ŁĄKA /Lanke/

Wieś położona w gminie Stepnica powiatu goleniowskiego, obecnie część wsi Racimierz. Po raz pierwszy wymieniona w 1394 roku. W tym czasie należała do Ludeke von Massow, który sprzedał 2/3 wsi klasztorowi w Wolinie. W tym samym 1394 roku książę Warcisław VII przekazał dobra należące do Ludolfa von Massow klasztorowi w Wolinie pozostawiając majątki będące w rękach rodów von Muckerwitz oraz von Zastrow. W 1579 roku wieś podzielona na dwie części- część A należała do katedry w Kamieniu Pomorskim, część B do rodziny von Zastrow. W 1587 roku biskupi kamieńscy założyli we wsi folwark, który po przejęciu go przez państwo pruskie, w 1819 roku został sprzedany Carlowi Andreasowi Gottfriedowi von Moeck ze Świnoujścia. W XVIII wieku we wsi 3 majątki: A należący do Friedericha Ehrenreicha von Ramin(dzierżawca),  majątek B będący lennem rodziny von Versen, by stać się później lennem rodziny von Münchner i przez małżeństwo Henrietty Hedwig Ernestiny von Münchner przejść w ręce rodu von Flemming. Majątek C będący wcześniej własnością rodu von Zastrow  w 1791 roku majątek po śmierci brata Carla Ernsta Erdmanna von Zastrow oraz po śmierci matki odziedziczyła żona porucznika von Schmiedeberg, z domu von Zastrow. Po rodzinnej ugodzie w 1792 roku majątek przechodzi w ręce Andreasa Webiga von Zastrow a następnie w ręce braci, Georga Heinricha i Otto Rüdiger von Zastrow, od których majątek przechodzi w posiadanie Ernsta Berndta Johanna Sigismunda von Flemming, będącego właścicielem wg spisu właścicieli z 1804 roku. Później w posiadaniu generała majora Heinricha Ludwiga von Flemming a następnie Franza Wilhelma Carla von Flemming(1835). Majątek A po śmierci Carla Andreasa odziedziczyła córka, Auguste Mӧck, a po jej śmierci dobra w posiadaniu Augusta Mӧck, wzmiankowanego w 1855 roku. W 1879 roku majątek należący do  Pani Mӧck  liczył 151,90ha gruntów,  a dobra należące do rodziny von Flemming obejmowały 136,58 ha gruntów. Na początku XX wieku majątek B przez małżeństwo Margarete von Flemming przechodzi w ręce rodu von der Marwitz(1905). Folwarki b i c spłonęły w 1867 roku. W 1910 roku wymieniany majątek A i C należący do Hermanna Moeck obejmujący 100 ha gruntów. W 1928 roku wymieniony majątek A należący do Friedricha Grosse obejmujący 120 ha gruntów. W 1939 roku właścicielem majątku liczącego 210 ha gruntów był Joachim Baath. W zachodniej części wsi znajdował się majątek ziemski z dworem. Pozostałością jest park krajobrazowy oraz obora jako jedyny budynek po zabudowie gospodarczej.

Pozostałością jest park krajobrazowy oraz obora jako jedyny budynek po zabudowie gospodarczej.

SINIECHOWO /Schinchow/

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1299(Schynnechow). Była starym lennem rodu von Güntersberg. W 1490 roku lenno posiadał Klaus von Güntersberg. W XVIII wieku mowa o 2 majątkach, a i b. Majątek a to stare lenno rodu von Güntersberg. W maju 1731 roku Eccard Henning von Güntersberg zapisał majątek swojemu synowi porucznikowi Friedrichowi Sigismundowi von Güntersberg, po śmierci którego w 1751 roku majątek odziedziczył jego starszy brat, Ernst George von Güntersberg.  W 1717 roku majątek b Eccard Henning von Güntersberg w sierpniu tego roku sprzedał majorowi Wilhelmowi Friedrichowi von Flemming. W 1753 roku Wiejkowo jak i Siniechowo w posiadaniu Wilhelma Sigismunda von Flemming. Po odzyskaniu majątku b przez rodzinę von Güntersberg w 1753 wydzierżawiony? Erdmannowi Joachimowi von Paulsdorf i po 21 latach ponownie w rękach rodu von Güntersberg. Po śmierci ostatniego z rodu, Ernsta Friedricha Georga von Güntersberg, który zapisał majątek wdowie Amalii Sophii(+10.03.1766), z domu von Kleist, w 1763 roku król przydziela majątek b wraz z Wiejkowem pułkownikowi Wilhelmowi Friedrichowi Carlowi hrabiemu von Schwerin. W 1764 roku Amalia Sophia von Güntersberg za 5000 talarów reńskich w złocie odkupiła majątek i przepisała je swoim 4 córkom: Barbarze Benignie Julianie Sophii, Catharinie Amalii, Ernestinie Brigidzie i Carolinie Hypolicie Sabinie. Majątek w pełni został odzyskany w 1777 roku po decyzji sądu. Majątek a , stare lenno rodu von Güntersberg przypadł starszej ze sióstr, Barbarze Benignie zamężnej za Nicolausa Friedricha von Below(*1750-+1816), z którym miała 5-ciu synów, z których przeżyło dwóch- Carl Heinrich(*1781-+1821) i Ernst Friedrich Wilhelm Johann(*1783-+1816). Barbara Benigna(*1753-+1826) posiadała majątek do śmierci. Od 1828 roku majątek w rękach Carla Christiana Philippa von Berg(+1842), syna majora Philippa Johanna Georga.   Carl Christian ożeniony był z Christine von Owstin. Po jego śmierci majątek dziedziczy córka, Alexandrine von Berg(*1813-+1859), zamężna za Friedricha Wilhelma Alberta von Plӧtz(*1803-+1876). Rodzina von Plӧtz posiadała majątek do 1945 roku. W 1910 roku kiedy właścicielem był Paul von Plӧtz(*1839-+1915 dobra liczyły 634 ha gruntów a w 1928 i 1939 roku kiedy właścicielem był Albrecht von Plӧtz(*1872-+1945).  majątek obejmował on 747 ha gruntów.

Po założeniu nie ma śladu.

WONNEBURG Vw.

Nieistniejący folwark położony w powiecie kamieńskim ok. 2,5km na zachód od Rekowa. Założony prawd. na początku XVIII wieku w miejscu gdzie stał zamek należący do rycerzy von Kӧller. Początkowo był to niezależny majątek rycerski należący do Matthiasa Friedericha von Brockhusen w 1726 roku. Sprzedał majątek porucznikowi Clausowi Magnusowi von Kӧller, który w 1734 roku odsprzedał go Richardowi Heinrichowi von Flemming. Kolejnym właścicielem był porucznik Matthias Friedrich von Kӧller, po śmieci którego od 1766 roku w rękach wdowy. Kolejnym właścicielem był Henning Bogislaw von Kӧller z Moracza. Po jego śmierci dobra przejęli bracia, Albrecht Ludwig i Friedrich Wilhelm von Kӧller z Rekowa i von Kӧller z Górek. Później wchodził w obszar majątku ziemskiego w Dobropolu Kamieńskim.

ROZWAROWO /Ribbertow/

Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1380 roku(Ruspertowe, Rusperouw). Do 1740 roku wieś podzielona na część A i B. Majątek A do 1488 roku należał do rodziny von dem Borne. Po jej wymarciu majątek przejęty przez rodzinę von Flemming. W 1463 i 1473 roku notowani Sabel i Engelke von dem Borne. Majątek B należał do rodziny von Lockstedt(von Lockstӓdt), na krótko do rodziny von Brockhusen oraz do rodu von Zastrow. W 1523 roku we wsi mieszkał Peter von Zastrow. W 1559 roku Ewald von Flemming z Buka zajmuje majątek A. Do 1739 majątek B w rękach rodziny von Zastrow, przejęty przez barona Samuela von Cocceji, od którego dobra zakupił Carl Friedrich hrabia von Flemming. Prawdopodobnie Carl Friedrich doprowadza do scalenia dóbr we wsi. W 1835 roku właścicielem majątku był Franz Wilhelm Carl hrabia von Flemming z Buszęcina. W 1870 roku majątek obejmowałm 2371 mórg ziemi. W 1910 jak i w 1928 roku majątek w rękach Richarda hrabiego von Flemming. W tym czasie dobra liczyły 606(1910) i 447(1928) ha gruntów. Ostatnim właścicielem dóbr był Max Krüger, którego majątek w 1939 roku obejmował 102 ha gruntów.

DWÓR

Na terenie majątku położonego w północnej części wsi przy drodze wjazdowej od strony Dusina stał dwór z XVIII wieku, jednokondygnacyjny, otynkowany, kryty dachem dwuspadowym. Obecnie na terenie byłego majątku funkcjonuje „Letnisko Rozwarowo”. Dom mieszkalny to prawdopodobnie przebudowany dwór lub zaadoptowany budynek gospodarczy na cele mieszkalne.

DWÓR OBRONNY? WIEŻA RYCERSKA?

W południowo-wschodniej części wsi położony był plac otoczony fosą, zwany do 1939 roku „starym dworem”. Posiadał wejście w części centralnej od strony północno-zachodniej. Prawdopodobnie dawna siedziba warowna- dwór obronny?, Obecnie czytelny układ owalnego podwórza o wym. ok. 50x80m otoczonego resztkami fosy.

PARŁOWO /Parlow/

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1380 oraz w 1439 roku(Parlow). Była starym lennem rodu von Parlow. W 1439 roku wzmiankowany Clawes Parlow. W XVIII wieku mowa o siedzibie rodowej na terenie majątku. W tym czasie wzmiankowany Friederich Wilhelm von Parlow oraz jego syn Carl Albrecht Franz von Parlow(1753). Był ostatnim z rodu, ożenionym z Anną Charlotte von Wedel. Dobra odziedziczył Carl Friedrich von Wedel z Krzymowa, który w 1806 roku przyjął nazwisko von Wedel-Parlow. W 1870 roku majątek obejmował 1605 mórg ziemi. W 1910 roku właścicielem dóbr był Albert Knoll a dobra liczyły 395 ha gruntów. W 1928 roku właścicielem dóbr, które liczyły w tym czasie 295 ha gruntów był August Braun, a w 1939 roku majątek w rękach Willego Braun, którego majątek obejmował 400 ha gruntów(wg Bronisch`a 295ha). W skład majątku wchodził folwark Parłówko(Parlowkrug).

DWÓR

W północno-zachodniej części założenia folwarcznego stał dwór ryglowy zbudowany w 1725 roku na miejscy starszego założenia, dworu, który zawalił się w 1714 roku. Była to dwupiętrowa budowla, zbudowana na planie prostokąta, kryta dachem mansardowym. Obecnie bez śladu po założeniu.

Budynki pracownicze majątku w Parłowie.

OSTROMICE /Wustermitz/

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1380 roku(Wostermutze). Stare lenno rodu von Flemming. W 1513 roku jako właściciel wymieniony Kurt von Flemming. Już wtedy wieś była podzielona na cztery działy własnościowe. W 1784 roku cztery majątki należące do: majątek a należał do generała Heirnicha Ludwiga von Flemming z Mierzęcina(A), majątek b należący do dzieci zmarłego majora Friedricha Wilhelma von Flemming z Mierzęcina(B), majątek c należący do Carla Friedricha von Flemming, majątek d do porucznika Johanna Ernsta von Plӧtz. W latach 1882-1884 dobra rodu von Flemming uległy parcelacji. Część pozostała przy rodzinie von Flemming, część przydzielono chłopom na prawach dziedzicznych. W 1928 roku majątek należał do R. Kressin i liczył 197 ha gruntów. Wieś miała formę krótkiej ulicówki.

W jej południowo-wschodniej części rozlokowany był niewielki folwark z dworem i parkiem- pozostałość po majątku rodu von Flemming. Zachował się skromny dworek, częściowo układ majątku z podwórzem i budynkami gospodarczymi.

Prawdopodobnie dwór z budynkiem gospodarczym w centrum wsi jako pozostałość po jednym z 4-ch majątków

KSIĄŻ /Papenhagen/

Osada położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. We wsi majątek ziemski złożony z dworu i budynków gospodarczych. Był częścią dóbr pobliskiego Stawna. W 1819 roku, tereny na miejscu którego powstał folwark nazywały się „Poggenhagen”. Sam folwark powstał po 1819 roku. Należał w tym czasie do rodu von Köller. W 1910 roku należał do Johanna Salzsider i liczył 231 ha gruntów.. W 1928 roku dobra należały do Egona Rudolphi i liczyły 236 ha gruntów. W 1939 roku majątek należący do Artura Ott obejmował 85 ha gruntów.

PŁASTKOWO /Plastichow/

Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1380 roku(Plastekow). W 1420 roku lenno  Mazeken. W 1462 roku wzmiankowany Jasper Maaske ze Śniatowa. W 1468 roku wzmiankowany Dubislaff von Mellin. W 1540 roku książę pomorski Filip potwierdza lenno rodzinie von Mellin. W 1628 roku wieś podzielona pomiędzy rody: von Mellin i von Flemming. W 1804 roku majątek rodu von Mellin przejął Henning Ludwig Dionysius von Blankenburg, a dobra należace do rodziny von Flemming przejął Christian Ludwig Wilhelm hrabia von Wartensleben ze Świerzna. Ponownie w posiadaniu hrabiów von Mellin. W 1840 roku Joachim hrabia von Mellin, właściciel majątku buduje neoklasycystyczny dwór. W 1864 roku własność Augusta Appel. W 1910 roku majątek w rękach Paula Heise. Liczył 319 ha gruntów. W 1928 i 1939 roku właścicielem dóbr był Fritz Heise a majątek liczył 313 ha gruntów.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

We wsi zespół dworsko-folwarczny. Po założeniu zachował się dwór znacznie przebudowany oraz dwa budynki gospodarcze.

ŚWINOUJŚCIE /Swinemünde/

Miasto powiatowe nad Świną, którego początki sięgają XII wieku(Szwine 1182r). W latach 1185-1227 miejscowość wraz z całym Pomorzem Zachodnim była lennem Danii. Od 1628 roku ujście Świny przejęte zostały przez wojska szwedzkie. Do 1720 roku po pokoju wersalskim kończącym wojnę trzydziestoletnią  miasto jak i Pomorze Zachodnie należało do Królestwa Szwecji. W 1720 roku wyspy Wolin i Uznam zostały za sumę 10 mln talarów w złocie odkupione przez Prusy. W 1743 roku na północ od wioski Swine powstało osiedle o nazwie Swinemünde, ogłoszone portem morskim w 1747 roku. Prawa miejskie Świnoujście otrzymało w 1765 roku. W 1854 roku rozpoczęto budowę najwyższej wówczas latarni morskiej, zakończonej w 1857 roku.

WILLE

POBIEDNA-UNIĘCICE /Meffersdorf-Wigandsthal/

Wieś położona w gminie Leśna powiatu lubańskiego. Wieś założona w 1667 roku na terenie wsi Unięcice przez ówczesnego właściciela Wiganda von Gersdorf  dla prześladowanych protestantów z terenów Czech. Właścicielami Unięcic była łużycka rodzina von Üchtritz(do 1592r.). Po bezdzietnej śmierci Hansa von Üchtritz w 1592 roku wieś posiadała boczna gałąź rodu von Üchtritz z Osterholz, która posiadała wieś do 1638 roku. Od 1658 roku wieś Unięcice w rękach Wiganda von Gersdorf. Posiadał wieś do 1686 roku. Kolejni właściciele: Karl Felix Ernst von Gerdorf(1668- w 1690 roku sprzedał dobra bratu za 50.000 talarów a sam poświęcił się służbie wojskowej. Zginął w 1702 roku pod Pińczowem jako sasko-polski pułkownik dragonów w służbie króla Augusta II Mocnego), jego brat Christoph Gottlieb von Gersdorf(1690-1712), Wolf Adolph von Gersdorf(1712-1749), Rudolph Ernst von Gersdorf(1749-1756), Adolf Traugott von Gersdorf(1756-1807), Karl Heinz Traugott von Gersdorf(1807-1823), Victor Amadeus landgraf von Hessen-Rothenburg ks. zu Rheinsfeld ks. von Ratibor ks. von Corvey(1823-1830), Ernst hrabia von Seherr-Thos z Dobrej(1830-1856), jego zięć Gustav Theodor baron von Saldern-Platenburg(1856-1876), Ernst baron von Saldern(1876-1877), Ernst baron von Saldern młodszy(1877-1878), Joseph Robrecht z Berlina(1884-1889), jego syn Albrecht Robrecht(1889-1899), jego spadkobiercy(1899-1900), Otto von Czarnowsky(1900-1902), Bank Ziemski z Berlina(1902-1903), Christian Kraft książę von Hohenlohe-Oehringen książę von Ujest ze Sławęcic(1903-1926), Ostatnim właścicielem był Max Hugo ks. Hohenlohe-Oehringen.

PAŁAC

Prawdopodobnie  około 1608 roku Hans von Üchtritz zbudował pierwszą siedzibę szlachecką(dwór), która spłonęła 02.08.1651 roku. Na murach tego dworu nowy właściciel Wigand von Gersdorf zbudował nowy dwór, rozebrany w 1764 roku. Kamień węgielny pod nową siedzibę wmurowano dnia 22.06.1767 roku. Budowę pałacu ukończono w 1768 roku. Odnawiany i modernizowany wielokrotnie, pierwszy raz w 1830 roku, później pod koniec XIX wieku. Remontowany w 1962 roku, spłonął w 1982 roku. Od 1983 roku remontowany. Obecnie w rękach prywatnych.

NAWOJÓW ŁUŻYCKI /Sächsisch Haugsdorf/

Wieś położona w gminie Lubań powiatu lubańskiego. W 1406 roku wieś należała do Nicolausa Bocka von Gersdorf. W 1414 roku właścicielami wsi są Martin von Reinlin i Albrecht von Liedlau. W 1470 roku właścicielem wsi był Porzmanna von Salza. Od Nicolausa von Salza w 1503 roku połowę górnej i połowę dolnej części wsi zakupił magistrat Lubania. W 1549 roku majątek zakupił Nickel von Tschirnhaus ze Sławnikowic. Po nim dobra przechodzą na jego brata Friedricha von Tschirnhaus ożenionego z Anną von Kottwitz. Przekazują majątek synowi Hansowi Christianowi von Tschirnhaus, ożenionemu z Evą von Seherr. Zmarł 16.05.1575 roku. Od 1583 roku majątek odziedziczył jego syn Christoph Friedrich von Tschirnhaus. Dnia 11.06.1591 roku sprzedał wieś Siegmundowi von Gersdorf z See, który już w 1592 roku odsprzedał majątek Hansowi von Warnsdorf, przekształcając wieś we własność dziedziczną. Dwukrotnie żonaty:1. Z Sabiną von Schaffgotsch, 2. Anną von Zedlitz.  Syn z drugiego małżeństwa Hans Georg von Warnsdorf(*1584-+1655) ożeniony z Kathariną von Salza, po odziedziczeniu Nawojowa w 1629 roku sprzedał wieś Hansowi Hartwigowi von Nostitz. Żoną jego była Sabina von Warnsdorf z Pisarzowic. Zmarła 11.07.1667 roku. Po jej śmierci dobra przejęła córka Anna Sabina(+1677), żona Georga Friedricha von Hock z Osły. Wieś odziedziczył ich syn Georg Friedrich młodszy von Hock(*1656-+1723), ożeniony z Barbarą Sabiną baronówną von Hohberg z Prusic. Po nim dobra dziedziczy jego syn Otto Gottlob Leopold von Hock(*1689-+1731) ożeniony z Kathariną Marianne von Schkopp. Po jego śmierci dobra dziedziczy trójka dzieci, które w 1748 roku sprzedały wieś matce, ale po jej śmierci 15.04.1752 roku ponownie dobra odziedziczyły. Po spłaceniu rodzeństwa wieś stała się własnością Otto Gottloba von Hock(*1722), który 21.10.1756 roku sprzedał dobra swojej żonie Annie Eleonorze von Warnsdorf, by 20.07.1756 roku je od niej odkupić. Już 04.08.1756 roku sprzedaje dobra klasztorowi magdalenek z Lubania. Dobra stanowiły własność klasztoru do 1945 roku. Majątek był dzierżawiony. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa. Majątek użytkowany przez PGR. Obecnie jedna część wyremontowana w latach 1966-68 na cele kościelne, stanowi własność parafii w Nowogrodźcu, druga Skarbu Państwa.

DWÓR

Zbudowany w latach 1570-71 przez Hansa Christopha von Tschirnhaus. W 1626 roku pożar dworu, w XVIII wieku został przebudowany i rozbudowany. Zbudowany na planie litery L, składający się z dwóch skrzydeł. Obecnie jedno od drogi użytkowane przez kościół, drugie nieużytkowane, popadające w ruinę. Dwukondygnacyjny, zbudowany z kamienia i cegły, częściowo podpiwniczony. Najciekawszą częścią dworu są dwukondygnacyjne krużganki, wsparte na parterze kolumnami toskańskimi. Pomiędzy kariatydami pola wypełnione 12 herbami rodów śląskich i łużyckich wg kolejności: von Hohberg, von Tschirnhaus, von Kottwitz, von Hermsdorf, von Seidlitz, von Konau, von Bock, von Reichenbach, von Seherr, von Liedlau, von Tschammer, von Nostitz.