przechodzi w ręce synów: tajnego radcy Michaela Christopha i Kaspra Henninga von Plӧtz. Po ugodzie z bratem w 1713 roku majątek a przypadł Michaelowi Christophowi. Po śmierci Michaela Christopha w 1765 roku majątek a dziedziczy jego jedyny syn, kapitan Joachim Heinrich von Plӧtz, zmarły bezpotomnie w 1775 roku. Majątek odziedziczył porucznik Joachim Christoph von Plӧtz, zmarły w 1777 roku. Po nim majątek przypadł wdowie po kapitanie Joachimie Heinrichu, Louisie Charlottcie Hedwig von Plӧtz, z domu von Plӧtz. Po śmierci męża kapitana von Plӧtz wychodzi ponownie za mąż za kapitana Balthasara Friedricha Brockhausen. W 1780 roku po ugodzie spadkowej majątek a przypadł bratu Louisy, Carlowi Heinrichowi von Plӧtz. Majątek b w XVII wieku należał do Caspara von Plӧtz . Na przełomie XVII/XVIII wieku należał do syna Caspara, Joachima von Plӧtz. Dnia 07.07.1701 roku majątek b dziedziczy jego syn Balthasar Heinrich von Plӧtz zmarły w 1761 roku. Po nim majątek przechodzi na jego dzieci(miał 3 synów i 5 córek). Dnia 13.09.1766 roku majątek odziedziczył porucznik, późniejszy major Carl Gustav von Plӧtz. W 1804 roku doszło do scalenia majątków, które posiadał Friedrich Wilhelm von Plӧtz. Po 1828 roku na krótko majątek był w innych rękach odkupiony prawdopodobnie w 1831 roku przez Carla Heinricha Georga von Plӧtz. W 1870 roku dobra obejmowały 2582 morgi ziemi a w 1879 roku 660,65 ha gruntów. W 1910 roku za czasów Leo von Plӧtz majątek liczył 802 ha gruntów. W 1928 i 1939 roku właścicielem był Henning von Plӧtz a majątek obejmował 764 ha gruntów. W 1942 roku dobra przejęte przez państwo niemieckie. Po 1945 roku siedziba dyrekcji i mieszkania dla pracowników miejscowego PGR. W latach 50-tych ośrodek kolonijny. Od 1963 roku w pałacu mieści się szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej.

ZAMEK

Przy drodze do Świerzna stał zamek, którego pozostałości były już ledwie widoczne w XVII wieku w postaci resztek murów obwodowych, fundamentów domu mieszkalnego oraz podwójnych fos.

DWÓR

Do południowego skrzydła pałacu przylegały ruiny dworu rodziny von Plӧtz. Budynek odrestaurowany.

PAŁAC

W zachodniej części wsi położone założenie pałacowo-parkowe. Pałac zbudowany w latach 1880-88 w stylu neorenesansowym z elementami neobaroku, wzbogacony o dwie wieże zwieńczone hełmami. W 2006 roku wyremontowany. Obok zabudowania gospodarcze oraz park krajobrazowy w stylu angielskim o powierzchni 41 ha.

Mechowo /Dorphagen/

Opublikowany 31 lipca 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. Wzmiankowana w 1433 roku kiedy już była własnością rodu von Grape. W XV wieku wzmiankowany Hermann von Grape. Od XVI wieku do majątku należał folwark w Gacku(Dammhoff). W 1538 roku umiera Hans von Grape. W 1564 roku wymieniony Heinrich von Grape, w 1569 roku Herman von Grape, w 1583 roku Hans von Grape, w 1606 roku Joachim von Grape.W 1659 zmarł Ehrentreich von Grape, w 1669 roku zmarł Gerslaff von Grape. W XVII wieku wymieniony również Wilcke von Grape, Joachim Adrian(+1698), Ehrentreich Wulff(1695), Jürgen(+1693). W 1717 roku na terenie wsi 4 majątki należące do rodu von Grape. Wymienieni: Wulff Joachim(+1725), Adam Wolf(+1719), Karl Bogislav(+1719), Gustav Heinrich(+1737), Adam Friederich(+1744). Żoną Adama Friedericha była Hedewig Juliana z domu von Brockhusen. Ich synowie porucznik Friederich Wilhelm von Grape oraz Gotthilf Erdmann Leopold von Grape dziedziczą majątek. Po ich śmierci :Friedrich Wilhelm(+1758), Leopold(+1760), majątek przypada kapitanowi Adamowi Gottholdowi von Grape. Adam Gotthold, Adam Friederich i Leopold von Grape część gruntów dnia 15.01.1745 roku sprzedają wdowej Dorothei Katharinie von Koven, z domu von Rango. Po niej 24.08.1751 roku dobra dziedziczy syn, Johann Carl von Koven, później jego brat Carl Friederich von Koven, który w 1767 roku sprzedaje dobra kapitanowi Adamowi Gottholdowi von Grape. W 1799 roku właścicielem majątku był Carl Georg Adam Rudolf von Grape, od którego majątek w 1823 roku zakupił major Julius Friedrich Gotthardt von Flemming. Od 1828 roku majątek pozostawał w zastawie(dzierżawie?) u aptekarza Friedricha Gottlieba Edelmann(+1862), później jego syna, Juliusa Theodora Wilhelma(+1873). W 1870 roku kiedy majątek był w zastawie u rodziny Edelmann, wraz z folwarkami w Gacku(Dammhoff) oraz w Zielonce(Grunhoff) obejmował 3885 mórg ziemi. W 1879 roku , kiedy dobra w 1873 roku powróciły do rodziny von Flemming majątek obejmował 995,71ha ziemi. W tym czasie wzmiankowany Felix von Flemming(+1895). W 1896 roku majątek rozparcelowany i sprzedany. Później dość częste zmiany właścicieli części dóbr z dworem- 1905- właścicielem rodzina Zühlke, 1910– rodzina Lange, 1914- hrabia von Schulenburg. W 1928 roku majątek należał do Maxa Gӧrlich i obejmowały 269 ha gruntów. Ostatnim właścicielem dóbr był Erwin Barske, którego majątek w 1939 roku obejmował 310 ha gruntów. Po 1945 roku majątek staje się własnością Skarbu Państwa a na jego terenie utworzono PGR, funkcjonujący do 1991 roku.

W zachodniej części wsi zespół dworsko-parkowy. Dwór z przełomu XVIII i XIX wieku, parterowy, z użytkowym poddaszem, zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem mansardowym z naczółkami, podpiwniczony. Obok park krajobrazowy z końca XVIII wieku o pow. 22,92 ha.

projekt i wykonanie: plus1.pl