Wieś położona w gminie Witnica powiatu gorzowskiego wymieniana już w XIII wieku. W pierwszej połowie XIII wieku wieś należała do zakonu templariuszy, by z końcem 1261 roku przejść na własność margrabiów brandenburskich. Po raz pierwszy wymieniona w 1299 roku(Massyn). Pod koniec XIII wieku istniał już zamek myśliwski. Od 1319 roku ziemia w skład której wchodziła Mosina rządził książę pomorski Warcisław IV, będący w tym czasie kuratorem ostatniego Askańczyka Henryka II. W 1324 roku margrabia Ludwik Starszy nadał Mosinę swojemu skrybie Ulrichowi i jego żonie Walpurdze. Od 1337 roku wieś nadaniem margrabiego przechodzi na własność Betkina von der Osten z Drezdenka. Betkin von der Osten był wójtem Nowej Marchii, a jego żona Małgorzata pochodziła z polskiego rodu i była siostrą Dobrogosta z Szamotuł. Ród von der Osten posiadał wieś do 1473 roku. Kolejnymi lennikami wsi, którzy odkupili wieś od von der Ostenów byli Herman Hokmann oraz Lorenz i Jan Beyerowie, mieszczanie z Frankfurtu. W XV wieku właścicielem wsi była bogata rodzina marchijska, von Witte. W latach 1454-1455 wymienia się Hansa i Rudolfa von Witte. Po śmierci Hansa von Witte wieś otrzymał Jakub von Polenz, a po jego śmierci w 1475 roku jego syn Krzysztof. W XVI wieku wieś podlegała klasztorowi w Mironicach, którą margrabia Jan przejął ją aktem z 1539 roku. W XVI wieku margrabia Jan Krzysztof zameczek myśliwski odrestaurował a obok zbudował nowy dworek myśliwski. W XVII wieku zameczek chyli się ku upadkowi. Dwór wraz z założeniem folwarcznym był w tym czasie dożywotnią własnością Ludwika Loewe vel Laue z Mironic. W 1780 roku na miejscu zameczku i dworu wzniesiono klasycystyczny dom murowany, który służył do roku 1975 jako siedziba nadleśnictwa. W 1896 roku lasy nadleśnictwa obejmowały obszar 8937ha a w 1929 roku 7166ha. W tym czasie wymieniony Haus Griffgenstein, którego właścicielem był John Frank Rahtjen a majątek jego obejmował 87,5ha.
ZAMECZEK MYŚLIWSKI- DWÓR
Pod koniec XIII wieku istniał już zamek myśliwski. W XVI wieku margrabia Jan Krzysztof zbudował nowy dworek myśliwski a zameczek myśliwski został odnowiony. W tym dworze w latach 1573 i 1578 Jan Jerzy wydawał przywileje celne targowe dla miasta Gorzowa. W XVII wieku chyli się ku upadkowi. Dwór wraz z założeniem folwarcznym był w tym czasie dożywotnią własnością Ludwika Loewe vel Laue z Mironic. W 1780 roku na jego miejscu wzniesiono klasycystyczny dom murowany, który służył do roku 1975 jako siedziba nadleśnictwa. Pod koniec lat 90-tych XX wieku prywatny właściciel dworu rozpoczął prace remontowe z adaptacją obiektu na ośrodek rehabilitacyjny, które wkrótce zostały wstrzymane. Obecnie popadający w ruinę.
Dwór zbudowany na planie prostokąta, murowany z cegły, na kamiennych fundamentach, częściowo podpiwniczony, parterowy, kryty dachem wysokim naczółkowym. W latach 80-tych XX wieku do elewacji północnej dobudowano budynek dla pracowników nadleśnictwa, tym samym doprowadzając do dewaloryzacji obiektu.
Z oryginalnego wystroju wnętrz zachował się kominek w jednym z pomieszczeń parteru oraz fragmenty dekoracji sztukatorskiej na sufitach i w fasetach.
