Wieś położona w gminie Trzebiel powiatu żarskiego. Początkowo wchodziła w skład majątku mużakowskiego. Wzmiankowana w 1478 roku(Tzebelle, Zcebelle) i w 1551 roku(Zibelle). Wieś podzielona na część Górną, Środkową i Dolną. Część Górna była najstarszą częścią wsi. Od 1380 do 1702 roku należała do rodu von Briesen. Z tej rodziny wymienieni: Hannos, zmarły w 1416 roku, Christoph(1591), Günther(1640), Adam Sigmund von Briesen(XVII w.), Ladislaus Sigmund, zmarły w 1702 roku. Na początku XIX wieku majątek posiada rodzina von Rabenau, następnie rodzina Sametzki(1856). Później dość częste zmiany właścicieli. Wymienia się: von Kӧnen(1870), Tuckhardt(1876), Hasenack(1880), Rechenberg(1886), Matz(1892), Braun(1898), Buchmann(1905), Neumann(1912-1917). W 1921 roku majątek zakupił noblista niemiecki z chemii z 1920 roku, Walther Hermann Nernst(25.06.1864 Wąbrzeźno-18.11.1941 Niwica). Był synem sędziego. Matka była Polką. W 1906 roku sformułował tzw. Trzecią zasadę termodynamiki, określającą charakter zmian wielkości termodynamicznych w temperaturach bliskich zera bezwzględnego. Odkrył zjawisko termomagnetyczne oraz skonstruował lampę Nernsta. Część Środkowa wydzielona w XIX wieku z części Dolnej w latach 1846-57 należała do króla Holandii– wymieniony książę Friedrich. Później dość częste zmiany właścicieli. Wymienieni to: Merk(1870), Ebers(1876), baronowie von Kaltenborn-Stachau(1880-1886), baronowie Wedemeyer von Sommer(1892-1905), baronowie von Widdern(1912-1917), hrabiowie von Gersdorff(1921- wymieniony Alexander), Rieck(1926-1937). Część Dolna w 1856 roku należała do rodziny Sametzky, właścicieli części Górnej. Później ta część od około 1870 roku należała do właścicieli części Środkowej.

NIWICA GÓRNA

W części Środkowej i Górnej znajdowały się założenia dworskie. W części Górnej położony był dwór zbudowany prawdopodobnie w XVIII wieku na planie prostokąta, kryty dachem mansardowym, dwukondygnacyjny, z parterową dobudówką krytą również dachem mansardowym. Po założeniu zachowały się resztki parku dworskiego, słup bramny oraz resztki ogrodzenia w okolicy gdzie stał dwór

NIWICA ŚRODKOWA I DOLNA

Po założeniu dworskim w części Środkowej zachował się park krajobrazowy oraz budynek gospodarczy.

Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Pierwszym właścicielem wsi od XIII wieku był ród von Berge, który wg Johanna Synapiusa razem z rodem von Biberstein przybył z Tyrolu około 1242 roku do Dolnych Łużyc a stąd na Dolny Śląsk. Właścicielami Niwisk byli do połowy XVIII wieku. Założycielem rodu był Hans von Berge, który miał trzech synów. Najmłodszy- Christoph otrzymał Niwiska. Z tej linii wyłoniła się gałąź żukowicka około 1381 roku. W 1407 roku wieś należy do braci Henricha i Nickela von Berge. W 1517 roku wymienieni bracia: Ernst, Kasper, Hans, Siegmund, Joachim i Melchior. W 1539 roku majątek należy do Adama von Berge, również właściciela Jeleniowa, po którym wieś dziedziczy jego syn, Joachim. Po jego śmierci około 1560 roku dobra przechodzą w ręce jego brata, Sigismunda, właściciela Kaczenic. Po śmierci Sigismunda von Berge w 1612 roku dobra dziedziczy jego syn, Georg Heinrich von Berge. Powiększa majątek o wieś Kotowice. Kolejny dziedzic, Siegmund von Berge, syn Georga umiera bezdzietnie w 1685 roku. Cały majątek dziedziczy jego brat, Hans Christoph von Berge. Powiększa swój majątek o zakup wsi Kamionka, Pierzwin i Pielice. U schyłku życia przekazuje wieś synowi, Georgowi Rudolphowi i przenosi się do Kamionki, gdzie umiera w 1721 roku. Georg Rudolph von Berge w 1718 roku ożenił się z Anną Elisabeth von Schweinitz z Kłaszyna. Dzieci nie mieli. Ze śmiercią Georga Rudolpha w 1742 roku wygasa niwiska linia rodu. Dobra dziedziczy Hans Julius hrabia von Schweinitz. Po nim majątek dziedziczy jego syn, Hans Friedrich von Schweinitz ożeniony z Julianną Heleną hrabianką von Dyherrn z Mirocina Średniego. Po jego śmierci w 1806 roku majątek przechodzi na jego liczne potomstwo, które w 1840 roku sprzedają dobra Heinrichowi Ernestowi von Beirisch. Po jego śmierci w 1844 roku dobra dziedziczy wdowa po nim, która w 1859 roku sprzedaje majątek majorowi Friedrichowi von Schmeling. Umiera w 1892 roku. Dobra niwiskie łącznie ze wsią Kaczenice dziedziczy jego syn, Friedrich Wilhelm Samuel von Schmeling, ożeniony z Hedwig Joannette von Mutzenbecher. W 1912 roku majątek posiada Alexander hrabia von Hatzfeld-Trachenberg. W latach 1921-28 dobra są w zarządzie Dr Paula Ikier z Żagania. W latach 1928-37 dobra są pod kierownictwem Dr Geisberg, prawnika. Ostatnią właścicielką majątku była Margaret Polensky-Zelner.

Po 1945 roku majątek przejął Skarb Państwa. W latach 1958-60 przeprowadzono bieżące naprawy pokrycia dachu. W roku 1976 wykonano dokumentację pomiarowo-rysunkową obiektu. W 1991 roku ponowny remont budynku. Obecnie obiekt w rękach prywatnych, popadający w ruinę.

ZESPÓŁ PAŁACOWY

Zespół pałacowy złożony z pałacu, zabudowy folwarcznej, bramy wjazdowej i parku. Z inicjatywy rodziny von Berge w roku 1582 ukończono budowę dworu obronnego na planie litery „L”(wygląd obiektu znany nam jest z XVIII-wiecznego rysunku Wernhera).
Z częściowym wykorzystaniem fundamentów dworu obronnego w roku 1753 Hans Julius von Schweinitz buduje barokowy pałac. Zniszczony pożarem w roku 1826 i odbudowany w ciągu następnych dwudziestu lat. Murowany z cegły, dwukondygnacyjny, założony na planie wydłużonego prostokąta. Elewacje rozczłonkowane podziałami ramowymi. Na osi fasady wejście ujęte rokokowym portalem, poprzedzone tarasem z kamienną balustradą. Wnętrze gruntownie przebudowane, w jednym z pomieszczeń zachowane sklepienie krzyżowe. Dach czterospadowy z lukarnami. Przed elewacją frontową zachowane resztki ogrodzenia z bramą, w postaci dziesięciu filarów z barokowymi kamiennymi wazonami. Z oryginalnego wystroju zachowała się częściowo stolarka okienna oraz drzwi wejściowe do pałacu. Pałac usytuowany jest w obrębie założonego w XVIII wieku rozległego parku krajobrazowego ze starodrzewiem, alejkami, sadzawkami i kanałami.

Osada położona w gminie Dobiegniew powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Powstała na terenie folwarku prawdopodobnie założonego w XIX wieku i należącego do majątku Ługów.