HISTORIA WSI
Trudno określić powstanie tej części Mirocina. Pierwsza wzmianka pojawia się w 1321 roku i wymieniany jest jako właściciel Waltherius de Herzoginwalde. W latach 1417-1452/1499/ jako Pan na Mirocinie wymieniany jest Hantsche Glawbiss/von Glaubitz/. W tym czasie wymieniana jest również rodzina von Unruh. Po rodzie von Glaubitz prawa lenne otrzymuje od króla Władysława Jagiełły Hans Liedlau/Ledlaw/ z Urazu/Auros/. Od 1512 roku jest w posiadaniu Albrechta von Schlichting. Po podziale majątku za czasów rodziny von Schlichting część majątku po 1535 roku jest w posiadaniu Ernesta von Dyherrn ze Studzieńca/, druga jest w posiadaniu Nickela von Stosch i jego spadkobierców/do 1597 roku/. W 1597 roku Georg von Dyherrn odkupił od rodziny von Stosch pozostałą część Mirocina Górnego. W 1667 roku Georg Albrecht von Dyherrn sprzedaje swoje dobra kuzynom z Chełmka. Mirocin Górny otrzymał Georg Gotthard von Dyherrn. W 1906 roku umiera ostatni z rodu von Dyherrn, Paul. Po nim dobra stają się własnością kapitana Carla von Schell, a już w roku 1937 Juliusa Wilke.
PAŁAC
Ruina pałacu zbudowanego w XVII wieku prawdopodobnie z inicjatywy Georga Gottharda von Dyherrna na zrębach starszej budowli obronnej otoczonej fosą. Wzniósł budowlę na planie litery U, z wewnętrznym dziedzińcem założonym na planie prostokąta, otoczonym krużgankami. Skrzydła boczne połączone były piętrowym łącznikiem. Pałac dwukondygnacyjny nakryty wielospadowym dachem, podpiwniczony. Do pałacu wiodły dwa mosty od strony południowej i zachodniej. Równocześnie z budową powstało założenie parkowe ze stawami. Przebudowany w XVIII-XIX wieku. W połowie XIX wieku wewnętrzny dziedziniec przykryto szklanym dachem, drewniany krużganek zastąpiono murowanym. Park przekształcono w park krajobrazowy. Uszkodzony w 1945 roku i od tego czasu pozostaje w ruinie. Ocalały mury obwodowe, częściowo do wysokości drugiej kondygnacji.
Po II wojnie światowej w folwarku utworzono PGR. Pałac w latach 50-tych XX wieku znacznie uszkodzony, obecnie w ruinie.
