OSTROMICE /Wustermitz/

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1380 roku(Wostermutze). Stare lenno rodu von Flemming. W 1513 roku jako właściciel wymieniony Kurt von Flemming. Już wtedy wieś była podzielona na cztery działy własnościowe. W 1784 roku cztery majątki należące do: majątek a należał do generała Heirnicha Ludwiga von Flemming z Mierzęcina(A), majątek b należący do dzieci zmarłego majora Friedricha Wilhelma von Flemming z Mierzęcina(B), majątek c należący do Carla Friedricha von Flemming, majątek d do porucznika Johanna Ernsta von Plӧtz. W latach 1882-1884 dobra rodu von Flemming uległy parcelacji. Część pozostała przy rodzinie von Flemming, część przydzielono chłopom na prawach dziedzicznych. W 1928 roku majątek należał do R. Kressin i liczył 197 ha gruntów. Wieś miała formę krótkiej ulicówki.

W jej południowo-wschodniej części rozlokowany był niewielki folwark z dworem i parkiem- pozostałość po majątku rodu von Flemming. Zachował się skromny dworek, częściowo układ majątku z podwórzem i budynkami gospodarczymi.

Prawdopodobnie dwór z budynkiem gospodarczym w centrum wsi jako pozostałość po jednym z 4-ch majątków

WALEWICE /Wallwitz/

Wieś położona w gminie Torzym powiatu sulęcińskiego. Wymieniana wielokrotnie jako: Walewitz, Walevitz, Walvitz, Wollwitz, Walbitz, po raz pierwszy w 1249 roku. Ponownie w 1375 roku. W 1412 roku od elektora lenno we wsi otrzymali bracia von Rotsche( Kacpar, Hans i Friedrich). Prawdopodobnie już od 1461 roku lenno rodu von Winning, wzmiankowani w 1472 roku bracia Kuntze i Nitsche von Winning z Torzymia. W 1491 roku wieś należy do Bartza von Winning, w 1499 roku wymieniony Heinrich von Winning, syn Bartza. W 1509 roku wieś należy do Balthasara i Melchiora von Winning, synów Heinricha. Po bezpotomnej śmierci Balthasara von Winning w 1535 roku majątek dziedziczą jego bracia, Melchior i Christoph von Winning. W 1550 roku umiera Christoph von Winning. Spadkobiercami są jego synowie: Hans, Joachim i Asmus. W 1563 roku zmarł Melchior von Winning, który pozostawił 3 synów: Bastiana Heinricha i Klausa. Bastian zmarł w 1569 roku pozostawiając 3 synów: Melchiora, Hansa i Klausa, z których Hans i Klaus pojawiają się w 1598 roku. Ostatnia informacja o Melchiorze pochodziła z 1571 roku. W 1571 roku ¼ Walewic jest zadłużona na rzecz margrabiego Johanna Georga von Brandenburg. W 1573 roku umiera Joachim von Winning. W 1576 roku umiera bezpotomnie Hans von Winning. Dobra dziedziczą: Balthasar, syn Asmusa i Claus, syn Joachima. W 1580 roku umiera Balthasar von Winning a w 1596 Claus von Winning. Po nim dziedziczą potomkowie Melchiora von Winning. W 1610 roku jako właścicieli wsi wymienia się Hansa, Melchiora i Clausa von Winning. W 1613 roku dobra są w rękach braci: Gottfrieda, Dietloffa i Reicharda von Winning. W 1622 roku wieś podzielona pomiędzy Dietloffa von Winning z Grabowa oraz jego kuzyna Hansa Młodszego a także Bastiana von Winning. W 1623 roku Bastian von Winning swoją część sprzedaje Katharinie von Selmitz. Po śmierci Kathariny von Selmitz zadłużony majątek ponownie w rękach Bastiana von Winning, który w 1640 roku ożenił się z wdową po Gottfriedzie von Lossow z Radzikowa, z domu von Ilow, z którą miał trzech synów: Adolpha, Antona i nieznanego z imienia zmarłego w dzieciństwie. Po jego śmierci w 1661 roku majątek dziedziczy wdowa a w 1679 roku najstarszy z synów, Adolph von Winning.  W 1689 roku część wsi należy do Antona von Winning. W 1704 roku umiera Anton pozostawiając tylko córki. Jego część Walewic przejmuje jego brat Adolph. Po śmierci Adolpha w 1713 roku majątek przechodzi w ręce synów: Wolffa(Wulf) Erasmusa i Sebastiana Siegismunda von Winning. W 1715 roku właścicielami byli: 1) Wulf Erasmus von Winning z synem Friedrichem Adolfem, 2) Joachim Friedrich, Hans Friedrich i Friedrich von Winning, 3) oraz bracia Kaspar Friedrich i Heinrich Gottlob von Winning. W spisie majątków z 1718/19 roku właścicielami dóbr są: 1) Wulf Erasmus von Winning, 2) synowie Johanna Friedricha von Winning- z tej części majątku część zysków otrzymywał Christoph Młodszy von Haugwitz, 3) Melcher Gottfried von Winning. Druga część wsi należąca do Dietloffa von Winning z Grabowa w 1622 roku powiększyła się o zakup części wsi od Hansa Młodszego. Po śmierci Dietloffa von Winning w 1642 roku majątek dziedziczą nieletni synowie: Melchior Joachim oraz Gottfried von Winning. W 1651 roku majątek dziedziczy Melchior Joachim, który po 1649 roku ożenił się z Ottilie von Ihlow(Ilow) ze Smogór. W 1680 roku majątek w rękach syna Melchiora Joachima, Joachima Friedricha. W 1685 roku podział wsi pomiędzy Joachimem Friedrichem a jego siostrą Cathariną Sophią. W 1687 roku część wsi w dzierżawie na dziewięć lat w rękach Eustachio von Stentsch. W 1718 roku podział majątku pomiędzy: Wulffa Erasmusa von Winning, który był spadkobiercą Joachima Friedricha, Melchiora Gottfrieda von Winning i Christopha Młodszego von Haugwitz, który przejął część majątku należącą do Wulffa Erasmusa. Po śmierci Wulffa Erasmusa von Winning w 1740 roku, majątek przejmuje Samuel Adolph von Winning z Kownat. W 1766 roku właścicielem majątku został syn Samuela Adolpha, Ernst Gottfried von Winning. W 1767 roku na terenie wsi trzy majątki. Pierwszy w 2/3 należał do rodu von Winning a 1/3 była w posiadaniu: Pani von Wahlen-Jürgass, po mężu von Platen(1767r.), hrabiego von Dyherrn(żoną była Panna von Winning, córka właściciela)(1780r.), Leschke(1789 r.), Paschke(1789-1805r.). Drugi majątek w 1767 roku połowie należał do rodu von Winning a druga część do rodzin: von Poussadieré,  porucznik von Fritz(1769), Pani von Greiffenberg, z domu von Fritz(do 1805r.). Trzeci z majątków w 2/3 należał do rodu von Winning a 1/3 należała do: von Schladen, von Naumann,  rodzeństwo von Stenzach(Stentsch)(1774r.), von Oppen, von Rathenow(1790). W 1789 roku hrabia von Dyherrn sprzedał swoją część niejakiemu Leschke, od którego majątek odkupił Paschke, który był właścicielem do 1805 roku. W 1790 roku od braci von Stentsch ich część majątku zakupił Friedrich Otto von Rathenow. W 1804 roku podział wsi na trzy majątki należące do rodów: von Greiffenberg, von Rathenow i Paschke. Friedrich Otto von Rathenow wykupił pozostałe dwa majątki i scalił je w jeden majątek, który w 1816 roku za 28000 talarów sprzedał majorowi Wenke. W 1841 roku spadkobiercy majora Wenke za 30050 talarów sprzedali majątek Johannowi Gottfriedowi  Scharnke. Po 1850 roku majątek w posiadaniu Maximiliana Rudeloff- wg Kubacha od 1853 roku. W 1857 roku za 62000 talarów majątek zakupił Adolf Vogel- wg Kubacha od 1865 roku. W 1879 roku majątek jego liczył 598,30 ha gruntów. W 1879 roku dobra zakupił Hermann Rathenspiel z Frankfurtu nad Odrą a dobrami zarządzał jego bratanek, Emil Borchardt, by w 1890 roku przekazać mu cały majątek. W 1914 roku umiera Emil Borchardt a majątek dziedziczy jego syn, Hermann. W 1914 roku majątek obejmował 390ha. W 1929 roku majątek Hermanna Borchardt obejmował 400ha. Wymienione dwa wolne gospodarstwa należące do: Karla Roscher(33ha), Ottona Wolff(65ha). W 1945 roku Hermann Borchardt zostaje wywieziony przez wojska radzieckie i słuch po nim zaginął. Rodzina po wydaleniu z Walewic przez jakiś czas mieszkały w Berlinie. Jego syn i córka wyemigrowali do Australii. Druga z córek, Rosemarie Pankow zamieszkała w Leverkusen. Prawd. we wsi drugi majątek Kumpfuhl,  od 1914 roku należący do Richarda Gaebler sędziego okręgowego z Berlina. 

ZESPÓŁ DWORSKI

W południowo-wschodniej części wsi pozostałości po założeniu dworsko-folwarcznym. Dwór rozebrany po 1945 roku.

walewice-1929-lubuskie

WAŁDOWICE /Waldowstrenk/

Nieistniejąca osada położona w gminie Lubniewice powiatu sulęcińskiego. W jej obrębie znajdował się folwark należący do majątku Lubniewice. Założony został przez Karla Ludwika von Waldow(1721-1790), właściciela pobliskiej Rudnicy, który żonaty był z M. von Trenk. Na terenie folwarku w XVIII wieku istniała huta szkła.

waldowice-1934-lubuskie

WAŁOWICE /Wallwitz/

Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1452 roku(Walewitz). Później jeszcze kilkakrotnie wymieniany w latach: 1486((Walwitz), 1527(WWalwicz).  W XV i XVI wieku była własnością rodu von Pilgrim(1452, 1527, 1538). W latach 1598-1753 należała do rodziny von Polenz. W latach 70-tych XVIII wieku właścicielem dóbr była rodzina von Briesen(1776). Posiadali majątek jeszcze na początku XIX wieku. W latach 20-tych XIX wieku dobra są w posiadaniu rodu von Kӧpstein(1828). Wymieniana również rodzina von Stein(1830,1853). W latach 50-tych właścicielem zostaje rodzina Heinze(1857). Na początku XX wieku majątek jest w rękach rodziny Fleischer(1903).

Wałowice-gm.Torzym, pow. Krosno Odrz, lubuskie

Wałowice-pałac

walowice-pow-gubin-lubuskiewalowice-palac

PAŁAC

Na wzgórzu po wschodniej stronie od centrum wsi w XIX wieku został zbudowany pałac w stylu neogotyku angielskiego. W trakcie działań wojennych uszkodzony. Rozebrany w latach 50-tych.

walowice-dwor

ZESPÓŁ DWORSKI

W północno-wschodniej części wsi położony był zespół dworski, po którym pozostały budynki gospodarcze i dwór?

walowice-1938-lubuskie

Waniorowo /Vahnerow/

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1316 roku. Właścicielem w tym czasie był Gerhard von Vahnerow. Jako kolejnych właścicieli wymienia się rody: hrabiów von Ebersteinvon Lode/de Lode-Łodziów/, de Troye. W 1628 roku właścicielem majątku był Wilhelm von Mellin. Przez małżeństwo panny von Mellin dobra dostają się w ręce rodziny von Oertzen. I również przez małżeństwo w 1820 roku z Henriette von OertzenAdolf von Thadden-Trieglaff przejmuje majątek waniorowski. W 1855 roku Gerhard von Thadden-Trieglaff buduje pałac w stylu neoklasycystycznym. Częstym gościem w Waniorowie bywał kanclerz Otto von Bismarck. W 1910 roku majątek należał do Dr Adolpha von Thadden-Trieglaff i liczył 432 ha gruntów. W 1929 roku dobrami zarządzał Dr Reinhold von Thadden-Trieglaff i dobra liczyły 434,8 ha gruntów. Dr Reinhold był ostatnim właścicielem majątku waniorowskiego. Po 1945 roku majątek przejął skarb państwa. W latach 50-tych w pałacu mieścił się ośrodek kolonijny Zakładów Graficznych ze Szczecina. Prawdopodobnie przeprowadzony w tym czasie remont zmienił znacznie bryłę pałacu. W 1967 roku pałac przejął Wydział Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gryficach. W tym czasie dokonano kolejnego remontu budynku. Obecnie pałac należy do Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Waniorowie.

Waniorowo dwór

 DSC_0459 DSC_0473 DSC_0476Waniorowo pałac zachodniopomorskie

W północnej części wsi zespół pałacowo-parkowy. W sąsiedztwie zespół budynków gospodarczych, pozostałość po założeniu folwarcznym. Czy zachował się budynek szkoły, dawny dwór, nie wiem.

DSC_0480DSC_0481Waniorowo folwarkWaniorowo 1929, zachodniopomorskie

WAPNICA /Ravenstein/

Wieś położona w gminie Suchań powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowany w 1299 roku. W tym czasie wieś należała do rodu von Ravensten(Ravenstein), a w 1321 roku wymieniony rycerz Wolter de Ravensten. W latach 1338-1499 wieś należała do rodu von Güntersberg ale w innej pracy podane, że już w 1336 roku wymieniona została Janeke van Gunthersberge  a w 1338 roku Gunther i Walter von Guntersberg. W latach 1569-1582 wieś w rękach hrabiów von Eberstein. W 1582 roku wymieniony hrabia Ludwik von Eberstein.  Kolejno wieś należała do rodu von Massow a następnie do rodu von Damitz, który w 1654 roku sprzedał dobra Davidowi von Braunschweig. W 1703 roku rodzina von Braunschweig przekazała majątek państwu. Do 1945 roku majątek stanowił domenę państwową, wydzierżawianą kolejnym dzierżawcom. W latach 1879-1928 dzierżawcą była rodzina Kieckebusch- wymieniony Victor w XIX w, Fritz w XX wieku.

Zamek

Zbudowany za czasów rodu von Ravensten pod koniec XIII wieku, zburzony, odbudowany przez rodzinę von Güntersberg, która w 1338 roku otrzymała od margrabiego brandenburskiego zgodę na odbudowę zamku. W 1478 roku doszło do zburzenia budowli przez elektora brandenburskiego Albrechta Achillesa. Obecnie są to ruiny położone na półwyspie(dawniej wyspie), zbadany w latach 70-tych XX wieku. W 1840 roku przeprowadzono przez teren zamkowy drogę.

Dwór

Nie istnieje. Po założeniu zachowały się przebudowane budynki gospodarcze.

 

WARCIN /Wallhof/

Osada położona w gminie Skwierzyna powiatu międzyrzeckiego. Były folwark założony w 1836 roku przez właścicieli pobliskiego Murzynowa, rodzinę von Witte. Wzmiankowany w 1844(Wallhof), 1850(Walddorf) oraz w 1944(Wallchow).  Pozostałością po założeniu są budynki gospodarcze.

warcin-1938-lubuskie

WARCINO /Varzin/

Wieś położona w gminie Kępice powiatu słupskiego. W latach 1485-1692 należała do rodziny von Zitzewitz. W 1692 roku wieś przechodzi w ręce rodu von Massow. Posiadali majątek do 1724 roku. W latach 1724-1811 wieś należała do hrabiów von Podewils– wzmiankowany Adam Joachim i Friedrich Werner. Przez małżeństwo majątek w latach 1806-1850 majątek należał do rodu von Blumenthal– wymieniony Adalbert Werner Ludwig. W 1867 roku majątek zakupił ówczesny prezes rady ministrów hrabia Otto von Bismarck-Schoenhausen, wyniesiony do godności księcia i Kanclerza Rzeszy. Zmarł w 1898 roku. Majątek odziedziczył jego drugi syn, hrabia Wilhelm von Bismarck, zmarły w 1901 roku. Do 1921 roku majątkiem zarządzała żona Wilhelma, Sibille, która przekazała dobra synowi,  hrabiemu Nikolausowi von Bismarck. Zmarł w 1940 roku. Majątek przejął jego syn, hrabia Rule von Bismarck i posiadał majątek do 1945 roku.

Pałac

Z założenia zachował się pałac którego początki pałacu sięgają 1664 roku i był wielokrotnie przebudowywany oraz parku krajobrazowego. Obecnie mieści się tutaj Zespół Szkół Leśnych.

WARDYŃ /Wardin/

Wieś położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. W 1828 roku dobra są w rękach rodziny von Albedyll. Od 1852 roku własność barona von Klot-Trautvetter z Seegefelde w Meklenburgii- wzmiankowany baron Arthur von Klot-Trautvetter, zmarły w 1885 roku. Majątek baronów w 1879 roku obejmował 747ha.  W 1896 roku majątek o powierzchni 738ha należał do rodziny Treichel. W 1914 roku majątek o powierzchni 756ha należał do Ottona Steiger, którego dobra w 1929 roku obejmowały 756ha.

ZESPÓŁ DWORSKI

W skład zespołu wchodzi: ruina dworu z XVIII wieku, zabudowania gospodarcze, park krajobrazowy.