Wieś położona w gminie Bytnica powiatu krośnieńskiego. Wzmiankowana wielokrotnie: w 1571 roku jako Griessen, w 1583 roku jako Griesel, w 1644 roku jako Griesell, w 1665 roku jako Greissell. Przed 1500 rokiem należał do rodu von zu Dohna, przejęty później przez rodzinę von Schlichting. W 1500 roku dobra należały do Mertena Schlichting zur Grisel. Od XVIII wieku we wsi dwa majątki. Pierwszy majątek-I w 1700 roku przechodzi w ręce barona Bernharda Rudolfa von Schenckendorff, który przejął majątek po rodzinie von Schlichting. Później własność rodu von Sack– w 1711 roku majątek w rękach Kaspra Albrechta von Sack.  W połowie XVII wieku znany ośrodek arianizmu. Miejscowość była schronieniem dla takich rodzin jak: Arciszewscy, Lubienieccy, Morsztynowie, Orzechowscy, Taszyccy i Wiszowaci. Na początku XVIII wieku część wsi w rękach rodziny Morsztynów-von Morstein herbu Leliwa. Tobiasz Morsztyn(1660-1747) ożenił się z luteranką Joanną Zofią von Lossow. Po nim dobra odziedziczył jego syn, Maxymilian Ehrenreich Samuel von Morstein. Później majątek w rękach Bernharda von Morstin. W 1713 roku dwa majątki należące: 1-szy do porucznika w stanie spoczynku Bernharda Rudolfa von Schenkendorf, bezdzietnego, zamieszkałego w Gryżynie, 2-gi do H. von Morstin, zamieszkały z małoletnimi synami na terenie folwarku w Gryżynie. Wg spisu z 1718/19 roku nadal dwa majątki należące: 1-szy do Bernharda Rudolfa von Schenkendorf, 2-gi do Stephana Morstina de Kariborsko. Po 1720 roku wg akt Głównego Krajowego Archiwum Brandenburgii mowa o dwóch majątkach należących do rodzin: von Morstin i von Pfӧrten von der Hӧlle i von Schenkendorff(majątek po von Pfӧrten). Wg Adelslexicon L. Ledebur`a rodzina von Schenkendorff posiadała majątek na terenie wsi w 1709, wzmiankowana również w 1724 roku. W 1739 roku majątek I w rękach rodu von Wulffen(wymieniana w 1755 roku), od 1763 w posiadaniu Ernesta von Pfӧrtner von der Hӧlle. Drugi majątek- II od 1790 roku w posiadaniu Andreasa von Pfӧrtner von der Hӧlle i w tym samym roku dobra zostały scalone, będąc w rękach rodziny von Pfӧrtner von der Hӧlle . W 1791 roku na terenie wsi mieszkała Pani Ernestine Gottliebe von Stosch, z domu von Stossel, właścicielka jednego z majątków w Niedźwiedziu, w powiecie świebodzińskim. W 1809 dobra zakupił major Perle, który na zrębach starszej budowli około 1820 roku zbudował pałacyk myśliwski. Około 1839 roku na drodze licytacji dobra zakupił Naczelny Królewski Zwierzchnik Leśnictwa- Krause. Posiadał majątek w 1857 roku. W 1879 roku majątek pod zarządem Pani Krause obejmował 2291,05ha gruntów. Dobra do rodziny Krause należały do roku 1888, kiedy to podupadły majątek zakupuje Leopold książę von Hohenzollern-Sigmaringen, którego majątek w 1896 roku obejmował 2262ha gruntów.  Ożeniony z Antonią Marią von Braganca und Sachsen-Coburg-Gotha, córką króla Portugalii Ferdynanda II. Miał z nią 3 synów, w tym Wilhelma. Książę Leopold zmarł w 1905 roku. Dobra przejął syn, książę Wilhelm zmarły w 1927 roku. W 1914 roku majątek obejmował 2282ha. W skład majątku wchodził majątek Grabin(Krӓmersborn) o areale 1693ha. W 1929 roku  należał do księcia Friedricha Viktora zu Hohenzollern-Sigmaringen(1891-1965), a majątek obejmował 2282ha- w skład dóbr wchodził majątek Grabin(Krӓmersborn).

PAŁACYK MYŚLIWSKI

Znajduje się tutaj pałacyk myśliwski  z 1820 roku, wybudowany na murach budowli z XVII/XVIII wieku- z tego okresu pochodzą piwnice, kryty dachem mansardowym.Pałacyk w otoczeniu parku krajobrazowego, w którym znajduje się neoklasycystyczne mauzoleum z 1872 roku. Po 1945 roku dwór przejęło Nadleśnictwo Bytnica. Po 1971 roku nieużytkowany. W latach 70-tych XX wieku był w posiadaniu Lubuskiej Fabryki Zgrzeblarek Bawełnianych w Zielonej Górze oraz firmy Lubtour. W latach 80-tych remontowany z adaptacją na pensjonat.

PAŁACYK na GÓRCE- willa Beensch

Około 1858 roku Krause dla swojej drugiej żony wybudował pałacyk, zwany willą Beensch, położony na przeciwko pałacu myśliwskiego. Po śmierci męża w 1862 roku do 1888 roku pałac zamieszkały przez panią Krause. W 1888 roku willę zakupił generał von Schweinitz, którego rodzina posiadała willę do 1931 roku. Później dzierżawiony przez Ernesta Rupnow. W willi utworzono pensjonat „Dolina Gryżyny”, stając się ośrodkiem wypoczynkowym dla mieszczuchów. Willa w otoczeniu ogrodu warzywniczo-owocowego. Zniszczony podczas działań wojennych w 1945 roku.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Lipinki Łużyckie powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1388 roku. W tym czasie we wsi trzy działy własnościowe- część gruntów należała do rodu von Hackenborn z Przewozu, część do zakonu augustianów z Żagania– dobra należały do sekularyzacji zakonu do 1810 roku. W 1413 roku część gruntów należała do księcia żagańskiego. W 1471 roku posiadaczami ziemi we wsi były rody von Grünberg oraz von Unwürde. Część wsi w 1508 roku należała do rodziny von Filtz, w 1512-15 do rodu von Schönberg, w 1522 roku von Köckeritz, von Gölnitz w 1530 roku, von Gladis w 1580 roku. W 1590 i 1601 dochodzi do scalenia gruntów, które są w rękach zakonu augustianów. Po sekularyzacji zakonu w 1810 roku częste zmiany właścicieli: Engel i Hellmich/1812/, Hellmich/1812/, Bielan/1876/, Hennig/1881/, Kosmael/1882/, von Hertitsch(Hartitzsch)/1885/, Muller/1895, Schumann/1900/, Schreiber/1901/, Krieg/1908/, Zimmermann/1911/, Gorenza/1913/, Zimmermann/1916/, Schunack/1918/, Stecher/1920/, Wimmer/1921/, von Byla/1921/, Windmüller/1922/, Schultz-Sebten/1922/, Huckel/1927/, Kaiser/1937-1940.

Po założeniu dworskim nic nie pozostało.

Wieś w gminie i powiecie Świebodzin o średniowiecznym rodowodzie. Prawdopodobnie w IX-XII wieku istniał tu umocniony gród. W XIII wieku wieś podzielona na dwie własności- jedna należała do księcia Henryka III a druga do rycerskiego rodu Samsonów. Pod koniec XIII wieku cała wieś należała do zakonu cystersów paradyskich. Przez zadłużony zakon wieś oddana została w zastaw. W 1558 roku należała do Franza von Neumann, w 1599 roku do Ernsta von Knobelsdorff z Mozowa. W 1613 roku wzmiankowany Christoph von Knobelsdorff. Dwukrotnie na dobra nałożony był sekwestr- podczas wojny trzydziestoletniej oraz wojny siedmioletniej. W 1811 roku wieś odebrano cystersom. Nastąpił podział na własność chłopską i majątek szlachecki. W 1840 roku majątek jest w posiadaniu Oswalda von Student z Rosina. W 1879 roku majątek należał do Friedricha Augusta Otto von Student a dobra obejmowały 129,30 ha gruntów. Na początku XX wieku zmiany właścicieli majątku- rodziny Bracht(1903), Bohm, Rosenfeld(1929).

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWE

Dwór z resztkami parku krajobrazowego leżący w zachodniej części wsi stanowi część rozproszonego zespołu folwarcznego. Zbudowany dla rodziny von Student w połowie XIX wieku, parterowy, na planie prostokąta, podpiwniczony, z poddaszem użytkowym, pięciokątną wieżą po stronie północno-zachodniej, nakryty dachem naczółkowym z wystawkami. Wejście główne poprzedzone niewielkim tarasem i jednobiegowymi schodami mieści się w elewacji od północnego-wschodu.
Po 1945 roku w majątku mieściło się Państwowe Gospodarstwo Rolne. Obecnie w dworze od początku lat 90-tych mieszczą się pomieszczenia mieszkalne.

Wieś położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1412 roku(Grochowo), w 1419(Grothow, Grochow). W 1412 roku wieś należała do Jenczy(Jan Wolków). W 1428 roku mowa o Konradzie Doberszicz(Doberschwycz) a w 1431 siedział tu Jan Dobrswicz(Dobirswicz). W 1431 wzmiankowany Andrzej Grimbark(Grimberg, Grinbarg) a w 1432-47 Mikołaj, Nikel Grimbark(Grumberg, Grunberg=prawd. von Grünberg). W 1493-97 siedział tu  Piotr Brombark, Gromberg(Peter von Grünberg de Grochowo). W 1505 roku Jakub Goruński sprzedaje odziedziczoną część majątku  po Piotrze Grochowskim Maciejowi Zaydlicz Czarmyślskiemu(Czarnomyślski). W 1525 roku Malchier Dobrzicz sprzedał swoją część Maciejowi Zaydlicz Czarmyślskiemu(Czarnomyślski). W 1528 roku część gruntów we wsi zakupił od Wojciecha Pieskowskiego Jan Hersztopski. W 1546 roku Klemens Loga Czarmyślski sprzedał swoją część wsi bratu Jerzemu Loga Czarmyślskiemu. W 1577 roku wzmiankowany Jan Zeidlecz oraz Wawrzyniec i Melchior Grochowscy. Maciej Zaydlicz Czarmyślski i Jan Zeidlecz to przodkowie późniejszych właścicieli z rodu von Seydlitz(Seidlitz). W 1583 roku należała do rodów von Lossow i von Seydlitz– wymieniona żona Balthasara von Lossow, z domu von Seydlitz, wymieniony również Laurentis von Seydlitz. W 1606 roku wymieniona Anna von Seydlitz-Kurzbach, córka Johanna von Seydlitz, która wyszła za mąż za Maximiliana von Schlichting-Bukowiec.  W 1622 roku wzmiankowany Friedrich von Seydlitz-Kurzbach, w 1636 roku Dorothea von Seydlitz a w 1685 roku Laurentius von Seydlitz-Kurzbach. Prawdopodobnie przez małżeństwo dobra przechodzą w ręce rodu von Unruh. Pod koniec XVIII wieku(1796) właścicielem był Sebastian Ludwig Alexander von Unruh, którego matka Louise była z domu von Seydlitz, wymieniony w 1798 roku(Sebastian Unrug). W 1828 roku właścicielem jest Pani von Bukowiecki(Bukowiecka), w 1836 roku  przechodzi w ręce kapitana von Winning. Kolejnym właścicielem była rodzina Karrstedt, której majątek w latach 1850-53 obejmował 1659 akrów ziemi. W 1857 dobra należą do von der Lühe. W 1879 roku majątek należał do rodziny Winter i obejmowały 652,30 ha gruntów. Na początku XX wieku/1903/ wymienia się rodzinę Stolzenberg. Od 1904/7 roku właścicielem majątku jest Dr. Max Tischmeyer. Kolejnym właścicielem majątku był Heinrich Alisch(1907). W 1914 roku majątek obejmował 687ha i należał do Dr.jur. porucznika Maxa Tischmeyer. W skład majątku wchodziły folwarki: Podbiele(Schmacht), Wszeradz(Neuvorwerk) i Jeżowe Pole(Egelpfuhl). W 1929 roku majątek Maxa Tischmeyer obejmował 689ha. 

ZESPÓŁ FOLWARCZNY

W skład zespołu wchodzą: dwór, budynki gospodarcze, park, podwórze, ogrodzenie.

Wieś leżąca w gminie Dobiegniew powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1313 kiedy była własnością bierzwnickich cystersów. Później była własnością miasta Dobiegniew, by przejść w ręce zakonu krzyżackiego a następnie domu panującego. W XVII wieku majątek był w posiadaniu rodziny von Gramm. W latach 1802-13 należał do radcy Daniela Enderwitz. W tym czasie powstał na terenie majątku dwór, wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany w latach późniejszych. Od 1837 roku majątek zakupiony przez Johanna Gottlieba Grams(*25.03.1781-+05.01.1840), a po nim majątek dziedziczy jego syn August Grams(*15.06.1817-+06.05.1888), żonaty z Marią Lindemann. W 1879 roku majątek obejmował 500,07 ha gruntów. Właścicielami byli Fryderyk Wilhelm Heinrich Grams(*17.01.1863-+25.05,1906), oraz jego żona Luise von Grams, z domu Stubenrauch(*24.05.1863-+10.07.1945), którzy prowadzili rozbudowę dworu. Nie mieli dzieci. W 1896 roku majątek ich obejmował 600ha gruntów. W 1914 roku majątek o powierzchni 612ha należał do wdowy Luise von Grams z domu Stubenrauch. W 1929 roku dzierżawcą majątku był Kurt Zabel. W 1929 roku majątkiem o powierzchni 612ha zarządzała Luise Grams.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWE

Dwór znajduje się na terenie założenia folwarcznego wraz z parkiem krajobrazowym, na terenie którego znajdują się groby właścicieli. Dwór zbudowany na planie prostokąta, częściowo podpiwniczony, parterowy, pokryty dachem dwuspadowym-naczółkowym z sześcioma lukarnami po stronie północnej i dwoma po stronie południowej. Główne wejście znajduje się w elewacji północnej. Dodatkowe wejścia w elewacji północnej i bocznej. Z oryginalnego wyposażenia zachował korytarz z klatką schodową i reprezentacyjnym pomieszczeniem z kominkiem zawierającym w zwieńczeniu herb rodziny von Gramm. Z relacji mieszkańca dworu w 2016 roku nie ma już kominka z herbem, rodu von Gramm. Z lat 80-90-tych XIXw. pochodzi przybudówka poligonalna po stronie zachodniej(prawdopodobnie pełniła rolę kaplicy) jak również wystrój sieni przelotowej z klatką schodową. Po 1945 roku majątek był w posiadaniu spółdzielni rolniczej. Budynek dworu przeznaczono na mieszkania dla pracowników. Obecnie dwór w rękach dwóch rodzin z podziałem budynku na dwie części mieszkalne.

Wieś w gminie Santok powiatu gorzowskiego o średniowiecznej metryce. Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1337(Gralow). W tym czasie 6 łanów ziemi posiadał w Gralewie Johann von Zinnichtz(Cinnewitz, Czynnitz, Zinnitz, Zinwitz, Zinnewitz) oraz de Schӧning, po 8 łanów Bertram von Winningen(von Wedinghe) oraz Hennig de Wothvick. W późniejszym okresie wymieniana jest rodzina von Mathwick. W 1353 roku po 5 łanów ziemi od margrabiego Ludwika Rzymskiego otrzymali Henning i Konrad von der Marwitz. W XV wieku Gralewo podzielone zostało na trzy majątki ziemskie należące do rodów: von der Marwitz, von Ruff(Rofe, Roffe, Rose, Rove, Rowe, Rӧwen, Rube, Rüben, Ruefe, Rufen, Ruffen, Ruve), von Rülicke. W 1407 roku wymienieni bracia Konrad i Hans von der Marwitz oraz Piotr von Billerbeck. W 1433 roku wymieniony Nickel von Ruve. W 1435 wymieniany Kurd von der Marwitz. W 1442 roku część gruntów za służbę otrzymał Otton von der Marwitz. W 1452 roku wymienia się Krzysztofa von der Marwitz oraz Henryka von Ruefe(von Ruffen). W 1485 roku Hans von der Marwitz sprzedaje swoje dobra w Gralewie Pawłowi Kerwulff, burmistrzowi z Gorzowa Wlkp, ale nadal spora część wsi pozostaje w rękach rodu von der Marwitz. W 1499 roku część dochodów z Gralewa pobierała rodzina von Strauss. W 1506 i w 1512 roku dobra we wsi posiadali: Bernd von Rӧven(prawd. chodzi o Bernda von Rufe), Bernd i Henryk von Rufe, Jorg i Dietrich von Rülicke. W 1572 i 1583 wymienia się : Baltzera von Ruffe, Kurta von der Marwitz, Wolfa i Krzysztofa von Rülicke(Christoff Rülcke zmarły prawdopodobnie w 1592 roku, którego nagrobek znajdował się w gralewskim kościele). W roku 1641 majątek należący do von Ruff(Ruffen) zakupuje Hans Georg von der Borne, który  odsprzedał go Asmusowi von Gram(Gramm). W 1641 roku dobra posiadają rodziny von Rühligke(von Rülicke) i von Strauss. Po 1663 roku ze wsi znika rodzina von Ruff, w XVIII wieku von Rülicke. Od rodziny von Gramm oraz pozostałą część należącą do rodu von Rülicke zakupuje generał von Wreech. W 1684 roku dobra w Gralewie posiadał Dietrich von der Marwitz z żoną Hedwigą Elisabeth, z domu von der Lanken. W 1718 roku(1715r.) rodzina von Schӧning wraz z rodziną von Brand i von Wreech posiadała majątki w Gralewie. Fundatorem istniejącego do dzisiaj kościoła był Friedrich Wilhelm von Schöning(1660-1730), ożeniony z wdową po Cornetsie Ottonie Friedrichu von der Marwitz z Janczewa, Anną Heleną z domu von Schmalenberg. Po Friedrichu Wilhelmie majątek odziedziczył Ludolph II, który za 16000 reńskich talarów w 1731 roku odstąpił gralewski majątek swojemu bratu, Georgowi Wilhelmowi II(1700-1745). George Wilhelm II był drugim synem Friedricha Wilhelma von Schöning, żonaty z Johanne Juliane Sophie von Lepel, córką generała Ottona Gustava von Lepel i Scholastyki Louise von Blankensee. Małżeństwo było bezdzietne. Był budowniczym dworu. Po śmierci Georga Wilhelma II majątek Gralewski dziedziczy jego brat, Hans(Johann) Wilhelm I. Majątek przejmuje dopiero w 1764 roku po odejściu ze służby wojskowej. Podupadły majątek prowadzony wraz z synem doprowadził do rozkwitu. Zmarł w Gralewie 14 marca 1778 roku. W 1768 roku majątek należący do von Wreech a składający się z części Gralewa, Santoka, Starego Polichna i Nowego Polichna oraz z Murzynowa zakupił Johann Eberhardt Meyer von Schӧning– po śmierci ojca Hansa Wilhelma I właściciel Gralewa. Zmarł w 1785 roku. Majątek dziedziczy jego syn, porucznik Friedrich Eberhard(1759-1809), który w 1788 roku sprzedał majątek za 150.000 reńskich talarów baronowi Christianowi Adolphowi Ludwigowi von Rhade(Rhaden). Dnia 24 września 1803 roku dobra zakupił Friedrich Leopold baron von Wendessen, który scalił dobra w jeden niepodzielny majątek. W 1805 roku wymieniana Agnese Louise Charlotte baronowa von Wendessen. W 1816 lub w 1819 roku za 186 tysięcy talarów majątek zakupił radca wojenny Johann Christian Wilhelm Honig. W 1857 roku właścicielem majątku był Edmund Honig- właściciel od 1846 roku. W 1879 roku majątek obejmował 3051,32 ha gruntów. W 1914 roku majątek obejmował 3095ha i należał do Brigitte Honig a w 1929 roku do Edmunda Honig, z areałem 3095ha. Był ostatnim właścicielem majątku.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWE

W środku wsi przy kościele zespół folwarczny, który składał się z dworu, spichlerza dworskiego i resztek parku. Nieistniejący dwór zbudowany w końcu XVIII wieku był konstrukcji szachulcowej, parterowy, założony na rzucie prostokąta, nakryty dachem dwuspadowym z naczółkami. Na mapach widać istnienie dwóch niezależnych majątków z założeniami parkowymi, które zostały w XVIII wieku połączone  w jeden organizm gospodarczy.

Wieś położona w gminie Świdnica powiatu zielonogórskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1251 roku. W wiekach kolejnych jako właścicieli wymienia się rody: von Berge, von Promnitz, von Schӧnaich-Carolath, von Plӧtz, von Mellin, von Blixen, Sturm, von Uechtritz, Bote, Burchardt, von Wedell-Parlow. Z całości zostały w kolejnych wiekach wydzielone dwa majątki. W 1601/02 roku pojawia się majątek II, będący własnością miasta Nowogrodu Bobrzańskiego(1601), a następnie w rękach baronów von Promnitz z Żar, będących właścicielem majątku I-go. W 1594 roku pojawia się majątek III, którego właścicielami w  1594 roku była rodzina Stahn, w 1834 roku była rodzina Nippe oraz Pani Wirth. Wg spisu właścicieli ziemskich z 1873 roku majątek o wielkości 543 mórg ziemi posiadał Johann Friedrich Nippe i Miteigenthümer. W 1888 roku nadal dobra posiadała rodzina Nippe. Później kolejne zmiany właścicieli: Müller(1900), Malcometz(Malcomess)-(1911), Fischer(1919), Krieg(1927), Dr med.Hagner(1934-1945).

We wsi prosty dwór prawdopodobnie zbudowany w XIX wieku w otoczeniu niewielkiego założenia ogrodowego zaadoptowany na kościół.

Wieś położona w gminie Tuplice powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1381 roku jako „Grabawe”, później w 1510 roku(Grobaw). Wieś lenna majątku żarskiego. W 1381 roku była własnością Francko von Sack, pana Żar. W 1510 roku należy do rodziny von Grünberg. W 1550 roku wymieniany jest Joachim von Wiedebach ale już w 1570 w rękach rodu von Kalckreuth. Od XVII wieku częste zmiany właścicieli: von Wulf(f)en, von der Heide(koniec XVII wieku, wymieniony Heinrich 1690-1700), von Elterlein- wymieniony Carl August Siegismund von Elterlein(1820), Pietsch(1810), Knauth(1823), Pietsch((1844), Weiss,  Kinitz/1844/,  Schӧnichen/1846/, von Kӧthen/1847/, Hahn/1848/, von Francois/1849/, von Kӧthen/1849/. W 1879 roku jako właściciel wymieniona jest rodzina Blase a dobra obejmowały 291,27 ha gruntów. Na początku XX wieku dobra w rękach rodziny Fest/1903/, później wymieniana rodzina Rotter, będąca prawdopodobnie właścicielem majątku do 1945 roku. 

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNO-PARKOWE

Klasycystyczny dwór zbudowany w XVIII wieku, wielokrotnie przebudowywany. Facjata i przybudówka wzniesione na początku XX wieku. Murowany z cegły, piętrowy, założony na planie prostokąta. Dach naczółkowy z powiekami. Położony w sąsiedztwie niewielkiego parku krajobrazowego.

Wieś leżąca w gminie Ośno Lubuskie w powiecie słubickim.. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1286, kiedy to margrabia brandenburski przekazuje wieś templariuszom, od 1350 własność joannitów. W 1354 roku margrabia Ludwik przekazuje wieś swojemu wiernemu słudze, Heinrichowi Mylow. Od roku 1461 do XVIII wieku była w rękach rodziny von Winning. Na przełomie XVII-XVIII wieku część wsi była w posiadaniu rodziny von Ihlow ze Smogór, którą to część przejął w roku 1718 Frydrich von Meyherr. Do 1786 roku większa część wsi z folwarkiem była w rękach von Winning. Przed 1809 roku majątek zakupił kapitan von Rittberg(Ritterpferd). Później częste zmiany właścicieli. Od 1812 w rękach tajnego radcy Pastorff`a, który sprzedał majątek w roku 1833 Kosser`owi, który już w 1834 roku nie jest właścicielem dóbr. Od roku 1842 majątek w posiadaniu starosty torzymskiego Ottona von der Hagen, który był w posiadaniu majątku do 1853 roku. W 1879 roku własność porucznika D. Paech a dobra obejmowały 933,16 ha gruntów. Rodzina Paech posiadała majątek do początku XX wieku, później w posiadaniu rodziny Wendland.

We wsi założenie folwarczne, na którego terenie znajduje się dwór z XVIII wieku oraz resztki parku krajobrazowego. Dwór zbudowany na rzucie prostokąta, z cegły ceramicznej na kamiennych fundamentach, dwukondygnacyjny, z niskim parterem, użytkowym poddaszem, bez podpiwniczenia. W końcu XIX wieku w czasie przebudowy połączony łącznikiem z oficyną, tworząc skrzydło boczne. Charakterystycznym elementem jest cylindryczna wieża z kręconymi schodami i dzwonowatym hełmem przy zachodniej części łącznika. Po 1945 rozbudowany w kierunku południowym i zachodnim. Pierwotny układ wnętrza był dwutraktowy. Z pierwotnego wyposażenia zachowała się część stolarki drzwi, schodów komunikacyjnych oraz metalowe, kręcone schody w wieży. Od 2002 roku w rękach prywatnego przedsiębiorstwa, prowadzącego prace remontowe i adaptacyjne pomieszczeń dworu na pensjonat i hotel.

Wieś położona w gminie Bytnica powiatu krośnieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1308. W średniowieczu należała do biskupstwa poznańskiego. W XVI wieku właścicielem dóbr rycerskich była rodzina von Stӧssel(Stiessell-1575). Od 1583 roku dobra w rękach Siegmunda von Lӧben. Od Zachariasa von Lӧben majątek zakupił Wolf von Buntsch z Prześlic, zmarły w 1594 roku. Od 1644 roku w posiadaniu braci Heinricha i Franza Wilhelma von Schmolck(e), który to majątek przejęli po śmierci ojca, Hansa. W 1713 roku od braci von Winterfeld z Sądowa za sumę 16800 talarów dobra zakupuje Andreas von Czychlinsky, czyli Andrzej Żychliński, polski szambelan, który w pierwszej połowie XVIII wieku buduje dwór. Miał 6 synów. Rodzina Żychlińskich(von Zychlinski) posiadała majątek jeszcze w 1774 roku. W 1783 roku w Grabinie urodził się Karl Gottlob Boguslaw von Zychlinsky, syn Gustawa Bernharda Sigismunda von Zychlinsky(1743-1809) i jego drugiej żony, Charlotty Auguste Ernestine Wilhelmine, z domu von Rabenau. Był właścicielem ziemskim i politykiem. Dwukrotnie żonaty: 1-mo z Ottilie Margarethe Dorotheą baronówną von Blomberg z Dąbia, 2-ndo z jej siostrą Louise baronówną von Blomberg(1787-1855). Nie posiadał dzieci. Zmarł w 1857 roku w Treppeln. Pod koniec XVIII wieku dobra należały do baronów von Pӧllnitz. Od początku XIX wieku majątek posiada Uttech, nadleśniczy z Bytnicy, który za sumę 39225 Talarów odsprzedaje majątek niejakiemu Sturtz. W 1842 roku majątek zakupuje Carl Nickel. Od 1853 roku w posiadaniu rodziny Krause, odnotowanej w spisie w 1857 roku. W 1879 roku właścicielem była Pani Krause a dobra obejmowały 1692,05 ha gruntów. W 1896 roku majątek należał do księcia Leopolda von Hohenzollern-Sigmaringen, zmarłego w 1905 roku. Od początku XX wieku do1945 roku majątek w rękach książąt von Hohenzollern-Sigmaringen- Wilhelma, później jego syna Friedricha Viktora. W 1914 i 1929 roku majątek obejmował 1693ha.

DWÓR

Dwór barokowy wzniesiony w pierwszej połowie XVIII wieku z fundacji Żychlińskich. Murowany, parterowy, założony na rzucie prostokąta z płytkimi ryzalitami na osi poprzecznej. Przy ryzalicie od strony zachodniej filarowy portyk. W niektórych wnętrzach sufity z plafonami. Dach mansardowy. Prawdopodobnie pełnił rolę dworu myśliwskiego.

Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego.  Wzmiankowana w 1158 roku oraz w 1562 roku(Reygirsdorf). W tym czasie była własnością benedyktynek gubińskich. Po likwidacji zakonu w roku 1602, wieś została przekazana przez cesarza Rudolfa miastu Gubin. W 1610 roku miasto sprzedaje wieś rodzinie von Reichen. Później dość częste zmiany właścicieli: von Wiedebach(1622), Dӧbler(1651), Dr.Wirth(1661),Tarnovius(1661), von Lӧben(1688-1704), von Berge(1714-1765), von Kracht(1769- wymieniony Heinrich von Kracht zmarły w 1785 oraz Heinrich von Kracht zmarły w 1795 roku), von Rex(1810-1845).  W 1845 roku majątek zakupuje dyrektor gimnazjum z Gubina, Friedrich Wilhelm von Reimnitz.  Posiadał majątek w 1857 roku. W 1879 roku majątek Konrada Reimnitz(zm.1904r.) obejmował 322,47ha gruntów. W 1896 roku jego majątek obejmował 225ha powierzchni. W 1914 roku majątek obejmował 225ha gruntów i należał do kapitana Wilhelma Reimnitz. W skład majątku wchodziły dobra Jazów(Haaso) o powierzchni 38ha. Majątek majora w stanie spoczynku Wilhelma Reimnitz w 1929 roku obejmował 223ha.

DWÓR

Dwór zbudowany w końcu XVIII wieku, klasycystyczny, murowany z cegły, prostokątny, parterowy z użytkowym poddaszem, podpiwniczona. Dach mansardowy z szeroką, nowszą facjatą. Wnętrze budynku trzytraktowe, w układzie amfiladowym, z centralnie umieszczoną sienią przelotową. Po 1945 roku we dworze mieściły się pomieszczenia biurowe, później mieszkania dla pracowników. Obecnie własność prywatna.