Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1477 roku. Należała wówczas do rodu von Kage/Kagen/. Po wymarciu rodu na początku XVI wieku, wieś staje się domeną książęcą. W XVI wieku dochodziło do sporów i procesów o majątek w Kodrąbie pomiędzy rodem von Brockhusen z Łuskowa a chłopami z Kodrąbia. Na krótko w 1576 roku majątek zarządzany był przez Petera Moltze, von Puttkamer`a czy von Brockhusen`a z Łuskowa. Pod koniec XVI wieku majątek stał się własnością rady miejskiej Wolina. We wsi istniała cegielnia, którą w 1797 roku zakupił Ferno z Wolina. W pobliżu dla robotników powstała wieś Kodrąbek. W 1910 roku majątek będący domeną państwową liczył 378 ha gruntów. W 1928 roku dzierżawcą majątku była Pani J. Nicolai a dobra liczyły 308 ha gruntów.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNE

W XVIII wieku na terenie wsi powstał folwark, rozbudowany w XIX wieku. Składał się z dworu, podwórza oraz zabudowań gospodarczych. Dwór z parkiem leżący na osi założenia, został rozebrany w 1958 roku. Z założenia zachowały się fragmenty parku i stajnia.

Dawna wieś, obecnie dzielnica Nowego Warpna, miasta gminnego położonego w powiecie polickim. Istniejąca od XIII wieku wieś. Wymieniana jako Auestorpe, Aluestorff, Alberstorp, Albersdorp. Pierwsza wzmianka pojawia się w 1284 roku, kiedy książę Bogusław IV nadaje wieś Hermannowi de Palude von dem Brocke, Broecke, Bruke, Broker, później zwany von Brӧcker. W 1324 roku książę Otto potwierdza lenno dla braci Nicolausa, Bernharda i Timmo de Palude von Brӧcker. W 1368 roku wzmiankowany rycerz Curd Bruker. W 1374 roku wzmiankowany rycerz Curt Broker. W 1490 roku wymieniony Peter Broker. W 1594 roku Hans Albrecht von Brocker za 500 florenów wydzierżawił ziemię we wsi dla Zabela von Lepel. W 1598 roku dzierżawił grunty w Karsznie za 100 talarów Otto von Ramin. W 1599 roku jako dzierżawca wymieniony Ohm Baltin von Eickstedt. Do 1728 roku wieś należała do rodu von Brӧcker. Od 1728 roku stała się własnością majora Jürgena Lorenza von Kleist, by ponownie powrócić do rodziny von Brӧcker– za 13000 talarów majątek w 1738 roku wykupił  Gustav Friedrich von Brӧcker. Po Gustavie majątek odziedziczył jego syn, Ludwig Gustav. Po jego śmierci majątek w 1756 roku przechodzi w ręce małżonka jego siostry, Carla Heinricha von Wedel. W 1766 roku za sumę 20 tysięcy talarów dobra zakupuje Gotthilf Christian von Enckevort, młodszy syn Bernda Friedricha von Enckevort z Vogelsang. W 1790 roku za sumę 50.000 talarów majątek zakupił Georg Wilhelm von Hill ale już  w 1800 roku wykupiony przez Carla Friedricha von Enckevort. Przekształcił majątek we własność dziedziczną wolną od wszelkich zobowiązań i ciężarów feudalnych-alodium. Kolejno majątek należał do: Eduarda Friedricha von Enckevort(1862), Klary von Enckevort(1905), Hansa von Enckevort(XXw.). Byli w posiadaniu dóbr do 1945 roku. Ostatnim właścicielem był Bernd Friedrich von Enckevort. W 1910 roku kiedy majątek należał do Klary von Enckevort z domu Fӧrster dobra liczyły 799,15 ha gruntów a w 1928 roku liczyły 799 ha gruntów.   Po 1945 roku w pałacu mieścił się ośrodek Wojsk Pogranicza, od lat 80-tych XX wieku Straży Granicznej. Od 2009 do 2012 roku pałac należał do Książnicy Pomorskiej w Szczecinie i pełnił funkcję ośrodka szkoleniowo-konferencyjnego.

ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY

Pałac zbudowany w stylu neorenesansu francuskiego na fundamentach dworu. Postawiony na planie prostokąta z dwoma bocznymi ryzalitami w elewacji tylnej, dwupiętrowy, podpiwniczony, z kwadratową wieżą, przebudowaną znajdującą się w północnej elewacji bocznej. W sąsiedztwie zaniedbany park krajobrazowy.