Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego po raz pierwszy wymienia w roku 1305. Witków po raz kolejny wymieniany jest około 1346 roku należąc w tym czasie do członka rodu von Nechern. W 1419 roku właścicielem Witkowa jest Franczek von Warnsdorff (1399-1431) a po nim majątek dziedziczą jego synowie: Kaspar, Nickel, Stibor i Hans, który od roku 1452 został panem na Gościszowie. W roku 1447 właścicielem Witkowa był Kaspar von Warnsdorff, w drugiej połowie XV wieku jedynym właścicielem Witkowa pozostaje Nickel. Po nim dziedziczą jego dzieci. Po bezpotomnej śmierci ostatniego z von Warnsdorff, Mikołaja(1548), Witków drogą spadku był w posiadaniu wdowy, później wieś otrzymał arcyksiążę saski Moritz w 1549 roku. Od arcyksięcia wieś zakupił Fabian von Schӧnaich, kapitan księstwa żagańskiego. Dobra po Fabianie przejmuje jego brat, Johann Georg, który umiera w 1587 roku w wieku 37 lat. Majątek dziedziczy wdowa, z domu von Zedlitz, która w 1590 roku wychodzi ponownie za mąż za margrabiego Heinricha von zu Dohna. Po jego śmierci w 1618 roku majątek przechodzi na córkę, zamężną za Joachima von der Schulenburg, zmarłego w 1619 roku. Ponownie wychodzi za mąż za Davida Heinricha barona von Tschirnhaus(zm.1642). Po śmierci wdowy po Davidzie Heinrichu w 1659 roku majątek dziedziczy Karl Moritz von Redern z Krapkowic i Małomic, ożeniony z prawnuczką margrabiego Heinricha von zu Dohna, Ursulą Marianną baronówną von Kittlitz. P śmierci męża Ursula Marianna posiadała majątek do 1687 roku, który w tym roku został zakupiony przez Georga Christopha hrabiego von Proskau. Umiera w 1701 roku a majątek dziedziczy jego syn Christoph Georg hrabia von Prosskau. Już w 1730 roku znacznie zadłużony majątek był do kupienia. W 1732 roku majątek w Witkowie i Chodkowie wyceniony zostaje przez komisję cesarską na 183 tysiące reńskich guldenów i za długi przejęty zostaje przez miasto Szprotawa. W połowie XIX wieku posiadłość z wieżą należała do Kasy Państwowej i była wydzierżawiana. W 1876 roku dzierżawcą majątku była rodzina Sorsche. W 1905 roku majątek liczący 654 ha gruntów dzierżawił Franz Kunze. W 1886 roku dobra dzierżawi Ferdinand Lignitz, wzmiankowany jeszcze w 1921 roku. W 1937 roku dobra o powierzchni 647 ha gruntów dzierżawił Karl Winter.
WIEŻA RYCERSKA
Najlepiej zachowana siedziba rycerska w województwie lubuskim, zbudowana została w XIV wieku jako dwukondygnacyjna, podpiwniczona wieża otoczona fosą. Wielokrotnie przebudowywana- za von Warnsdorff(polichromie z XV wieku przedstawiające uroczystości weselne ówczesnego właściciela Nickela von Warnsdorff), za Fabiana von Schӧnaich( zmieniono wystrój wnętrz), za von zu Dohna(wysokość kondygnacji oraz układ okien), w XVII wieku dobudowano budynek mieszczący prawdopodobnie kuchnię. Od 1945 roku do lat 70-tych XX wieku obiekt wraz z folwarkiem należał do Stacji Hodowli Roślin- Siecieborzyce. Od 1978 do 1985 roku prowadzono prace remontowo-badawcze z przeznaczeniem na zajazd. Zamiast zajazdu powstała stacja badawcza Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza. Obecnie w rękach prywatnych.
ZESPÓŁ DWORSKI
W pobliżu wieży rycerskiej położony jest zespół dworski, na który składa się: dwór oraz zabudowania gospodarcze.
