Wieś położona w gminie Lwówek Śląski powiatu lwóweckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1351 roku. W tym czasie należała do braci von Wiese. W drugiej połowie XV wieku należała do rodu von Zedlitz, później do von Lest. Od 1740 roku własność Bernharda Wilhelma von Schmettau. Kolejnym właścicielem majątku był Philipp Hermann von Sonneberg, który w 1787 roku sprzedał je Christianowi Heinrichowi Ludwigowi von Schweinitz und Kutscheborwitz(*1746-+1814), właścicielowi Biedrzychowic. Po jego śmierci dobra odziedziczyła wdowa Ernestine Sophie, z domu von Eicke(+1825) a następnie generał piechoty Ernst Johann Friedrich baron Schüler von Senden(*1753-+1827), a po jego śmierci wdowa Theodore z domu von Schweinitz und Kutscheborwitz(*1773-+1844). W 1838 roku majątek zakupił  Georg August Cottenet(*1807-+1900), nobilitowany 18.10.1861 roku. Po jego śmierci majątkiem zarządzała wdowa Anna Rosalie von Cottenet, z domu von Cottenet. W latach 30-tych XX wieku rodzina von Cottenet została zmuszona przez władze hitlerowskie do opuszczenia majątku, który od 1939 roku był siedzibą NSDAP. Po 1945 roku ośrodek wczasowo-kolonijny Rejonu Dróg Publicznych, później należał do PKP. W latach 90-tych majątek pod zarządem firmy”DROBUD” ze Lwówka Śląskiego. Od 2004 roku należy do rodziny Rzeźwickich.

PAŁAC

Dwór zbudowany w XV wieku , który w XVIII wieku przebudowano i rozbudowano na barokowy pałac. W 1787 roku pałac spłonął. Po dwóch latach został odbudowany. W latach 1900-1901 przeprowadzono remont z rozbudową pałacu.

Miasto położone w powiecie wołowskim województwa dolnośląskiego. Wymieniana jako Brzege, Brzieg, Brzik, Persigk, Prsig, Przegk. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1223 roku. W 1355 roku należała do rodu von Haugwitz. Posiadali miejscowość do 1478 roku. Później dość częste zmiany właścicieli. W 1522 i 1525 roku jako właściciel wymieniony Florian von Falckenhayn, w 1528 roku Ernst von Diebitsch, w 1528 i 1529 roku ponownie należy do rodziny von Haugwitz. W 1529 roku własność Melchiora von Ungerathen, w 1543 roku Heinricha von Falckenberg, w 1551 do 1659 roku ponownie należy do rodu von Falckenhayn. Po śmierci Floriana von Falckenhayn w 1659 roku w 1660 roku majątek zakupił Georg Abraham baron von Dyhrn, który w 1663 roku otrzymał prawa miejskie dla swojej miejscowości od cesarza Leopolda I. W 1687 roku majątek zakupił hrabia von Jarotschin. Od 1688 do 1747 roku własność baronów von Glaubitz. W 1740 i 1744 roku wzmiankowani hrabiowie von Sternberg. W 1765 do 1770 własność Friedricha Wilhelma Arnda von Kleist. W latach 1771-1786 należy do ministra Karla Georga Heinricha hrabiego von Hoym(*1733-+1807), który w 1806 roku tworzy ordynację obejmującą Brzeg Dolny. Po jego śmierci w 1807 roku dobra należą do wdowy po nim, Antonie Louise hrabiny von Hoym(*1745-+1820), z domu baronówny von Dyhrn und Schӧnau. Posiadała majątek do 1820 roku. Dobra dziedziczy księżna Franziska  Biron von Curland-Wartenberg-Hoym, z domu hrabianka von Maltzan, wnuczka Karla Georga Heinricha hrabiego von Hoym. W 1833 roku wyszła ponownie za mąż i wymieniana jest jako Pani von Strantz, posiadająca majątek do 1856 roku, który po niej dobra dziedziczy jej córka hrabina Antoinette(Antonie) Lazar von Lazareff(*1813-+1883), z domu księżniczka Biron von Curland. Kolejno dobra odziedziczyła najstarsza z córek ze związku z hrabią Lazar von Lazareff(+1871), Dorothea hrabianka Lazar von Lazareff, która wyszła za mąż za markiza Venance d`Abzac de Mayac(+1905). Po śmierci Dorothei dobra dziedziczy jej córka, Marie Antoinette d`Abzac de Mayac, która w 1890 roku poślubiła hrabiego Johanna Thassilo von Saurma-Jeltsch(*1859-+1922). Od 1913 roku dobra dziedziczy córka Marii- Dorothea von Saurma-Jeltsch(*1891), która nie założyła rodziny. Po jej śmierci w 1919 roku majątek otrzymał jej młodszy brat Thassilo von Saurma-Jeltsch(*1892-+1965), ostatni właściciel dóbr. Po 1945 roku pałac podczas działań wojennych uległ spaleniu. W latach 1950-52 pałac odbudowany. W 1965 roku w murach pałacu mieścił się przyzakładowy dom kultury. Po 1997 roku po powodzi remont generalny. Obecnie w pałacu mieści się Urząd Miasta oraz Dolnobrzeski Ośrodek Kultury.

Wieś położona w gminie Mysłakowice powiatu jeleniogórskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1303 roku. W 1379 roku wieś należała do Heincze(Hink) von Zedlitz, łowczego księcia Bolka II świdnickiego. Ród von Zedlitz posiadał Bukowiec do 1573 roku, kiedy bracia Heinrich i Konrad von Zedlitz sprzedali wieś Hansowi von Reibnitz(+1579). Ostatnim właścicielem wsi z tego rodu był Johann Maximilian Leopold baron von Reibnitz, zmarły 20.12.1758 roku, który testamentem zapisał wieś siostrzeńcowi, Karlowi baronowi von Kottwitz. W 1761 roku sprzedał on wieś Gottliebowi baronowi von Richthofen. Kolejnymi właścicielami majątku byli: Barbara Helene von Festenberg-Packisch(1762-1765), Friedrich von Packisch(1765), von Luck(1765-1770), Barbara Helene von Luck, z domu von Lestwitz, Karl Ferdinand Siegmund baron von Seherr-Thoss(1770-1774), wdowa po nim Marie Eleonore, z domu von Prittwitz, która w 1785 roku sprzedała majątek Friedrichowi Wilhelmowi baronowi von Reden. Po jego śmierci w 1815 roku majątek dziedziczy żona, Juliane Friederike. W 1854 roku dobra dziedziczy chrześnica Juliane Friederike baronowej von Reden, Marie Karoline baronowa von Rotenhan(*1809-+1878), z domu von Riedesel. Była żoną Hermanna Ernsta barona von Rotenhan(*1800-+1858). Kolejnym właścicielem dóbr był rotmistrz Hermann Wolfgang von Rotenhan(*1841-+1893), żonaty z Hedwig Elisabeth, z domu von Jagow-Rühstӓd. Po nim majątek w rękach Friedricha Karla Georga barona von Rotenhan(*1870-+1956). Był ostatnim właścicielem dóbr.

PAŁAC

W XVI wieku zbudowany został dwór obronny otoczony fosą. Przebudowany w XVII wieku na pałac barokowy. Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 1790-1800 na pałac w stylu klasycystycznym. Obok na przełomie XVIII i XIX wieku powstał park krajobrazowy.