Wieś położona w gminie Kołbaskowo powiatu polickiego. Założona w połowie XIX wieku. W 1928 roku właścicielką majątku była Pani H. Schneider a dobra jej liczyły 82,9 ha gruntów. Do 1945 roku majątek w rękach Idy Wschow.
DWÓR
We wsi założenie dworskie składające się z dworu i niewielkiego parku krajobrazowego.
Była wieś, obecnie część miasta Kostrzyn nad Odrą. Wzmiankowana w 1261 roku(Warnik) oraz w latach: 1295(Warnik) i 1460(Warnick). Należącą miejscowość do templariuszy w 1261 roku zakupili margrabiowie brandenburscy. W 1460 roku dwór wraz z młynem należały do joannitów. W 1565 roku wchodzi w skład dóbr dąbroszyńskich, których właścicielem w tym czasie była rodzina von Schӧnebeck. Na terenie wsi położony był folwark, wg spisu majątków z lat 1896, 1914, 1929 roku wchodzący w skład dóbr dąbroszyńskich.
FOLWARK
Trudno dzisiaj wskazać miejsce położenia folwarku.
Wieś położona w gminie Złocieniec powiatu drawskiego. Powstała w XVI wieku należała do rodu Golczów-von der Goltz– wymieniony w 1595 roku dziedzic części wsi Jerzy Golcz pochodzący z czarnej linii Golczów ze Starego Worowa. W XVII wieku należała do Balthasara Golcza-von der Goltz(+1642), właściciel Siemczyna, części Piaseczna, Warniłęgu, który za 5000 polskich florenów zakupił wieś od Johanna Golcza ze Starego Worowa. Po nim dobra dziedziczy Georg Wilhelm Golcz-von der Goltz(*1635-+1687), właściciel Siemczyna, Rzepowa, Piaseczna i Mirosławca. W 1868 roku właścicielem majątku był Richard Hermann Otto Oerthling. W XIX i do lat 20-tych XX wieku majątek posiadała rodzina von der Heydt– wymieniony Wilhelm von der Heydt(*06.08.1868-+21.11.1932), który w 1884 roku ożenił się z Marie Louise Oerthling, córką właścicieli majątku. W 1910 roku dobra liczyły 934 ha gruntów. W 1928 roku majątek należący do Heinza von der Heydt liczył 938 ha gruntów. Prawdopodobnie około 1928 roku majątek zakupiła rodzina von Knobloch.
We wsi pozostałości po założeniu pałacowo-parkowym i dworskim.
Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Były majątek ziemski należący do dóbr karskich. W 1910 roku majątek obejmował 234,46 ha ziemi a w 1928 roku 240 ha gruntów i należał do Rudolfa Weichbrodt.
DWÓR
Po założeniu zachowały się resztki parku krajobrazowego.
Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego nad Strzelnicą, prawym dopływem Płoni. Wzmiankowana w 1236 roku kiedy książę wielkopolski Władysław Odonic nadał ją cystersom z Kołbacza. Do śmierci ostatniego z Gryfitów wchodził w skład księstwa pomorskiego. Na krótko przeszedł w ręce szwedzkie by od 1648 roku być częścią Brandenburgii, później Królestwa Prus a następnie Niemiec.
We wsi założenie pałacowo-parkowe. Do zobaczenia XIX-wieczna wieża widokowa jako pozostałość po rozebranym pałacu oraz pałac zbudowany na początku XX wieku w stylu pseudoklasycystycznym.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Gościno powiatu kołobrzeskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1260 roku, będąc własnością parafii Gościno. W XVII wieku była własnością rodu von Blankenburg/1666/. Po śmierci von Blankenburga w drugiej połowie XVIII wieku, dobrami zarządzała hrabina von Schippenbach– matka zmarłego. W 1804 roku majątek zakupił pułkownik Carl Heinrich von Bardeleben. W 1828 roku zmiana właściciela- zostaje nim Heinrich von Eickstedt, który już od 1829 roku tworzy nowy majątek oraz buduje nową siedzibę w pobliskich Dargocicach. W 1858 roku nowym posiadaczem dóbr zostaje generał von Roebel. W 1905 roku jako właściciel wymieniany jest niejaki Heling ale już od 1914 roku zmiana właściciela- zostaje nim Otto Selle. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku zostaje Walter Schmidt.
PAŁAC
We wsi wznosi się pałac z przełomu XIX i XX wieku. Po 1945 roku w pałacu mieściły sie biura miejscowego PGR, później mieszkania dla pracowników. W pobliżu pałacu budynki gospodarcze oraz park krajobrazowy o powierzchni 2 ha.
Osada, obecnie część wsi Kołczewo położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Była lennem rodu von Flemming. Carl Friedrich von Flemming w 1754 roku sprzedaje część gruntów we wsi tzw.Kossatenhof Erdmannowi Krause. Wdowa po Erdmannie Krause w 1763 roku sprzedaje grunty Johannowi Danielowi Tank. Carl Friedrich von Flemming w 1755 roku na 30lat wydzierżawia majątek J.G.Wulf. Na majątku przebywał do 1764 roku odsprzedając dzierżawę Danielowi Ludwigowi Krause ze Szczecina. Po nim majątek przechodzi w ręce jego syna, Christopha Ludwiga Krause. W 1793 roku Johann Daniel Tank odsprzedaje Kossatenhof wdowie po Johannie Philippie Ferno, Charlotte Wilhelminie, z domu Rosenfeld. Decyzją braci Juliusa Friedricha Wilhelma von Flemming z Buka, Friedricha Ludwiga Heinricha von Flemming z Mierzęcina i Adolfa Bogusława von Flemming z Bukow w 1795 roku odsprzedali majątek wdowie Ferno, która w 1804 roku sprzedała dobra Johannowi Samuelowi Weichbrodt. Po nim w 1845 roku majątek odziedziczył jego syn, porucznik Otto Wilhelm Ferdinand Weichbrodt. W 1858 roku za sumę 60000 talarów sprzedał majątek Raimundowi Nӧbel. W 1870 roku majątek jego obejmował 543 ha. W 1879 roku majątek liczył 140,89 ha gruntów. Od 1905 roku Wartowo było własnością rodziny Tesch. W tym czasie majątek liczył 234 ha gruntów. W 1928 roku dobra należały do E.Salzsieder juniora i liczyły 110 ha gruntów.
ZESPÓŁ DWORSKI
Pozostałością zespołu dworskiego są resztki parku, zabudowań gospodarczych wraz z podwórzem.
Miejscowość położona w gminie Złocieniec powiatu drawskiego. W 1650 roku własność Bernharda Bogislava von Plate. W XIX wieku majątek w rękach rodu von Grünberg. W połowie XIX wieku majątek zakupił Hans von Grünberg i wybudował pałac. W 1879 roku majątek obejmował 945,80 ha gruntów. W 1898 roku właścicielem dóbr był Friedrich von Grünberg . W latach 20-tych XX wieku dobra są w posiadaniu Eberharda von Grünberg. W 1933 roku Hans von Grünberg poinformował służby archeologiczne o zbiorze przedmiotów z brązu, który około 1851-52 zostały znalezione na polach majątku. Skarb z Wąsosza pochodzący z lat 550-400 p.n.e. znajduje się obecnie w Muzeum Narodowym w Szczecinie.
PAŁAC
Pałac zbudowany ok. 1850 roku, wielokrotnie przebudowywany. Pałac stoi na niewielkim wzniesieniu, w otoczeniu parku krajobrazowego. W pobliżu bramy wjazdowej pod dębem stoi kamień, pamiątka po Hansie von Grünberg.
Wieś położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Wielokrotnie wymieniana jako: Wanderin, Wandryn, Wandrin, Wanderihn, po raz pierwszy wymieniona w 1322 roku, kiedy książę Henryk II nadał wieś joannitom z Sulęcina. W 1356 roku wieś posiada Dietrich von Wizensee(Weissensee, Wizenszee). W 1492 roku siedział tu Hans von Thierbach(Tirbach)a część wsi posiadali jego bracia: Heinrich z Małuszowa i Andreas z Sulęcina. W XVI wieku wieś podzielona na kilka majątków, z których 2 majątki należały do rodziny von Horn, jeden do von Tirbach. Około 1531 roku wieś podzielona na kilka majątków rycerskich. W tym czasie poza rodziną von Thierbach część wsi należy do Balzera von Horn. W 1545 roku część wsi należy do Georga von Thierbach oraz jego brata Heinricha z Małuszowa. Później własność synów Heinricha: Melchiora i Balzera von Thierbach. W 1548 roku część wsi otrzymali w spadku bracia Balzer, Melchior, Hans, Kaspar i Wolf von Horn. W 1551/1552 roku wymieniony Wolf von Thierbach, który po śmierci ojca odziedziczył część wsi. Ożeniony w 1558 roku z Anną von Falkenhagen, zmarł w 1581 lub 1582 roku. Miał trzech synów- Kaspara, Wolfa i Georga, którzy żyli jeszcze w 1598 roku. Co do braci von Horn: Melchior von Horn wymieniony był jeszcze w 1583 roku, natomiast brak już wzmianki o Balzerze i Hansie. Melchior von Horn miał dwóch synów: Albrechta i Adama von Horn, którzy w 1589 roku zostali wydziedziczeni. Kasper w1571 roku przebywał na wojnie na terenie Francji, Wolf von Horn, który żył jeszcze w 1583 roku i posiadał 1/3 majątku, żenił się dwukrotnie: 1) z Barbarą von Lӧben, z którą miał trzech synów: Christopha, Hansa i Melchiora wymienionych w 1589 roku; 2) z Margarethą Leslo lub Lessel. Majątek po Melchiorze von Horn zakupił Hans von Lossow z Kowalowa, który w 1593 roku sprzedał Hansowi von Luckowenn(von Luckow, von Luck). W 1598 roku na terenie wsi istniały 4 majątki rycerskie. W 1608 roku wymienia się rody rycerskie: von Eierbach(prawd. chodzi o von Tierbach), von Thierbach, von Schӧnaich, von Horn oraz w późniejszym okresie XVII wieku von Barfuss. Od co najmniej 1662 roku w rękach rodziny von Ludwig(Ludewig), wymienianej w 1724, 1740 oraz w 1828 roku, która w XVIII wieku scaliła majątki w Wędrzynie. W 1715 oraz w 1718/19 roku siedział tu porucznik w stanie spoczynku Kurt Wilhelm von Ludwig z małoletnimi synami: Friedrichem Wilhelmem oraz Karlem Berndem. Później dość częste zmiany właścicieli: rodzina von Sydow, która prawdopodobnie nabyła majątek od rodu von Ludwig około 1830 roku, Fischer-w 1836 roku za 22ooo talarów zakupił majątek, Renatus Kowalsky– w 1843 roku za 46ooo talarów zakupił majątek, von Pfӧrtner der Hӧlle-1851- ich majątek w latach 1850-53 obejmował 3351 akrów ziemi, Tobye-1857(wg innych autorów posiadali majątek od 1865 roku)- posiadali dobra do początku XX wieku. W 1879 roku ich majątek obejmował 842,20ha gruntów. W 1907 roku właścicielem majątku był Rudolf Blank a majątek obejmował 865 ha gruntów. W 1914 roku majątek o powierzchni 500ha należał do Franza Koeppen. W 1929 roku wymieniono majątki należące do: Alfonsa Beier(44ha), Otto Hӓrtela(103ha), Seevorwerk-Bruno Kӧdderitzsch(60ha)- w 1941 roku wzmiankowany jako właściciel majątku. Ostatnim właścicielem majątku była rodzina Fischer– na cmentarzu pochowany właściciel majątku Gottlob Fischer.
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
Na dobra wędrzyńskie składał się główny majątek- obecnie nie istniejący, położony na terenie poligonu oraz dwa folwarki: jeden nie istniejący położony na terenie poligonu, drugi tzw. See-Vorwerk położony przy drodze Międzyrzecz-Sulęcin z istniejącym do dzisiaj budynkiem mieszkalnym.
Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Początki wsi sięgają X wieku, mimo że wzmiankowana dopiero w 1457 roku(Ogelin). W 1457 roku była własnością benedyktynek gubińskich. Później stała się własnością rodziny von Dallwitz i von Wiedebach wymienionych w 1527 roku. Około 1541 roku zakupiona przez Heinricha von Polenz, założyciela folwarku. Rodzina von Polenz posiadała dobra do 1600/1602 roku. W latach 1602-1607 własność miasta Gubin. Później dość częste zmiany właścicieli- von Wiedebach(1607, 1608), von Pilgram(1625, 1637), von Kleist(1669, 1676- w tym roku mowa o majątku z siedzibą dworską), von Burgsdorf(1705, 1752), von Maxen(1752, 1764), von der Wenge gen. Lambsdorff– z tego rodu wymieniony Paul Georg zmarły w 1793 roku, von Carlowitz– wymieniony Karl Wilhelm zmarły w 1806 roku, von Lindenau(1802, 1810-1823). Od 1823 roku do 1945 roku dobra są w rękach hrabiów von Brühl– wymieniany Friedrich Stephan urodzony w 1819 roku oraz Friedrich Joseph von Brühl. W 1879 roku majątek obejmował wraz z Wielotowem 596,17ha gruntów. W 1896 roku majątek o areale 596ha należał do hrabiego Friedricha von Brühl. Administratorem majątku był niejaki Weise. W 1914 roku majątek obejmował 444ha, w 1929 roku 434ha i należał do hrabiego Friedricha Josepha von Brühl z Brodów. W skład majątku wchodził folwark Wielotów(Weltho).
ZESPÓŁ DWORSKI
We wschodniej części wsi znajdował się majątek dworski. Pozostałością po założeniu jest 1,5 ha park krajobrazowy oraz resztki zabudowań gospodarczych.
PAŁACYK MYŚLIWSKI
Pałacyk myśliwski, zwany „Domkiem Górskim”, barokowy, zbudowany w XVIII wieku. Murowany z cegły, dwukondygnacyjny, założony na rzucie prostokąta, z wydatnymi trójbocznymi ryzalitami na osi dłuższych boków. Dach czterospadowy, mansardowy. Od 1924 roku zaadoptowany na schronisko młodzieżowe.
Osada położona w gminie Police powiatu polickiego. Były folwark należący do majątku w Rzędzinach. Obecnie na terenie folwarku „Dworek przy Świdwiu” oferujący nocleg i wyżywienie.
