Piaski Wielkie /Paatzig/

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1324 roku(Patzke, Patzeke). Od 1401 roku do 1945 roku w rękach możnego pomorskiego rodu von Flemming. Pierwszym wymienionym z imienia był Kurd von Flemming, który w 1401 roku kupił wieś od Bernda von Muckerwitz. Od XV wieku we wsi dwa majątki. W 1628 roku jeden należący do Kaspara von Flemming, drugi należący do Hansa von Knuth. W 1649 roku własność Richarda von Flemming. W 1780 roku na terenie wsi założono folwark. W XVIII wieku wzmiankowany Caspar Sigmund von Flemming, w 1804 roku Franz Berndt Johann Sigismund von Flemming, w 1835 wymieniony Franz Wilhelm Carl von Flemming. W 1910-39 roku własność porucznika Richarda von Flemming, którego majątek w 1910 roku liczył w tym czasie 755 ha gruntów, w 1928/1939 roku obejmował 830 ha gruntów.

DWÓR

Nad brzegiem jeziora nieco na uboczu w otoczeniu lasu położony jest bezstylowy dwór. Zbudowany na planie prostokąta, parterowy, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym z użytkowym poddaszem. Jak podają źródła zbudowany w 1931 roku. Na pocztówce z 1917 roku widać zupełnie inny budynek. A może został w 1931 roku przebudowany przez Richarda von Flemming. Po 1945 roku dwór zaadoptowany na biura, mieszkania pracowników PGR, później dom wczasowy. Od lat 90-tych XX wieku wykorzystywany jako hotel”Piaski”. Obecnie opuszczony.

Pęzino /Pansin/

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1285 roku, kiedy należała do Rytgerusa von Pansin. W 1357 roku Heine von Pansin sprzedaje wieś Hansowi von Borcke. W1382 roku Hans von Borcke sprzedał wieś z dworem joannitom: baliwowi zakonu Bernardowi von Schulenburg i komturowi Heinrichowi von Güntersberg. Wszystko za zgodą księcia pomorskiego Warcisława VII. W zamku wzniesionym przez joannitów zamieszkali przedstawiciele rodu von Güntersberg. W 1482 roku Simon von Güntersberg sprzedał cały majątek joannitom. Od1483 roku na zamku zamieszkał komtur joannitów z Suchania- Otto von Blankenburg. W 1493 roku Georg von Schlabrendorf, komtur joannitów sprzedaje zamek Heirnichowi von Borcke. Ostatnim z rodu von Borcke z Pęzina był Philipp Adrian von Borcke. Miał jedną córkę, Evę Dilianę, którą wydał za Petera Georga von Puttkamer, który przejął Pęzino w 1682 roku. Prawnymi właścicielami Pęzina, o czym należy pamiętać nadal byli joannici. Zniesienie ich lenna zakonnego nastąpiło w 1804 roku. Po zmarłym przedwcześnie Ernscie Friedrichu Georgu von Puttkamer, dobra przejmuje Jesco Theodor von Puttkamer z Karzniczek koło Słupska. Żoną jego była wywodząca się z polskiej szlachty, Margarethe Julie Theodore z domu Wilucka. Po pożarze wschodniego skrzydła w 1935 roku, rodzina von Puttkamer na czas remontu mieszkała w domu zarządcy. W 1942 roku żona Bogislava von Puttkamer przeniosła się do rodowej posiadłości w Karzniczce. Zamek zajęty przez wojsko niemieckie z przeznaczeniem na składnicę książek i dzieł sztuki zwożonych z Pomorza. Po 1945 roku majątek stał się własnością Skarbu Państwa. Zamek przeznaczono na mieszkania i biura pracowników utworzonego PGR. Po remoncie na przełomie lat 70/80 w zamek przeznaczono na centrum kongresowe z hotelem. W latach 90-tych sprywatyzowany.

ZAMEK

Jest to budowla obronna typu nizinnego. W bryle i murach zamku widoczne cztery etapy budowy: gotycka, późnogotycka, renesansowa i neogotycka. Na założenie zamkowe składa się: wieża, skrzydło bramne z łącznikiem, trzy skrzydła mieszkalne, przy czym dwa od wschodu połączone wspólną ścianą działową i przykryte wspólnym dachem. Do zamku prowadzi wejście-brama od ulicy z mostem przerzuconym przez fosę. Od wschodu i północy rozciąga się park, w którym znajdziemy ruinę kaplicy zamkowej oraz pawilon ogrodowy. Obok widoczne zabudowania gospodarcze, na lewym brzegu Krąpieli kościół i cmentarz. W pobliżu drugi zespół folwarczny z dworem.

DWÓR

Przy drodze w pobliżu drugiego założenia folwarcznego położonego w zachodniej części wsi stoi dwór-dom zarządcy, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. W latach 30-tych zamieszkany przez właścicieli majątku na czas remontu zamku.

Otok /Woedtke/

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1224 roku. Należał do słowiańskiego rodu Otok, który z biegiem czasu zmienił swoje nazwisko na: Wotik, Wotuch, Woitke, Woetke. W 1389 roku wzmiankowany Joachim von Woedtke. Od 1618 roku piszą się von Woedtke. W XV wieku podzieliła się na dwie linie: z Otoku i z Cerkwicy. W 1628 roku dobra należą do Petera i Henninga von Woedtke. Po śmierci generał majora Eggerta Georga von Woedtke w 1756roku dobra dziedziczą synowie: Friederich Wilhelm, Leopold Christian, August Heinrich i Wilhelm Carl Maximilian von Woedtke. W 1764 roku majątek w Otoku dziedziczy major Leopold Christian von Woedtke. W 1905 wspomniany Friedrich von Woedtke. Ostatnim właścicielem majątku był Carl Leopold von Woedtke. W 1870 roku majątek obejmował 3046 mórg ziemi a w 1879 roku dobra obejmowały 776,69 ha gruntów. Po 1945 roku w pałacu stacjonowało Wojsko Polskie. Później własność Skarbu Państwa. Powstały PGR funkcjonował do 1959 roku, później w pałacu znajdował się Zakład Karny i szkoła rolnicza. Obecnie własność prywatna.

ZESPÓŁ PAŁACOWY

W zachodniej części wsi w parku krajobrazowym o powierzchni 2,2 ha położone są ruiny pałacu zbudowanego w latach 1852-64 w stylu neogotyckim wg projektu berlińskiego architekta E. Knoblauch. Był to dwukondygnacyjny budynek z narożną ośmioboczną wieżą jako dominantą. Z relacji mieszkańców jeszcze w 2008/2009 roku pałac był w b. dobrym stanie. Zniszczeń dokonał pożar pałacu i późniejsza dewastacja przez wandali.

Ostoja /Schadeleben/

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Kołbaskowo powiatu polickiego. Historia wsi związana ściśle z historią Gumieniec, która była wzmiankowana w 1293 roku. Tereny, na której położona jest Ostoja oraz Gumieńce należał do miasta Szczecina, częściowo do biskupa kamieńskiego, kościoła św. Jakuba w Szczecinie, Fundacji św. Ottona, joannitów i klasztoru w Pudagii. W XVI wieku Ostoja należała do rodzin: Loytz i Glinden. Później wieś należała do miasta Szczecin. W 1808 roku część gruntów we wsi nabył niejaki Bettec. W 1825 roku założono folwark, którego właścicielem był Carl Wilhelm Schultz, zmarły w 1841 roku. Po nim majątek dziedziczy syn. W 1863 roku Johannis Schultz, syn pierwszego właściciela, wydzierżawił majątek właścicielowi cukrowni z Drzetowa(Bredow), obecnie dzielnica Szczecina, Heinrichowi Wellmann. W 1884 roku brat Johannisa, Wilhelm Schultz sprzedał dobra Ferdinandowi Borchert. W 1910 roku jego majątek obejmował 273,84 ha gruntów. W latach 20-tych XX wieku majątek w rękach rodziny Steffen. W 1928 roku za czasów Werbera Steffen majątek liczył 274 ha gruntów. Do 1945 roku właścicielką majątku była Margarete Steffen, z domu Borchert. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa z utworzeniem na terenie majątku PGR, od 1955 roku w posiadaniu Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie. W latach 1993-2005 dzierżawiony przez firmę prywatną. Obecnie w rękach Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

We wsi dworek zbudowany w 1825 roku, klasycystyczny, powiększony w latach 60-tych XIX wieku o piętrowe skrzydło, nawiązujące do neogotyku angielskiego. Położony w parku. W sąsiedztwie zabudowania gospodarcze z XIX i XX wieku.

Ninikowo

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana w 1490 roku kiedy została zakupiona przez Hansa Ubteschaghen burmistrza Neu-Treptow. Od początku XX wieku majątek jest w posiadaniu rodu von Kӧller. Wymienia się: Eggarda von Kӧller(1905), Clausa von Kӧller(1928), Bogislava von Kӧller. Posiadali majątek do 1945 roku.

We wschodniej części wsi założenie dworskie.

CHŁOPSKIE ZAŁOŻENIA „DWORSKIE”

Niemica /Nemitz/

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1364(Nemitz), kiedy była lennem Matthaüsa i Henninga von Steinwehr. Posiadali wieś jeszcze do XVIII wieku. W 1594 roku lenno Jacoba Steiwehr. W 1717 roku 3 majątki na terenie wsi należące rodzin: von Steinwehr oraz von Puttkamer. Po bezpotomnej śmierci właściciela wsi, majora Joachima Heinricha von Steinwehr, majątek odziedziczył jego brat, właściciel Margowa a następnie bratanek, po śmierci którego w 1769 roku za sumę 5000 talarów majątek przejęła jego siostra, Frederika Sophia von Steinwehr, żona kapitana Lorenza Friedricha von Puttkamer. W 1777 roku za 3200 talarów Lorenz Friedrich von Puttkamer zakupił grunty należące do Thomasa Heinricha von Quickmann. Pod koniec lat 70-tych majątek XVIII wieku majątek przejęty przez państwo. W 1811 roku zakupiony przez niejakiego Braaz, który zmarł w 1819 roku. Spadkobiercy sprzedali majątek radcy wojennemu Gustavowi Wissmann. Kolejni właściciele: 1834- August Ludwig Bütow, 1840- baron Theodor Georg von Puttkamer z Czarnocina. Kolejnym właścicielem był Johann Daniel Kühl, od 1855 roku jego syn, Friedrich Kühl. Prawdopodobnie od 1862 roku własność rodu von Flemming. Posiadali majątek do 1945 roku. W 1910/28 roku właścicielem majątku był Fritz von Flemming– w tym czasie dobra liczyły 369 ha(1910) i 440 ha(1928) , ostatnim Friedrich Karl von Flemming. Po II wojnie światowej majątek w rękach wojska, później w posiadaniu PGR.

DWÓR

Zbudowany pod koniec XIX wieku, wielokrotnie przebudowywany w XX wieku. Parterowy z użytkowym poddaszem, podpiwniczony zbudowany na planie zbliżonym do prostokąta, kryty dachem dwuspadowym z naczółkami. Obecnie zamieszkały przez kilka rodzin. W otoczeniu park prawdopodobnie z końca XIX wieku oraz resztki zabudowań folwarcznych. Ciekawym elementem dworu są drzwi wejściowe.

Budynek zespołu dworskiego

Nadarzyn /Billerbeck/

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu Choszczeńskiego. Początki wsi sięgają średniowiecza. W XIV wieku była własnością rodu von Billerbeck, od której wieś wzięła nazwę. W 1430 roku wymienia się Barbarę von Billerbeck, urodzoną w Nadarzynie. Do połowy XVIII wieku była jeszcze w rękach rodziny von Billerbeck- wymienia się Balthasara Sigmunda oraz Balthasara von Billerbeck. Później dość częste zmiany właścicieli. W połowie XVIII wieku są w posiadaniu rodziny von Brederlow– wymieniony Christoph Friedrich von Brederlow(1687-1758). Ożeniony dwukrotnie z : 1. Sophie Louise von Arnim, 2.Gottliebe Sophie von der Goltz. Miał dwie córki. Dobra przez krótki okres czasu były w rękach wdowy, później wymienia się jako właścicieli majątku rodzinę von Lüskow a następnie von Flatow. Prawdopodobnie dobra nadarzyńskie zostały po 1767 roku zakupione przez kapitana Augusta Friedricha von Flatow, który w tymże roku sprzedał majątek w Malczewie kapitanowi von Billerbeck. W 1770 roku majątek posiada bogata stara pomorska rodzina von Manteuffel. Ale na krótko. Kolejnym właścicielem dóbr nadarzyńskich zostaje rodzina von Vormann. Casimir Friedrich Albrecht von Vormann(1751-1807), ożeniony z Kathariną von Waldow(1760-1818) z Mierzęcina, miał córkę Henriette Friederike(1787-1847), urodzoną w Nadarzynie, zamężną za Lupolda von Wedel, właściciela Rzeplina i Jarosławska. Zmarła w Stargardzie. Czy od 1818 roku właścicielem dóbr nadarzyńskich była rodzina Schulze, nie wiem, ale od 1842 roku jest już wymieniana jako właściciel majątku w Nadarzynie. W 1910 roku majątek należał do Augusta Schulze i liczył 656 ha ziemi. Dobra były w ich rękach do 1911 roku. W tym czasie zostają zakupione przez majora Karla Hoene, syna Georga, ożenionego z Helene Mathäus. Majątek liczył wtedy 655 ha gruntów, w tym 456 ziemi ornej. W 1943 roku do pałacu trafił zbiór książek z Biblioteki Państwowej w Berlinie (Staatsbibliothek zu Berlin, dawniej Preußische Staatsbibliothek lub Königliche Bibliothek) w 222 skrzyniach w tym: „białe kruki”, rękopisy, portrety, itp. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Na terenie majątku utworzono PGR z zaadoptowaniem pałacu na biura i mieszkania dla pracowników. Obecnie w rękach prywatnych. Serdeczne podziękowania dla Pana Damiana Wesołowskiego za poświęcony czas i możliwość zwiedzenia pałacu.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Pierwsze wzmianki o zespole dworsko-folwarcznym pojawiają się w XVIII wieku. Prawdopodobnie za czasów rodziny von Billerbeck była już siedziba dworska na terenie majątku. Jakie były jej dzieje nie wiadomo. Czy obecny pałac powstał na fundamentach starszej budowli, możliwe. Zbudowany w 1902 roku przez Augusta Schulze w stylu neogotyku angielskiego. Wybudowany na planie litery T, dwukondygnacyjny, w całości podpiwniczony, pokryty niskim dwuspadowym dachem. We wnętrzu zachowana sala balowa, klatka schodowa, stolarka.

PIWNICE

PARTER

KLATKA SCHODOWA + SALA BALOWA

STRYCH

FOLWARK

Moczyły /Schillersdorf/

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Kołbaskowo powiatu polickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1323 roku. W tym czasie część gruntów w rękach miasta Gryfino oraz braci von Krempzow-Henninga i Rudolfa a ich posiadanie zostało potwierdzone przez księcia pomorskiego Bogusława w 1373r. W 1325 roku książęta Otto I i Barnim I nadają na własność kościołowi mariackiemu w Szczecinie 3 włóki ziemi w Moczyłach. W 1490 roku wieś należy do miasta Gryfina. W 1660 roku wieś zakupuje szwedzki kanclerz Heinrich Coelestin von Sternbach. Kolejnym właścicielem jest wdowa po Carlu Nicolausie Stockenstroem, Eva z domu von Sternbach. W 1708 roku wieś zakupuje Jürgen hrabia von Mellin/1633-1713/, szwedzki feldmarszałek i generalny gubernator Bremen, Verden i Pomorza, po którym dobra dziedziczy jego córka Maria Eleonora hrabianka von Mellin. Po jej śmierci dobra dziedziczą jej bratankowie. W 1757 roku za 12 000 talarów majątek zakupił Friedrich Wilhelm August hrabia von Mellin. Po jego śmierci dobra przechodzą w ręce wdowy po nim, Lovity, z domu von Holvede(1761). Kolejnym właścicielem zostaje generał major George(Jürgen) Bernhard(Bernd) hrabia von Mellin. W jego imieniu dobrami zarządza żona, Anna Ulrica Eleonore, z domu hrabianka von Mellin, która w 1762 roku za 24000 talarów sprzedaje majątek kupcowi ze Szczecina Knudtowi Olssen. Przez małżeństwo jego córki Charlotty Louisy w 1766 roku majątek od 1790 roku przejmuje Valentin Ludwig Protzen. Po jego śmierci w 1833 roku rozpoczęła się walka spadkobierców o dobra w Moczyłach. Trwający kilka lat spór doprowadził do wystawienia majątku do publicznej licytacji. Od 1837 roku majątek zakupił Christoph Friedrich Rohrbeck i do jego rodziny majątek należy do lat 20-tych XX wieku. Do 1945 roku dobra w rękach rodziny Schultze– wymieniony Dr Georg Schultze z Berlina.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWE

We wsi stał pałac, prawdopodobnie zniszczony podczas działań wojennych i rozebrany. Pozostałością po założeniu są resztki zabudowań gospodarczych oraz ogrodzenia.

Mosty /Speck/

Opublikowany 2 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Goleniów powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1302 roku, kiedy wymieniono zamek należący do rodu von Vi(e)sen. Mosty były w posiadaniu rodu von Viesen do 1477 roku. W tym czasie dochodzi do podziału wsi na dwie części majątkowe: A należąca do von Viesen, B należąca do von Petersdorff. Część A należąca w 1477 roku do Paula von Vi(e)sen została przekazana Karstenowi von Flemming(1454-1484), radcy księcia Bogusława X. Pełnił również funkcję dziedzicznego marszałka ziemskiego. W XVIII wieku majątek A należał do Kurta von Flemming, później jego syna Curta Gebharda von Flemming oraz Carla Friedricha von Flemming. Spory z rodziną von Petersdorff, właścicielami części B doprowadziły do zadłużenia majątku i jego sprzedaży. Carl Friedrich von Flemming w 1748 roku sprzedaje majątek Christianowi Müller z Nowogardu. Umiera 22.12.1760 roku. Po jego śmierci majątek przejmuje jego syn, Conrad Renatus Müller, który dnia 25.07.1776 roku sprzedaje majątek Carlowi Friedrichowi von Flemming. W 1779 roku właścicielem majątku był Julius Friedrich von Flemming, który 06.10.1779 roku sprzedał majątek A Curtowi von Petersdorff. Majątek B był w posiadaniu Henninga Christiana von Petersdorff. Po jego śmierci w 1776 roku dobra dziedziczy jego syn, Christian Friederich von Petersdorff. Tym sposobem doszło do połączenia majątków A i B, które w 1802 roku zakupił Johann Friedrich von Blankschein. Kolejnym właścicielem był porucznik Friedrich Wilhelm von Hake, który po odejściu z wojska w 1805 roku ożenił się z Phulippine Antoinette von Rebeur i w tym samym 1805 roku dnia 15 września za sumę 70500 talarów kupił od Johanna Friedricha Blankschein Mosty w tym 3300 mórg gruntów ale już w 02.01.1810 roku z powodu wojny i bankructwa sprzedał Mosty ze stratą za 68000 talarów Carlowi Augustowi Ferdinandowi Karbe. Od Carla Augusta w 1813 roku dobra zakupił Friedrich Hiller ale już w 1814 roku ponownie w rękach Carla Augusta Ferdinanda Karbe. W 1841 roku przez małżeństwo córki Carla Karbe z Augustem von Scheven dobra przechodzą w ręce rodu von Scheven. W 1850 roku majątek zakupuje Friedrich Wilhelm Flügge. W 1870 roku majątek obejmował 1907 akrów ziemi a w 1879 roku dobra wielkości 489,57 należały do Wilhelma Flügge. W 1886 roku został podniesiony do dziedzicznego stanu szlacheckiego. Zmarł w 1898 roku. W 1910 roku majątek wielkości 768,77 ha gruntów był w rękach Maximiliana von Flügge. W 1928 roku właścicielem dóbr był Erich von Flügge a majątek obejmował 709 ha gruntów. Zmarł w 1936 roku. Dobra podzielone zostały pomiędzy trójkę jego dzieci. Po 1945 roku zajęty przez Wojsko Polskie. Po 1947 roku na terenie majątku utworzono PGR. Pałac zaadoptowano na mieszkania, biuro i Klub Prasy i Książki „Ruch”. Od 1956 roku siedziba Pomorskiego Uniwersytetu Ludowego. Od 1970 roku pałac przeznaczony na Dom Dziecka. Adaptację z przebudową pałacu przeprowadzono w latach 1973-1979. Od 1979 do 2014 w pałacu funkcjonował Dom Dziecka. Od 2014 własność prywatna.

Bardzo dziękuję Panu Witoldowi Hake za cenne informacje z historii miejscowości

ZAMEK

W 1302 roku wzmianka o zamku. Kto go zbudował, gdzie się znajdował i jak wyglądał nie wiadomo.

DWÓR I PAŁAC

Pierwsza informacja o dworze pojawia się w 1802 roku. Mowa o dworze zbudowanym przez rodzinę von Flemming. Za czasów Carla Karbe powstał nowy dwór. W latach 1910-28 Maximilian von Flügge buduje pałac rozbudowując dwór Carla Karbe. Zbudowany pałac był projektu Paula Korff. Powstał budynek zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem mansardowym, piętrowy, podpiwniczony. W latach 70-tych XX wieku przebudowany. We wnętrzu zachowała się oryginalna stolarka, piece, posadzki. W pobliżu park krajobrazowy.

Mojszewo /Gr.Moitzow/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. W wiekach średnich własność rodu von Damnitz. Część gruntów należała do synodu kamieńskiego. Na początku XV wieku wieś należała do Henningsa von Damnitz, w 1461 roku do jego syna, Ulricha von Damnitz. W 1621 roku Mojszewo jest w posiadaniu rodziny von Puttkamer z Wrzosowa, która sprzedała majątek Mathiasowi von Carnitz. W 1574 roku część gruntów należącą do Kamienia Pomorskiego zakupił magistrat miasta Trzebiatów, które w 1625 roku wykupił Matthias von Carnitz. Na początku XVIII wieku dobra posiadał Friederich Wilhelm von Carnitz. Po jego śmierci majątek odziedziczył Joachim Matthias von Carnitz a następnie Joachim von Carnitz(1737). Ostatnim przedstawicielem tego rodu jest Adolph Carl hrabia von Carnitz(*26.11.1731-07.12.1808). Był trzykrotnie żonaty: 1. Z Anną Elisabeth hrabianką von Neale(*1746-+?), 2. Dorotheą Albertiną Sophie hrabianką von Wartensleben(03.09.1743-21.09.1813), 3.Henriette Albertine von Podewils. Małżeństwa bezdzietne. Kiedy w 1740 roku umierał jego ojciec Joachim Matthias von Carnitz, był 9-letnim chłopcem. Opiekunami jego i jego dóbr został członek rodziny von Woedtke oraz Bogislav Friederich von Schmeling. Na początku XIX wieku dobra posiadała rodzina von Brockhausen– wzmiankowany Joachim Sigismund von Brockhausen. Kolejnym właścicielem była rodzina von Elbe– wzmiankowany Ernst von Elbe. W 1870 roku ich majątek obejmował 1444 mórg ziemi a w 1879 roku obejmowały 368,55 ha ziemi. Na przełomie XIX i XX wieku dobra w rękach rodziny Klug. Ostatnimi właścicielami dóbr była rodzina Rackow. Po założeniu zachowały się resztki zabudowy gospodarczej oraz park krajobrazowy. Dwór spłonął w 1945 roku.

Miłachowo /Milchow/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

Miejscowość położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1360(Milchow) z osobą Heinricha Bandeszlaus z Michałowa. Stare lenno rodu von Parlow będące w ich rękach do połowy XVIII wieku. Ród wymarły w 1805 roku. W 1628 roku wzmiankowany Marten Parlow. Majątek w XVIII wieku zakupił Wilhelm Bogislaw von Mellin. Jeszcze za czasów Wilhelma dobrami zarządza Henning Christian von Mellin/1750/. Po śmierci Wilhelma Bogislawa w 1752 roku majątek w posiadaniu wdowy, Dorothei Clary, z domu von Plӧtz. W 1768 roku majątek dziedziczy syn Henninga, kapitan Gotthilf Christian Curt von Mellin. Po jego śmierci dobra dziedziczą jego córki, które w 1804 roku sprzedają majątek Christianowi Bӧltz. W XIX wieku częste zmiany właścicieli: Friedrich Mengdehl/1828/, Heinrich Dummstrey/1858/, August Ferdinand Kunde/1858/, Gerber/1892-1914/, Alex Hilgendorff/1914-1920/, Neitzke/1928-1945/. W 1910 roku kiedy właścicielem byli spadkobiercy Gerber`a dobra liczyły 262 ha gruntów. W 1928 i 1939 roku majątek należący do Hansa Günthera Neitzke obejmował 262 ha gruntów. Po 1945 roku na terenie folwarku stacjonowały wojska radzieckie. Po przejęciu majątku przez państwo polskie utworzono PGR, który wszedł w skład KPGR Wrzosowo. Obecnie w rękach prywatnych.

DWÓR

We wsi dwór z pierwszej połowie XIX wieku, zbudowany na planie prostokąta, parterowy, kryty dachem częściowo naczółkowym , częściowo mansardowym, częściowo płaskim. Cechy neogotyckie pojawiły się pod koniec XIX wieku. W 1965 roku remont przeprowadzono remont budynku z pozbawieniem go pieców kaflowych, ozdobnych stiuków. W sąsiedztwie park krajobrazowy z XIX wieku połączony sadem oraz zabudowania gospodarcze. W styczniu 2016 dwór spłonął. Obecnie w stanie postępującej ruiny.

Mierzęcin /Martenthin/

Opublikowany 1 sierpnia 2012 przez admin

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1288 roku. Od średniowiecza wieś należała do pomorskiego rodu von Flemming. W 1511 roku wymieniany Jakub von Flemming, rycerz zamku mierzęcińskiego. W XVIII wieku wymieniany jako właściciel Anthon Wilhelm, Heinrich Ludwig i Christoph Friedrich von Flemming. W drugiej połowie XVIII wieku jako właściciel wymieniana rodzina von Güntersberg(1756)- wzmiankowany Ernst Georg von Güntersberg. Na początku XIX wieku/1804/ właścicielem majątku był Ludwig Heinrich von Flemming. W 1849 roku jako właściciel wymieniany jest Albert Georg von Flemming/właściciel folwarku w Zagórzu/, później Carl Ludwig Adam Friedrich hrabia von Flemming. W 1900 roku zmarł ostatni z rodu, Pan na Mierzęcinie Felix hrabia von Flemming. Po jego śmierci właścicielem majątku zostaje Paul von Ploetz(*1839). Wzmiankowany również Albrecht von Ploetz. W 1910 i 1928 roku właścicielem był Bernd von Ploetz. W tym czasie majątek liczył 798 ha gruntów(1910) i 1014,4 ha gruntów(1928).

ZAMEK

W średniowieczu do XVII wieku w Mierzęcinie stał zamek, prawdopodobnie zbudowany przez rodzinę von Flemming. W 1667 roku zamek spłonął. Materiał budowlany został wykorzystany na inne budowy. Po zamku nie pozostał żaden ślad.

DWÓR

Nad brzegiem jeziora Ostrowo, w otoczeniu parku położony jest dworek zbudowany w latach 1902-1910 przez ówczesnych właścicieli. Jest to budynek parterowy z użytkowym poddaszem, zbudowany na rzucie prostokąta, podpiwniczony. Po 1945 roku wykorzystany na mieszkania dla pracowników miejscowego PGR. Obecnie wyremontowany, w rękach prywatnych. Dostępny z zewnątrz.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

Na terenie wsi zespół dworsko-folwarczny. Pozostałością są budynki gospodarcze.

projekt i wykonanie: plus1.pl