Wieś położona w gminie Lubań powiatu lubańskiego. W 1406 roku wieś należała do Nicolausa Bocka von Gersdorf. W 1414 roku właścicielami wsi są Martin von Reinlin i Albrecht von Liedlau. W 1470 roku właścicielem wsi był Porzmanna von Salza. Od Nicolausa von Salza w 1503 roku połowę górnej i połowę dolnej części wsi zakupił magistrat Lubania. W 1549 roku majątek zakupił Nickel von Tschirnhaus ze Sławnikowic. Po nim dobra przechodzą na jego brata Friedricha von Tschirnhaus ożenionego z Anną von Kottwitz. Przekazują majątek synowi Hansowi Christianowi von Tschirnhaus, ożenionemu z Evą von Seherr. Zmarł 16.05.1575 roku. Od 1583 roku majątek odziedziczył jego syn Christoph Friedrich von Tschirnhaus. Dnia 11.06.1591 roku sprzedał wieś Siegmundowi von Gersdorf z See, który już w 1592 roku odsprzedał majątek Hansowi von Warnsdorf, przekształcając wieś we własność dziedziczną. Dwukrotnie żonaty:1. Z Sabiną von Schaffgotsch, 2. Anną von Zedlitz. Syn z drugiego małżeństwa Hans Georg von Warnsdorf(*1584-+1655) ożeniony z Kathariną von Salza, po odziedziczeniu Nawojowa w 1629 roku sprzedał wieś Hansowi Hartwigowi von Nostitz. Żoną jego była Sabina von Warnsdorf z Pisarzowic. Zmarła 11.07.1667 roku. Po jej śmierci dobra przejęła córka Anna Sabina(+1677), żona Georga Friedricha von Hock z Osły. Wieś odziedziczył ich syn Georg Friedrich młodszy von Hock(*1656-+1723), ożeniony z Barbarą Sabiną baronówną von Hohberg z Prusic. Po nim dobra dziedziczy jego syn Otto Gottlob Leopold von Hock(*1689-+1731) ożeniony z Kathariną Marianne von Schkopp. Po jego śmierci dobra dziedziczy trójka dzieci, które w 1748 roku sprzedały wieś matce, ale po jej śmierci 15.04.1752 roku ponownie dobra odziedziczyły. Po spłaceniu rodzeństwa wieś stała się własnością Otto Gottloba von Hock(*1722), który 21.10.1756 roku sprzedał dobra swojej żonie Annie Eleonorze von Warnsdorf, by 20.07.1756 roku je od niej odkupić. Już 04.08.1756 roku sprzedaje dobra klasztorowi magdalenek z Lubania. Dobra stanowiły własność klasztoru do 1945 roku. Majątek był dzierżawiony. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa. Majątek użytkowany przez PGR. Obecnie jedna część wyremontowana w latach 1966-68 na cele kościelne, stanowi własność parafii w Nowogrodźcu, druga Skarbu Państwa.
DWÓR
Zbudowany w latach 1570-71 przez Hansa Christopha von Tschirnhaus. W 1626 roku pożar dworu, w XVIII wieku został przebudowany i rozbudowany. Zbudowany na planie litery L, składający się z dwóch skrzydeł. Obecnie jedno od drogi użytkowane przez kościół, drugie nieużytkowane, popadające w ruinę. Dwukondygnacyjny, zbudowany z kamienia i cegły, częściowo podpiwniczony. Najciekawszą częścią dworu są dwukondygnacyjne krużganki, wsparte na parterze kolumnami toskańskimi. Pomiędzy kariatydami pola wypełnione 12 herbami rodów śląskich i łużyckich wg kolejności: von Hohberg, von Tschirnhaus, von Kottwitz, von Hermsdorf, von Seidlitz, von Konau, von Bock, von Reichenbach, von Seherr, von Liedlau, von Tschammer, von Nostitz.
