Węgorzewo Koszalińskie /Vangerow/

Wieś położona w gminie Sianów powiatu koszalińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1339. Była  własnością Piotra Święca, który w tym roku darowuje wieś zakonowi cysterek z Koszalina. W ich posiadaniu jest przez kolejne 200 lat.

DWÓR

Węgorzewo Koszalińskie-dwór

We wsi stał dwór, skromny, parterowy, kryty dachem dwuspadowym, z przybudówką, prawdopodobnie w części z użytkowym poddaszem. Na mapie z 1935 roku nie ma wskazanego miejsca dworu. W XVIII wieku doszło do likwidacji folwarku- może jednak pozostałością założenia był widoczny na pocztówce dwór.

WĘGORZYCE /Wangeritz/

Wieś położona w gminie Osina powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w XV wieku. W tym czasie dobra rycerskie należały do trzech rodzin: hrabiów von Eberstein z Nowogardu, von Knuth i von Lentze(Lenz,Lentz, Lentzen). W 1430 roku wymieniony Bernhard (Bernd) von Lentze, który był synem Ludekino de Lentzen(1374). W 1445 roku wymieniany Jakob von dem Lentze. Miał dwóch synów Jacobusa(*1448) i Laurentiusa(*1458). W 1445 roku sprzedał Węgorzyce Henningowi von Mildenitz z Rybokart. W 1663 roku po śmierci Ludwiga Christophera hrabiego von Eberstein dobra przejmuje rodzina von Mildenitz. W 1665 roku przejmują dobra po rodzinie von Knuth. W 1669 roku wieś w rękach rodu von Edling. W 1778 roku włości są własnością Aegiusa Carla Bernharda von Edling. W 1791 roku po wygaśnięciu rodu von Edling-Wangeritz Węgorzyce  w rękach generała Heinricha Wilhelma von Lettow później w rękach gałęzi von Lettow-Vorbeck. W 1870 roku dobra liczyły 1974 akrów ziemi a w 1879 kiedy właścicielem był Rüdiger von Lettow włości obejmowały 505,36 ha ziemi. W 1910 roku majątek obejmował 637,35 ha ziemi a w 1928 roku kiedy dobra były w rękach Agnes von Lettow-Vorbeck majątek liczył 648,5 ha ziemi. Ostatnią właścicielką majątku była córka Agnes von Lettow-Vorbeck, Elise von Bismarck.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Po 1945 roku majątek przejęty przez Skarb Państwa a na jego terenie utworzone PGR. Sam pałac zniszczony podczas działa wojennych rozebrany w latach 50-tych i 60-tych. Po założeniu zachował się park krajobrazowy oraz resztki zabudowy gospodarczej.

WĘGORZYN /Wangerin/

Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana w 1299 roku kiedy należała do  Trzebiatowa. Później lenno rodu von Borck. W XVIII wieku podział wsi na część A i B. Majątek A należał do Joachima von Borck i jego syna generałmajora Friedericha Wilhelma von Borck. W 1730 roku majątek dziedziczy brat Friedericha Wilhelma, Franz Heirnich von Borck. Po jego śmierci ok. 1744 roku dobra dziedziczy syn, major Wilhelm Leopold von Borck. Majątek B również należał do rodziny von Borck. Po śmierci Joachima von Borck dobra dziedziczy jego syn, Christoph Friederich von Borck. Po nim dobra są własnością jego synów, Friedericha Wilhelma i porucznika Johanna Carla von Borck. Dnia 11.11.1772 roku majątek w rękach Friedericha Wilhelma von Borck. W 1870 roku majątek posiada rodzina Busch a dobra liczyły 1019 mórg ziemi. W 1879 roku własność rodziny Kemcke a dobra obejmowały 259,14 ha ziemi. W latach 1905-39 majątek posiada rodzina Fieck.

WĘGRZYNICE /Ulbersdorf/

Wieś położona w gminie Skąpe powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwzy wzmiankowana w 1207 roku(Wangrynicze). Nadaniem księcia Henryka Brodatego należała do klasztoru cysterek w Trzebnicy. Do sekularyzacji dóbr kościelnych we wsi istniał folwark kościelny. Po 1814 roku majątek niewielki liczący 130 ha należał do generała Friedricha Bogislausa Emanuela von Tauenzien. Później należał do radcy sądowego Fr.G.Mettke(1860). W 1881 roku właścicielem dóbr był porucznik Richard Mettke zamieszkały we dworze na terenie majątku. W 1898 roku dobra należały do Marianne Mettke.

WEŁMICE /Wellmitz/

Wieś położona w gminie Bobrowice powiatu krośnieńskiego. Początki wsi sięgają XIV wieku. Wzmiankowana w 1484 roku(Welmeniz).  Pod koniec XVII i na początku XVIII wieku majątek w rękach rodu von Wegerer– wzmiankowany Carl urodzony w 1690 roku. W 1713 roku majątek posiada Heinrich Otto von Gablenz, właściciel Chocicza, i Górzyna. Wg spisu z 1718/19 roku własność kapitana Franza Wilhelma von Gablenz. Od początku XIX wieku do lat 30-tych XX wieku majątek w posiadaniu rodziny von Beerfelde– wymieniony George Friedrich zmarły w 1799 roku, Adolf zmarły w 1806 roku, Gustav zmarły w 1854 roku, Georg von Beerfelde, zmarły w 1902 roku. W 1879 roku majątek rodu von Beerfelde obejmował 989,06ha gruntów. W 1896 roku majątek o areale 986,50ha był częścią majoratu należącego do rodziny von Beerfelde. W 1914 roku majątek o areale 987ha  wchodził w skład majątku w Lubsku należącym do Gustava von Beerfelde. W 1929 roku majątek o areale  987ha  należał do Dr Meyer ze Starej Wody.

We wsi dwa majątki.  Po założeniu dworskim położonym we wschodniej części wsi pozostał budynek gospodarczy z XIX wieku. Na północnym krańcu wsi resztki drugiego założenia folwarcznego.

welmice-1933-lubuskie

WICHÓW /Weichau/

Wieś położona w gminie Brzeźnica powiatu żagańskiego wzmiankowana po raz pierwszy w roku 1290. Właścicielem miejscowości był wtedy Jacobus de Wichow = Jakub von Promnitz. Jego przodek brał udział w bitwie pod Legnicą w 1241 roku po stronie Henryka II Pobożnego. Wichów był gniazdem rodowym młodszej linii rodu von Promnitz. Starsza linia pochodząca z Lasocina wymarła w 1612 roku. Posiadali wieś do XVI wieku. Wymieniony Sigismund von Promnitz(zm.1444), Caspar i Balzer von Promnitz. W XVII wieku dobra są w posiadaniu baronów von Gersdorf– wymieniany  Rudolf von Gersdorf(12.05.1629-09.12.1696), Rudolph von Gersdorf(12.06.1660-11.09.1729), Gottlob Ehrenreich von Gersdorf(12.01.1666-28.04.1720). Na początku XVIII wieku jako właściciela wsi wymienia się hrabiego von Redern z Małomic. Prawdopodobnie wtedy dochodzi do podziału wsi na część górną i dolną z założeniami dworskimi. W 1830 roku obie części wsi należały do Juliusa Johanna barona von Lüttwitz. W 1845 roku właścicielem Górnego Wichowa była rodzina von Meyer, później hrabiowie von Schweinitz und Crayn.

WIEŻA MIESZKALNA

Prawdopodobnie na wysepce połączonej mostem zwodzonym ze stałym gruntem stała wieża mieszkalna z zabudowaniami. Całość założenia już po przebudowie widoczna na rysunku F.B.Wernera z XVIII wieku. Prawdopodobnie została wybudowana przez rodzinę von Promnitz w XIV wieku. Obecnie bez śladu po założeniu.

WICHÓW GÓRNY

Jest najstarszą częścią wsi. Po założeniu zachowały się resztki zabudowy gospodarczej.

Wichów pow. Kożuchów, lubuskie

WICHÓW DOLNY

W latach 20-30-tych XX wieku majątek należał do rodziny Schwenkenbecher, która prawdopodobnie dokonała przebudowy pałacu. W 1933 roku należy do Otta Heinrich.

Wichów- willa(pałac) SchwenkenbecherWichow-palac

wichow-1901-lubuskie

Wicimice /Witzmitz/

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Płoty powiatu gryfickiego. Początki wsi sięgają średniowiecza i związane są  z rodem von der Osten.  Na początku XVI wieku dochodzi do podziału wsi na część A i część B. Obie części należały do rodziny von der Osten. Część A zostaje w 1833 roku zakupiona przez rodzinę von Maltzahn, która sprzedaje majątek rodzinie von Blücher– wymieniony Julius von Blücher. Na początku XX wieku kolejnym właścicicelem dóbr zostaje rodzina Lebram. Ostatnim posiadaczem dóbr do 1945 roku była rodzina Siebert.  Majątek B pozostawał w rękach rodu von der Osten do 1945 roku. 

Osten von der 2Osten von der 1

Maltzan 1 Maltzan 2Blucher

 

 

 

 

WICIMICE A

Wicimice-pałac

WICIMICE B

Wicimice- pałac B Wicimice-pałac

Wicimice, zachodniopomorskie

WIECHLICE /Wichelsdorf/

Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1240(Uechlic), kolejno w 1260(Villa Vechlic), 1283(Weychelsdorph). W 1538 roku wieś należała do Christopha von Kittlitz. W XVII wieku wieś w posiadaniu Georga von Haugwitz. W 1718 roku dobra zostały sprzedane Balthasarowi baronowi von Stosch. Po nim dobra odziedziczył jego syn, Alexander baron von Stosch.  Kolejnymi właścicieli majątku były rody: von Studnitz, później von Niebelschütz, a następnie Vitzthum von Eckstӓdt– żona właściciela z domu von Niebelschütz. W 1786 roku majątek zakupił dzierżawca dóbr, Georg Sigismund Neumann, syn miejscowego chłopa, który pracowitością i dużemu zmysłowi do interesów dorobił się znacznego majątku. Rodzina nobilitowana w drugiej połowie XIX wieku. W 1914 roku właścicielem był Konstantyn von Neumann.

Wiechlice- dwór

Wiechlice- pałac

ZESPÓŁ DWORSKI

Zespół dworski, w skład którego wchodzi dwór, budynek mieszkalno-gospodarczy, rządcówka, stajnia, wozownia, stodoła i park. Dwór klasycystyczny, zbudowany w roku 1798, powiększony przybudówką w trzeciej ćwierci XIX wieku. Murowany z cegły, na planie prostokąta, z przybudówką od strony zachodniej. Piętrowy z użytkowym poddaszem, nakryty dachem mansardowym. Część środkowa fasady zaakcentowana pilastrami. Wejście poprzedzone portykiem wspartym na czterech kolumnach, podtrzymujących balkon. W sąsiedztwie dworu park krajobrazowy z XVIII wieku.

2013r.

DSC_0106 DSC_0103 DSC_0109 DSC_0095

DSC_0110

DSC_0097 DSC_0079 DSC_0086 DSC_0087 DSC_0088DSC_0091

DOM OGRODNIKA ORAZ ZABUDOWANIA GOSPODARCZE

DSC_0101 DSC_0102 DSC_0092 DSC_0098 DSC_0085

Od marca 2013 roku po 2-letnim remoncie, na terenie założenia dworskiego powstało centrum hotelowo-rekreacyjne. W ofercie: 6 luksusowych apartamentów, 28 komfortowych pokoi w części hotelowej, 4 stylowe restauracje, piwniczka winna i biblioteka, 300-osobowa sala balowa i konferencyjna, Spa & Wellness z krytym basenem o pow. 60m kw., siłownia, gabinety masażu i odnowy biologicznej, gabinety kosmetyczne i zabiegowe, sauna, kriokomora i tężnia solankowa. Na terenie parku pole golfowe, tor łuczniczy, boisko do siatkówki plażowej. Dodatkowo właściciel założenia dysponuje lądowiskiem dla helikopterów i awionetek.

2022r.


Wiechlice 1911, lubuskie

WIEJCE /Waitze/

Wieś położona w gminie Skwierzyna powiatu międzyrzeckiego. Stara wieś sięgająca swoimi początkami średniowiecza. Po raz pierwszy wzmiankowana dopiero w 1620 roku(Wojecz). Należały wtedy do rodziny Breza. W 1626 roku rodzina Brezów sprzedaje wieś za 100000zł polskich Janowi z Kolna Prusimskiemu, żonatemu z Teresą Gajewską. Był synem Krzysztofa i Teresy z Grudzińskich. W 1700 roku Krzysztof Prusiński zapisał majątek braciom, Sebastianowi i Ludwikowi, a po śmierci Ludwika całość przepisał na Sebastiana. W 1748 roku wieś należy do Melchiora, syna Sebastiana i Zofii Gurowskiej. W 1779 roku właścicielem był Onufry z Kolna Prusiński, który dobra te miał sprzedać Janowi na Kwilczu Kwileckiemu, kasztelanowi biechowskiemu, międzyrzeckiemu i Rogozińskiemu,  synowi Łukasza Kwileckiego i Barbary Lipskiej. Na początku XIX w. Kwileccy tracą prawo do majątku w Wiejcach. W XIX wieku dość częste zmiany właścicieli. W 1819 roku pojawia się informacja o kolejnych właścicielach majątku, którymi była rodzina von Alvensleben i kapitana von Rohr. Prawdopodobnie informacja o zakupie majątku na licytacji przez rodzinę Gorayskich z Goraja jest nieprawdziwą. Kolejnym właścicielem był niejaki Koch, wymieniony w 1836 roku, założyciel folwarku Wilhelminenhof, wymieniony w spisie właścicieli majątków w 1848 roku ale informacja ta jest błędną. W 1840-41 roku dobra w Wiejcach należą do niejakiego Liviusa, patrona Domu Sierot w Międzychodzie. Kolejnym właścicielem był H. Glaeser, wzmiankowany w spisie majątków w 1845-46 roku. W 1855 roku majątek posiada Wilhelm Georg von Jena-Kothen. W 1865 roku dobra posiadał von Hieschfeld. W 1872 roku właścicielem dóbr jest pochodzący z powiatu ostrzeszowskiego, kupiec Adolf Wollman, właściciel miejscowej huty szkła. Od 1874 roku (współ)właścicielem majątku został porucznik von Thielen. Kolejnym właścicielem była rodzina von Rathenow. Wg spisu majątków z 1870 roku właścicielem była rodzina von Rathenow-Spree auf Spree a dzierżawcą Rӧsler i Gustav Glӓsmer. W 1877 roku dobra o areale 832ha posiada rodzina von Lӧbecke. W 1896  roku majątek należący do Karla von Lӧbbecke obejmował 879,31ha gruntów i administrowany był przez kapitana Karla Just. W latach 1902-1904 majątek posiadał Raetzel(Raetzoll) z Berlina. W 1907 roku majątek obejmował 383ha gruntów i należał do Luise Raetzel(Raetzoll), z domu Dreher. Przed pierwszą wojną światową majątek zakupiła rodzina von Benningsen. Posiadali dobra do 1945 roku. W 1913 roku majątek o powierzchni 334ha należał do majora Alexandra von Benningsen. W skład majątku wchodził leśniczówka Jezierce(Seewitz).

wiejce-ok-skwierzyny

wiejce-palac-od-strony-stawuwiejce-pow-skwierzyna-lubuskiewiejce-lubuskiewiejce

 

 

 

 

W 2 połowie XIX wieku major von Jena-Kothen na terenach przylegających do wsi od strony południowo-zachodniej wybudował folwark oraz niewielki dwór z parkiem. Za Alexandra von Benningsen dwór zostaje rozbudowany, powiększony o dwa boczne ryzality, ujednolicono elewacje, a wnętrza zaadoptowano do nowych funkcji. Osiągnięto w ten sposób formę neobarokowego pałacu. W latach 30-tych XX wieku powiększono park oraz założenie folwarczne. Po 1945 roku majątek przejął Skarb Państwa, w pałacu początkowo mieściła się szkoła, od 1958 roku Państwowy Dom Wczasów Dziecięcych im. J.Krasickiego. Po pożarze w 1967 roku pałac w 1969 roku pałac przekazany Wojskowym Zakładom Motoryzacyjnym Nr 3 w Głownie k. Łodzi. W 1995 roku pałac przejęty przez Zakłady Samochodwe”Jelcz” SA w Jelczu-Laskowicach i w tym samym roku sprzedane Włodzimierzowi Janowiczowi i jego spółce „Constructa Plus Sp. z o.o.” w Poznaniu. Kolejnym właścicielem była firma BAL-TUR Grupa Hotelowa z siedzibą w Sopocie. Obecnie jest to Chevere spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wiejcach pod adresem Majątek Ziemski Pałac Wiejce.

wiejce-palac005 wiejce-palac009 wiejce-palac011 wiejce-palac012 wiejce-palac001

 

 

 

 

wiejce-1934-lubuskie