Wieś leżąca w gminie Nowe Miasteczko powiatu nowosolskiego po raz pierwszy wymieniona w roku 1291(Popassitz). W 1297 roku J.Synapsius wymienia Petrusa de Popschütz(Piotra z Popęszyc), rycerza księcia Henryka głogowskiego, który żył jeszcze w 1304 roku a wg J.Synapiusa dał początek rodowi von Poppschütz. W roku 1331 wymieniany był Bronisz z Popęszyc. W XIV wieku wieś w posiadaniu rodu von Wirsing– w 1399 roku bracia Lutold i Hans von Wirsing sprzedali majątek swojemu krewnemu Hansowi von Tauschdorff. W 1428 roku rodzina von Glaubitz sprzedała swoje dobra rodzinie von Tauschdorff z Nowego Miasteczka. W 1440 roku siedzieli tu bracia Heinze i Bronik. W 1495 roku wymieniany jest rycerz Borke jako jeden z wielu właścicieli wiejskich w Popęszycach. Rozległość miejscowości spowodowała podział jej na trzy części i utworzenie trzech oddzielnych majątków co nastąpiło prawdopodobnie już w późnym średniowieczu.
Popęszyce Górne-2022r.
Popęszyce Górne były prawdopodobnie najstarszą częścią wsi, należącą jak podaje Zimmermann od początku do rodu von Poppschütz. W 1495 roku wymieniony Hans von Poppschütz, Bartsch von Poppschütz, zmarły w 1568. Prawdopodobnie synowie Bartscha, Leonard i Georg w 1591 roku sprzedali Górny i Środkowy majątek Ottonowi von Zedlitz(+1607). Z tego rodu wzmiankowani: Hans von Zedlitz(+1649), Ferdinand Siegmund(+1693), ożeniony z Euphrosine von Lüttwitz z Rudzin. Po śmierci Ferdinanda Siegmunda von Zedlitz, jego jedyna córka sprzedała majątek Casprowi Joachimowi von Knobelsdorff, wg Zimmermanna w 1723 roku. W 1815 roku umiera bezpotomnie ostatni z rodu, Christian Wilhelm von Knobelsdorff. W 1826 roku spadkobiercy sprzedają dobra Karlowi Beniaminowi Gottliebowi Brӓuer(+1876), będący właścicielem majątku do swojej śmierci. W księdze majątków ziemskich z 1857 roku jako właściciel figuruje wdowa Mathilde Zippel, z domu Bothe a majątek obejmował 685 mórg ziemi. Prawdopodobnie rodzina Zippel dzierżawiła majątek. Po śmierci Karla B.G.Brӓuer`a majątek dziedziczy Peter Knoch, później Luise Pauline Knoch. Ostatnim właścicielem majątku, który zakupił ok. 1930 roku był Hans Joachim Burchardt.
DWÓR
Dwór stanowiący wielowiekowe centrum majątku, który w dobrym stanie przetrwał działania wojenne, do dnia dzisiejszego nie zachował się. Został rozebrany około roku 1980. Zbudowany na początku XIX wieku prawdopodobnie na fundamentach starszej budowli, na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, podpiwniczony, kryty był dachem mansardowym.
Popęszyce Środkowe
W XIV wieku majątek posiada rodzina von Wirsing, która w 1399 roku sprzedała majątek krewnemu, szwagrowi Hansowi von Tauchsdorff. W 1428 roku wzmiankowana rodzina von Glaubitz, która sprzedała swoje dobra rodzinie von Tauchsdorff. W 1474 i w 1486 wzmiankowani bracia: Kasper von Tauchsdorff i Balthasar von Tauchsdorff. W 1509 roku majątek Hansa von Tauchsdorff otrzymali od króla Zygmunta bracia Hans i Nickel von Rechenberg ze Sławy. W 1591 roku Popęszyce Środkowe zakupił Otto von Zedlitz. Po śmierci Ferdinanda Siegmunda von Zedlitz w 1693 roku, jego jedyna córka Anne Dorothee dziedziczy majątek. W XVIII wieku majątek jest w rękach rodu von Lüttwitz. W 1774 roku właścicielem środkowego folwarku jest Carl Friedrich von Lüttwitz. Posiada również majątek w Popęszycach Dolnych. Około 1800 roku majątek zakupił Ernst von Berge. Ożeniony z Luise baronówną von Dyherrn, córką Melchiora Gottharda z Mirocina, wzmiankowany był jako właściciel w 1844 roku. Od 1851 roku właścicielem majątku zostaje Adolph Ferdinand Neumann, właściciel Szyby. W 1873 roku majątek o areale 685 mórg posiadał Julius Neumann, prawd. syn Adolpha. W latach 1898-1902 wymieniona jest wdowa Luise Neumann. W 1905 roku właścicielem majątku jest kapitan w stanie spoczynku, Ernst von Heynitz z Würstenhaim w powiecie Calau. Do 1945 roku właścicielem był Benno von Heynitz.
DWÓR
Dwór zbudowany w początkach XIX wieku, klasycystyczny. Murowany z cegły, na rzucie prostokąta, parterowy z użytkowym poddaszem, nakryty dachem mansardowym z naczółkami. Na osi fasady facjatka o falistym szczycie. W sieni był strop belkowany, w jednym z pomieszczeń sklepienie żaglowe. Rozebrany pod koniec lat 70-tych.
Budynek gospodarczy folwarku przy majątku w Popęszycach Środkowych
Popęszyce Dolne
Istniejący prawd. od XV majątek na terenie Popęszyc Dolnych związany był z rodem von Lüttwitz. W 1474 roku wzmiankowany Kasper Lopticz(von Lüttwitz), w 1534 roku bracia Georg i Siegmund von Lüttwitz, na początku XVIII wieku Balthasar Friedrich a w 1774 roku Carl Friedrich von Lüttwitz. W 1804 roku majątek jest w rękach Josepha Ottona von Stosch a następnie majora von Raven. W 1843 roku majątek zakupił Eugeniusz Antast. Dodatkowo współwłaścicielem miał być Dr Plӓschke. W 1862 roku majątek o areale 829 mórg zakupił Heinrich Brӓuer ale już w 1876 roku jest w posiadaniu rodziny von Schӧnborn, posiadająca majątek do 1910 roku. Kolejnym właścicielem zostaje Fritz i Frida Schӓpe. Po śmierci męża w 1937 roku majątkiem do 1945 roku rozporządza wdowa, Frida Schӓpe.
DWÓR-2022r.
Dwór z końca XVIII wieku klasycystyczny, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem mansardowym, podpiwniczony. W XIX i na początku XX wieku remontowany i rozbudowany. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa. Od 1950 roku w posiadaniu PGR a sam dwór zaadoptowany na biura PGR. W latach 70-tych XX wieku siedziba Stacji Hodowli Roślin. Od 1992 roku siedziba Gospodarstwa Nadzoru i Administrowania Zasobem. Obecnie budynek zamknięty, siedziba Gospodarstwa przeniesiona do Zielonej Góry.
Założenie folwarczne
