Wieś gminna położona w powiecie świebodzińskim. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1223 roku, kiedy książę Henryk Brodaty przekazał wieś cysterkom z Trzebnicy. W 1810 roku sekularyzacja dóbr kościelnych i ich przejęcie przez państwo pruskie. We wsi willa Dr Pfeiffer z lat 20-tych.
Wieś położona w gminie i powiecie gryfińskim. Po raz pierwszy wymieniona w 1212 roku. Początkowo była własnością klasztoru cystersów z Kołbacza. W 1578 roku należy do rodu von Schulenburg. Na początku XVII wieku należy do rodziny von der Osten, później zostaje zakupiona przez Boguslava von Creutz. Kolejno wieś jest w rękach rodzin: Bayer, Pastorff, Stuemke/na początku XX wieku/. Do 1945 roku jest w rękach Ferdynanda Bernhard`a.
Naprzeciwko kościoła, po drugiej stronie drogi położony był zespół dworski, obecnie nieistniejący.
HISTORIA WSI
Miejscowość położona w gminie Chociwel powiatu stargardzkiego. W 1804 roku majątek należał do rodziny von Mangelsdorf,od 1859 roku do rodziny Mercker. W 1880 roku jako właścicieli wymienia się rodzinę von Kieckebusch, posiadającą dobra do 1941 roku- wymieniony jest Wilhelm von Kiekebusch/1910/ oraz Max von Kieckebusch/1918/
PAŁAC
Po założeniu mało rozpoznawalny zaniedbany park oraz obok resztki zabudowań po założeniu folwarcznym.
Niewielka wieś położona w powiecie gubińskim. Pierwsza wzmianka pojawia się w 1300 roku, wg innych autorów w 1301 lub dopiero w 1347 roku(Schenkendorf). Prawdopodobnie już w XIII/XIV wieku była własnością von Schenken von Landsberg(von Schenckendorff). W latach 1472-82 wieś w posiadaniu rodu von Wesenburg(Wesenborg). Przez krótki okres czasu własność miasta Gubin(ok.1489). Później w posiadaniu rodu von Kӧckritz(1489-1512- część podaje 1523r), a w 1512 roku zakupiona przez Georga von Schlabrendorff, dawnego mistrza zakonu joannitów. Po śmierci Georga von Schlabrendorff przechodzi w ręce zakonu joannitów, dzierżawiona przez rodzinę von Arnim. Zakon joannitów posiada wieś do 1811 roku, do kasacji zakonu. Po 1811 roku rozparcelowanie gruntów majątku między miejscowych chłopów. Od 1813 roku wieś królewska. W 1879 roku majątek należał do miasta Forst. W 1896 roku majątek należący do państwa obejmował 172,77ha gruntów. Administratorem był niejaki Tiede. W 1914 roku majątek obejmował 98ha gruntów i należał do państwa. W 1929 roku nadal domena państwowa z areałem 173ha.
WIEŻA RYCERSKA
Trudno dziś wskazać kiedy zbudowano i kto był budowniczym wieży na terenie wsi. Wiadomo, że podczas działa wojennych wojny trzydziestoletniej doszło do zniszczenia założenia wraz z kościołem. Pozostałością po założeniu są mury zewnętrzne wieży do wysokości pierwszego piętra, z zachowaną piwnicą o sklepieniu kolebkowym oraz dwoma otworami okiennymi. Na samym wzgórzu poza wieżą rycerską znajdowały się inne budynki, dzisiaj trudne do zidentyfikowania. Prawdopodobnie są to pozostałości miejscowego majątku, do którego wiodła brama, której pozostałością są dwa murowane słupy widoczne na zdjęciu
Wieś położona w gminie Brzeźno powiatu świdwińskiego. Wzmiankowana w 1337 roku jako Slonewitz. W 1487 roku elektor brandenburski Johann „Cicero” von Hohenzollern nadał połowę wsi Joachimowi Lieventhal z Świdwina. W 1565 roku wieś w posiadaniu spadkobierców Wolfa von Borck. We wsi kilka majątków ziemskich. W 1823 roku jeden z majątków należał od 1808 roku do komornika Hindenberg, drugi tzw. Endegut do sędziego Kloer, trzeci tzw. Berggut do Kӧster von Kӧsteritz, czwarty tzw. Glӧdengut od 1798 roku do rodziny von Sparr, piąty do rodziny Popp, wcześniej do rodziny Neumann. W 1851 roku wymieniano 6 własności ziemskich. Majątek A należał do rodziny Radoll, Majątki B i E należały do rodziny Perrin, majątek I, później wchodzący w skład majątku A należał do rodziny Wilke. Majątek I(A) przejęty przez rodzinę Rothenburg(1857) a następnie własność rodziny Perrin, do których należał majątek B i E. Rodzina Perrin posiadała dobra do 1939 roku. Majątek C w 1852 roku należał do rodziny Ponath, później własność rodziny Popp(1905). Majątek D, tzw. Słonowice Górne należał do rodziny Blümcke(1905), później do rodziny Keine-Ruhrmann.
MAJĄTEK A
MAJĄTEK D tzw. Słonowice Górne
MAJĄTEK E?
HISTORIA SZUBINA
Po raz pierwszy miasto wymieniane zostało w roku 1365. Założycielem miasta był Sędziwój VI Pałuka herbu Topór urodzony w 1328 roku w Wąsoszu. W Szubinie zbudował zamek stanowiący jego rezydencję. Piastował różne godności, w tym był regentem króla Ludwika Węgierskiego na terenie Królestwa Polskiego. Miasto powstałe obok zamku była własnością szlachecką. Pod koniec XIV wieku należało do Łabiszyńskich, później do Czarnkowskich. W 1645 roku właścicielem Szubina był Krzysztof Opaliński,który nadał miastu liczne przywileje. Kolejnymi właścicielami miasteczka byli: rodzina Konarzewskich, Józef Złotnicki, księżna Teofila Wiśniowiecka, Mycielscy. Później jest w rękach niemieckich.
DWÓR
Właścicielem majątku na początku XIX wieku był Hieronim Michał Baranowski z Baranowa herbu Jastrzębiec i Kordula Tekla Antonina Goetzendorf-Grabowska z Grabowa herbu Zbiświcz. Na terenie Szubina-wsi/Schubinsdorf/ w XIX wieku prawdopodobnie dla Baranowskich powstał dwór istniejący do dzisiaj. W latach 20-tych XX wieku właścicielką majątku i dworu była Else Rosen.
Dwór to budynek późnoklasycystyczny, piętrowy, wybudowany na planie wydłużonego prostokąta, podpiwniczony, kryty dwuspadowym dachem. W elewacji frontowej schody z balustradą, w elewacji ogrodowej obszerny taras.Dwór znajduje się na obrzeżu parku założonego w XIX wieku o powierzchni 3,08 ha. Park obecnie znacznie przerzedzony, zaniedbany z elementem centralnym jakim jest staw z wyspą.
Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. Należała do rodziny von Wachholtz. W 1650 roku majątek należał do Wilhelma von Wachholtz, którego córka wyszła za mąż za Nicolausa Ernsta von Schlieffen. Dnia 23.12.1678 roku od Nicolausa Ernsta von Schlieffen dobra zakupił Ewald von Flemming. Na początku XVIII wieku wieś stanowi własność Heinricha von Flemming, po którym dnia 04.02.1717 roku dobra odziedziczył jego syn, Adam Jurgen von Flemming. Po śmierci Adama Jurgena wieś odziedziczył jego brat, Richard Friederich von Flemming. Kolejnym właścicielem majątku został Anton Wilhelm von Flemming. Po jego śmierci majątek dziedziczą jego synowie : major Friederich Wilhelm i Ewald Heinrich von Flemming(11.04.1759). Po ich śmierci dobra dziedziczą ich dzieci: Frederica Antonia Louisa Elisabeth, Carl Wilhelm, Frederich Ludewig Heinrich, Carolina Antoinetta Eleonora i Christian Adolph Bogislav. Dnia 20.12.1779 roku dobra przejmują bracia: Faehnrich Carl Wilhelm, Friederich Ludewig Heinrich i Christian Adolph Bogislav von Flemming. W połowie XIX wieku majątek posiada rodzina Krause. Za ich czasów w 1870 roku dobra obejmowały 889 mórg ziemi a w 1879 roku obejmowały 226,86 ha gruntów. Od lat 20-tych XX wieku do końca 1945 roku majątek w rękach rodu von Brockhausen– wzmiankowany Hans Joachim i Hans Henning von Brockhausen.
Dawny majątek, obecnie część wsi Zaleszczyce położonej w gminie Gryfice powiatu gryfickiego.
