Wiejkówko /Kl. Weckow/

Miejscowość położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1299 roku. Lenno rodu Knut vel Knuth. W 1455 roku wieś podzielona pomiędzy rody: von Knuth i von Flemming. W 1482 roku wzmiankowany Hermann Knuth, w 1500 roku Hans Knuth. W 1628 roku mowa o dwóch majątkach rycerskich należących do Roloffa i Wulffa von Knuth. W 1709 roku majątek należał do Ernsta von Knuth. Po ugodzie z matką Barbarą Margarethą oraz jej drugim mężem Nicolausem Josuą von Grell, w 1763 roku dobra przejmuje kapitan Caspar Henning von Knut vel Knuth. Miał 3 córki. Majątek przepisał drugiej córce, Julianie zamężnej za Bernharda Ludwiga von Plӧtz, a po śmierci Bernharda Ludwiga w 1765 roku majątek odziedziczył jego syn, kapitan Friedrich Wilhelm von Plӧtz. W 1804 roku właścicielem majątku był Friedrich Wilhelm Eggart Henning(lub Heinrich) von Plӧtz. Zmarł w 1826 roku. Miał 6-dzieci, które odziedziczyły majątek i zarządzały nim wspólnie do 1863 roku. A były to: 1) Carl Heinrich Georg von Plӧtz, 2) Emilie von Schon, 3) Friedrich Wilhelm Albert von Plӧtz, 4) wdowa Auguste von Wedel, 5) Carl Hermann von Plӧtz, 6) żona pułkownika von Wolff. W 1863 roku majątek przejął najstarszy z rodzeństwa, Carl Heinrich Georg von Plӧtz. W 1910 roku kiedy właścicielem dóbr był Paul von Ploetz majątek liczył 843 ha gruntów. W 1928 i 1939 roku  dobra liczyły 823 ha gruntów a właścicielem był Albrecht von Ploetz.

Po założeniu dworskim zachowały się resztki parku krajobrazowego oraz budynki gospodarcze.

Wiejkowo /Gross Weckow/

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1299 roku(Welcowe). Stare lenno rodu von Güntersberg razem ze wsią Siniechowo. Nazwa wsi Gross Weckow pojawia się w XVI wieku. W tym czasie należy do Mathke(Matthiasa) i Jochima von Güntersberg. W 1628 roku wzmiankowani Matthias, Matz, Albrecht i Henning von Güntersberg. Zmiany własnościowe zaczęły następować w XVIII wieku. W sierpniu 1717 roku Eccard Henning von Güntersberg sprzedał Wiejkowo b i Siniechowo b majorowi Wilhelmowi Friederichowi von Flemming a większy majątek tzw. Wiejkowo a w maju 1731 roku przekazał swojemu najmłodszemu synowi, porucznikowi Friedrichowi Sigismundowi von Güntersberg, po śmierci którego w 1751 roku majątek dziedziczy jego starszy brat, Ernst George von Güntersberg, który wykupił majątki będące w rękach von Flemming- Wiejkowo b i Siniechowo b.  W październiku 1753 roku część majątku w zastaw otrzymał Wilhelm Sigismund von Flemming a Siniechowo b zostało wydzierżawione? majorowi Erdmannowi Joachimowi von Paulsdorf. Po śmierci Ernsta Georga Daniela Philippa von Güntersberg w 1762 roku(wg innych źródeł 1763), ostatniego lennika dóbr wiejkowskich z tego rodu, panujący nadał lenno swojemu adiutantowi, majorowi Wilhelmowi Friedrichowi Carlowi hrabiemu von Schwerin. Po proteście wdowy w 1764 roku , Amalii Sophii, z domu von Kleist(*1724-+1783) majątek po odpowiedniej opłacie trafia w jej ręce i jej 4 córek: Barbary Benigny Juliany Sophii(*1753-+1826), Cathariny Charlotty Amalii(*1758-+1802), Ernestiny Brigitty i Caroliny Hypolity Sabiny. Barbara Benigna Juliana Sophia i Catharina Charlotta Amalia wyszły za mąż za braci von Below. Majątek przypadł starszej ze sióstr, Barbarze Benignie zamężnej za Nicolausa Friedricha von Below(*1750-+1816), z którym miała 5-ciu synów, z których przeżyło dwóch- Carl Heinrich(*1781-+1821) i Ernst Friedrich Wilhelm Johann(*1783-+1816). Barbara Benigna posiadała majątek do śmierci. Od 1828 roku majątek w rękach Carla Christiana Philippa von Berg(+1842), syna majora Philippa Johanna Georga.   Carl Christian ożeniony był z Christine von Owstin. Po jego śmierci majątek dziedziczy córka, Alexandrine von Berg(*1813-+1859), zamężna za Friedricha Wilhelma Alberta von Plӧtz(*1803-+1876). W ten sposób dobra przechodzą w ręce rodu von Plӧtz. W 1846 roku na miejscu ryglowego dworu Fryderyk Wilhelm Albert buduje pałac neorenesansowy w typie willi włoskiej Z tego rodu wymienieni- Paul von Plӧtz(1839-1915), Albrecht von Plӧtz(1872-1945). Posiadali majątek do 1945 roku. Po wojnie użytkowany przez Państwowy Fundusz Ziemi, od 1958 roku administrowany przez PGR. W pałacu mieściły się biura. Po 1988 roku pałac stał opuszczony i stopniowo popadał w ruinę. Od 1993 roku w rękach prywatnych.

FlemmingBergBelow 1

Ploetz 1

 

PAŁAC

We wsi ruiny pałacu zbudowanego w stylu neorenesansowym, w typie willi włoskiej. Pałac zbudowany w 1842 roku dla rodziny von Ploetz na miejscu starszej budowli. Jeszcze pod koniec XIX wieku rozbudowany. Po 1945 roku zaadoptowany na biura, mieszkania dla pracowników miejscowego PGR. Po 1988 roku pałac stał opuszczony popadając w ruinę.

Zdjęcia pałacu z 1995 roku

 

Zdjęcia pałacu z 2008 roku

Wielichowo

 

Wielichowo pow. Grodzisk Wielkopolski, wielkopolskaKorespondencja Teresy Lubomirskiej do hrabiny Sobańskiej. 1935

 

HISTORIA WIELICHOWA

Miejscowość położona w powiecie grodziskim województwa wielkopolskiego, po raz pierwszy wymieniona w roku 1297. Do 1645 roku wieś należała do biskupów poznańskich. Później do 1797 roku, do sekularyzacji majątku kościelnego należała do kapituły poznańskiej. Od 1797 roku nadaniem cesarskim majątek otrzymał adiutant cesarza, generał Fryderyk Wilhelm von Zastrow. Kolejnym właścicielem od roku 1832 jest major August Adolf von Zastrow, który w 1839 roku sprzedaje dobra hrabiemu Mikołajowi Mielżyńskiemu. Po śmierci Mikołaja Mielżyńskiego w roku 1842 właścicielką majątku zostaje jego córka, Teodozja Dzieduszycka żona Henryka. W ich rękach majątek pozostawał do 1851 roku, kiedy to w drodze licytacji dobra zakupił  kupiec Juliusz Munk. W 1854 roku sprzedaje majątek pułkownikowi Hermannowi von Holleben, który już w 1865 roku sprzedaje go Bolesławowi Potockiemu z Będlewa, a ten w tym samym roku za tą samą sumę sprzedał majątek hrabiemu Adamowi Broel-Plater z Prochów. W 1893 roku dobra od Platerów zakupuje Eryk Schultz, który w roku 1922 sprzedaje majątek księżnej Teresie z Wodzickich Lubomirskiej.

PAŁAC

Pałac zbudowany po 1797 roku dla Fryderyka Wilhelma von Zastrow, położony jest we wschodniej części miasta na wschód od rynku, przy drodze prowadzącej do Wilkowa Polskiego oraz przy ulicy Parkowej. W 1884 roku pałac przebudowany przez rodzinę Broel-Plater. Prawdopodobnie pałac został zbudowany na fundamentach dworu biskupiego, który spłonął w 1720 roku, o czym mają świadczyć dwa dęby szypułkowe, ponad 300 letnie rosnące symetrycznie przed fasadą pałacu, jako pozostałość wcześniejszego założenia. Pałac to budynek murowany z cegły, zbudowany na rzucie prostokąta, dwukondygnacyjny z częściowo użytkowym poddaszem, z czterokondygnacyjną wieżą, całkowicie podpiwniczony, nakryty dachem czterospadowym. Wejście frontowe poprzedzone tarasem wspartym na filarach i kolumnach. Układ wnętrz dwutraktowy z reprezentacyjnym holem, salą myśliwską, salonikiem. We wnętrzu zachowana część dawnego wystroju z końca XIX wieku- klatka schodowa, stolarka drzwiowa, sztukaterie, kominek, ozdobny piec. Obecnie w pałacu mieści Rolniczy Zakład Doświadczalny.

Pałac w otoczeniu parku o powierzchni około 7 ha, założonym na przełomie XVIII i XIX wieku, przekształconym pod koniec XIX wieku. W zachodniej części parku znajdują się dwa stawy połączone rowem. W parku dominują lipy, klony, dęby, jesiony, graby.

ZESPÓŁ FOLWARCZNY

Zespół   folwarczny usytuowany na wschód od pałacu składa się z podwórza folwarcznego oraz z rządcówki, stajni koni wyjazdowych i wozowni, gorzelni, obory, spichlerza. Budynki powstały w drugiej połowie XIX wieku.

WIELISŁAWICE /Wildenow/

Wieś położona w gminie Strzelce Krajeńskie powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1337 roku. Należała wtedy do rodu von Sanitz. W 1608 roku właścicielami wsi byli bracia Andreas, Kaspar i Otto von Sanitz. W 1672 roku Thomas von Sanitz zamienił swoją część z Christianem Heinrichem von Appelmann i Anne Eve von Wernicke. W 1682 roku jako właścicieli wymienia się: Bernda Friedricha, Thomasa Ehrenteicha i Heinricha von Sanitz. Pod koniec XVII wieku cały majątek przeszedł na własność rodziny Dietrich. W 1715 roku wymienia się wdowę oraz brata Johanna Friedricha Dietrich, który ożenił się potajemnie z bratową tracąc stanowisko duchownego w Myśliborzu. W 1745 roku właścicielem dóbr jest Ernst von Saudach, który w 1748 roku sprzedaje dobra kapitanowi Christophowi Ludwigowi baronowi von der Goltz. Kolejno dobra są w posiadaniu Antona Gottlieba barona von der Goltz, starosty powiatu strzeleckiego, a następnie jego brata, kapitana Johanna Christiana barona von der Goltz, który w 1802 roku sprzedał majątek Augustowi Theodorowi Eisenhardt z Berlina. Kolejnym właścicielem dóbr zostaje Heinrich Sigismund August von Langen(n). Zostaje adoptowany przez ostatniego męskiego potomka rodu von Steinkeller, Abrahama Ernsta, zmarłego w 03.10.1826 roku. Heinrich Sigismund August von Langen(n)-Steinkeller(24.02.1788-31.10.1867), ożeniony z Friederike von Kӧller, przyjął nazwisko Steinkeller do swojego i tworzy fideikomis z posiadanych majątków. Rodzina von Langenn-Steinkeller posiada dobra wielisławickie do 1945 roku. W 1879 roku majątek ich obejmował 913ha gruntów. W tym czasie właścicielem był Max von Langenn-Steinkeller, zmarły w 1894 roku. W 1896 roku majątek obejmował 979ha gruntów a administratorem dóbr był niejaki Kupka. W 1914 i w 1929 roku majątek obejmował 986ha gruntów i należał do porucznika Wernera von Langenn-Steinkeller, urodzonego w 1878 roku.

Wielisławice pow. Strzelce Kraj, lubuskie

wielislawice-pow-strzelce-kraj-lubuskie

wielislawice

 

 

 

 

DWÓR

Dwór zbudowany 1800 roku, a powiększony o oficynę i kuchnię w połowie XIX wieku, odnowiony w 1896 roku. Klasycystyczny, konstrukcji szachulcowej. Część starsza piętrowa, dobudówki parterowe. Zachowana klasycystyczna klatka schodowa. Położony w obrębie niewielkiego parku krajobrazowego z początku XIX wieku. Dwór do 1988 roku w ruinie. W 1989 roku zburzony i rozebrany.wielislawice-1938-lubuskie

WIELOGOSZCZ /Konraden, Conraden/

Wieś położona w gminie Recz powiatu choszczeńskiego. W 1879 roku majątek o powierzchni 631ha należał do rodziny Paeske.  W 1896 roku majątek Fritza Paeske obejmował 379ha gruntów. W 1914 roku majątek obejmował 486ha i należał do Waltera Neumann. W 1929 roku własność rodziny Neumann, zarządcą był porucznik w stanie spoczynku Hasso Neumann a majątek obejmował 474,4ha.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Dwór i część budynków rozebrana w latach 50-tych XX wieku. Resztki parku dworskiego.