OSTROMICE /Wustermitz/

Opublikowany 11 czerwca 2017 przez Jerzy Dubiel

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1380 roku(Wostermutze). Stare lenno rodu von Flemming. W 1513 roku jako właściciel wymieniony Kurt von Flemming. Już wtedy wieś była podzielona na cztery działy własnościowe. W 1784 roku cztery majątki należące do: majątek a należał do generała Heirnicha Ludwiga von Flemming z Mierzęcina(A), majątek b należący do dzieci zmarłego majora Friedricha Wilhelma von Flemming z Mierzęcina(B), majątek c należący do Carla Friedricha von Flemming, majątek d do porucznika Johanna Ernsta von Plӧtz. W latach 1882-1884 dobra rodu von Flemming uległy parcelacji. Część pozostała przy rodzinie von Flemming, część przydzielono chłopom na prawach dziedzicznych. W 1928 roku majątek należał do R. Kressin i liczył 197 ha gruntów. Wieś miała formę krótkiej ulicówki.

W jej południowo-wschodniej części rozlokowany był niewielki folwark z dworem i parkiem- pozostałość po majątku rodu von Flemming. Zachował się skromny dworek, częściowo układ majątku z podwórzem i budynkami gospodarczymi.

Prawdopodobnie dwór z budynkiem gospodarczym w centrum wsi jako pozostałość po jednym z 4-ch majątków

VORDER Vw.

Opublikowany 9 listopada 2016 przez Jerzy Dubiel

Nieistniejący folwark położony w gminie Łagów powiatu świebodzińskiego.

WALD Vw.

Opublikowany 10 listopada 2016 przez Jerzy Dubiel

Nieistniejący folwark położony w gminie Lubrza powiatu świebodzińskiego ok. 1,5 km od Zagórza.

WALEWICE /Wallwitz/

Opublikowany 5 listopada 2016 przez Jerzy Dubiel

Wieś położona w gminie Torzym powiatu sulęcińskiego. Wymieniana wielokrotnie jako: Walewitz, Walevitz, Walvitz, Wollwitz, Walbitz, po raz pierwszy w 1249 roku. Ponownie w 1375 roku. W 1412 roku od elektora lenno we wsi otrzymali bracia von Rotsche( Kacpar, Hans i Friedrich). Prawdopodobnie już od 1461 roku lenno rodu von Winning, wzmiankowani w 1472 roku bracia Kuntze i Nitsche von Winning z Torzymia. W 1491 roku wieś należy do Bartza von Winning, w 1499 roku wymieniony Heinrich von Winning, syn Bartza. W 1509 roku wieś należy do Balthasara i Melchiora von Winning, synów Heinricha. Po bezpotomnej śmierci Balthasara von Winning w 1535 roku majątek dziedziczą jego bracia, Melchior i Christoph von Winning. W 1550 roku umiera Christoph von Winning. Spadkobiercami są jego synowie: Hans, Joachim i Asmus. W 1563 roku zmarł Melchior von Winning, który pozostawił 3 synów: Bastiana Heinricha i Klausa. Bastian zmarł w 1569 roku pozostawiając 3 synów: Melchiora, Hansa i Klausa, z których Hans i Klaus pojawiają się w 1598 roku. Ostatnia informacja o Melchiorze pochodziła z 1571 roku. W 1571 roku ¼ Walewic jest zadłużona na rzecz margrabiego Johanna Georga von Brandenburg. W 1573 roku umiera Joachim von Winning. W 1576 roku umiera bezpotomnie Hans von Winning. Dobra dziedziczą: Balthasar, syn Asmusa i Claus, syn Joachima. W 1580 roku umiera Balthasar von Winning a w 1596 Claus von Winning. Po nim dziedziczą potomkowie Melchiora von Winning. W 1610 roku jako właścicieli wsi wymienia się Hansa, Melchiora i Clausa von Winning. W 1613 roku dobra są w rękach braci: Gottfrieda, Dietloffa i Reicharda von Winning. W 1622 roku wieś podzielona pomiędzy Dietloffa von Winning z Grabowa oraz jego kuzyna Hansa Młodszego a także Bastiana von Winning. W 1623 roku Bastian von Winning swoją część sprzedaje Katharinie von Selmitz. Po śmierci Kathariny von Selmitz zadłużony majątek ponownie w rękach Bastiana von Winning, który w 1640 roku ożenił się z wdową po Gottfriedzie von Lossow z Radzikowa, z domu von Ilow, z którą miał trzech synów: Adolpha, Antona i nieznanego z imienia zmarłego w dzieciństwie. Po jego śmierci w 1661 roku majątek dziedziczy wdowa a w 1679 roku najstarszy z synów, Adolph von Winning. W 1689 roku część wsi należy do Antona von Winning. W 1704 roku umiera Anton pozostawiając tylko córki. Jego część Walewic przejmuje jego brat Adolph. Po śmierci Adolpha w 1713 roku majątek przechodzi w ręce synów: Wolffa(Wulf) Erasmusa i Sebastiana Siegismunda von Winning. W 1715 roku właścicielami byli: 1) Wulf Erasmus von Winning z synem Friedrichem Adolfem, 2) Joachim Friedrich, Hans Friedrich i Friedrich von Winning, 3) oraz bracia Kaspar Friedrich i Heinrich Gottlob von Winning. W spisie majątków z 1718/19 roku właścicielami dóbr są: 1) Wulf Erasmus von Winning, 2) synowie Johanna Friedricha von Winning- z tej części majątku część zysków otrzymywał Christoph Młodszy von Haugwitz, 3) Melcher Gottfried von Winning. Druga część wsi należąca do Dietloffa von Winning z Grabowa w 1622 roku powiększyła się o zakup części wsi od Hansa Młodszego. Po śmierci Dietloffa von Winning w 1642 roku majątek dziedziczą nieletni synowie: Melchior Joachim oraz Gottfried von Winning. W 1651 roku majątek dziedziczy Melchior Joachim, który po 1649 roku ożenił się z Ottilie von Ihlow(Ilow) ze Smogór. W 1680 roku majątek w rękach syna Melchiora Joachima, Joachima Friedricha. W 1685 roku podział wsi pomiędzy Joachimem Friedrichem a jego siostrą Cathariną Sophią. W 1687 roku część wsi w dzierżawie na dziewięć lat w rękach Eustachio von Stentsch. W 1718 roku podział majątku pomiędzy: Wulffa Erasmusa von Winning, który był spadkobiercą Joachima Friedricha, Melchiora Gottfrieda von Winning i Christopha Młodszego von Haugwitz, który przejął część majątku należącą do Wulffa Erasmusa. Po śmierci Wulffa Erasmusa von Winning w 1740 roku, majątek przejmuje Samuel Adolph von Winning z Kownat. W 1766 roku właścicielem majątku został syn Samuela Adolpha, Ernst Gottfried von Winning. W 1767 roku na terenie wsi trzy majątki. Pierwszy w 2/3 należał do rodu von Winning a 1/3 była w posiadaniu: Pani von Wahlen-Jürgass, po mężu von Platen(1767r.), hrabiego von Dyherrn(żoną była Panna von Winning, córka właściciela)(1780r.), Leschke(1789 r.), Paschke(1789-1805r.). Drugi majątek w 1767 roku połowie należał do rodu von Winning a druga część do rodzin: von Poussadieré, porucznik von Fritz(1769), Pani von Greiffenberg, z domu von Fritz(do 1805r.). Trzeci z majątków w 2/3 należał do rodu von Winning a 1/3 należała do: von Schladen, von Naumann, rodzeństwo von Stenzach(Stentsch)(1774r.), von Oppen, von Rathenow(1790). W 1789 roku hrabia von Dyherrn sprzedał swoją część niejakiemu Leschke, od którego majątek odkupił Paschke, który był właścicielem do 1805 roku. W 1790 roku od braci von Stentsch ich część majątku zakupił Friedrich Otto von Rathenow. W 1804 roku podział wsi na trzy majątki należące do rodów: von Greiffenberg, von Rathenow i Paschke. Friedrich Otto von Rathenow wykupił pozostałe dwa majątki i scalił je w jeden majątek, który w 1816 roku za 28000 talarów sprzedał majorowi Wenke. W 1841 roku spadkobiercy majora Wenke za 30050 talarów sprzedali majątek Johannowi Gottfriedowi Scharnke. Po 1850 roku majątek w posiadaniu Maximiliana Rudeloff- wg Kubacha od 1853 roku. W 1857 roku za 62000 talarów majątek zakupił Adolf Vogel- wg Kubacha od 1865 roku. W 1879 roku majątek jego liczył 598,30 ha gruntów. W 1879 roku dobra zakupił Hermann Rathenspiel z Frankfurtu nad Odrą a dobrami zarządzał jego bratanek, Emil Borchardt, by w 1890 roku przekazać mu cały majątek. W 1914 roku umiera Emil Borchardt a majątek dziedziczy jego syn, Hermann. W 1914 roku majątek obejmował 390ha. W 1929 roku majątek Hermanna Borchardt obejmował 400ha. Wymienione dwa wolne gospodarstwa należące do: Karla Roscher(33ha), Ottona Wolff(65ha). W 1945 roku Hermann Borchardt zostaje wywieziony przez wojska radzieckie i słuch po nim zaginął. Rodzina po wydaleniu z Walewic przez jakiś czas mieszkały w Berlinie. Jego syn i córka wyemigrowali do Australii. Druga z córek, Rosemarie Pankow zamieszkała w Leverkusen. Prawd. we wsi drugi majątek Kumpfuhl, od 1914 roku należący do Richarda Gaebler sędziego okręgowego z Berlina.

ZESPÓŁ DWORSKI

W południowo-wschodniej części wsi pozostałości po założeniu dworsko-folwarcznym. Dwór rozebrany po 1945 roku.

WALISZEWO / Wilhelmshöhe/

Opublikowany 6 sierpnia 2016 przez Jerzy Dubiel

Nieistniejąca osada położona w gminie Kołbaskowo powiatu polickiego. Przed 1945 rokiem folwark założony w XIX wieku, należący do dóbr rycerskich Przecław. Zniszczona podczas działań wojennych, nieodbudowana.

WAŁDOWICE /Waldowstrenk/

Opublikowany 27 października 2016 przez Jerzy Dubiel

Nieistniejąca osada położona w gminie Lubniewice powiatu sulęcińskiego. W jej obrębie znajdował się folwark należący do majątku Lubniewice. Założony został przez Karla Ludwika von Waldow(1721-1790), właściciela pobliskiej Rudnicy, który żonaty był z M. von Trenk. Na terenie folwarku w XVIII wieku istniała huta szkła.

WAŁOWICE /Wallwitz/

Opublikowany 7 grudnia 2012 przez admin

Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1452 roku(Walewitz). Później jeszcze kilkakrotnie wymieniany w latach: 1486((Walwitz), 1527(WWalwicz). W XV i XVI wieku była własnością rodu von Pilgrim(1452, 1527, 1538). W latach 1598-1753 należała do rodziny von Polenz. W latach 70-tych XVIII wieku właścicielem dóbr była rodzina von Briesen(1776). Posiadali majątek jeszcze na początku XIX wieku. W latach 20-tych XIX wieku dobra są w posiadaniu rodu von Kӧpstein(1828). Wymieniana również rodzina von Stein(1830,1853). W latach 50-tych właścicielem zostaje rodzina Heinze(1857). Na początku XX wieku majątek jest w rękach rodziny Fleischer(1903).

PAŁAC

Na wzgórzu po wschodniej stronie od centrum wsi w XIX wieku został zbudowany pałac w stylu neogotyku angielskiego. W trakcie działań wojennych uszkodzony. Rozebrany w latach 50-tych.

ZESPÓŁ DWORSKI

W północno-wschodniej części wsi położony był zespół dworski, po którym pozostały budynki gospodarcze i dwór?

Waniorowo /Vahnerow/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1316 roku. Właścicielem w tym czasie był Gerhard von Vahnerow. Jako kolejnych właścicieli wymienia się rody: hrabiów von Eberstein, von Lode/de Lode-Łodziów/, de Troye. W 1628 roku właścicielem majątku był Wilhelm von Mellin. Przez małżeństwo panny von Mellin dobra dostają się w ręce rodziny von Oertzen. I również przez małżeństwo w 1820 roku z Henriette von Oertzen, Adolf von Thadden-Trieglaff przejmuje majątek waniorowski. W 1855 roku Gerhard von Thadden-Trieglaff buduje pałac w stylu neoklasycystycznym. Częstym gościem w Waniorowie bywał kanclerz Otto von Bismarck. W 1910 roku majątek należał do Dr Adolpha von Thadden-Trieglaff i liczył 432 ha gruntów. W 1929 roku dobrami zarządzał Dr Reinhold von Thadden-Trieglaff i dobra liczyły 434,8 ha gruntów. Dr Reinhold był ostatnim właścicielem majątku waniorowskiego. Po 1945 roku majątek przejął skarb państwa. W latach 50-tych w pałacu mieścił się ośrodek kolonijny Zakładów Graficznych ze Szczecina. Prawdopodobnie przeprowadzony w tym czasie remont zmienił znacznie bryłę pałacu. W 1967 roku pałac przejął Wydział Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gryficach. W tym czasie dokonano kolejnego remontu budynku. Obecnie pałac należy do Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Waniorowie.

W północnej części wsi zespół pałacowo-parkowy. W sąsiedztwie zespół budynków gospodarczych, pozostałość po założeniu folwarcznym. Czy zachował się budynek szkoły, dawny dwór, nie wiem.

WARCIN /Wallhof/

Opublikowany 21 października 2016 przez Jerzy Dubiel

Osada położona w gminie Skwierzyna powiatu międzyrzeckiego. Były folwark założony w 1836 roku przez właścicieli pobliskiego Murzynowa, rodzinę von Witte. Wzmiankowany w 1844(Wallhof), 1850(Walddorf) oraz w 1944(Wallchow). Pozostałością po założeniu są budynki gospodarcze.

WARDYŃ /Wardin/

Opublikowany 18 marca 2023 przez Jerzy Dubiel

Wieś położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. W 1828 roku dobra są w rękach rodziny von Albedyll. Od 1852 roku własność barona von Klot-Trautvetter z Seegefelde w Meklenburgii- wzmiankowany baron Arthur von Klot-Trautvetter, zmarły w 1885 roku. Majątek baronów w 1879 roku obejmował 747ha. W 1896 roku majątek o powierzchni 738ha należał do rodziny Treichel. W 1914 roku majątek o powierzchni 756ha należał do Ottona Steiger, którego dobra w 1929 roku obejmowały 756ha.

ZESPÓŁ DWORSKI

W skład zespołu wchodzi: ruina dworu z XVIII wieku, zabudowania gospodarcze, park krajobrazowy.

Warmątowice Sienkiewiczowskie /Eichholz/

Opublikowany 12 czerwca 2015 przez Jerzy Dubiel

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Krotoszyce powiatu legnickiego. Początki wsi sięgają średniowiecza. Pierwsza wzmianka o wsi pojawia się w roku 1217. Już wtedy na terenie wsi istniał niewielki zamek lub dwór obronny. W latach 1600-1602 Wenzeslausa von Zedlitz, starosta legnicko-brzeski, na zrębach starszej budowli stawia dwór obronny otoczony fosą. Wielokrotnie przebudowywany/1637, 1639, 1653/. W 1639 roku wieś należała do rodziny von Siegenberg. W latach 1653-1736 w posiadaniu rodu von Zaradeck. Od 1748 roku w rękach rodu von Seherr-Thoss, którzy w latach 1748-62 dokonują kolejnej rozbudowy i przebudowy dworu ze zmianą wystroju wnętrz. W 1782 roku wieś zakupuje Gotthard Oswald von Tschammer und Osten. Od niego dobra zakupuje hrabina von Roedern, która sprzedaje wieś ministrowi von Hoym, który dobra zakupił dla swojej bratanicy, późniejszej księżniczki Biron von Kurland. W roku 1812 wieś zakupiona przez pochodzącego z Podlasia, porucznika w służbie pruskiej, Ludwika Serafina von Olszewskiego, ożenionego z Helene Friederike von Schwenitz. Podczas odwrotu wojsk napoleońskich z wyprawy na Rosję, w 1813 roku doszło do bitwy nad Kaczawą. Głównodowodzącym wojsk prusko-rosyjskich był feldmarszałek Gebhard Leberecht von Blücher, wojsk francuskich generał MacDonald. Kwaterą główną feldmarszałka na czas bitwy był pałac von Olszewskiego. Kolejny właściciel, wnuk Ludwika, Alfred von Olszewski, zafascynowany dziełami Sienkiewicza a zwłaszcza Trylogią, nadał swoim dzieciom imiona słowiańskie- Draga/droga po serbsku/, Bogdan i Bolesław. W testamencie zastrzegł, że gdyby dzieci jego nie powróciły do polskich korzeni, majątek ma przejść na własność Henryka Sienkiewicza. W 1909 roku Sienkiewicz odmówił przyjęcia darowizny, a majątek należał do rodziny von Olszewskich do 1945 roku. Właścicielką pałacu była córka Alfreda, Draga, zamężna za Heinricha von Zedlitz und Neukirsch. W 1944 r. pałac stał się jedną ze składnic Güntera Grundmanna. Zdeponowano tu wielki zbiór numizmatyczny z Wrocławia. Po II wojnie światowej w rękach PGR z przeznaczeniem na mieszkania dla pracowników. Zdewastowany, opuszczony w latach 60-tych. W 1995 r. zakupili i w latach 1995-98 wyremontowali go prywatni inwestorzy- Jadwiga i Jarosław Rabkowscy. Obecnie nie jest udostępniony do zwiedzania. Można go zobaczyć z bliska podczas rekonstrukcji bitwy kaczawskiej, która odbywa się cyklicznie w sierpniu. Bitwa nad Kaczawą w świadomości pruskiej miała duże znaczenie. Po raz pierwszy bitwę upamiętniono w 1817 roku. kiedy w kolejną rocznicę bitwy zwycięscy dowódcy: von Blucher, von York, von Gneisenau odsłonili pomnik obok folwarku Christianhohe koło Bielowic- obecnie po pomniku pozostały resztki cokołu. W tym samym dniu odsłonięto pomnik w parku przypałacowym w Warmątowicach. Kilka lat po bitwie przy polnej drodze w pobliżu Krowiego Wzgórza posadzono lipę, zwaną „Lipą Bluchera”. Z inicjatywy Towarzystwa Historii i Starożytności w ważnych miejscach bitwy ustawiono 11 identycznych betonowych obelisków, z których do dzisiaj pozostało 7, cztery nadające się do ponownego ustawienia.

ZESPÓŁ PAŁACOWY

Zespół pałacowy składający się z: pałacu z XVII wieku wielokrotnie przebudowywanego, pawilonu ogrodowego, dawniejszej kapliczki z połowy XVIII wieku, parku z XVIII i drugiej połowy XIX wieku oraz zespołu folwarcznego, na który składa się: lamus z drugiej połowy XVIII wieku, budynek mieszkalny z drugiej połowy XVIII wieku, dwie stodoły z XIX wieku, stajnia z XIX wieku i obora z XIX wieku.

WARNICE /Warnitz/

Opublikowany 2 maja 2014 przez Jerzy Dubiel

projekt i wykonanie: plus1.pl