Mętno /Mantel/

Miejscowość położona w gminie Resko powiatu łobeskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1325 roku. Od lat 40-tych XV wieku należała do rodu von Borck. W 1583 roku wymieniany Ulrich von Borck. W 1745 roku dobra od rodziny von Borck zakupuje porucznik Furchtegott von Bonin. W 1794 roku majątek zakupuje Leopold K.F. von Heyden. Na początku XIX wieku dość częste zmiany właścicieli. W 1804 roku wymienia się rodzinę Conrath. Wymienia się również jako właścicieli hrabiów von Willamowitz-Moellendorff. W 1840 roku majątek zakupiony przez Friedricha von Büllow. W 1890 roku kolejna zmiana właściciela- dobra w posiadaniu Heinricha Jossiasa barona von Veltheim. Ostatnim właścicielem Łagiewnik był syn Heinricha, Jossias baron von Veltheim-Ostrau.
ZESPÓL DWORSKO-PARKOWY
W północnej części wsi położony był majątek ziemski składający się z: dworu, parku krajobrazowego, budynków gospodarczych. Po zespole pozostały resztki zabudowy folwarcznej oraz park krajobrazowy o powierzchni 12 ha.
Miejscowość położona w gminie Grzmiąca powiatu szczecineckiego. Wieś o metryce średniowiecznej wymieniana w 1522, 1533, 1563, 1603, 1717 roku. Od początku istnienia do końca XVIII wieku należała do rodu von Glasenapp. W 1628 roku wieś należała do Caspar von Glasenapp. W drugiej połowie XVII wieku część wsi należała do Caspara Otto von Glasenapp, syna Wediga Gerda von Glasenapp, urodzonego w Wierzchowie 25 czerwca 1664 roku, feldmarszałeka, komendanta Berlina. Zmarł 7 sierpnia 1747 roku w Berlinie. Dnia 7 lipca 1742 roku przekazał swoje dobra w tym Lubogoszcz braciom Adamowi Kazimierzowi, Henrykowi Krzysztofowi i Pawłowi Wedigowi von Glasenapp. W 1743 roku Paweł Wedig von Glasenapp przejął całość dóbr. Po śmierci Joachima Reinholda von Glasenapp dobra dziedziczą jego synowie, którzy ugodowo przekazują wieś Ernstowi Joachimowi von Glasenapp. Od niego majątek odkupił jego brat, Leopold Kazimierz von Glasenapp. Po jego tragicznej śmierci w 1758 roku pod Świdnicą, Lubogoszcz przypadła bratankowi, Ottonowi Reinholdowi von Glasenapp. Po jego śmierci pod Torgau dobra dziedziczy kapitan Kaspar Otton von Glasenapp. Po jego śmierci dobra są w rękach wdowy, Kunegundy Zofii Agnieszki von Glasenapp. Dnia 12 sierpnia 1769 roku od wdowy majątek zakupił porucznik Joachim Reinhold von Glasenapp, który w 1771 roku sprzedaje majątek Pawłowi Wedigowi von Glasenapp. Część gruntów we wsi należała do rodu von Lode, które po wygaśnięciu rodu przejął pułkownik Fryderyk Kazimierz von Botzheim, a po jego śmierci dobra przypadły porucznikowi Joachimowi Ewaldowi von Massow. Ten ostatni w 1746 roku sprzedał majątek dyrektorowi sądowemu i tajnemu radcy finansowemu Fryderykowi von Dreger. Po nim dobra odziedziczyły jego dzieci- syn Fryderyk oraz córka Karolina Filipina Menzel. W 1760 roku sprzedali majątek Pawłowi Wedigowi von Glasenapp. Dnia 24 kwietnia 1780 roku dobra są własnością Heleny Amelii von Glasenapp, zamężnej za Karolem Fryderykiem von Ingersleben. W drugiej połowie XIX wieku dobra są w posiadaniu hrabiów von der Osten-Plathe, później von der Osten. Przez małżeństwo Marthy von der Osten dobra przechodzą w ręce rodu von Knebel-Dӧberitz. Na początku XX wieku majątek przez małżeństwo Ruth von Knebel-Döberitz przechodzą w ręce rodu von Rohr. Są w ich posiadaniu do 1945 roku.
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE
We wsi ruiny pałacu z XVIII wieku, przebudowanego w XIX wieku, położonego w parku krajobrazowym o powierzchni 5,5 ha. W sąsiedztwie założenie folwarczne składające się z z XVIII wieku, rozbudowane w XIX wieku.
Wieś położona w gminie Płoty powiatu gryfickiego. Wzmiankowana w 1320 roku kiedy była w posiadaniu rycerza Henninga von Plote, prawdopodobnie przodka baronów von Plotho. Później należała do rodziny von der Osten. Z powodów finansowych sprzedana w 1577 roku rodzinie von Blücher. Po śmierci jedynego syna Vincenza von Blücher dobra przejmuje ojciec, Christian Ludewig von Blücher. W 1729 roku od Christiana Ludewiga von Blücher wieś zakupił Matthias Conrad von der Osten ale 10 lat później wieś odkupił Christian Ludewig von Blücher. W 1754 roku majątek dziedziczą 3 jego córki: Anna Dorothea Louisa, Beata Sophia Christiana i Augusta Dorothea Ulrica. W 1755 roku wieś przejmuje Anna Dorothea Louisa zamężna za Victora Siegmunda von Miltitz. Posiadał dobra do końca XVIII wieku. Po nim majątek odziedziczyła jego siostra, Sophia Philippina von Miltitz, zamężna za Adolfa von Roth. Po niej dobra dziedziczy jej córka, Helena von Roth, zamężna za Friedricha Johanna von Eisenhardt. Przyjmują dwuczłonowe nazwisko- von Eisenhardt-Roth. W latach 1840-1865 właścicielem majątku był Ferdinand von Eisenhardt-Roth . W 1870 roku majątek liczył 3945 mórg ziemi a w 1879 roku 984,98 ha gruntów. Ostatnim właścicielem dóbr od 1925 roku był Friedrich von Eisenhardt-Roth. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa. Na terenie majątku utworzono PGR.
PAŁAC
Pod koniec XVIII wieku zbudowano dwór, rozbudowany w latach 80-tych XIX wieku o zachodnie skrzydło i neorenesansową wieżę. Ostatnia przebudowa i rozbudowa pałacu miała miejsce w latach 20-tych XX wieku. Obecnie zachowała się ściana szczytowa i wieże. W sąsiedztwie zaniedbany park krajobrazowy o powierzchni 2,3 ha.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Chociwel powiatu stargardzkiego. Prawdopodobnie założona przez rodzinę von Vossberg, po raz pierwszy wymieniona w 1248 roku. Była lennem rodu von Wedel. W 1870 roku majątek należał do Hermanna von Wedel. Prawdopodobnie pod koniec XIX wieku dobra zakupił Walter Menger. W 1910 roku majątek liczył 893 ha gruntów, a w 1928 roku majątek należący do Ernsta Menger liczył 808 ha gruntów.
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE
W południowo-zachodniej części wsi położony był zespół pałacowo-parkowy. Pozostałością po założeniu jest park krajobrazowy oraz reszki zabudowy folwarcznej.
Wieś połozona w gminie Chojna powiatu gryfińskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1332 roku(Hanszeberg) jako własność Henninga von Sydow. W XV wieku poza rodziną von Sydow występują własności rodu von Ellingen(lenno od wójta krzyżackiego Nowej Marchii otrzymał Nickel von Ellingen w 1449 roku), rodzina von Strutz oraz rada miejska Chojny. W XVI wieku część wsi należy do rodu von Wedel– fundator witraża w miejscowym kościele w 1592 roku. W 1612 roku we wsi dobra poza radą miejską Chojny posiadali bracia Caspar i Achatius von Strauss. W 1646 roku dobra we wsi kupiła rodzina von Horcker. W 1693 roku właścicielem majątku jest Adam Wilhelm von Sydow(*1650-+1710), syn Kurta Siegmunda, który wżenił się w rodzinę von Horcker. Adam Wilhelm von Sydow pochodził z V linii rodu, zwanej Hanseberg-Rehdorf(Krzymów-Stoki). Po nim majątek odziedziczył jego syn, podpułkownik Daniel Friedrich(*1675-+1727) a następnie wnuk, Wilhelm Ehrenreich(*1705-+1760). W 1748 roku Wilhelm Ehrenreich von Sydow sprzedał majątek państwowemu radcy wojenno-skarbowemu Antonowi Ludwigowi von Krüger, który zmarł w tajemniczych okolicznościach w 1762 roku w Berlinie. Jak mówi legenda został zamordowany na rozkaz króla Fryderyka II. Majątkiem przez kolejne 37 lat zarządzała wdowa, Anna Zofia z domu von Horn, zmarła w 1799 roku. Po niej majątek odziedziczyła jedna z córek, zamężna za von Zinnow. Po jej śmierci majątek przypadł jej córce, Friderike Ulrike, zamężnej za generała von Byern. Po śmierci męża w 1800 roku przekazała majątek synowi, szambelanowi dworu Karolowi Ludwigowi Alexandrowi von Byern, który w 184 roku sprzedał majątek Carlowi Friedrichowi von Wedel-Parlow. Później dość częste zmiany właścicieli. Kolejnym właścicielem dóbr był szambelan dworu Heinrich Otto von Wülknitz, w 1809 roku własność kanclerza księcia Hardenberg, od 1815 roku dyrektora banku ze Szczecina Sebert. W 1816 roku Sebert sprzedał majątek Johannowi Heinrichowi Neumann(*1769-+1849), kupcowi z Berlina. W 1840 roku nobilitowany. Z jego inicjatywy powstał nowy zespół dworski z pałacem, parkiem, zabudowaniami folwarcznymi. Po jego śmierci majątek odziedziczył jego jedyny syn, Johann Heirnich Eduard von Neumann, a od 1877 roku jego syn Heinrich von Neumann. Posiadali majątek do 1945 roku. Po drugiej wojnie światowej majątek przejęty przez Skarb Państwa i był pod zarządem Państwowego Funduszu Ziemi. Pod koniec lat 50-tych PGR, od początku lat 70-tych Kombinat Państwowych Gospodarstw Rolnych. Od 1992 roku pałac, park i dwa budynki z zespołu folwarcznego są własnością prywatną. Pałac nieużytkowany.
PAŁAC
Pałac zbudowany przez Johanna Heinricha Neumann w 1824 roku. Jest to budowla zbudowana na fundamentach z kamieni granitowych, założona planie wydłużonego prostokąta, podpiwniczony, kryty dachem czterospadowym. Położony w otoczeniu parku krajobrazowego z XVIII wieku.
PAŁACYK MYŚLIWSKI
Zbudowany przez Johanna Heinricha Neumann w latach 1824-1830. Zbudowany z cegły, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym. Położony na terenie osady Kuropatniki w otoczeniu parku krajobrazowego.