Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1335 roku, kiedy margrabia Ludwik Starszy nadał wieś braciom Henningowi i Matthiasowi von Jagow oraz Klausowi, Henningowi i Arnoldowi von Uchtenhagen. W 1337 roku cztery działy własnościowe należące do: Henningusa de Marwitz, Fritza de Libental(Libenthal, Liwendal), Nicolausa de Laurentzdorp(Lamnesdorp,Lorenzdorf) oraz do rycerza Damitz(Damnitz). W 1371 roku część dóbr posiada rodzina von Wedel– wymieniony Henning von Wedel, syn Hansa. Prawdopodobnie od początku XV wieku wieś stanowi lenno rodu von der Marwitz. W 1409 wzmiankowany Nicolaus, który sprzedał dochody ze wsi kościołowi w Przyjezierzu, w 1470 roku wzmiankowany Claus von der Marwitz, w 1493 roku Georg II von der Marwitz, syn Georga i Hipolity von Schack z Przelewic, ożeniony z Ursulą von Ellingen z Białęg.  W 1517 roku wieś należy do Clausa, Melchiora i Hansa von der Marwitz.  W 1529 roku wymieniony Peter Starszy von der Marwitz(*1508-+1557), dwukrotnie żonaty. Pierwszą zoną była Ursula von Arnim(+1536), drugą Ursula von Schӧnebeck z Dolska. Od niego wywodziły się cztery linie rodu. Po nim dobra dziedziczy jego syn, Moritz(*1525-+1615). W 1575 roku część gruntów należała do Balthasara von der Marwitz i jego następców. Majątek po Moritzu von der Marwitz dziedziczy jego syn, Peter Młodszy(*1557-+1612) a następnie wnuk David(*1602-+1672). W 1713 roku dobra w rękach spadkobierców Chrystiana von der Marwitz(*1658-+1709), syna Davida: Davida Sigismunda(*1699-+1779), Ottona Christiana Adolfa(*1701) i Albrechta Bernda Ludwiga(*1707-+1793) a także do generał majora Bernda von der Marwitz(*1661-+1726), brata Christiana oraz do pięciu braci z Glisna: Davida Sebastiana, Balzera Dietricha, Moritza Adolfa, Kurta Ehrenreicha i Friedricha Wilhelma. W 1718 roku majątek należy do synów Christiana oraz do wdowy po Hansie Ottonie von der Marwitz(*1653-+1703). W 1766 roku syn Christiana, Albrecht Bernd Ludwig(*1707-+1793) buduje w Smolnicy dwór. Z powodów finansowych syn Albrechta Bernda Ludwiga- Otto Friedrich von der Marwitz(*1751-+1820) sprzedaje majątek Aronowi Meyer-Kornecker, berlińskiemu bankierowi żydowskiego pochodzenia. W 1826 roku majątek zakupił królewski radca Karl Johann Jentsch(+1832) z Płońska. W 1833 roku spadkobiercy po śmierci Karola Johanna Jentsch sprzedają dobra Ludwigowi Wilhelmowi von Sydow ze Stołecznej(*1784-+1840).  Po śmierci Ludwiga Wilhelma majątkiem zarządza wdowa, Adelaide Eleonore Friederike Karoline z domu von der Osten(*1795-+1855) a po jej śmierci dobra dziedziczy jedyny syn, Wilhelm Karl Friedrich von Sydow(*1823-+1907), żonaty z Antoniną von der Heyden(*1826-+1907), jedyną córką Friedricha Wilhelma z Krzemlina i Mathildy von Isenburg. Mieli dziewięcioro dzieci: Hansa(*1852, żona Elfrida von Wedel), Konrada(*1853, żona Margarita von Weiss), Günthera(*1855, żona Angelica baronówna von Schuckmann), Bernharda(*1856, żona Ellia von Rosenberg), Margarethe(*1858, ,ąż von Wedel-Poltzen), Wilhelm(*1859, żona Anna von Heinz), Elisabeth(*1861), Antonie(*1865-+1868), Anne-Marie(*1867, mąż von der Marwitz). W 1909 roku majątek zakupił Max Israel Friedheim(*1882-+1941). Był synem bankiera Felixa Friedheim. Ożeniony z Marie Sarą Huldschinsky(*1891-+1939), córką Oscara Richarda Huldschinsky, przemysłowca, właściciela m.in. huty w Gliwicach. Mieli czworo dzieci, trzy dziewczynki i syna Heinricha Oskara Felixa(*1921-+2008). Z powodu swojego pochodzenia(rodzina chrześcijańska pochodzenia żydowskiego) w 1938 roku zmuszeni przez władze hitlerowskie do sprzedaży majątku. Majątek przejął Friedrich Flick(*1883-1972), niemiecki przemysłowiec nazywany Królem Zagłębia Ruhry, zbrodniarz niemiecki, protegowany Hermanna Gӧring. Posiadał majątek do 1945 roku. Sądzony i skazany w procesie norymberskich, uwolniony w 1950 roku. W 1945 roku po wejściu wojsk do Smolnicy pałac zajmowali przedstawiciele komendantury sowieckiej. Od 1950 roku Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, istniejąca z krótką przerwą do 2003 roku. W szkole od 1965 roku Państwowe Technikum Rolnicze, obecnie to Zespół Szkół im Ignacego Smolarza w Smolnicy.

PAŁAC

Do 1766 roku Albrecht Bernd Ludwig von der Marwitz buduje nowy dwór, przebudowany w 1866 roku za czasów Wilhelm Karl Friedrich von Sydow. Po pożarze siedziby w 1879 roku w latach 1881-1883 na zrębach poprzedniej budowli zbudował pałac w stylu neorenesansu niemieckiego z cechami neobaroku. W 1912 i w 1932 roku pałac remontowany ze zmianą kolorystyki elewacji oraz przebudowy wnętrz. Kolejne prace z zaadoptowaniem budynku na potrzeby szkoły w latach 60-tych XX wieku. Położony w parku krajobrazowym powstałym ok. 1840 roku.

Wieś położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1299 roku. W tym czasie należała do możnego rodu von Wedel. Od 1333 do 1752 roku wieś była w rękach rodziny von Blankensee. Pod koniec XVIII wieku wieś należała do rodów von Jagow i von Göllnitz. W 1801 roku przez małżeństwo dochodzi do scalenia wsi w jeden majątek należący do rodu von Göllnitz. W 1829 roku majątek zakupuje Wilhelm Ferdinand Eben. Za Karla Hermanna Eben(zm.1870) dochodzi do rozkwitu majątku z budową nowego pałacu w stylu neogotyku angielskiego. W 1857 roku własność Carla Eben, wł. Sławęcina I i II. W 1879 roku majątek o powierzchni 1260ha należał do Ratha Eben. W tym czasie we wsi dwa majątki. W 1890 zmiana właściciela- zostaje nim rodzina Otto. W 1896 roku majątek Gustava Otto obejmował 1082ha. W skład majątku wchodziły: majątek Grünhof oraz folwark Eberlau. W 1914 roku majątek o powierzchni 1433ha należał do Pani Otto. W 1929 roku Pani Gertrud Otto posiadała majątek o areale 1433ha, zarządcą był  Günther Otto właściciel pobliskiego Sulina(Ebenau).  W 1932 roku dochodzi do parcelacji majątku.

PAŁAC

Zbudowany w latach 1854-57, w 1945 roku znacznie zniszczony podczas działań wojennych. Rozebrany w latach 70-tych. Zachowały się budynki gospodarcze, czworaki, resztki muru otaczającego założenie oraz park krajobrazowy.

Wieś położona w gminie Myślibórz powiatu myśliborskiego. Wzmiankowana w 1337 roku kiedy należała do Bethke von Rosenthal. W XIV-XV wieku wieś podległa pod pobliskie Derczewo należące do braci Henninga i Dietirecha von Brederlow. W 1608 roku należy do rodu von Burgsdorff. Wzmiankowany Konrad(Curt) von Burgsdorff(*1489-+1551), ożeniony z Anną von Pfuel(*1508-+1547) miał z nią syna, Christopha(*1532-+1590). Christoph von Burgsdorff ożenił się z Anną von Sydow(+1625). Z tego związku miał syna Alexandra Magnusa von Burgsdorff(*1567-+1620)który w 1592 roku ożenił się z Cathariną von Rӧbel. Miał z nią pięcioro dzieci: Alexandra Magnusa +1632), Anne Hedwig(*1621), która wyszła za mąż za Wernera von der Schulenburg, Conrada(*1595-+1652), ożenionego z Anną Elisabeth von Lӧben, Margarethe Catharinę(+1654) zamężną za Ludwiga von Kanitz, Georga Ehrenreicha(*1603-1656), który odziedziczył pobliskie Sitno. W 1633 roku ożenił się z Hedwig von der Osten(*1613-+1676). W drugiej połowie XVIII wieku majątek w posiadaniu rodu von Enckevorth– Gustav Heinrich von Enckervorth(*16.10.1726-+18.11.1807) w 1765/66 roku zakupił majątek od Carla Gottloba von Burgsdorff(*20.10.1708-+30.08.1766). Zmarł w Sitnie. Do 1828 roku majątek posiada Magnus von Quillfeld.

Wieś położona w gminie Radowo Małe powiatu łobeskiego. Stare lenno rodu von Dewitz. W XVIII wieku była własnością Josepha Friedericha von Dewitz z Dobrej i Carla Ludewiga von Dewitz ze wsi Tucze. W latach 70-tych XVIII wieku własność majora Stephana Gottlieba von Dewitz. W latach 50-tych XIX wieku majątek posiada rodzina Hell. Prawdopodobnie w tym czasie zakłada folwark na północ od Sienna Dolnego, obecnie Sienno Górne, które należało do rodziny Hell do 1939 roku. W 1870 roku majątek obejmował 2328 mórg ziemi a w 1879 roku 575,87 ha ziemi. Posiadali majątek jeszcze w 1910 roku. Właścicielem był Gustav Hell. Kolejnym właścicielem była rodzina Krüger. W 1928 roku kiedy właścicielem był Paul Krüger dobra liczyły 300 ha gruntów. Posiadali majątek do 1945 roku.

We wsi pozostałości po majątku ziemskim. W parku krajobrazowym o powierzchni 1,99ha ruina dworu. W sąsiedztwie resztki zabudowy folwarcznej.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1337 roku. W tym czasie była własnością rodu von Wedel. Później stała się własnością rodu von Flemming. Od XV wieku wieś w posiadaniu rodu von Flatow. Wymienia się również rodzinę von Dietherdt. W połowie XVIII wieku spadkobiercy po Auguście Fryderyku von Flatow podzielili wieś pomiędzy siebie. W 1776 roku część majątku zakupił major von Billerbeck, drugą zakupił von Knobelsdorff. W 1828 roku właścicielem wsi jest niejaki Triest. Około 1830 roku majątek jest w rękach Augusta Fryderyka Menz. W 1870 roku dobra wracają do rodziny von Wedel. Wymienia się: Edgarda von Wedel(1903), Wedigo hrabia von Wedel z Jarosławska(lata 20-teXXw.). Posiadają dobra do 1945 roku.

ZESPÓŁ PAŁACOWY

W 1898 roku rodzina von Wedel wzniosła pałac w stylu eklektyczno-renesansowo-barokowym. Początkowo wybudowano dwukondygnacyjny korpus, później dostawiono dwa pawilony z łącznikami o identycznych formach zdobniczych. Fundatorem pałacu był Wedigo hrabia von Wedel. Budowę pałacu ukończono w 1899 roku. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa. Na terenie majątku powstało PGR, a w pałacu urządzono biura i mieszkania dla pracowników. Użytkowany do lat 50-tych XX wieku. Później własność Barlineckiego Kombinatu Rolnego, popadł w ruinę. Obecnie pałac stanowi trwałą ruinę, brak dachów, stropów, zawalone piwnice. Obecnie własność prywatna.

Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1278 roku, której początki sięgają roku 1233, kiedy została założona na terenie należącym do cystersów z Kołbacza. Lennikami cystersów z Kołbacza była rodzina von Wedel z Chociwla, później rodzina von Kremptzow. Wieś do rodu von Kremtzow należała do XVIII wieku, w któym dochodzi do podziału wsi na 4 części, z czego trzy z majątkiem należały do rodu von Kremtzow, 1/4 gruntów do rodu von Wegener. W XVIII wieku wymieniany był Joachim Bernd von Kremtzow. W drugiej połowie XVIII wieku majątek w rękach rodu von Wedel– wymieniany Leopold Christoph von Wedel. Prawdopodobnie część dóbr drogą dziedziczenia przechodzi w ręce rodu von Glasenapp. Pod koniec pierwszej połowy XIX wieku majątek przechodzi w ręce rodu hrabiów von Schlieffen-Soldikow i należy do tej rodziny do 1945 roku. Wymienia się: hrabinę Virginie Charlotte von Schliffen(1846), Hansa Heinricha hrabiego von Schlieffen(lata 20-te-30-te XX wieku).

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Pałac zbudowany w drugiej połowie XIX wieku w stylu willi włoskiej, przebudowany na początku XX wieku. Zbudowany na planie prostokąta, kryty płaskim dachem, podpiwniczony, dwukondygnacyjny. W pobliżu park krajobrazowy o powierzchni 13,5 ha powstały na przełomie XVIII/XIX wieku wg projektu Petera Josepha Lenne.

Po 1945 roku właścicielem majątku został Skarb Państwa. Przez lata zarządzany przez PGR. Obecnie w rękach prywatnych.