Wieś leżąca w gminie Ośno Lubuskie w powiecie słubickim.. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1286, kiedy to margrabia brandenburski przekazuje wieś templariuszom, od 1350 własność joannitów. W 1354 roku margrabia Ludwik przekazuje wieś swojemu wiernemu słudze, Heinrichowi Mylow. Od roku 1461 do XVIII wieku była w rękach rodziny von Winning. Na przełomie XVII-XVIII wieku część wsi była w posiadaniu rodziny von Ihlow ze Smogór, którą to część przejął w roku 1718 Frydrich von Meyherr. Do 1786 roku większa część wsi z folwarkiem była w rękach von Winning. Przed 1809 roku majątek zakupił kapitan von Rittberg(Ritterpferd). Później częste zmiany właścicieli. Od 1812 w rękach tajnego radcy Pastorff`a, który sprzedał majątek w roku 1833 Kosser`owi, który już w 1834 roku nie jest właścicielem dóbr. Od roku 1842 majątek w posiadaniu starosty torzymskiego Ottona von der Hagen, który był w posiadaniu majątku do 1853 roku. W 1879 roku własność porucznika D. Paech a dobra obejmowały 933,16 ha gruntów. Rodzina Paech posiadała majątek do początku XX wieku, później w posiadaniu rodziny Wendland.
We wsi założenie folwarczne, na którego terenie znajduje się dwór z XVIII wieku oraz resztki parku krajobrazowego. Dwór zbudowany na rzucie prostokąta, z cegły ceramicznej na kamiennych fundamentach, dwukondygnacyjny, z niskim parterem, użytkowym poddaszem, bez podpiwniczenia. W końcu XIX wieku w czasie przebudowy połączony łącznikiem z oficyną, tworząc skrzydło boczne. Charakterystycznym elementem jest cylindryczna wieża z kręconymi schodami i dzwonowatym hełmem przy zachodniej części łącznika. Po 1945 rozbudowany w kierunku południowym i zachodnim. Pierwotny układ wnętrza był dwutraktowy. Z pierwotnego wyposażenia zachowała się część stolarki drzwi, schodów komunikacyjnych oraz metalowe, kręcone schody w wieży. Od 2002 roku w rękach prywatnego przedsiębiorstwa, prowadzącego prace remontowe i adaptacyjne pomieszczeń dworu na pensjonat i hotel.
