M

MIKOROWO /Mickrow/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Czarna Dąbrówka w powiecie słupskim. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1301 roku, kiedy była lennem burgrabiego von Schlawe. W 1330 roku wieś należy do Woylausa de Micorow. W 1480 była lennem rodu von Grumbkow, a w 1527 roku rodziny von Puttkammer. W latach 1621-1665 wieś była w posiadaniu rodziny von Lietzen. W 1717 roku wieś należała do kapitana Christiana Ulricha von Puttkammera, który w 1732 roku sprzedał wieś Christianowi Ernstowi von Münchow.  W 1860 roku umiera hrabia Wilhelm Karl von Münchow. Przez małżeństwo hrabianki Johanne von Münchow(zm.1903) z Oskarem Woldeck von Arneburg(zm.1880) majątek ok. 1870 roku przechodzi w ręce rodziny Woldeck von Arneburg. W 1884 roku właścicielem majątku był Wilhelm Wallenius. Sprzedał majątek Franzowi von Mitzlaff. Po śmierci Franza von Mitzlaff w 1899 roku właścicielem dóbr zostaje jego syn, Nicolaus, zmarły w 1920 roku. Majątek prowadziła jego żona, Ellen von Mitzlaff, z domu Heymann(ur.1866), która zmarła w 1943 roku. Jej jedyny syn Joachim zginął w okolicach Rostoku w 1945 roku a wnuk Voguell w 1944 roku zginął na terenie Węgier.

Dwór

 

 

 

 

Dwór rozebrany w latach 70-tych XX wieku. Zachował się park krajobrazowy oraz resztki zabudowy gospodarczej.

MALBORK /Marienburg/

Opublikowany przez

Miasto powiatowe położone nad Nogatem. Za czasów Bolesława Śmiałego zostało utracone Pomorze Wschodnie i znalazły się pod kontrolą książąt pomorskich. Za ich czasów na prawym brzegu Nogatu powstał gród Zantyr, który w 1250 roku został przez księcia Świętopełka podarowany zakonowi krzyżackiemu. Około 1274 roku Krzyżacy zaczęli wznosić silnie ufortyfikowany zamek w dolonym brzegu Nogatu wykorzystując do jego budowy materiałów uzyskanych z rozbiórki starych zabudowań klasztornych grodu w Zantyrze. W 1280 do zamku przeniesiono konwent zakony z Zantyru. Wraz z zamkiem powstała osada, która w 1286 roku otrzymała prawa miejskie. W latach 1309-1457 Malbork był stolicą państwa zako0nnego i siedzibą wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W latach 1466-1772 Malbork był miastem królewskim. Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 roku miasto zostało zajęte przez wojska pruskie a w 1773 roku zostało włączone w granice Prus Zachodnich. Od 1919 miasto znajdowało się w granicach Rejencji zachodniopruskiej, w latach 1939-1945 do Rejencji kwidzyńskiej. Po 1945 roku w granicach Polski. Podczas walk w 1945 roku trwających od stycznia do marca zostało zniszczonych 80% struktury miasta.

Zamek

Malbork 1994r.

Budowany od lat 80-tych XIII wieku do połowy XV wieku, otoczony murami obronnymi z bramami. Składa się z:

Zamku Wysokiego– czworoboczny, z dziedzińcem otoczonym krużgankiem, kościołem Najświętszej Marii Panny z kaplicą grobową św. Anny, gdaniskiem, wieżami Kleszą i Wróblą,

Zamku Średniego z pałacem Wielkich Mistrzów oraz Zamku Niskiego. Jest oddzielony od Zamku Wysokiego murem i fosą. Znajduje się tutaj poza pałacem kaplica św. Bartłomieja, Wielka Komturia, Infirmeria, Wielki Refektarz, Refektarz Letni, Refektarz Zimowy, wieża Kurza Noga.

Zamku Niskiego(Przedzamcze) z Karwanem, kaplicą św. Wawrzyńca oraz zabudowaniami gospodarczymi.

 

 

 

 

MOTARZYNO /Muttrin/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Dębnica Kaszubska powiatu słupskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1418 roku. Stare lenno rodu von Zitzewitz. Pierwszym wspomnianym właścicielem był urodzony w 1360 roku Jarislaw von Zitzewitz. Kolejny właściciel wsi Martin von Zitzewitz(1425-1485) był w sporze z miastem Słupsk. Prawdopodobnie za namową miasta został zamordowany. Jednym z wyjątkowych właścicieli był Jakob von Zitzewitz(1507-1572), kanclerz księcia Filipa I. Na początku XVII wieku część wsi należała do Hansa von der Linde, zmarłego w 1624 roku. Pod koniec XVII wieku właścicielem był Klaus von Zitzewitz, urodzony w 1640 roku. W 1717 roku właścicielami byli: Johann Adolph von Zitzewitz, Georg Gneomar von Zitzewitz a następnie Klaus von Zitzewitz. Na przełomie wieków XVIII i XIX był Friedrich von Zitzewitz, zmarły w 1830 roku. Majątek odziedziczył syn Friedricha, Friedrich Karl von Zitzewitz, zmarły w 1883 roku, który zbudował pałac. Po nim majątek dziedziczy syn, Friedrich-Karl von Zitzewitz(1863-1936) ożeniony z Emmy Julie Blank(1867-1941). Mieli dwóch synów: Friedricha i Georga oraz dwie córki. Od 1921 roku, ostatnim właścicielem majątku był Friedrich Karl von Zitzewitz-Muttrin(1888-1975), ożenionego z baronówną Berthą von Plettenberg. Mieli 3 córki i dwóch synów.

Pałac

Zbudowany w drugiej połowie XIX wieku na planie prostokąta, z dwiema wieżyczkami. W latach 80-tych wyremontowany.

MIESZEWO /Meesow/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Węgorzyno powiatu łobeskiego. Stare lenno rodu von Dewitz. Jednym z właścicieli wsi był generał Joachim Balthasar von Dewitz(1636-1699). Urodzony w Dargomyślu. Syn Stephana III von Dewitz i Essy Barbary von Pfuel. Był trzykrotnie żonaty: 1-mo z Anną Hedwig von Mӧrner, z którą miał syna Stephana Berd(1672-1728) i 5 córek, 2-do z Margarethą Dorotheą von Dewitz. Była córką Bernda von Dewitz z Mieszewa i Barbary Sophie von Owestin, z którą miał dwóch synów: Christiana Ludwiga(1681-1697) i Fryderyka Wilhelma zmarłego w dzieciństwie oraz 3 córki, 3-tio z Louise von Derffinger. Przez małżeństwo z Margarethą Dorotheą pozyskał Mieszewo. Kolejnym dziedzicem był wnuk Joachima Balthasara, Carl Joseph von Dewitz(1718-1753), syn Stephana Bernda von Dewitz i Luise Emilie von Zieten. Z Zofią Frederiką hrabianką von Podewils nie miał potomstwa. Majątek odziedziczyli 3 bracia: pułkownik August Albrecht von Dewitz, pułkownik Stephan Gottlieb von Dewitz oraz Cornet Bernhard Heinrich von Dewitz. Po śmierci Augusta Albrechta i Corneta Bernharda Heinricha dobra odziedziczył Stephan Gottlieb von Dewitz. W latach 1804-1869 majątek posiadał porucznik Leopold Ludwig von Dewitz. Kolejnym właścicielem był Oskar von Dewitz(1845-1932). Następcą był jego syn z Elisabeth von Loeper, Johann Georg von Dewitz(1878-1958).

Pałac

 

 

 

 

Pałac zbudowany pod koniec XVIII wieku. Jest to budynek dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie prostokąta, przykryty dachem naczółkowym. Nad wejściem kartusz herbowy z herbem von Dewitz.

MŁYNISKO /Wiebelshof/

Opublikowany przez

Miejscowość położona w gminie Babimost powiatu zielonogórskiego, przysiółek wsi Nowe Kramsko. Dawny folwark obecnie nieistniejący , który położony był na południowym krańcu obecnej miejscowości a północno-zachodnim obrzeżu lotniska Zielona Góra-Babimost, wchodzący w skład majątku w Babimoście. Do lat 70-tych XIX wieku należał do baronów von Unruh-Bomst, w 1896 roku do Franza Josefa Robrechta z Berlina, w 1907 roku do Königlich Ansiedelungskommission. Po 1907 roku parcelacja majątku.

MOLKENHAUS Vw.

Opublikowany przez

Były folwark obecnie będący częścią wsi Górczyna położonej w gminie Zwierzyń powiatu strzelecko-drezdeneckiego. W 1896 roku folwark wchodził w skład majątku w Licheniu będącym w tym czasie w rękach Ferdynanda Wilhelma von Ritz-Lichtenow. W 1914 i 1929 roku wchodził w skład majątku w Licheniu należącym do Maximiliana von Ritz-Lichtenow.

FOLWARK

Po założeniu nie zachowały się budynki gospodarcze i mieszkalny.

MALCZEWO /Rehfelde/

Opublikowany przez

Miejscowość położona w gminie Bierzwnik powiatu choszczeńskiego. W 1879 roku majątek o powierzchni 288ha należał do rodziny Mierendorf. W 1896 roku majątek o powierzchni 288ha należał do rodziny Mierendorff. W 1914 roku majątek o powierzchni 288ha należał do H.Boockmann. W 1929 roku własność  Paula Krüger(288ha).

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Pozostałością po majątku jest dwór parterowy z piętrowym skrzydłem.

Mowa jest również o drugim majątku należącym do Helmutha Pauly(324ha)

MIELĘCIN /Marienhof/

Opublikowany przez

Miejscowość położona w gminie Krzęcin powiatu choszczeńskiego. Powstała w 1741 roku na obszarze średniowiecznej wsi Blockhagen, która została włączona w obszar Krzęcina. Nazwa osady pochodzi od imienia Marii von Roweder(Rowedel, Rohwedel). Do połowy XIXw. wchodziła w skład majątku w Krzęcinie. W 1850 roku majątek zakupiony przez Wilhelma Glahn, później własność Johanna Ferdynanda Louisa Glahn, syna Juliusa z Krzęcina. W 1866 roku majątek został sprzedany szczecińskiemu kupcowi, Henrichowi Alexandrowi Zander, a ten w 1873 roku sprzedał dobra berlińskiemu bankierowi Hermannowi Friedländer. W 1879 roku jego majątek obejmował 772ha. W 1896 roku dobra o areale 630ha należały do rodziny Friedländer. W 1914 roku majątek o powierzchni 788ha należał do Konrada Friedlӓnder a w 1929 roku do Berthy Friedlӓnder, z domu Aeschliman(753ha).

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Zachował się dwór zbudowany na planie prostokąta z piętrowym ryzalitem w części środkowej z wejściem do dworu. Parterowy z użytkowym poddaszem kryty dachem dwuspadowym, podpiwniczony. Obok zabudowania gospodarcze oraz park krajobrazowy.

MIĘDZYLESIE /Mittelwalde/

Opublikowany przez

Miasto gminne położone w powiecie kłodzkim.  Początki miejscowości sięgają XI wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1245 roku(Medilese) i wielokrotnie w latach późniejszych: 1294(Mittelwald), 1323(Mittelweld), 1358(Mittilweld), 1360(Mitrwald), 1361(Mittrvelde), 1362(Mittilwalde), 1436(Mezelessie), 1440(Mezilessie), 1748(Mittelwalde. Przypuszcza się, że prawa miejskie Międzylesie otrzymało pomiędzy 1250 a 1290 rokiem. W 1294 roku król Czech Wacław II przekazał Międzylesie klasztorowi cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego. Już w 1315 roku cystersi sprzedali dobra Ottonowi von Glubos(Glaubitz). Po śmierci Ottona w 1358 roku majątek odziedziczyli jego synowie dokonując podziału ogromnego majątku tworząc dwa państewka: państewko snielińskie z siedzibą na zamku Szczerba i międzyleskie z siedzibą na zamku w Międzylesiu. Miasto otrzymał Otto Schramm von Glaubitz, a po jego śmierci w 1407 roku jego syn Wolfhard. W 1421 roku rodzina von Glaubitz traci majątek w wyniku najazdu i zniszczenia miasta i zamku przez wojska husyckie. W 1434 roku miasto jest w rękach Marquarda Thrilk, starosta kłodzki. W latach następnych dość częste zmiany właścicieli. W 1472 roku odbudowany zamek i miasto król Czech Henryk I Podiebrad przekazał Balthasarowi von Tschischwitz, by w 1479 roku oddać swojemu ochmistrzowi Georgowi von Bischofscheim. W 1493 roku właścicielem miasta został starosta kłodzki, Johann Bartoszowsky z Labinia by już w 1493 roku zmienić właściciela na Johanna von Zampach z Potstejnu. Majątek był wydzierżawiany. W latach 1519-1523 dzierżawcą dóbr był Hans von Tschirnhaus. Synowie Jana Zampacha, Johann i Wentel w 1538 roku wydzierżawili majątek Johannowi von Tschirnhaus(Czirnhaus vel Czernhaus) z Bolkowa. Od 1551 (1564)roku rodzina von Tschirnhaus w osobach braci Davida i Nicolausa ostatecznie wykupili dobra międzyleskie od rodziny Zampach. Za czasów rodziny von Tschirnhaus Międzylesie rozwija się. W trakcie odbudowy miasta Międzylesie uzyskuje nowe rozplanowanie a w 1580 roku wzniesiono nowy zamek. W 1622 roku po bitwie pod Białą Górą rodzina von Tschirnhaus w osobie Davida traci Międzylesie. Po zniszczeniach wojny 30-letniej w 1653 roku von Tschirnhaus sprzedali majątek hrabiemu Michaelowi Ferdynandowi Wenzelowi von Althann(*1630-+1686). Był synem   Michaela Adolfa von Althann i Marii Evy Elisabeth von Sternberg. Żonaty z hrabianką Anną Marią  Elżbietą von Aspremont(*1646-+1723), z którą miał pięciu synów: Michaela Wenzela Młodszego(*1668-+1738), dziedzica dóbr międzyleskich, Michaela Friedricha(*1682-+1734), kardynała, wicekróla Neapolu, Michaela Ferdinanda(zm.1733), feldmarszałek, komendant twierdzy brzeskiej, oraz zmarłych w niemowlęctwie Michaela Franza i Michaela Karla. Hrabiowie von Althann posiadali majątek międzyleski do 1945 roku.

ZAŁOŻENIE ZAMKOWO-PAŁACOWE

W 1370 roku ówcześni właściciele Międzylesia rodzina von Glaubitz buduje zamek, prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej budowli obronnej. Zniszczony podczas wojen husyckich. W latach 1580-1590 rodzina von Tschirnhaus na miejscu zamku stawia renesansowy dwór z wykorzystaniem średniowiecznych fragmentów zamku a zwłaszcza dołączeniem do nowego założenia zachowanej wieży pierwotnego zamku. W latach 1614-1622 rozbudowano założenie dobudowując  skrzydło południowe i wschodnie. Zniszczony podczas najazdu szwedzkiego oraz pożaru, w latach 1686-1695 odbudowany i rozbudowany przez nowego właściciela, hrabiów von Althann. Remontowany w XIX wieku. W maju 1945 roku hrabiowie von Althann opuszczają zamek. II wojna światowa nie spowodowała zniszczenia obiektu. Po wojnie zamek zaadoptowano na ośrodek wczasowy i kolonijny. W 1974 roku pożar obiektu. Od tego czasu trwa remont zamku. W późniejszych latach właścicielem założenia była katowicka Elektrociepłownia oraz  Żegluga Polska. Obecnie właścicielem jest firma Zamek Międzylesie Sp. z o.o. Sp. Komandytowa.

 

MALUTKÓW /Malkendorf/

Opublikowany przez

Nieistniejąca miejscowość położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Wielokrotnie wymieniana pod nazwą: Malutkendorf, Malutkendorp(1350), Malutkinsdorff, Malutikendorff. W 1299 roku wchodziła w skład majątku w Łagowie należącym do rodu von Klepzig. Od 1350 roku należała do joannitów łagowskich. Część gruntów w 1461 roku była lennem Andressa Tirbach(von Thirbach). Wg spisu majątków z 1718/19 roku wieś była własnością joannitów z Łagowa. W 1914 roku dwa majątki: I-szy obejmował 146ha i należał do Paula Bellach, II-gi obejmował 125ha i należał do Gustava Beuthan. W 1929 roku dwa majątki: I-szy należał do  Gustava Neumann i obejmował 144ha, II-gi należał do Gustava Beuthan i obejmował178,3ha. Większe gospodarstwo należało do Paula Reimer-70ha.