Miejscowość położona w gminie Myślibórz powiatu myśliborskiego, obecnie kolonia wsi Sulimierz. Rezydencja właścicieli Sulimierza powstała w XIX wieku. W XX wieku należała do Paula Nacke.

Zespół pałacowo-parkowy

Po zespole zachował się park krajobrazowy oraz zabudowania gospodarcze po folwarku.

Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1337 roku. W tym czasie wieś należała do rycerzy: Fromolda Wutsik, Bornima, Raso i Heynego Witte. Od XV wieku do 1763 roku własność rodu von Schӧnebeck. W 1643 roku należy do Hansa von Schӧnebeck i jego trzech synów: Asche Berndta, Christiana i Asmusa Jürge. Od 1763 roku wieś należy do Friedricha Ernsta barona von Holwede(*12.03.1723-+26.01.1765), żonatego z Marie Elisabeth Colomb, z którą miał dwoje dzieci: syna Heinricha Friedricha Ludwiga Ferdinanda(1762-1817) i córkę zmarła w dzieciństwie. W 1766 roku wdowa Marie Elisabeth von Holwede wychodzi za mąż za Alexandra Georga von Humbold(*22.09.1720), który stał się właścicielem Dyszna, Krężelina. Miał dwóch synów: Wilhelma- słynnego filozofa, językoznawcę, polityka i Alexandra Georga- słynnego podróżnika i przyrodnika. Po śmierci Alexandra Georga w 1779 roku opiekę nad majątkiem i małoletnimi dziećmi przejął Gottlob Johann Christian Kunth, przyjaciel rodziny. W 1793 roku majątek zakupuje Carl Christoph Gottlob von Knobelsdorff z Zielina, który już w 1796 roku odsprzedaje dobra Franzowi von Kleist. Umiera w 1797 roku. Wdowa po nim Albertine z domu von Jungk w 1800 roku wychodzi za mąż za Ferdinanda Heinricha Thomasa von Waldow. W 1801 roku majątek zakupuje rodzina von Rhӧden. Od 1817 roku właścicielem majątku zostaje rodzina Blell. Od 1821 roku dobra przechodzą w ręce Johanna Carla Friedricha Kӧppen(*27.12.1782-+26.06.1834), którego matką była Anna Maria Caroline Blell. Od 1834 roku dobra w rękach Carla Alberta Friedricha Kӧppen, od 1861 roku Ottona Kӧppen, od 1905 Paula Kӧppen. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku był Hans Kӧppen.

ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY

W południowo-wschodniej części wsi położony był zespół pałacowo-parkowy. Pałac rozebrany w latach 80-tych XX wieku.

W X-XI wieku Drawno jako osada należała do Wielkopolski, później do Pomorza Zachodniego. Od XIII wieku wchodzi w skład Nowej Marchii, od roku 1313 własność rycerskiego rodu von Wedel, lenników Brandenburgii. W XIV wieku zbudowali von Wedlowie warowny zamek, obok zamku powstało ufortyfikowane miasto. Ruiny zamku znajdują się na Górze Zamkowej, położonej na półwyspie w części zachodniej Jeziora Drawieńskiego. W 1421 roku zamek zdobyty przez Krzyżaków, wówczas zakon zmusił von Wedlów do złożenia przysięgi lennej, od której uwolnili się w 1433 roku. Około roku 1600 zamek przebudowany na renesansową rezydencję zniszczony w roku 1675 przez cofające się wojska szwedzkie, a w roku 1758 przez wojska rosyjskie. Do naszych czasów zachowały się dwa wschodnie narożniki, pokryte bluszczem, będące fragmentami wysokiego domu mieszkalnego, który spełniał rolę wieży zamkowej.

ZAMEK

MAJĄTEK ZIEMSKI

Majątek zwany Zawodzie(Brückengut) ok. 1828 roku był w posiadaniu rodziny Werth. W 1857 roku był w rękach Juliusa Krüger. W 1879 roku majątek roku rodziny Krüger obejmował 260ha. W 1896 roku majątek Wilhelma Krüger obejmował 691ha gruntów. W 1914 i 1929 roku majątek należał w do Wilhelma Krüger i obejmował 266ha.

Przy drodze do stacji kolejowej znajduje się dwór z XIX wieku, ryglowy z wysokim dachem dwuspadowym, o charakterystycznych naczółkach. Obok potężna topola i stara tuja.

Wieś położona w gminie Dobra powiatu łobeskim. W 1496 roku wieś należała do rodziny von Massow. W XVII wieku podział wsi na dwa działy majątkowe. W latach 1523-1699 majątek posiadała rodzina von Dewitz, wymieniona również w 1720 roku. W 1621 roku majątek na terenie wsi posiadała również rodzina von Osten. W 1648 roku właścicielem jednego z majątków był Heinrich IV von Dewitz, który przekazał majątek synowi, Kurtowi. Po śmierci Kurta, wdowa przekazała majątek córkom, zamężnym za von Waldow, którzy posiadali dobra już w 1648 roku  i wymieniani byli w 1724 roku.  Druga z córek zamężna była za członka rodziny von Plessen(Plesse). W 1750 roku jeden z majątków posiadała rodzina von Brunnow(Brünnow). W 1756 roku dobra w rękach rodu von Behr. W latach 1756 -1762 dobra w posiadaniu rodziny von Wedell. W latach 1802-1836 właścicielami majątku była rodzina von Kathen. Wymieniony Johann Christian Gottlieb von Kathen(1770-1853). W 1798 roku ożenił się z Sophie Johanne Wilhelmine Franciske von Dewitz(1777-1846), córką Carla Heinricha Friedricha von Dewitza i Johanny Henrietty Louise von Huyssen. W 1843 roku majątek posiadała rodzina von Schmalensee. W 1851 roku majątek w rękach rodziny von Heyden. Właściciel Ferdinand von Schmalensee część dóbr   sprzedał Johannowi F. Engelbrechtowi. W kolejnych latach majątek posiadała rodzina von Veltheim. Posiadali majątek w latach 1845-1893, wymieniona Ottonie von Veltheim, z domu hrabianka von Veltheim. W latach 1905-1912 dobra posiadała rodzina von Dewitz– wymieniony Werner, zmarły w 1914 roku oraz Otto zmarły w 1918 roku. W latach 1914-1921 dobra w posiadaniu rodziny von Cretius– wymieniony Richard urodzony w 1879 roku. W latach 1926-1939 majątek posiadała rodzina von Wendorff– wymieniony Eduard, zmarły w 1931 roku oraz Paula, z domu Büsing urodzona w 1886 roku.

Pałac

Wybudowany w 1913 roku, obecnie w stanie postępującej ruiny. Po 1945 roku stacjonowały tu wojska radzieckie, później majątek upaństwowiony z utworzeniem na jego terenie PGR. Po 1990 roku w rękach AWRSP i dzierżawiony przez Szczecińskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego S.A. z s/Osowo.

Miasto gminne położone w powiecie sławieńskim. Wzmiankowana w 1205 roku(Dirlow). Nazwa niemiecka Darłowa pojawia się w 1312 roku. Obecna wprowadzona została w 1946 roku. W 1271 roku otrzymuje prawa miejskie nadane przez księcia Rugii, Wisława II. Od 1347 roku jest własnością księcia wołogoskiego Bogusława V z dynastii Gryfitów, zięcia króla polskiego Kazimierza Wielkiego. W 1382 roku w Darłowie urodził się Bogusław Pomorski, syn Warcisława VII i Marii, córki Henryka III, księcia meklenburskiego, późniejszy Eryk III, król Norwegii w latach 1389-1442,  Eryk VII król Danii w latach 1396-1439 i Eryk XIII, król Szwecji w latach 1396-1434/1435-1439, Jako Eryk I książę słupski i stargardzki w latach 1449-1459. Ożeniony z królewną angielską Filipę z dynastii Lancasterów, najmłodszą córką króla Anglii, Henryka IV. Małżeństwo było bezdzietne. Po detronizacji, będąc księciem słupskim doprowadził do rozwoju i rozbudowy miasta. Kolejnym władcą zasłużonym dla miasta był książę pomorski Bogusław X. Za czasów książąt von Hohenzollern, miasto podupadło gospodarczo. Ponowny powolny rozwój miasta następuje od połowy XIX wieku. W mieście poza zamkiem warto zobaczyć: śródmieście z zachowanym średniowiecznym układem urbanistycznym, Kościół Mariacki, którego budowę rozpoczęto w 1321 roku. W kościele znajdują się sarkofagi książąt pomorskich: Eryka I, Elżbiety księżniczki duńskiej, żony Bogusława XIV, księżnej Jadwigi, żony księcia Ulryka, brata księcia Bogusława XIV, mury obronne z Bramą Wysoką, ratusz.

ZAMEK

Budowę zamku rozpoczęto w 1352 roku. Założono go na sztucznej wyspie powstałej między Wieprzą a Kanałem Młyńskim. Wzniesiony z cegły na planie prostokąta, z wewnętrznym dziedzińcem. W latach 1449-1459 zamek rozbudowany i przebudowany przez księcia Eryka Pomorskiego. W 1622 roku zamek pozostawiony Danii. Po śmierci księcia Bogusława XIV zamek przejmują książęta von Oldenburg. W 1773 roku król Danii Chrystian VII von Oldenburg przekazał zamek królowi Prus Fryderykowi II Wielkiemu von Hohenzollern. W tym czasie na terenie zamku powstały wojskowe koszary. W okresie wojen napoleońskich na zamku powstał szpital wojskowy. W drugiej połowie XIX wieku zamek w rękach Chrystiana IX von Glücksburg. Ta dynastia posiadała zamek do śmierci Fryderyka VIII von Glücksburg. Chrystian X von Glücksburg organizuje w 1930 roku muzeum na terenie zamku. Nie zniszczony podczas II wojny światowej. W latach 1971-1988 przeprowadzono remont zamku i od 1988 roku ponownie otwarto zamek-muzeum dla odwiedzających.