Osada położona w gminie Kołbaskowo powiatu polickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1176 roku. Należała wtedy do klasztoru Św. Jana w Szczecinie a częściowo do szpitala Św. Ducha. W XVII wieku folwark był własnością miasta Szczecina. Od 1724 roku dobra należały do kościoła Św. Ducha. Na początku XIX wieku dobra dzierżawione przez rodzinę Boysch, w 1857 roku przez rodzinę Hoppe. Od 1884 do 1928 roku majątek dzierżawiony przez rodzinę Borchert. W 1910 roku majątek liczył 156 ha gruntów a w 1928 roku kiedy należał do Hansa Borchert liczył 163 ha gruntów. Ostatnim właścicielem dóbr do 1945 roku był wymieniony wcześniej Hans Borchert. Po 1945 roku folwark podlegał pod Rolniczy Zakład Doświadczalny w Ostoi. Obecnie własność prywatna.

ZESPÓŁ DWORSKI

We wsi parterowy dwór z przełomu XIX/XX wieku, zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem dwuspadowym, podpiwniczony. W sąsiedztwie dworu park podworski oraz budynki gospodarcze.

Miasto gminne położone w powiecie gryfickim. Początki miasta sięgają XII wieku. W 1243 roku wzmiankowana rodzina von Blanckenurg zamieszkująca w Płotach. W 1273 roku po zajęciu zamku w Płotach miejscowość przechodzi na własność rodu von Wedel. W 1277 roku rycerz księcia Barnima I i Warcisława Dubislaw von Wotuch dokonuje lokacji miasta i w tym roku Płoty otrzymały prawa miejskie na prawie lubeckim. W 1320 roku wzmiankowany rycerz księcia Warcisława, Henning von Plote, prawdopodobnie przodek baronów von Plotho. Poza rodem von Blanckenburg, który był właścicielem części gruntów w mieście  wzmiankowane są rody: von Heydebreck, von Plӧtz, hrabiowie von Eberstein, von der Osten oraz von Troyen mające majątki w mieście Płoty. Od XV wieku książę Bogusław X nadaje miasto rodzinie von der Osten. Jako właściciel zamku i miasta w 1465 roku wymieniony Dinnies von der Osten. W 1577 roku Wzgórze zamkowe z zamkiem tzw. „Starym Zamkiem” z powodu kłopotów finansowych Wedigo von der Osten sprzedał je  Christianowi Ludewigowi von Blücher. Majątek von der Osten posiadali do końca XIX wieku. Kolejnym właścicielem majątku była rodzina von Bismarck-Osten. Posiadali dobra do 1945 roku.

ZAMEK I- „Stary Zamek”

W wojnie brandenbursko-pomorskiej Ludwik I von Wedel(1267-1287), najstarszy syn Hassona I w 1273 roku zajął zamek w Płotach i otoczył go murem. Zbudowany w XIII wieku na wzgórzu zamkowym o typie wieży mieszkalnej, na planie prostokąta o 4 kondygnacjach. Otoczony był murem obronnym. Wielokrotnie rozbudowywany. Za czasów rodziny von Blücher z gotyckiej wieży przekształciły zamek w renesansową rezydencję. W 1860 roku zamek strawił pożar. Częściowo odbudowany przed 1910 rokiem. Dalsze zniszczenia nastąpiły podczas działań II wojny światowej. Odbudowany dopiero w 1965 roku. Obecnie w zamku mieści się Miejska Biblioteka Publiczna.

PAŁAC-„Nowy Zamek”

W 1577 roku von der Osten po sprzedaniu „Starego Zamku” rodzinie von Blücher budują kilkaset metrów od poprzedniego nowy zamek. Budowa trwała w latach 1606-1618. Przebudowany i rozbudowany w XVIII i XIX wieku. Po 1945 roku w zamku mieściła się szkoła rolnicza. Obecnie w pałacu mieści się internat oraz Sala Posiedzeń Rady Miasta i Gminy Płoty, Sala Ślubów oraz cenne zbiory biblioteczne, numizmatyczne i kolekcja gobelinów.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1322 roku. W tym czasie książę pomorski Otton I nadał cysterkom z Pełczyc ziemie wcześniej należącą do rycerza Betekina. W XV wieku dobra w rękach rodu von Billerbeck. Natomiast część po cysterkach przejęła rodzina von Waldow. W XVIII wieku wieś podzielona na 3 majątki, z dość często zmieniającymi się właścicielami. Wymienia się rody: von Benkendorf, von Kerkow, Martini, von Vormann, von Stranz, von Bornstedt, von Knobelsdorff oraz majątek należący do rodziny von Billerbeck(1756)- wymieniony Hans Ludwig von Billerbeck. Po scaleniu w 1795 roku jest własnością rodu von Wedel i pozostaje w ich rękach do 1945 roku. Z tego rody wymieniony: Ernst David Ludwig von Wedel, Ernst Achatz von Wedel(1852), Ewald von Wedel(1905), Bernd von Wedel(lata 20-te XX wieku).

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNE

W północnej części wsi zespół dworsko-parkowo-folwarczny składający się z dworu z dobudowanym nowym reprezentacyjnym neobarokowym skrzydłem, rządcówki, budynków gospodarczych oraz park krajobrazowy.

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1324 roku(Patzke, Patzeke). Od 1401 roku do 1945 roku w rękach możnego pomorskiego rodu von Flemming. Pierwszym wymienionym z imienia był Kurd von Flemming, który w 1401 roku kupił wieś od Bernda von Muckerwitz.  Od XV wieku we wsi dwa majątki. W 1628 roku jeden należący do Kaspara von Flemming, drugi należący do Hansa von Knuth. W 1649 roku własność Richarda von Flemming. W 1780 roku na terenie wsi założono folwark. W XVIII wieku wzmiankowany Caspar Sigmund von Flemming, w 1804 roku Franz Berndt Johann Sigismund von Flemming, w 1835 wymieniony Franz Wilhelm Carl von Flemming. W 1910-39 roku własność porucznika Richarda von Flemming, którego majątek w 1910 roku liczył w tym czasie 755 ha gruntów, w 1928/1939 roku obejmował 830 ha gruntów.

DWÓR

Nad brzegiem jeziora nieco na uboczu w otoczeniu lasu położony jest bezstylowy dwór. Zbudowany na planie prostokąta, parterowy, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym z użytkowym poddaszem. Jak podają źródła zbudowany w 1931 roku. Na pocztówce z 1917 roku widać zupełnie inny budynek. A może został w 1931 roku przebudowany przez Richarda von Flemming. Po 1945 roku dwór zaadoptowany na biura, mieszkania pracowników PGR, później dom wczasowy. Od lat 90-tych XX wieku wykorzystywany jako hotel”Piaski”. Obecnie opuszczony.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1285 roku, kiedy należała do Rytgerusa von Pansin. W 1357 roku Heine von Pansin sprzedaje wieś Hansowi von Borcke. W1382 roku Hans von Borcke sprzedał wieś z dworem joannitom: baliwowi zakonu Bernardowi von Schulenburg i komturowi Heinrichowi von Güntersberg. Wszystko za zgodą księcia pomorskiego Warcisława VII. W zamku wzniesionym przez joannitów zamieszkali przedstawiciele rodu von Güntersberg. W 1482 roku Simon von Güntersberg sprzedał cały majątek joannitom. Od1483 roku na zamku zamieszkał komtur joannitów z Suchania- Otto von Blankenburg. W 1493 roku Georg von Schlabrendorf, komtur joannitów sprzedaje zamek Heirnichowi von Borcke. Ostatnim z rodu von Borcke z Pęzina był Philipp Adrian von Borcke. Miał jedną córkę, Evę Dilianę, którą wydał za Petera Georga von Puttkamer, który przejął Pęzino w 1682 roku.  Prawnymi właścicielami Pęzina, o czym należy pamiętać nadal byli joannici. Zniesienie ich lenna zakonnego nastąpiło w 1804 roku. Po zmarłym przedwcześnie Ernscie Friedrichu Georgu von Puttkamer, dobra przejmuje Jesco Theodor von Puttkamer z Karzniczek koło Słupska. Żoną jego była wywodząca się z polskiej szlachty, Margarethe Julie Theodore z domu Wilucka. Po pożarze wschodniego skrzydła w 1935 roku, rodzina von Puttkamer na czas remontu mieszkała w domu zarządcy. W 1942 roku żona Bogislava von Puttkamer przeniosła się do rodowej posiadłości w Karzniczce. Zamek zajęty przez wojsko niemieckie z przeznaczeniem na składnicę książek i dzieł sztuki zwożonych z Pomorza. Po 1945 roku majątek stał się własnością Skarbu Państwa. Zamek przeznaczono na mieszkania i biura pracowników utworzonego PGR. Po remoncie na przełomie lat 70/80 w zamek przeznaczono na centrum kongresowe z hotelem. W latach 90-tych sprywatyzowany.

ZAMEK

 Jest to budowla obronna typu nizinnego. W bryle i murach zamku widoczne cztery etapy budowy: gotycka, późnogotycka, renesansowa i neogotycka. Na założenie zamkowe składa się: wieża, skrzydło bramne z łącznikiem, trzy skrzydła mieszkalne, przy czym dwa od wschodu połączone wspólną ścianą działową i przykryte wspólnym dachem. Do zamku prowadzi wejście-brama od ulicy z mostem przerzuconym przez fosę. Od wschodu i północy rozciąga się park, w którym znajdziemy ruinę kaplicy zamkowej oraz pawilon ogrodowy. Obok widoczne zabudowania gospodarcze, na lewym brzegu Krąpieli kościół i cmentarz. W pobliżu drugi zespół folwarczny z dworem.

DWÓR

Przy drodze w pobliżu drugiego założenia folwarcznego położonego w zachodniej części wsi stoi dwór-dom zarządcy, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. W latach 30-tych zamieszkany przez właścicieli majątku na czas remontu zamku.