Miejscowość położona w gminie Dobiegniew powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Niegdyś tartak, przekształcony w latach 1760-70 w folwark. Na początku XIX wieku nazwa miejscowości pochodziła od nazwiska rodziny von Gram, właścicieli Mierzęcina w XVI wieku. Miejscowość ta zawsze należała do majątku mierzęcińskiego. Późniejsza nazwa niemiecka oznaczająca dwór rodu von Waldow użyta została w połowie XIX wieku od rodziny von Waldow, właścicieli Mierzęcina. Od połowy XIX wieku doszło do usamodzielnienia się posiadłości. Zbudowany został wtedy dwór przez rodzinę von Waldow, zburzony w 1945 roku. W 1914 roku właścicielem dóbr mierzęcińskich był Bernhard von Waldow a w 1929 roku Bernd-Sigismund von Waldow-Mehrenthin.

ZESPÓŁ DWORSKI

Zespół dworski składał się z dworu z XIX wieku –spalonego w 1945 roku oraz budynków gospodarczych i parku krajobrazowego. Po zespole zachowały się budynki gospodarcze w ruinie i resztki parku dworskiego.

Wieś położona w gminie Trzebiechów powiatu zielonogórskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w roku 1298(Podligar). W tym czasie należała do klasztoru trzebnickiego, później do biskupa poznańskiego. Jako właściciela w roku 1388 wzmiankowany Wieche von Kottwitz. Prawdopodobnie w  XV wieku wieś należała do rodziny von Kittlitz. Przez ożenek jednego z von Troschke w XV wieku(1421) dobra przechodzą w ręce rodu von Troschke– wymieniony Heinrich von Troschke(ur.1483). W 1498 roku Asmus von Troschke właściciel Podlegórza żonaty był z Katarzyna von Wernsdorf. Kolejnym dziedzicem dóbr był Hans von Troschke ożeniony z Rosiną von Schӧnbeck. W 1575 wymienia się Wolfa i Asmusa von Troschke. W 1616-28 roku wymienia się Asmusa von Troschke, w 1644 roku Conrada i Christopha von Troschke. W połowie XVII wieku majątek w posiadaniu Sebastiana Młodszego von Troschke(1640-1688), ożenionego z Margarethe von Kalckreuth(zm.1718). Baronowie von Troschke posiadali majątek do 1703 roku. W 1715 roku  oraz wg spisu z 1718/19 roku właścicielem majątku był duński kapitan w stanie spoczynku Otto Abraham von Diebitsch, którego najstarszy syn był weneckim kapitanem. Otto Abraham miał 5 braci: Hansa Ernsta na Śląsku, pruskiego adiutanta Georga Friedricha, Niklasa Gottfireda na Śląsku, pruskiego kapitana w stanie spoczynku Karla w Prusach Wschodnich i Kaspara w Nowej Marchii. Posiadali majątek do 1729 roku aczkolwiek część autorów uważa, że w 1720/1724 roku zakupu dokonuje Hans Karl książę von Schӧnaich-Carolath-Beuthen(1688-1763), który przez 20 lat zamieszkiwał na dworze w Podlegórzu. W 1715 roku ożenił się z Amalie(04.06.1692-20.10.1761), najstarszą córką Christophera I wicehrabiego von zu Dohna-Schlodien. Para posiadała czterech synów i cztery córki. Spadkobiercą był Johann Karl Friedrich(1716-1791). Prawdopodobnie po 1763 roku majątek jest własnością hrabiów zu Stolberg-Wernigerode. W 1775 roku Heinrich IX hrabia von Reuss zu Kӧstritz(1711-1780), minister Fryderyka II, króla Prus zakupuje wieś. Podlegórz pozostaje w rękach rodu do 1945 roku. Na przełomie wieków XVIII/XIX właścicielem był książę Heinrich XLIV zmarły w 1832 roku. W 1879 roku majątek księcia Heinricha VII von Reiss(zm.1906) obejmował 509,20ha gruntów. W 1896 roku majątek książąt von Reuss o powierzchni 509ha dzierżawił Herbert. W 1914 roku majątek obejmował 519ha i należał do księcia Heinricha XXXII von Reuss(zm.1935). Dzierżawcą była wdowa Herbert, z domu Bellach. W skład majątku wchodził folwark Minettenberg. W 1929 roku właścicielem był książę Heinrich XXXII von Reuss. W skład majątku(535ha) wchodził  folwark Stoczek(Minettenberg) a dzierżawcą był Georg Neumann,  część majątku rozparcelowana,

DWÓR

Po raz pierwszy wzmianka o dworze pojawia się w 1492 roku. Obecny dwór zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku, przebudowany i powiększony w XIX-XX wieku. Murowany, piętrowy, w części pierwotnej bez dobudówki, prostokątny, nakryty dachem czterospadowym.

HISTORIA WSI

Niewielka wieś leżąca w powiecie zielonogórskim w gminie Nowogród Bobrzański wymieniona została po raz pierwszy w roku 1295 a według innych źródeł w roku 1300. Prawdopodobnie w średniowieczu wieś podzielona na dwa majątki, a w XVII-XVIII wieku nawet na trzy własności rycerskie. W latach 1442-1551 część wsi należała do rodu von Rothenburg-Baltazar(1485), część wsi w 1457 była własnością książęcą, część w 1457 należy do Gabriela Lobtaw(dzierżawiona przez niego), w 1459 pojawia się rodzina von Niesemeuschel, w rękach której wieś pozostaje od 1551 do 1748 roku. Prawdopodobnie na terenie wsi nie było siedziby rycerskiej, która znajdowała się w pobliskim Bogaczowie. Po sprzedaży dóbr bogaczowskich w 1746 roku rodzinie von Lüttwitz dobra już od 1761 w posiadaniu rodziny von Haugwitz, od 1803 do 1804 roku w rękach rodu von Bomsdorff, od 1804 do 1819 roku w rękach von Wulffen. Kolejne częste zmiany właścicieli- w latach 1819-1842 w posiadaniu barona von Rheinbaben, w 1842-1866 von Sembach, w latach 1856 do 1877 w rękach Gustava von Nostitz-Wallwitz. Od 1877 roku do 1945 roku w rękach hrabiów von Srachwitz.

ZAMEK

Na zalesionym wzgórzu prawdopodobnie w XIII wieku znajdował się zamek, zbudowany przez Piastów Śląskich, prawdopodobnie przez Henryka Brodatego, fundatora miejscowego kościółka, obecnie w ruinie. Pozostałością po zamku jest grodzisko kształtu owalnego, którego część główną stanowi kopiec o wymiarach 20x30m i wysokości 3m. Całość otoczona podwójnymi wałami i podwójnym układem fos. Dostęp do wnętrza zamku znajdował się tylko od strony grobli. Od strony rzeki zamek był chroniony przez wysoką, stromą skarpę.

W 1355 roku wieś w lenno otrzymuje Dietrich von Weissensee. W 1400 roku nowym właścicielem jest rodzina von Lossow. Od 1472 roku wieś przejmuje rodzina von Winnings z Torzymia, która posiada majątek do 1724 roku. W 1484 roku Kunz von Winning sprzedał połowę wsi Fritzowi von Grüneberg z Białkowa. Później własność braci: Hansa, Heinricha, Kaspara i Jorge von Grüneberg. Pod koniec XV wieku ta część majątku ponownie w rękach rodu von Winning. W 1509 roku własność Balthasara i Melchiora von Winning, synów Hansa von Winning. W latach 1528, 1537, 1548 połowa Pniowa w rękach Wulfa von Newdorf. Druga część nadal w posiadaniu rodu von Winning. W 1537 roku Baltazar von Winnings powiększył majątek o Marczany/Hildesheim/. W 1570 roku połowa Pniowa posiadał Heinrich von Winning, syn Melchiora, ożeniony z siostrą Heinricha von Vorhauer. W 1571 roku druga połowa należała do Wolfa von Nauendorf-posiadał ją od 1528 roku. W 1724 roku trzy majątki na terenie wsi należące do rodzin: von Winning, von Schlieben i von Decher. Wymieniana również rodzina von Worner. W drugiej połowie XVIII wieku należy do Ferdynanda Erdmanna von Sintzendorf, następnie do rodziny von Rathenow. W 1795 roku majątek kupuje rodzina von Sydow, a już w roku 1817 nowym właścicielem majątku jest karczmarz Janisch z Libbenische. W 1836 roku nowy właściciel- sędzia Ludwig Hamann. Na początku XX wieku zmiana właściciela majątku- jest nią rodzina Schmidt. Do 1945 roku dobra są w rękach rodziny Helmigk. 

Dwór zbudowany w końcu XVIII lub na początku XIX wieku przez rodzinę von Sydow, rozbudowany w kierunku południowym i zachodnim w końcu XIX wieku. Murowany, piętrowy, zbudowany na rzucie litery „L”, z dobudówkami od zachodu i północy, częściowo podpiwniczony, z dużą salą o charakterze reprezentacyjnym. Na zdjęciach z lat 30-tych widoczna dominująca nad założeniem trzykondygnacyjna wieża z tarasem na wysokości drugiej kondygnacji, na planie czworoboku(sprawdzić czy nie jest to wieża kościelna aczkolwiek nie wydaje się).

Nie wiele wiadomo o założeniu dworskim. Wieś założona została przez skarb królewski w 1690 roku. W połowie XVIII wieku wieś należała do starostowej von Sydow, która w 1763 roku sprzedała Pławin tajnemu radcy von Brenkenhoff, posiadaczowi Lichenia. W 1787 roku, po śmierci von Brenkenhoffa, oba majątki zostały sprzedane hrabinie Marianne Dederike von der Mark. W 1797 roku przeszły one na własność Wilhelminy hrabiny von Lichtenau z domu Enke. Po odebraniu jej obu majątków 1809 roku, powróciły one z powrotem do jej rąk w 1816 roku. Zmarła w 1820 roku. Od 1820 roku właścicielem Pławin i Lichenia był kanonik z Kamienia Pomorskiego oraz Magdeburga Friedrich Wilhelm Ritz do spółki z Louisą hrabiną von Stolberg, Josephiną von Miaskowski, Adolfem von der Mark oraz rodzeństwem Mariette i Juliusem Thierny. Od 1840 roku rodzina Ritz otrzymała szlachectwo i odtąd pisała się von Ritz-Lichtenow. Od 1842 do 1882 roku oba majątki należały do Jakoba Wilhelma von Ritz-Lichtenow, a następnie do Ferdynanda Wilhelma von Ritz-Lichtenow. Od 1888 roku obie posiadłości stały się niepodzielnym majątkiem(majorat), który w 1912 roku odziedziczył podporucznik Maxymilian von Ritz-Lichtenow. W 1896 roku obejmował 240ha gruntów. W 1914 roku majątek obejmował 251ha gruntów i wchodził w skład majątku w Licheniu. Dzierżawcą dóbr był Friedrich Roseno. W 1929 roku właścicielem nadal był Maximilian von Ritz-Lichtenow a dzierżawcą Philipp Hellmann. Majątek obejmował 237ha gruntów.

DWÓR

Pozostałością po założeniu jest ruina dworu, budynku gospodarczego, podwórze oraz dwa słupy bramy wjazdowej.

Wieś położona w gminie Słubice powiatu słubickiego. Na przełomie XIX i XX wieku należała do rodziny von Tirpitz. Na terenie byłego folwarku Wiesen znajduje się dwór właścicieli majątku. Po 1945 roku w budynku do połowy lat 50-tych mieściła się strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. Później w posiadaniu PGR. W dworze mieściły się biura i świetlica na parterze, na piętrze mieszkania dla pracowników. Obecnie mieszkania znajdują się        na            parterze. Dwór założony na planie prostokąta, murowany, częściowo podpiwniczony, jednokondygnacyjny z użytkowym poddaszem, nakryty wysokim dachem naczółkowym. Do majątku należał drugi folwark położony na zachód od wsi.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Do zespołu należy dwór z parkiem dworskim oraz w sąsiedztwie budynki gospodarcze.

Wieś położona w gminie Dąbie powiatu krośnieńskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku ale po raz pierwszy wymieniona w 1300 roku. W 1351roku wieś należy do rodu von Doberschütz. W 1531 roku wymieniony Cristoff von Doberschütz. W 1565 roku połowę wsi posiada rodzina von Lӧben– wymieniony Hans von Lӧben. W 1575 roku czterech braci von Doberschütz posiada udziały we wsi. W 1583 roku połowę wsi posiadał Hans von Lӧben. W 1642 roku część wsi należała do Ernsta von Salgast(+1642), później do jego nieletniego syna, Johanna Ernsta von Salgast, część wsi w 1644 roku była w posiadaniu rodziny von Knobelsdorff a trzecia część wsi należała do Dawida Ernsta von Dobberschütz. Całość przejęła rodzina von Knobelsdorff i cały majątek w 1693 roku sprzedała rodzinie von Luck. W 1713 roku majątek w rękach 3 braci von Luck: Georga Otto, Christopha Franza i Christopha Georga, wszyscy byli kawalerami. Georg Otto mieszkał w Pławie, Christopher Franz i Christopher Georg w trym czasie odbywali służbę w wojsku. W Sieniawie Lubuskiej mieszkał Christian Erdmann von Luck. W 1718/19 roku właścicielem był Georg Otto von Luck. Rodzina von Luck posiadała dobra do 1793 roku. Z tego okresu wzmiankowany Christoph Georg von Luck oraz Christoph Franz von Luck(*19.03.1723-+03.07.1792) i Georg Otto von Luck(*04.11.1687-+10.05.1726). Christoph Franz von Luck w 1792/3 roku sprzedał majątek porucznikowi von Berg. Rodzina von Berg, posiadała majątek do 1828 roku, kiedy wdowa Sophie Justine Friederike von Berg, z domu Sieburg sprzedała majątek Adolfowi Ludwigowi von Scholten. W 1857 roku własność Ferdinanda von Scholten(zmarł w 1870r.). W 1865 roku za sumę 134.000 talarów dobra zakupił Ernst Rudolph Scherz. W 1879 roku jego dobra obejmowały 782,08 ha gruntów a w 1896 roku jego majątek obejmował 766ha. Sam Rudolph Scherz mieszkał w  Cliestow(Kliestow) koło Frankfurtu n/Odrą. Kolejnym właścicielem dóbr został Gustav Hennig, od którego majątek zakupił kapitan Friedrich Hermann Muhl. Po nim dobra dziedziczy jego syn, major Hermann Muhl, którego majątek w 1914 roku obejmował 780ha gruntów. W 1919 roku majątek posiada rodzina von Festenberg-Packisch, ale już w 1925 roku dobra są w posiadaniu Heinricha Waltking którego dobra w 1929 roku obejmują 630ha.  Posiada majątek do 1945roku.

Po zespole leżącym w zachodniej części wsi zachował się budynek gospodarczy oraz resztki parku dworskiego.

Wieś położona w gminie Przewóz powiatu żarskiego. W XV i XVI wieku 3 majątki ziemskie, od 1600 roku 7 majątków. Majątek I-szy w latach 1461-1510-1515 należał do rodziny von Metzenrode, część gruntów zakupili w 1461 roku od rodziny von Unwürde z Bogumiłowa. W latach 1515-20 dobra należą do rodu von Jornitz(Jauernitz). Częste zmiany właścicieli- wymienia się rody: von Kӧckeritz z Rościc(1524), von Oppel z Radłówki(1525-1601), von Bibran(1601-1764), z których część gruntów należała do rodziny von Hahn, von Troschke(1764, w 1783 roku(list z Żagania) podpisany pułkownik von Troschke aus Gross Petersdorf), książęta żagańscy(1787-1940). Majątek II-gi w 1525 roku należał do von Kӧckeritz i do von Rautzendorf. W 1531 roku należy do rodziny von Oppel, właścicieli majątku I-go. Majątek III-ci w 1594 roku należał do rodu von Oppel, w latach 1594-1671 do rodziny von Wiedebach z Jaryszowa. Część gruntów majątku III-go w 1603 zakupiła rodzina von Bibran, właściciele majątku I-go, które przeszły na własność książąt żagańskich w 1671 roku i w 1787 roku włączone do majątku I-go. Majątek IV-ty w 1598 roku należał do rodzin von Oppel i von Spiller. W 1600 roku do rodziny von Landeskron. Od 1606 roku dobra są w rękach rodu von Lessel(Leslau) a już w 1610 roku w posiadaniu rodziny von Bibran, właścicieli majątku I-go. Majątek V-ty w 1593 roku należy do von Oppel, właścicieli majątku I-go, by w tym samym roku przejść w ręce baronów von Promnitz z Żar. W 1601 roku majątek przejmuje Bützer, kanclerz rodziny von Promnitz. Po przejęciu dóbr przez cesarza w 1607 roku, w 1608 roku majątek otrzymuje w lenno rodzina von der Dahme z Olbrachtowa. Posiada je do 1622 roku do podziału majątku na część a i b. Część a od 1622 roku należała do rodu von Kottwitz z Konotopu. Od 1651 roku do 1940 własność książąt żagańskich. Majątek b należący do rodziny von der Dahme w 1658 roku zakupują książęta żagańscy i wcielają do majątku I-go. O majątku VI dowiadujemy się w 1600 roku, kiedy należał do rodu von Oppel i do rodziny von Rechenberg. W 1602 roku należał do rodziny von Spiller i wcielony do majątku IV-go. Część gruntów, z których powstał majątek VII-my należał w 1555 roku do rodziny von Blanckenstein, od 1567 do 1568 roku do baronów von Kittlitz ze Świdnicy. W 1612 roku wzmiankowany Siegmund von Schwarz.

We wsi dwa założenia- w części zachodniej po majątku pozostały budynki gospodarcze. Przy kościele położony był folwark- obecnie bez śladu po założeniu.

Wieś położona w gminie Lipinki Łużyckie powiatu żarskiego. Wzmiankowana w 1381 roku(Petristorffen). Wieś wasalna dóbr żarskich. Jako właścicieli majątku podaje się rodziny: von Briesen(1381- wymieniony Nickel von Briesen), von Gebelzig(1433, 1508, 1570), Gross(1810), Hermann(1810), von Knauth(1841), von Rӧssler(1846, 1850). W 1857 roku dobra należały do rodziny Martens a na przełomie wieków do rodziny Mӓnnel. W 1929 roku dobra są własnością Landwirtschafts- und Handelsbank z Berlina.

Po zespole dworskim pozostały resztki parku dworskiego oraz budynek folwarczny.

Wieś położona w powiecie żarskim o średniowiecznej metryce. Po raz pierwszy wymieniona w 1381 roku(Piczkawe), później w roku 1482(Pietschkau), w 1494 roku(Bitzkaw) oraz w 1510 roku(Pitzkaw). W średniowieczu należała do państwa stanowego Żary. Wymienione rody posiadające wieś jako lenno: von Grünberg(1381- wymieniony Heindan von Grünberg) i Kunz Vilcz(1381), Ulrich von Biberstein(1424) z żoną Agnes von Grünberg, von Grünberg(1455, 1475), von Birkholz(1482), von Reinsp(b)erg(1494, 1509/1512- wymieniony Balthasar von Reinsberg), von Wiedebach(1570, 1586-1709), von Bomsdorff(1716), von Schӧnaich(1749), von Rabenau(1749), von Polenz(1749, 1812, 1823- wymieniony Karl Ludwig von Polenz zmarły w 1839 roku), von Rabenau(1835), von Günther, von Rosemann(1842), von Platen(1845, 1850). W 1857 roku majątek posiada rodzina Alberti. W 1879 właścicielem majątku jest Anton Matthias von Schӧn. Rodzina von Schӧn posiada dobra jeszcze na początku XX wieku. Prawdopodobnie ostatnim właścicielem majątku była rodzina Altschwager(1929).

Po zespole zachował się park dworski oraz budynki gospodarcze. Obecnie na terenie majątku znajduje się baza noclegowo-gastronomiczna”Stary folwarkPietrzyków”.

Wieś wzmiankowana w 1257 roku oraz w latach: 1276(Piser), 1405(de Peszeko), 1406(de Peszzko), 1412(de Pyesko), 1420(Pysik), 1422(Pyesky), 1424(de Pesko), 1432(Pyeschky), 1434(Peschsco, Pyeszko, Pyeszco), 1445(de Pyessko), 1447(Pyeszsky, Pyrzsky), 1450(Maior Pyeski), 1452(Pyeski), 1453(Pyessky), Pyeszky), 1563(Pieski). Wieś szlachecka. W 1276 roku wymieniony Jasiek rycerz. W następnych wiekach wiele działów własnościowych. W 1385 roku siedział tu Paweł Piesecki(Pisecki) a w 1405-50 Mikołaj(Nikel, Nicz) Dołęga, Haniczek z Piesek w 1406 roku oraz Bieniak z Piesek i Hinczka Grumberg w 1420 roku. W latach 1420-24 siedział tu również Jan(Hannus) Lossow(Losse) z Włostowa(Lossow) koło Gorzowa Wlkp(prawd. chodzi o Lubów(Laubow) ponieważ Włostów założony został dopiero w XVIII wieku. W 1434-48 część ziem posiadał Mikołaj Grumberg(Grunberg, Grinburg) z Grochowa. W 1445 roku Bartłomiej dziedzic z Piesek sprzedaje 1/6 wsi Hermanowi Zajdliczowi(Zaydlicz) z Czarnomyśla. W 1445 roku Jodok(Jost) z Piesek sprzedaje ½ dworu Kasprowi z Piesek i jego teściowej Małgorzacie, wdowie po Szczepanie Konopce z Bukowca Bukowieckim. W latach 1452-1469 siedzą tu Jarosław i Jerzy oraz Hincza i Jerzy z Pieskowa. W latach 1499-  1536 część wsi w rękach Pieskowskich– wzmiankowany Janusz(1501), Bernard(1502, 1524), Jan(1504-1517), Wojciech(1504-1530), Andrzej(1514-1517), Jadwiga, Katarzyna, Zofia, Dorota, Helena i Anna, córki zmarłego Bernarda(1523-1586). Jadwiga zamężna była za Stanisława Kunowskiego. W 1525 roku siostry Dorota, Anna, Katarzyna Helena i Zofia sprzedają część Piesek Jerzemu Kurskiemu zw. Jurgilina. W 1528 roku Dorota panna wydzierżawia swoją część Piesek Janowi Herstopskiemu. W latach 1528-1536 siedział tu Jakub Pieskowski. W 1524 roku część wsi w posiadaniu Szczanieckich. W 1525-65 wymieniony Jerzy Kurski zwany Luca. W 1528-83 mowa o Janie Herstopskim ojcu i synu zwanym Popkiem.  Od połowy XVII wieku do trzeciej ćwierci wieku XVIII właścicielem wsi była rodzina von Unrug z Bukowca, wywodzący się od Aleksandra, od 1654 roku właściciela Bukowca. Od co najmniej 1840 roku właścicielem majątku była rodzina Schrӧder(1845).  W 1846 roku właścicielem majątku był Jakob Folmer(może dzierżawca?). W 1857 roku majątek w rękach  Schrӧdera z żoną z domu Hellwig. W 1870 roku własność rodziny Breest. W 1870-77 roku majątek należy do Franza Breest i obejmował 835ha gruntów. W 1884 roku właścicielem wsi był Franz Breest. W 1896 roku majątek jego obejmował 835ha gruntów. Do majątku wchodził folwark Dębsko(Eichberg, Eichvorwerk). W 1907 roku majątek o areale 835ha należał do Rudolfa Scherz. W 1913 roku majątek o powierzchni 835ha należał do Rudolfa Scherz, posła do parlamentu krajowego. 

Zespół dworski z końca XVIII i początku XIX wieku składający się obecnie ze spichlerza, stodoły i parku krajobrazowego leżący w pobliżu kościoła. Dwór nie istnieje. Twórcą parku był pośrednio Peter Joseph Lenne, który otrzymał zlecenie stworzenia planu parku od ówczesnego właściciela Schrӧder`a w 1840 roku.