Wieś położona w gminie Goleniów powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w XIX wieku. Na terenie wsi istniały w 1874 roku trzy folwarki. Na mapie z 1887 roku istnieje jeden folwark(Neuhof) w północnej części wsi.
Ł
Łoźnica /Cantreck/
Wieś położona w gminie Przybiernów powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1317 roku(Kantereke). Początkowo należała do biskupów kamieńskich. W 1426 roku była już własnością Heinricha von Köller z Żychlikowa. Wymieniani w 15 i 16 wieku w dokumentach diecezji kamieńskiej. W 1628 roku mowa jest o 5 działach własnościowych na terenie wsi. W 1735 roku Bogislaw Hennig von Köller przekształcił swoje dobra w alodium. Dwa lata później majątek przejmuje siostrzenica Bogislawa, Maria Helena von Podevils, z domu von Münchow. Po niej dobra w roku 1748 przejmuje jej syn, podporucznik Bogislaw Georg Friedrich von Podewils. Kolejnym właścicielem od 1758 roku był brat Bogislawa, Adrian von Podewils. Od 1760 roku dobra w rękach siostry, Zofii Doroty von Wrede, z domu von Podewils. Po niej dobra dziedziczy jej syn, Alexander Heinrich von Wrede. Z powodu roszczeń o dobra łoźnickie przedstawicieli rodziny von Köller: duńskiego generała piechoty Georga Ludwiga von Köller-Banner oraz trzech synów jego brata, w latach 1780-82 dobra przechodzą w ręce rodziny von Köller. W 1785 roku właścicielem dóbr był Hans Georg Alexander von Köller. W 1804 roku majątek zakupił Ulrich Otton von Dewitz. Po jego śmierci dobra dziedziczy jego syn, Otto von Dewitz. Od 1838 roku majątek ponownie w rękach rodziny von Köller. Właścicielem dóbr został Ernest Matthias von Köller. W 1870 roku majątek obejmował 2173 akrów ziemi a w 1879 roku 1081,16ha gruntów. Dobra pozostają w rękach rodu von Köller do 1945 roku. W 1910 roku właścicielem majątku był George von Köller a dobra liczyły 1010 ha gruntów a w 1928 roku kiedy dobra należały do Hansa Joachima i Georga Alfreda von Köller majątek obejmował 1432 ha gruntów. W 1939 roku majątek Joachima von Köller obejmował 1432 ha gruntów. Ostatnim właścicielem dóbr był Alfred von Köller. Po 1945 roku majątek w rękach Skarbu Państwa, od 1946 roku pod zarządem PGR, od lat 70-tych wchodzi w skład Kombinatu w Przybiernowie.
DWÓR
Późnobarokowy dwór z XVIII wieku, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem mansardowym, podpiwniczony. Wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany. Po wojnie pełnił funkcję administracyjną oraz mieszkalną. Od lat 80-tych opuszczony, popadł w ruinę. Obok zabudowania gospodarcze oraz park dworski. Do dworu doprowadzająca aleja akacjowa.
ŁOZY /Loos/
Wieś położona w gminie Żagań powiatu żagańskiego po raz pierwszy wymieniona w 1421 roku gdzie część gruntów we wsi należała do Andresa Drysschil. W 1445 roku należała do rodziny von Knobelsdorff. W XV wieku część wsi była w rękach rodu von Puschkau. W XV i XVI wieku wieś podzielona na kilka działów własności należących do: książąt żagańskich w 1472 roku, w latach 1472-1508 do baronów von Kittlitz. Część wsi w latach 1541-1651 była własnością rady miejskiej Żagania. W 1515 i 1584 roku wzmiankowana rodzina Klüx, w 1584 von Blanckenstein, w 1595 roku von Dreyling. W latach 1674-1680 ponownie baronowie von Kittlitz z Małomic. Po scaleniu dóbr od 1661 do 1940 majątek jest własnością książąt żagańskich.
Łubowice /Lubowitz/
ŁUCK
Miasto polskie obecnie położone na Ukrainie nad Styrem, stolica obwodu wołyńskiego i rejonu łuckiego, przed 1945 rokiem stolica Wołynia. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1085 roku. Wchodził w skład księstwa włodzimierskiego. W 1083 roku zajęte przez Litwinów i Jaćwingów. W 1321 roku zajęte przez Gedymina. W 1325 roku Lubart wzniósł Zamek Dolny, Zamek Górny założony przez Olgierda lub Witolda. Król Kazimierz Wielki nadał prawem lenna ziemię łucką Aleksandrowi Koriatowiczowi. Prawa miejskie Łuck otrzymał w 1432 roku. Od 1917 do 1919 roku wchodziło w skład Ukraińskiej Republiki Ludowej, następnie ZSRR, później Państwa Ukraińskiego i ponownie do Ukraińskiej Republiki Ludowej. Dnia 16 maja 1919 roku zajęte przez oddział WP pod dowództwem generała Karnickiego. Całkowicie wyzwolony przez grupę generała Stanisława Hallera we wrześniu 1919 roku. Do 1939 roku w granicach państwa polskiego. Po 1945 roku w granicach ZSRR, od 1991 roku w granicach państwa ukraińskiego.
ZAMEK
Pierwotna warownia powstała w XI wieku. Zamek murowany rozpoczęto budować po 1352 lub 1370 roku przez księcia Lubarta z dynastii Giedyminowiczów (*0k.1312/15-+przed 1386). Był synem wielkiego księcia litewskiego Giedymina i jego żony Jewny. Po śmierci księcia Lubarta zamek rozbudowany przez księcia Witolda w latach 1392-1430 oraz księcia Świdrygiełłę w latach 1430-1432. W 1429 roku na zamku odbył się zjazd monarchów europejskich, w którym uczestniczyli: wielki książę litewski Witold, król Polski Władysław Jagiełło, król niemiecki Zygmunt Luksemburski, król duński Eryk VII, wielki książę moskiewski Wasyl Wasyliewicz(wnuk Witolda), wielki mistrz zakonu krzyżackiego Russdorff, legat papieski, metropolita kijowski i całej Rusi Focjusz, Hanowie tatarscy, hospodar Wołoszczyzny, książęta mazowieccy, pomorscy, śląscy, twerscy i Odojewscy, posłowie cesarza bizantyjskiego, Jana VIII Paleologa. W okresie II RP na terenie zamku mieściło się Muzeum Wołyńskie, a wieże zamkowe wykorzystane były do obserwacji przez straż pożarną. Obecnie muzeum państwowe.
ŁUGI /Friedersdorf/
Wieś leżąca w gminie Otyń powiatu nowosolskiego o średniowiecznych korzeniach. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1305 roku. Wieś związana była z majątkiem otyńskim. W XV wieku należała do rodu von Zabeltitz, później do rodziny von Rechenberg/1516/. Pod koniec XVIII wieku jest w posiadaniu księcia kurlandzkiego Piotra Birona, następnie należy do jego córki Doroty księżnej de Talleyrand-Perigord i jej syna księcia Aleksandra Dino. W 1879 roku majątek przejęli baronowie von Lancken-Wackenitz i była w ich rękach do 1945 roku.
Założenie dworskie nie istnieje.
ŁUGI /Lauchstaedt/
Wzmiankowana w 1337 roku jako Llockstede, później pod nazwą Louenstete(1341). Już od 1286 roku lokowana w tym miejscu rodzina von dem Borne(Bornem). Od 1499 roku wieś jest własnością rodziny von Bornstaedt z Dobiegniewa. W 1608 roku wieś w posiadaniu rodziny von Natzmer. W 1644 roku podział wsi na trzy własności-majątki, należące do rodzin: von Bornstaedt, von Natzmer i von Wreech. W 1724 roku Ługi należą do rodzin von Bornstaedt. Prawdopodobnie od połowy XVIII wieku dobra są własnością rodziny von Sack. Poślubiając spadkobierczynię dóbr rodu von Sack przez kapitana von Brand – od 1786 roku wieś należy do rodu von Brand, której ówczesny właściciel zasłynął z plantacji morwy. W tym czasie wspomina się o Christianie, zmarłym w 1749 roku oraz Christianie Ludwigu zmarłym w 1786 roku. Rodzina von Brand posiadła majątek do 1945 roku. W 1828 roku właścicielką majątku była wdowa po kapitanie Ludwigu Erneście, zmarłym w 1821 roku była Caroline von Brand z domu von Sack, zmarła w 1828 roku. Kolejnymi właścicielami byli: Adolf Ernst Paul von Brand(1803–1878), wymieniony w spisie właścicieli w 1857 roku, Paul Christoph Edmund von Brand(1831–1904), oraz Adolf von Brand, urodzony w 1876 roku. W 1879 roku majątek obejmował 2158ha gruntów a w 1896 roku 2547ha. Do majątku w 1896 roku wchodziły również dwa majątki w: Długich(Dolgen(1318ha))i Gardzku(Hohen-Karzig(1274ha)). Administratorem dóbr był niejaki Michaelis. W 1914 roku majątek obejmował 2674ha i należał do Dr. jur. porucznika Adolfa von Brandt. W skład majątku wchodziły dobra w Długich(Dolgen) o powierzchni 1372ha. W 1929 roku majątek Adolfa von Brand obejmował 4032ha, a w skład majątku wchodziły dobra w : Długich(Dolgen), Osieku(Wutzig) i Chomętowie(Hermsdorf). Zarządcą majątku był kapitan von der Heyden. Ostatnim właścicielem był Ingo von Brand, który po stracie synów na frontach II wojny światowej, w 1945 roku popełnił samobójstwo.
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE
Pałac zbudowany około 1848 roku przez Adolfa von Brand w stylu neogotyku angielskiego. Budowla musiała być na tyle reprezentatywna by mogła przyjmować ukoronowane głowy. W pałacu w Ługach zatrzymywał się król Prus w drodze z Królewca do Poczdamu lub do Królewca. W pałacu również gościł car rosyjski. Powierzchnia zamku liczyła około 4500 metrów kwadratowych. Wieża pierwotnie miała około 30 m wysokości, na przełomie XIX/XX wieku zredukowana o powstały na wieży zamknięty pokój i trudności w renowacji samej wieży. Sam budynek zbudowany był na planie litery U, długości 50 m i szerokości skrzydła około 36 m. Sama jadalnia była wysoka na 9 m. Podobno pałac zbudowany był na murach zamku. Został on całkowicie zniszczony w 1945 roku przez żołnierzy Armii Radzieckiej. Pozostałością po założeniu są resztki parku krajobrazowego o pow. ok. 5 ha.
ŁUGÓW /Lugau/
Wieś położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1257 roku należąc do klasztoru w Paradyżu. Pod koniec XVI wieku z powodu zadłużenia majątek dzierżawiony przez Tobiasa von Knobelsdorff z Mozowa. Po sekularyzacji zakonu w 1810 roku majątek przejmuje państwo pruskie. Następuje dość częsta zmiana właścicieli majątku- Gellrich(1812), który w 1812 roku zakupił dobra za sumę 14070 talarów, porucznik Mirus, Peter Schulz, Ludwig Wellmann(1850), Carlow Wandrey(1855), Benno von Student. Od 1929 roku prawdopodobnie do końca II wojny światowej majątek w rękach J. Herter.
W Ługowie urodził się Mikołaj Ludovici, profesor Gimnazzjum Elbląskiego w latach 1642-1654.
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE
We wsi eklektyczny pałac wzniesiony na początku XX wieku przez rodzine von Student. Głóny korpus pałacu piętrowy z bocznymi, parterowymi skrzydłami. Podpiwniczony. Z oryginalnego wyposażenia zachowała się stolarka okienna i drzwiowa oraz snycerka klatki schodowej. Po 1945 roku w rękach PGR Wilkowo. Obecnie w rękach prywatnej spółki.
ŁUGOWO /Wilhelminenthal/
Dawna wieś, obecnie część Zielonej Góry. Założona w 1795 roku przez Johanna Stephana Bojanowskiego, właściciela Nowego Kisielina. Na terenie wsi w jej południowej części położony był folwark. Majątek podlegał pod dobra w Nowym Kisielinie.
ŁUKAWY /Hermsdorf/
Wieś położona w gminie Żary powiatu żarskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1381 roku(Hermistoerff). Wieś wasalna majątku w Żarach. Część wsi należała do państwa żarskiego część do niejakiego Czische. W 1449 roku ówczesny właściciel von Unwürde sprzedaje majątek augustianom z Żagania, którzy posiadają dobra do sekularyzacji zakonu, do 1810 roku. We wsi istniał majątek z siedzibą dworską.
ŁUKĘCIN /Lüchenthin/
Wieś położona w gminie Dziwnów powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1308(Luchentin) roku oraz w latach 1312 i 1321. Należała do biskupstwa kamieńskiego. Na początku XV wieku część gruntów stanowi lenno Clausa von Nemer, który pojawia się w 1426 roku w związku z zakupem gruntów we wsi od kościoła kamieńskiego przez Heinricha Blankwerd. W XVIII wieku nadal grunty posiada biskupstwo kamieńskie. W 1929 roku we wsi majątek ziemski wielkości 149 ha ziemi należący do niejakiego A.Zubke.
ŁUKÓW /Bogendorf/
Wieś położona w gminie Trzebiel powiatu żarskiego. Podzielona na dwie części- dużą i małą. Część Duża w 1474 roku należała do rodu von Rutschütz. W 1488 roku była własnością rodu von Rackel. W latach 1598-1746 własność rodziny von der Heyde, gdzie część gruntu w latach 1605-09 należała do rodziny von Oppel z Piotrowa. W 1617 roku część majątku należy do rodu von Kalckreuth z Koła. W latach 1617-20 dobra dzierżawione przez rodzinę von Petersdorf z Mieszkowa. Później dość częste zmiany właścicieli. Wymienieni to: książęta żagańscy(1746), von Dyhrn z Dziwiszowa(1752), von Rade(1786), von Busse(1797), von Kückebusch(1805), von Houwald(1805), Hellmich z Grotowa(1817), Hüppe(1876), Marwitz z Berlina(1879), Berg z Berlina(1889), Patzenhofer(1893), Schwarzelühr i Wiemann(1899), Wiemann(1909), Schubert z Berlina(1913), Wiemann(1919),Hirsch(1921-1940). Część Mała zwana później Klein Bogendorf była własnością rodu von Briesen z Niwicy w 1519 roku. Później należy do rodu von Oppel z Radłówki by ponownie wrócić do von Briesen w 1528 roku. W latach 1650-1742 dobra należą do książąt żagańskich i scalone z majątkiem zwanym dużym.
Po zespole dworskim zachowały się budynki folwarczne oraz resztki parku krajobrazowego.
