Wieś położona w gminie Szlichtyngowa powiatu wschowskiego. Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1307 kiedy wieś staje się własnością zakonu klarysek z Głogowa jako nadanie księcia wielkopolskiego i głogowskiego Henryka. Wielokrotnie wymieniona w latach: 1318(Henrici Villa), 1399(Hinricivilla), 1422(Jandrzychowicze, Gendrzychonicze), 1497(Jandrzychowycze), 1499(Jadrychowycze, Yadzrychowycze, Yadzrzychowycze, Yadrzychowycze), 1501(Andrzychowycze), 1531(Heynersdorff), 1535(Jandrzychowycze), 1563(Iendrychowicze), 1566(Jendrzychowycze), 1567(Andrichowicze), 1577(Henrichowicze), 1579(Hendrzehowicze). W 1422 roku wymieniany Stanisław Koszka Ziemliński. W latach 1423-29 wymieniany jest Nikiel Kotwicz(von Kottwitz). W 1494 wymienia się Frycza Andrzejowskiego(Andrzychowski, Jędrzychowski), herbu Prus I odm., podkomorzego wschowskiego, zmarłego około 1503 roku. W latach 1497-1503 część gruntów należy do Mikołaja Jędrzychowskiego oraz jego żony Małgorzaty. W 1503-06 wspomniany Jan Jędrzychowski(Andrzejowski) syn Frycza. Prawdopodobnie w połowie XVI wieku dochodzi do podziału wsi na część górną i dolną. W roku 1566 Jędrzychowice są własnością Macieja Radlica i Stefana Wilkowskiego herbu Kotwicz. Pod koniec XVI wieku jest w rękach Stanisława Wilkowskiego, który stawia we wsi renesansową siedzibę. W 1605 roku jako właściciel wymieniany jest Adam Gorczyński z Gorczyny. Po 1614 roku właścicielami staje się rodzina Korzbok-Zawadzkich, którzy z ramienia Adama Gorczyńskiego dzierżawili majątek. Kolejnym właścicielem wsi zostaje rodzina Mielęckich herbu Ciołek. Na miejscu dworu Wilkowskiego w 1726 roku ówczesny właściciel Stanisław Mielęcki stawia pałac barokowy i zakłada park krajobrazowy. Pod koniec XVII wieku części górnej właścicielem jest rodzina hrabiów Potworowskich– wymieniony Andrzej hrabia Potworowski, ożeniony z Anną von Schlichting oraz Andrzej Bogusław hrabia von Potworowski(25.07.1729-13.09.1763), ożeniony z Marianną Trepka. Z Marianną miał jedną córkę- Luisę Joannę hrabiankę Potworowską(zm.1782). Dnia 07.05.1778 roku wyszła za mąż za Ludwika Konstantego Mielęckiego. Mieli syna- Alexandra Jana Krzysztofa Mielęckiego(11.05.1780-11.07.1853). Dnia 10.07 1810 roku ożenił się z Frederike Amalie Antoinette von Poser und Gross-Naedlitz(09.04.1793-17.12.1850). Mieli siedmioro dzieci. Czworo dzieci zmarło w dzieciństwie. Najstarszym dzieckiem była córka- Luise Henriette Johanna Adolphine Julia(04.06.1811-16.11.1844), która w 1835 roku wyszła za mąż za Karla Leopolda von Dunker. Dnia 01.10.1812 roku rodzi się syn- Friedrich Louis Alexander Stanislaus, który 11.05.1847 żeni się z Anną Helene Sophie von Bülow. Zamieszkał z rodziną w Rüdersdorf pod Berlinem. Dnia 30.10.1815 roku urodził się Eugen Johann Friedrich Ludwig Mielęcki, zmarły w Berlinie 11.09.1888 roku. Był prawdopodobnie ostatnim z Mielęckich urodzonych i zamieszkałych w Jędrzychowicach. Wieś nadal podzielona na część górną, która od 1841 roku jest w rękach rodziny Heintze, która w drugiej połowie XIX wieku zmienia właściciela-zostaje nim Oscar Jenke. Część dolna w 1841 roku w rękach rodziny Mielęckich. Prawdopodobnie jeszcze w tym samym roku dobra części dolnej przechodzą w ręce Leonharda von Prittwitz und Gaffron(22.06.1799-29.08.1875 Jędrzychowice), ożenionego z Pauline von Uechtritz und Steinkirch(27.03.1810-10.12.1862 Jędrzychowice). Dnia 20.10.1855 roku w Jędrzychowicach odbywa się ślub Maximiliana barona von Kettler(24.05.1825-15.03.1880 Jędrzychowice) z jedynym dzieckiem Leonharda i Pauline, córką Leontine(14.09.1832-08.11.1883 Jędrzychowice). W ten sposób dobra Nieder Heyersdorf przechodzą w ręce baronów von Kettler. Ich syn, Leonhard baron von Kettler(ur.12.08.1860) po 1883 roku, po śmierci matki sprzedał dobra prawdopodobnie Karolowi Gilka-Bӧtzow, który od 1907 roku jest właścicielem części górnej i dolnej. W latach 1909-10 przebudowuje barokowy pałac dostawiając do barokowego korpusu skrzydło z reprezentacyjną salą balową i dwie cylindryczne wieże. Ma syna, Carla Albrechta(09.02.1906-1941), ożenionego z Beatrix Else Friedą Margarethe hrabianką von Einsiedel. W pierwszej ćwierci XX wieku pałac z majątkiem jest własnością rodu von Schlichting, natomiast folwark z dworem jest własnością rodziny von Jagwitz. Po 1945 roku w posiadaniu Państwowych Nieruchomości Ziemskich. Od 1947 do 1949 roku w rękach PGR, od 1949 roku w posiadaniu Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej Osowa Sień. Na początku lat 90-tych pałac i dwór wraz z parkami sprzedany został prywatnym właścicielom. Obecnie pałac w odbudowie przez prywatnego właściciela, którym była Sigrun von Schlichting od 1994 roku.
ZAMEK
Prawdopodobnie w XV wieku za czasów rodu von Kottwitz zbudowano założenie obronne w postaci wieży rycerskiej. W XVI wieku na murach wieży zbudowano dwór obronny, który przetrwał do XVII wieku. W 1726 roku na fundamentach dworu Stanisław Mielęcki stawia pałac barokowy, który przetrwał do dnia dzisiejszego.
PAŁAC
Pałac zwany „czerwonym Rogiem”, wzniesiony w 1726 roku staraniem Samuela Mielęckiego na fundamentach starszej budowli. Przebudowany i powiększony o skrzydło zachodnie w początkach XX wieku. Barokowy, część dobudowana neobarokowa. Murowany, założony na rzucie prostokąta. Przylegające od zachodu dobudowane skrzydło także prostokątne z dwiema cylindrycznymi wieżami. Piętrowy, z użytkowym poddaszem. Dach mansardowy z neobarokowymi lukarnami. W starszej części oś elewacji frontowej zaakcentowana barokowym portalem z tablicą inskrypcyjną z chronostikonem oraz trzyosiową facjatą z kartuszem herbowym, zwieńczoną neobarokowym szczytem. Przed wejściem schody kamienne z wazonami. Elewacja ogrodowa podobna.
W sąsiedztwie pałacu rozległy park krajobrazowy, założony w XVIII wieku, ze starodrzewiem. Przez ten park przepływa kanał. Zespół pałacowy składa się z: pałacu, oficyny i parku.
DWÓR
Założenie folwarczne z dworem znajduje się w środkowej części wsi. Same założenie powstało w 2 połowie XIX wieku. Dwór został zbudowany pod koniec XIX lub na początku XX wieku przez ówczesnych właścicieli, rodzinę von Jagwitz. Zbudowany na planie prostokąta, murowany, jednokondygnacyjny z poddaszem użytkowym, kryty dachem dwuspadowym. W części podpiwniczony. Z tyłu rozciąga się park krajobrazowy. Po 1945 roku własność Zespołu Państwowych Nieruchomości Ziemskich, później w rękach PGR. Po 1949 roku majątek należał do POHZ Osowa Sień. Po remoncie we dworze mieściły się biura, biblioteka, świetlica, mieszkania pracownicze. Obecnie dwór i gospodarstwo znajduje się w rękach prywatnych.
