Po raz pierwszy Kostrzyn wymieniony został w 1232 r.(Cozsterine) w dokumencie, w którym książę wielkopolski Władysław Odonic nadał ziemię kostrzyńską templariuszom. Za ich czasów powstaje pierwsze założenie obronne. W 1262 roku została zawarta ugoda Johanna I i Ottona III z zakonem templariuszy, o przejęcie Kostrzyna przez margrabiów brandenburskich. W 1300 roku margrabia Albrecht III lokuje miasto na prawie brandenburskim. Po kasacie zakonu templariuszy w 1312 roku, majątki po templariuszach przejmują joannici, którzy dokonują rozbudowy założenia obronnego. W XIV wieku miasto i zamek od margrabiów brandenburskich w lenno otrzymał ród von Wedel(Kostrzyn i zamek wymieniony w spisie z 1373 roku jako wasalny ośrodek prywatny). W 1397 roku z rąk króla Zygmunta Luksemburskiego, Kostrzyn i zamek jako dziedziczną własność otrzymał Jan von Wartenberg. W 1402 roku Nowa Marchia została nabyta w zastaw przez zakon krzyżacki od cesarza Zygmunta Luksemburskiego a wykupiona w 1455 roku przez elektora brandenburskiego Fryderyka II. Krzyżacy do 1454 roku prowadzili dalszą rozbudowę zamku kostrzyńskiego. W latach 1535-1571 następuje szybki rozwój miasta. W tym czasie Kostrzyn stał się siedzibą margrabiego Johanna von Hohenzollern i stolicą Nowej Marchii. Jest to okres szeroko zakrojonych prac budowlanych. Margrabia Jan przebudowuje i rozbudowuje kostrzyński zamek oraz buduje jak na owe czasy jedną z najpotężniejszych i najnowocześniejszych twierdz, której budowa trwała 30 lat. Wojna trzydziestoletnia spowodowała duże straty materialne. W tym czasie zamek uległ zniszczeniu i dewastacji. Za panowania Fryderyka Wilhelma (1640-1688) i Fryderyka III (1688-1713) zamek odbudowano i przebudowano. Na początku XVIII w. utracił cechy siedziby monarszej, by od 1723 r. stać się siedzibą władz Nowej Marchii. Podczas wojny siedmioletniej, w roku 1758 zamek uległ zniszczeniu w wyniku ostrzału przez wojska rosyjskie. Został odbudowany w 1770 r. jednak bez dawnego wystroju. W okresie wojen napoleońskich, kiedy wojska francuskie stacjonowały w Kostrzynie, w zamku znajdował się szpital. Od 1814 r. wykorzystywany jako koszary. Podczas kolejnych przebudów przeprowadzonych w latach 1820-25 i 1898-99, wystrój zamku utracił cechy renesansowe. Zamek położony na prawym brzegu Odry poza obecnym miastem, w 1945 roku został poważnie uszkodzony, w 1969 roku jego ruiny zostały wysadzone a w latach 1969-70 zamek został rozebrany do poziomu piwnic.
WILLA
