HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1285 roku, kiedy należała do Rytgerusa von Pansin. W 1357 roku Heine von Pansin sprzedaje wieś Hansowi von Borcke. W1382 roku Hans von Borcke sprzedał wieś z dworem joannitom: baliwowi zakonu Bernardowi von Schulenburg i komturowi Heinrichowi von Güntersberg. Wszystko za zgodą księcia pomorskiego Warcisława VII. W zamku wzniesionym przez joannitów zamieszkali przedstawiciele rodu von Güntersberg. W 1482 roku Simon von Güntersberg sprzedał cały majątek joannitom. Od1483 roku na zamku zamieszkał komtur joannitów z Suchania- Otto von Blankenburg. W 1493 roku Georg von Schlabrendorf, komtur joannitów sprzedaje zamek Heirnichowi von Borcke. Ostatnim z rodu von Borcke z Pęzina był Philipp Adrian von Borcke. Miał jedną córkę, Evę Dilianę, którą wydał za Petera Georga von Puttkamer, który przejął Pęzino w 1682 roku. Prawnymi właścicielami Pęzina, o czym należy pamiętać nadal byli joannici. Zniesienie ich lenna zakonnego nastąpiło w 1804 roku. Po zmarłym przedwcześnie Ernscie Friedrichu Georgu von Puttkamer, dobra przejmuje Jesco Theodor von Puttkamer z Karzniczek koło Słupska. Żoną jego była wywodząca się z polskiej szlachty, Margarethe Julie Theodore z domu Wilucka. Po pożarze wschodniego skrzydła w 1935 roku, rodzina von Puttkamer na czas remontu mieszkała w domu zarządcy. W 1942 roku żona Bogislava von Puttkamer przeniosła się do rodowej posiadłości w Karzniczce. Zamek zajęty przez wojsko niemieckie z przeznaczeniem na składnicę książek i dzieł sztuki zwożonych z Pomorza. Po 1945 roku majątek stał się własnością Skarbu Państwa. Zamek przeznaczono na mieszkania i biura pracowników utworzonego PGR. Po remoncie na przełomie lat 70/80 w zamek przeznaczono na centrum kongresowe z hotelem. W latach 90-tych sprywatyzowany.
ZAMEK
Jest to budowla obronna typu nizinnego. W bryle i murach zamku widoczne cztery etapy budowy: gotycka, późnogotycka, renesansowa i neogotycka. Na założenie zamkowe składa się: wieża, skrzydło bramne z łącznikiem, trzy skrzydła mieszkalne, przy czym dwa od wschodu połączone wspólną ścianą działową i przykryte wspólnym dachem. Do zamku prowadzi wejście-brama od ulicy z mostem przerzuconym przez fosę. Od wschodu i północy rozciąga się park, w którym znajdziemy ruinę kaplicy zamkowej oraz pawilon ogrodowy. Obok widoczne zabudowania gospodarcze, na lewym brzegu Krąpieli kościół i cmentarz. W pobliżu drugi zespół folwarczny z dworem.
DWÓR
Przy drodze w pobliżu drugiego założenia folwarcznego położonego w zachodniej części wsi stoi dwór-dom zarządcy, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. W latach 30-tych zamieszkany przez właścicieli majątku na czas remontu zamku.
