Golczewo /Gülzow/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Miasto gminne położone w powiecie kamieńskim. Historia Golczewa ściśle związana z historią zamku. Po raz pierwszy miejscowość wzmiankowana w 1304 roku(castrum Gulzow), kiedy książę Bogusław IV wydał zgodę na zakup zamku przez biskupa kamieńskiego od Wulvekina Schmeling i Echarda Wedelstӓdt. W 1336 roku zamek w rękach rycerza Siegfrieda Lode lub Lude. Ponownie w posiadaniu kapituły kamieńskiej, która w 1385 roku przekazała zamek archidiakonowi Philippowi von Helpte z Uznamia, który w 1402 roku sprzedał zamek Tamowi i Timmowi von Flemming. W 1406 roku von Flemming`owie sprzedaj zamek księciu Bogusławowi VIII. Powstały spór o zamek zakończony został w 1436 roku przekazaniem go biskupom kamieńskim. W latach 1451-1500 zamek był własnością hrabiów von Ebertsein i Kurta von Flemming oraz Ludecke von Massow. W 1500 roku hrabia Ludwig von Eberstein sprzedał zamek biskupom kamieńskim. Na podstawie układu pomiędzy ostatnim biskupem kamieńskim, księciem Ernestem Bogusławem von Croy a domem brandenburskim w 1650 roku, zamek stał się własnością Brandenburgii po śmierci księcia w 1684 roku. Opuszczony zamek popadał w ruinę, w 1784 roku określony jako trwała ruina.

ZAMEK

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W 1749 roku teren zamkowy wraz z zabudowaniami przekształcono w folwark, który od 1812 roku stał się domeną prywatna. Decyzją króla Prus, Fryderyka Wilhelma IV teren z wieżą zamkową wydzielono z obszaru majątku i uznano za domenę państwową. Sam majątek do 1828 roku był własnością Friedricha von Plӧtz. Kolejno należał do rodziny Sperling z Osiny, która w 1845 roku sprzedała go Leo Albertowi Geisler. W 1847 roku majątek zakupiony przez Heinricha Augusta Friedricha Steffen. Prawdopodobnie pod koniec XIX wieku podział majątku na część A i B. Na początku XX wieku majątek A w posiadaniu rodziny Tiedtke a B rodziny Krause. W 1910 roku właścicielem majątku A z dworem była rodzina Tiedtke a dobra liczyły tylko 39 ha gruntów. Majątek B w 1910 roku należał do rodziny Radtke i liczył 402 ha gruntów. W 1928 roku majątek B należał do Georga Wehrmann i liczył 380 ha gruntów. Majątek położony był w obrębie ulic Jedności Narodowej i Jana Pawła II.

Stara stodoła- relikt po majątku B

Folwark ul. 9 Maja

Dzwonowo /Schönebeck/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

HISTORIA WSI

Miejscowość położona w gminie Marianowo powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1248 roku, będąc w tym czasie lennem rodziny von Wedel. Ostatnim z rodu von Wedel był Hans Otto Ernst Wilhelm von Wedel, który w 1847 roku sprzedał majątek kapitanowi Hermannowi Ludwigowi Augustowi Schallehn. W 1882 roku właścicielem dóbr jest Ulrich von Veltheim a w 1905 roku Franz von Veltheim, szambelan dworu, który nie mieszkał w Dzwonowie a dobra oddał w dzierżawę hrabiemu von Schwerin z Ducherow. Kolejnym właścicielem dóbr jest rodzina Hoene– wymieniony Friedrich Hoene. Do 1945 roku dobra są zarządzane przez rodzinę Lemke– wymieniony Herman Lemke.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

W północno-zachodniej części wsi położony jest zespół pałacowo-parkowym. Pałac zbudowany za czasów Friedricha Conrada Ernsta von Wedel pod koniec XVIII wieku w stylu eklektycznym. Razem z pałacem założono park w stylu eklektycznym z polaną i podłużnym stawem. W 1870 roku przebudowano pałac w stylu barokowo-neoklasycystycznym. Za czasów Ulricha von Veltheim rozbudowano i przebudowano budynki gospodarcze. Wg słów obecnego właściciela stojący budynek pałacu jest starszy sięgający XV wieku, na co wskazują badania więźby dachowej.

Dreżewo /Dresow/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1287 roku będąc w tym czasie z nadania księcia Bogusława własnością klasztoru żeńskiego w Trzebiatowie. W 1369 roku własność niejakiego Tiede, który w tym roku sprzedaje wieś rodzinie von K(C)arnitz. Na początku XVIII wieku dobra posiada Wilhelm von K(C)arnitz. Po nim dobra dziedziczy pułkownik Joachim Matthias von K(C)arnitz oraz jego syn Carl von K(C)arnitz. W 1753 roku prawny opiekun Carla von K(C)arnitz z rodziny von Woedtke sprzedał majątek rotmistrzowi Bogislawowi Friedrichowi von Schmeling, od którego dobra zakupiła wdowa Becker, z domu Reinhard. Po jej śmierci majątek dziedziczy jej córka, Katharina Elisabeth Zimmermann, żona Carla Gottfrieda. W 1789 roku po śmierci męża sprzedaje dobra Juliusowi Friedrichowi von Flemming. W 1804 roku majątek zakupiony przez Friedricha von Jasmund i Heinricha Vicotra Sigismunda von Oertzen. W 1828 roku właścicielem dóbr jest kupiec Wietzlow. W 1840 roku majątek zakupuje Ferdinand Ludwig Elbe, w 1842 roku nobilitowany. W 1857 roku jego syn Oskar von Elbe sprzedaje majątek kupcowi i radcy handlowemu F.W.Schlutow. W 1884 roku dobra zakupuje rodzina von Bonin i posiada je do 1945 roku. W 1910 roku właścicielem dóbr był Eduard von Bonin a majątek liczył 1055 ha gruntów. W 1929 roku właścicielem dóbr dreżewskich był Curt von Bonin a majątek liczył 1092 ha gruntów. Po 1945 roku do 1947 roku w pałacu stacjonowały wojska radzieckie. Od 1949 roku PGR. Od 1968 roku właścicielem majątku było Wielkopolskie Przedsiębiorstwo Hodowli Zwierząt Zarodowych. Pod koniec lat 80-tych XX wieku w rękach ZHP ze Śląska. Od lat 90-tych XX wieku w rękach prywatnych.

ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY.

Pałac zbudowany w 1863 roku, w 1890 roku uległ pożarowi. Odbudowany i przebudowany. Zbudowany na planie prostokąta w stylu neogotyku angielskiego, dwukondygnacyjny z czworoboczną wieżą, podpiwniczony. W sąsiedztwie park krajobrazowy o powierzchni 9 ha oraz zespół folwarczny z budynkami gospodarczymi i budynkiem mieszkalnym.

Dolsk /Dolzig/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Wymieniona po raz pierwszy w 1337 roku(Tolztick) i wielokrotnie w latach kolejnych-1401(Dolzik), 1456(Dotlzk), 1568(Dolzig),1644(Doltzigk). W 1337 roku wieś należała do rodziny von Schӧnebeck– wymieniony Hinrick von Schonenbergh. Rodzina von Schӧnebeck posiadała wieś do XVIII wieku. Z tego rodu wzmiankowany Asmus von Schӧnebeck(1560), opiekun dzieci margrabiego kostrzyńskiego Johanna von Brandenburg, Joachim i Moritz von Schӧnebeck(1608). Od 1644 roku własność rodu von der Marwitz. Pierwszym właścicielem z tego rodu był Georg von der Marwitz, żonaty z Anną Marią von Redern, dowódca twierdzy w Drezdenku. Od 1679 roku dobra dziedziczy syn Georga, Friedrich Wilhelm von der Marwitz(*1639-+1713), żonaty z Hedwig Sophie von Straussen, miał z nią trzy córki. Po śmierci Friedricha Wilhelma w 1716 roku majątek przechodzi w ręce jego brata, Friedricha Ludwig von der Marwitz, a następnie majątek dziedziczy jego syn Hans Georg von der Marwitz, który w 1730 roku sprzedał Dolsk tajnemu radcy Hansowi Wilhelmowi von Mӧrner, właścicielowi Czelina i Kłosowa, który ożenił się z Wilhelmine Sophie von der Marwitz, a następnie z Beate Luise von der Marwitz. Ich herby znajdują się nad wejściem do dolskiego kościoła. Małżeństwa było bezdzietne. Po śmierci Hansa Wilhelma oraz po śmierci wdowy, Beate Luise, rodzina w 1759 roku sprzedała majątek kapitanowi Hansowi Albrechtowi Ernstowi von Bredow z Rościna. A ten w 1766 roku odsprzedaje dobra Johannowi Wilhelmowi Lüder(s), nobilitowany w 1787 roku. W 1794 roku major Carl Otto Friedrich von Tresckow(*1745-+1806) zakupuje majątek dolski od rodziny von Lüder. Z Frederike von Düringshofen miał jedną córkę, Albertinę. Majątek przepisał swojemu bratankowi Augustowi Bernhardowi Karlowi von Tresckow(*01.08.1782-+04.03.1836), który ożenił się z Albertiną. Z tego związku miał dwóch synów, zmarłych w dzieciństwie. Po raz drugi ożenił się z Alwiną Klamann, z którą miał dwóch synów i dwie córki. Po śmierci Augusta Bernharda Karla, majątek odziedziczył najstarszy z synów, Friedrich Carl Tassilo von Tresckow(*29.10.1816-+26.06.1897). Ożeniony był z Leotine von Kalkreuth, z którą się rozwiódł w 1847 roku. Z tego związku miał syna Egmonta(+1904) i córkę. Leotine von Treskow wyjechała z synem i córką do Stanów Zjednoczonych i osiadła w Południowej Karolinie. Po raz drugi ożenił się z wdową, Emmą von Ursin, z domu von Arnim. Miał z nią pięcioro dzieci, których trójka dożyła wieku dorosłego. Po śmierci żony w 1857 roku ożenił się ponownie z Helene Herwarth von Bittenfeld, z którą miał siedmioro dzieci. Po śmierci Tassilo majątek w 1898 roku od wdowy i syna Egona zakupuje Georg Anton hrabia von Voss-Buch, kuzyn Tassilo. Po sprzedaży ordynacji Buch pod Berlinem, przyjęli nazwisko Voss-Dӧlzig. Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Antonina Dębska z Bośni. Małżeństwo było bezdzietne. Drugą żoną była Emmalia Harras von Harrasowsky. Miał dwie córki. Po jego śmierci w 1904 roku majątek dziedziczy młodszy brat Max Wilhelm Karl Ferdinand hrabia von Voss. Dwukrotnie żonaty: z Amelią von Block oraz z jej siostrą Luise von Block, miał dwie córki i syna Karla Achima, zmarłego dnia 01.05.1945 roku w Berlinie. Karl Achim był ostatnim przedstawicielem tej linii rodu. W 1932 lub 1933 roku majątek zostaje zakupiony przez towarzystwo osadnicze, które dokonało jego parcelacji.

ZAMEK-WIEŻA RYCERSKA

Za czasów rodu von Schӧnebeck stał zamek-prawdopodobnie była to wieża rycerska w miejscu obecnego dzisiaj pałacu.

PAŁAC

Za czasów Augusta Bernharda Karla von Tresckow doszło do rozbudowy i przebudowy starego dworu, trwającej dom 1828 roku. W 1832 roku powstało założenie parkowe, prawdopodobnie wg projektu Petera Josepha Lennѐ. Kolejnych zmian w strukturze budynku dokonał Tasillo von Trescko w latach 50-tych XIX wieku oraz w 1889 roku. Na początku XX wieku hrabiowie von Voss jako nowi właściciele dokonali zmian wnętrz pałacu. W latach 30-tych XX wieku pałac przejęty przez władze III Rzeszy. W pałacu działała Służba Pracy Rzeszy, szkoła dla nauczycielek, kino, łaźnia, biblioteka i sala muzyczna, szkoła kadetów Wehrmachtu. Po 1945 roku w pałacu mieścił się szpital polowy wojsk radzieckich, magazyn zboża. W 1946 roku utworzono w pałacu szkołę podstawową, w latach 1968-1974 szkołę zasadniczą rolniczą. W1967 roku pożar pałacu. Od lat 90-tych własność prywatna- Krzysztof Mudzo. Remontowany.

WILLA

Dobropole /Dobberphul/ pow. Kamień Pomorski

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1315 roku(Dubberpol). W 1469 roku należała do Paula von Zastrow ze Strzegowa. W 1509 roku drugi majątek we wsi posiadał Dietrich von Kӧller. Taki podział wsi na dwa rody utrzymał się do początku XIX wieku. W XVII wieku we wsi 3 działy majątkowe: majątek A, B i C. Majątek A i C należały do rodziny von Kӧller a majątek B do rodu von Zastrow. W 1628 roku majątek we wsi posiadał Karsten von Kӧller oraz Krug i Wulff von Zastrow. W połowie XVIII wieku właścicielem był Georg Ludwig von Kӧller. Wg listy wasalnej z 1756 roku jako właścicieli majątku z rodu von Kӧller wymieniono: Zabela Ludwiga współwłaściciela Dobropola i folwarku Grünhӧfe, majora Heinricha Albrechta, współwłaściciela Rekowa, Dobropola i folwarku Grünhӧfe, porucznika Ernsta Mathiasa współwłaściciela Dobropola, porucznika Mathiasa Friedricha, współwłaściciela Dobropola oraz Górek, Rekowa i folwarku Wonnenburg, porucznika Henninga Bogislafa, współwłaściciela Dobropola i Moracza, major Johann Ernst, współwłaściciel Strzegowa, Dobropola, Rarwina i Moracza. Część gruntów we wsi posiadał ród von Enckevort. W 1777 roku majątek otrzymuje w spadku po ojcu, tereny po bracie Zabelu Ludwigu oraz część gruntów po rodzinie von Zastrow Ernst Matthias von Kӧller(24.07.1719-27.12.1798), żonaty z Dorotheą Augustą von Wedel(+1755). Był budowniczym dworu, obecnie w ruinie. W 1800 roku właścicielem majątku został kapitan Maximilian Friedrich von Kӧller. W 1804 roku posiadał majątki A i C. Majątek B był w rękach Hansa Georga Alexandra Friedricha von Kӧller. Wg spisu wasalnego z 1804 roku majątek we wsi posiadali: Leopold Carl Heinrich i Friedrich Wilhelm Eggert Henning. Posiadali również część gruntów w Rarwinie. Część gruntów we wsi posiadał Carl Ferdinand von Pirch. Do 1828 roku część dóbr należąca wcześniej do rodu von Zastrow należała do Leopolda Heinricha von Plӧtz z Baszewic, później do Friedricha Wilhelma Eggarda Henninga von Plӧtz z Wiejkowa. Majątki zostały scalone przez Maximiliana Friedricha von Kӧller. W 1828 roku we dworze mieszkał Ernst Matthias von Kӧller. Wg spisu wasalnego z roku 1862 właścicielem majątku A był Rechholtz, który majątek ten wykupił w 1860 roku. W 1862 roku wg listy wasalne właścicielem majątku był Ernst Mathias von Kӧller , a w 1868 roku właścicielem dóbr był syn Ernsta Matthiasa, Georg E.M. von Kӧller. W połowie XIX wieku majątek w rękach Maximiliana von Kӧller, pod koniec XIX wieku dobra posiadał Ernst von Kӧller. W 1928 roku właścicielem dóbr był Franz von Kӧller. W 1910 roku majątek liczył 1169 ha gruntów a w 1928 roku 1201,5 ha gruntów a w 1939 roku 1201 ha gruntów. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa z utworzeniem na terenie majątku PGR. Po 1990 roku własność prywatna.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

W skład zespołu wchodzi dwór z 1777 roku o konstrukcji ryglowej, zbudowany na planie prostokąta, w części środkowej piętrowy, kryty dachem czterospadowym, częściowo podpiwniczony. W XIX wieku dobudowano do dworu dwa boczne parterowe skrzydła. W sąsiedztwie położony jest park w stylu francuskim z XVIII wieku o powierzchni 1,93 ha oraz budynki gospodarcze.

ZAMEK

Około 3 km na północ od Dobropola położony był zamek rodziny von Kӧller, którego mury i fosę można było jeszcze zobaczyć w 1780 roku.

Dobropole Pyrzyckie /Dobberphul/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1232 roku, kiedy to książę wielkopolski Władysław Odonic przekazał wieś cystersom z Kołbacza. W XVI wieku lennikami cystersów byli bracia Baltes i Peter von Lentz. Później właścicielami wsi zostaje rodzina von Steinwehr(1521)- wymieniony Jürgen von Steinwehr. Kolejnym właścicielem wsi zostaje rodzina von Enckevort(1756). Od końca XVIII wieku dobra są w rękach rodu von Pirch(1798)- wymieniony Ferdinand von Pirch(zm.1831), Ernst Georg Felix von Pirch(zm.1852), Gustav von Pirch (1823). Byli właścicielami majątku do 1860 roku. Od tego roku do 1945 roku dobra są własnością rodziny Rechholtz.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNE

W północno-zachodnie części wsi założenie pałacowo-parkowo-folwarczne. Piętrowy pałac z połowy XIX wieku, zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, wejście główne w wysuniętym frontowym ryzalitem, kryty dachem czterospadowym. Lewe skrzydło pałacu dobudowane pod koniec XIX wieku, obecnie zamieszkane. Pozostała część budynku w złym stanie technicznym. Obok pałacu park krajobrazowy o powierzchni 12 ha oraz zabudowania folwarczne.

Dwór Carla Levy

Dobra /Daber/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

ŻURAWICE /Schloss Apenburg/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. W pobliżu wsi około 1,5 km na zalesionym wzgórzu znajdują się ruiny pałacu Apenborg/Apenburg/. Prawdopodobnie na wzgórzu w XIV wieku stał zamek, w 1324 roku należący do rodu von Apenburg, do którego należały również pobliskie miejscowości- Mokrzyca Wielka, Mokrzyca Mała. W 1484 roku prawa lenne do wsi potwierdzone Jasperowi von Apenburg przez księcia pomorskiego Bogusława X. W 1780 roku majątek dziedziczą synowie siostry majora Ernesta Bogusława von Apenburg: kapitan baron Fryderyk Eugen Erdmann von Hiller-Gӓrtringen i porucznik baron Bernhard Fryderyk Heinrich von Hiller-Gӓrtringen. W XIX wieku wymienia się barona Carla Ludwiga von Hiller-Gӓrtringen oraz Katharinę von Hiller, z domu von Hoeppner. W 1939 roku właścicielem jest rodzina von Weltzi(e)n. Wymienia się Ernę von Weltzi(e)n, z domy baronówna von Hiller-Gӓrtringen.

ZAMEK I PAŁAC

W średniowieczu na wzgórzu stał zamek należący do rodu von Apenburg. Prawdopodobnie w XIX wieku na murach starszej budowli postawiony został pałac, obecnie nieistniejący. Przed 1939 rokiem pałac stał opuszczony, zwano go „Zamkiem duchów”/Geschpenster Schloss/. Od marca 1945 roku w pałacu stacjonowały wojska niemieckie, mające za zadanie osłonę miasta Wolin. Ślady ostrzału wzgórza widoczne w lesie jeszcze po 70-latach po wojnie. Czy pałac został wysadzony przez wojska niemieckie czy radzieckie nie wiadomo. Już w 1945 roku był ruiną. Podobno część cegieł „powędrowało” na odbudowę Warszawy. Prawdopodobnie w latach 70-tych część pozostałych murów zostało wysadzonych przez wojsko polskie. Od głównej drogi, drogą leśną pod górę po około 20-u minutach spokojnego marszu trafiamy na miejsce.

Widoczne do dziś/lipiec 2015/ leje po bombach.

Cerkwica /Zirkwitz/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana 29.06.1270 roku (Szirkwitz). Od 1303 roku należy do katedry w Kamieniu Pomorskim. W 1314 roku część gruntów we wsi należała do Johanna. Na początku XV wieku dobra są własnością rodziny von Manteuffel, właścicieli Otoku. W XIV wieku część wsi nadana rodzinie von Woedtke. Przez małżeństwo Henninga von Woedtke z Marią von Manteuffel(1430) cała wieś przez kilkaset lat była w ich rękach. W latach 1462-1485 wymienia się Curta von Woedtke oraz Simona i Priskusa von Woedtke. Później wzmiankowany Albrecht de Woeidtke zmarły przed 1527 roku. Dnia 09.08.1743 roku Peter Ernst von Woedtke sprzedał Cerkwicę Georgowi Laurenzowi von Kameke, który musiał odstąpić majątek na prawach pierwokupu Eggardowi Georgowi von Woedtke. Po jego śmierci w 1756 roku dobra dziedziczą jego czterej synowie. Majątek obejmował również miejscowości Otok i Burzykowo w obecnym powiecie pyrzyckim. Dnia 16.06.1764 roku wieś wykupił porucznik Heinrich von Woedtke, który zamienił Cerkwicę na Burzykowo z bratem Friedrichem Wilhelmem von Woedtke. W tym czasie we wsi drugi majątek należący do Kasimira von Grumbkow. Friedrich Wilhelm von Woedtke 26.07.1770 roku sprzedał majątek bratu, Leopoldowi Christianowi von Woedtke. Po bankructwie Leopolda majątek dnia 25.04.1785 roku wystawiono na licytację. Dobra zakupił Ernst Richard von Münchow. Dnia 25.07.1799 roku majątek zakupił Georg Julius von der Osten, który odsprzedał dobra Johannowi Jakobowi von Zitzwitz(teść syna Georga Juliusa). Po jego śmierci w 1804 roku dobra wracają ponownie w ręce rodu von der Osten. W 1870 roku majątek obejmował 2188 mórg ziemi a w 1879 roku dobra obejmowały 558,55 ha gruntów. W latach 80-tych XIX wieku dobra dzierżawi rodzina von Dulong, która zadłuża majątek. Rodzina von der Osten zostaje zmuszona do sprzedaży dóbr, które w 1891 roku zakupuje major Wilhelm von Sydow, żonaty z Sophie Philippine von der Osten. Kolejnym właścicielem dóbr został Albrecht von Sydow. W 1938 roku majątek odziedziczył Fritz von Sydow, który zginął w czasie II wojny światowej w Berlinie. Jego synowie: Heinrich, Albrecht i Friedrich von Sydow wyjeżdżają z Polski w 1947 roku. Po 1945 roku we wsi i majątku stacjonowało wojsko. Później majątek przejęło Państwowe Nieruchomości Ziemskie.

ZESPÓŁ DWORSKI

Dwór zbudowany w latach 80-tych XIX wieku, przebudowany na początku XX. W sąsiedztwie zachowały się dwojaki i czworaki, spichlerz, stajnia i czterosilosowa suszarnia. Do dworu prowadzi aleja dojazdowa. Obok park krajobrazowy.

Wolin /Wollin/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Miasto gminne położone w powiecie kamieńskim. Podwaliny miastu dała osada wczesnośredniowieczna, która w średniowieczu stała się ośrodkiem kultu Świętowita. Po raz pierwszy wzmiankowana w IX wieku. W 870 roku Wolin wymieniony jako jedne z największych miast w ówczesnej Europie. Była stolicą plemienia Wolinian. Największy rozwój miasta przypada na IX-XII wiek. Początkowo jako państwo-miasto prowadziło samodzielną politykę, walcząc np. z wojskami Mieszka I. Po zdobyciu Wolina przez mieszka Wolin znalazł się na terytorium Posli. Od XI do XVII wieku był miastem Księstwa Pomorskiego pod panowaniem rodu Gryfitów. Po 1630 roku pod panowaniem szwedzkim, po 1720 roku pod panowaniem Prus. Od 1945 roku w granicach Rzeczpospolitej Polskiej.

ZAMEK

Na miejscu drewnianego dworu z XII wieku, na przełomie XIII-XIV wieku zbudowano zamek książąt pomorskich. W 1622 roku zamek przebudowano. Nazywano go „wdowim zamkiem” z racji zamieszkiwania w nim Anny Marii Brandenburskiej , która po śmierci mężą przebywała w nim przez 15 lat. W latach 1623-1636 mieszkała w nim wdowa Zofia Saska. Za jej czasów doszło do pożaru zamku w 1628 roku i jego znacznego zniszczenia. Po zajęciu tych terenów przez Szwedów zamek został rozebrany do wysokości piwnic. Obecnie częściowo na fundamentach zamkowych stoi ratusz oraz na jego tyłach dwór rodziny von Below.

2007r.

2011r.

2015r.

Za miłe przyjęcie, rozmowę przy małej czarnej i oprowadzenie po dworze serdeczne podziękowania burmistrzowi miasta Wolin Panu Eugeniuszowi Jasiewiczowi.

DWÓR

Na przełomie XVIII i XIX wieku rodzina von Below zbudowała na planie prostokąta parterowy dwór. Budynek zbudowany na fundamentach dawnego skrzydła zamku, parterowy, kryty dachem dwuspadowym, podpiwniczony. Po 1945 roku wykorzystywany był jako stolarnia. Od 2009-2012 odbudowa dworu, w którym mieści się Centrum Współpracy Międzynarodowej.

WOLIŃSKIE WILLE

Trzebieszewo /Tribsow/

Opublikowany 31 lipca 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1331 roku(Tribbezowe) z osobą Pribbeslausa de Tribbezowe. Stare lenno rodu von Witten, który osiadł tutaj już w XII wieku. W 1429 roku lenno we wsi posiada Eggart Brüsewitz a tym samym we wsi dwa majątki rycerskie należące do rodów: von Witten i von Brüsewitz. W 1466 roku z inicjatywy Heinricha von Witten zbudowano we wsi kościół. W 1520 roku odnotowani Joachim i Eggart von Brüsewitz. W 1523 roku odnotowani Gerdt, Henning i Hinrick Witten. W 1628 roku mowa jest o Eggarze von Witten, jedynym przedstawicielu tej rodziny na terenie wsi. W 1663 roku Eccard von Brüsewitz sprzedał miastu Kamień Pomorski majątek rodowy. W tym czasie dochodzi do podziału wsi na część a i b. Część a, mniejsza należała do właścicieli majątku w Grębowie, też z rodu von Witten. Część b była głównym majątkiem rodziny von Witten i w połowie XVII wieku należała do Hansa von Witten a następnie do jego syna, Wulfa Christopha von Witten. Po śmierci Wulfa Christopha w 1702 roku majatek odziedziczył jego syn, Henning Berndt. W 1752 roku majątek zapisał synowi, kapitanowi Berndowi Friedrichowi von Witten. Po śmierci ojca w 1757 roku, Bernd Friedrich po ugodzie z bratem, kapitanem Georgiem Juliusem von Witten przejmuje cały majątek rodowy, który zapisał jedynemu synowi, porucznikowi Carlowi Henningowi Gustawowi von Witten. W 1784 roku za 11000 talarów majątek został wydzierżawiony staroście Georgowi Christianowi Gottfriedowi von Puttkamer. W 1788 roku część majątku za tę samą cenę wydzierżawiono(sprzedano?) burmistrzowi Carlowi Gottfriedowi Schӧppenthau. W 1828 roku właścicielem majątku we wsi był kapitan Carl Giersberg. Później dość częste zmiany właścicieli: w 1846 dobra należą do Hermanna von Redern, w 1859 roku do Friedricha Ludwiga Ferdinanda Darkow. W 1910 i 1928 roku majątek należał do Friedricha Wesenberg i liczył 290 ha gruntów w 1910 roku i 152 ha gruntów w 1928 roku. Do 1945 roku majątek był własnością rodziny Wagner, którego majątek w 1939 roku obejmował 152 ha gruntów.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNE

W skład założenia wchodzi: dwór, podwórze folwarczne, budynki gospodarcze oraz park krajobrazowy.

Świniec /Schwenz/

Opublikowany 31 lipca 2012 przez admin

Miejscowość położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1331 roku(de Zwenze) będąc lennem Knuda i Nicolausa von Schwenz. W 1360 roku lenno Nikolausa i Henninga von Knuth. W 1369 roku ponownie wymieniana jako Swentz. W XV wieku we wsi dwa majątki rycerskie a i b należące do rodów: von Knuth oraz von Plӧtz. Majątek a w 1419 roku lenno Rickwina von Plӧtz, w 1499 roku Roloffa von Plӧtz. W 1490 roku majątek b należący do Klausa i Heinricha von Knuth a majątek a należący do Simona von Plӧtz. W XVI wieku we wsi nadal dwa majątki rycerskie, b należący do rodu von Steinwehr, a do rodu von Plӧtz. W 1500 roku i 1523 roku majątek b w rękach Petera von Steinwehr. Z tego rody wymienia się jeszcze: Tewesa von Steinwehr i Wulfa von Steinwehr(XVI w.). Majątek a należał do rodu von Plӧtz, z którego wymieniono: Klausa von Plӧtz(XVIw), Bernda von Plӧtz(1523), Jochena von Plӧtz(1587). W XVIII wieku podział wsi na: 2 majątki należące do rodu von Plӧtz(majątki a i c) oraz majątek b należący do rodu von Steinwehr. Majątek a należący do zmarłego w 1614 roku Eustachiusa von Plӧtz przez 4 pokolenia(Henninga von Plӧtz(zm.1629), Henninga von Plӧtz(XVIIw), Kaspara von Plӧtz(zm.1657), Eggerta von Plӧtz(zm.1695) i Joachima von Plӧtz(zm.1701), Eggerta Georga von Plӧtz(zm.1758), Karla Christopha von Plӧtz(zm. 1755)), przeszły w ręce kapitana Bernharda Ludwiga von Plӧtz, który w 1765 roku sprzedał majątek Johannowi Fromboldowi baronowi von Mirbach, który w 1777 roku odsprzedał majątek a za 5000 talarów Franzowi Balthasarowi Schönbergowi von Brenckenhoff, pruskiemu tajnemu radcy finansowemu, szefowi Obwodu Nadnoteckiego, budowniczemu Kanału Bydgoskiego. Majątek b był starym lennem rodu von Steinwehr w 1523 roku należącym do Petera von Steinwehr oraz do Daniela Christopha von Steinwehr i jego synów. W 1736 roku kapitan Caspar Friedrich von Steinwehr i jego brat porucznik Heinrich Joachim dokonali podziału majątku. Za 13500 florenów majątek b przejął Caspar Friedrich von Steinwehr, a po jego śmierci jego synowie, Richard Joachim Erdmann i Heinrich Ehrenreich von Steinwehr. Po ich śmierci dobra odziedziczył pułkownik Paul Henning von Steinwehr oraz bracia kapitan Christian Ludwig i Fӓhnrich Ewald Adam Ernst von Steinwehr. W 1777 roku majątek b za 12201 talarów został sprzedany Franzowi Balthasarowi Schönbergowi von Brenckenhoff, który w 1777 roku przejął również majątek c po śmierci porucznika Carla Christopha von Plӧtz i jego synów, porucznika Carla Ludwiga i Joachima Henninga. W ten sposób scalił majątki we wsi w jeden. Po jego śmierci majątek odziedziczyła wdowa, Elisabeth Gottliebe, z domu von Papstein oraz porucznik Leopold Schönberg von Brenckenhoff i rodzeństwo Franziska Carolina Philippina Elisabeth oraz Leopoldine Frederike Eleonore Gottliebe Schönberg von Brenckenhoff. W 1784 roku za sumę 51000 talarów sprzedali majątek rycerzowi Zakonu Joannitów majorowi Christianowi Wilhelmowi Ludwigowi hrabiemu von Wartensleben ze Świerzna. Ten ostatni w 1788 roku odsprzedał majątek kapitanowi Heinrichowi Gottliebowi von Planitz i jego żonie Wilhelminie Franzisce Sophie, z domu von Knuth. Po dwóch latach odsprzedali majątek Wilhelmowi Karlowi hrabiemu von Dyhrn, po którym w 1802 roku majątek odziedziczył Friedrich Bogislaw von Heyden. W 1802 roku niewielka część gruntów(800 mórg ziemi) była własnością szambelana dwory, Sigismunda Ludwiga Joachima von Brockhüsen z Sulikowa ale już w 1804 roku ta część należała do Friedricha Bogislawa von Heyden. W 1828 roku majątek odziedziczył syn Friedricha Bogislawa, Herman von Heyden, który w 1841 roku sprzedał dobra Friedrichowi Holtz. Ten w 1854 roku odsprzedał majątek Ernstowi Matthiasowi von Kӧller z Łoźnicy, który w 1863 roku odsprzedał majątek swojemu młodszemu synowi, Hugonowi von Kӧller. Rodzina von Kӧller posiadała majątek do 1945 roku. W 1910 roku dobra liczyły 778 ha gruntów i należały do Hugo von Kӧller. W 1928 i 1939 roku majątek liczył 800 ha gruntów i należał do Waltera von Kӧller.

Pozostałością po założeniu pałacowo-parkowym jest zaniedbany park krajobrazowy a w nim ruiny pałacu do wysokości piwnic, które są zasypane gruzem. W sąsiedztwie pozostałości po zabudowie gospodarczej.

projekt i wykonanie: plus1.pl