Wieś położona w gminie Kobierzyce powiatu wrocławskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1334 roku. J.Ch. Knie podaje datę 1342(Krolicz) i 1336(Krolkowitz, Crolocowicz). Początkowo wieś należała do książąt wrocławskich. W 1334 roku książę Henryk VI sprzedał wieś braciom Mikołajowi, Konradowi i Henrykowi von Weizenrodau(Waczinrode). W 1336 roku Konrad von Weizenrodau przepisał dobra swojej żonie, Katarzynie. W 1376 roku własność Ottona von der Neisse, wrocławskiego mieszczanina. W 1534 roku własność rodu von Hӧrnig(Hӧrning, Hӧrningk). W 1654 roku siedziała tu rodzina Springel von Edelstein, której przedstawiciel Balthasar Springel w 1652 roku był przez cesarza Ferdynanda III wyniesiony w poczet szlachty czeskiej z nazwiskiem von Edelstein. Właścicielem majątku w 1657 roku był Johann Stephan von Edelstein, administrator klasztoru w Legnicy, zmarły 03.07.1659r. W 1682 roku siedział tu ród von Fragstein. W 1730 roku własność rodziny von Gruttschreiber. Pod koniec XVIII wieku właścicielami wsi była rodzina von Schikfuss. Po 1800 roku majątek posiadali baronowie von Reichel. Baronowa von Reichel, z domu von Netz sprzedała majątek swojemu zięciowi, Johannowi Christophowi von Eisenhart. W 1810 roku właścicielem majątku był hrabia Johann Christoph von Eisenhart(1765-1823), syn szefa berlińskiej policji i prezydenta Berlina Johanna Friedricha von Eisenhart(zm.1804r.) i Johanny Dorothei de Witt(zm.1822). Dnia 05.08.1810 roku zamordował żonę i młodszą córkę. Po 1810 roku majątek posiadał major von Heinze a po 1830 majątek należał do spadkobierców majora. W 1845 roku właścicielem był hrabia Karl von Harach. Po 1858 roku dobra wykupił Eduard von Kramsta. W 1873 roku majątek Eduarda von Kramsty obejmował 1088 mórg. Przed 1886 roku dobra w rękach wdowy Anny von Wietersheim. Po 1894 roku właścicielem został porucznik Eugen von Wietersheim. W 1917 roku dobra w posiadaniu małoletniego syna Eugena, Hansa Christopha von Wietersheim, będącego pod opieką wdowy Marii-Theresy von Wietersheim, z domu von Colmar. Ostatnim właścicielem był Hans Christoph von Wietersheim-Kramsta. W latach 1945-46 we wsi stacjonowały wojska radzieckie. Po przejęciu majątku przez władze polskie utworzono z majątku PGR Kobierzyce a pałac zaadoptowano na mieszkania dla pracowników. Później siedziba Stacji Hodowli Roślin Kobierzyce. W klatach 80-tych przejęta przez spółkę „Chevalier”. Obecnie właścicielką pałacu jest córka Hansa Christopha, Mellita Sallai, mieszkająca w pałacu w Morawie od 2021 roku.

Pałac

Zbudowany pod koniec XVIII wieku, przebudowany w stylu neorenesansu w latach 80tych XIX wieku. Budynek zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, podpiwniczony, z użytkowym poddaszem, kryty dachem naczółkowym z lukarnami.

Wieś gminna położona w powiecie wrocławskim. Po raz pierwszy wzmiankowana w  1257 roku(Cobilwitz). W 1337 roku własność Otto von Glubosa. Od początku XVIII wieku własność rodu von Kӧnigsdorff. Od początku XIX wieku w posiadaniu rodziny von Tschirschky, wygasłej w 1841 roku. Od 1850 roku w posiadaniu duisburskiej rodziny vom Rath. Majątek stał się częścią firmy „Johann Jakob vom Rath & Co Breslau”. W 1873 roku majątek o areale 1725 mórg posiadali bracia vom Rath z Coln a/R. W 1904 roku firma połączyła się z firmą rodzinną Schoellerów tworząc „Vom Rath, Schoeller & Skene”. W 1910 roku wzmiankowana w książce adresowej jako właściciel majątku jako „Vom Rath, Schoeller & Skene, G.m.b.H. in Klettendorf”. Po 1920 roku pałac był rezydencją hrabiego Karla von Keyserlingka(1869-1928) i jego żony Johanny Skene.

Pałac

Zbudowany w 1730 roku pałac przez Samuela Regiusa von Kӧnigsdorff,  został przebudowany w 1884 roku. W 1945 roku zajęty przez wojska radzieckie, został przez nich opuszczony w 1946 roku. Po przejęciu majątku przez władze polskie zabudowania przekazano Wrocławskiemu Przedsiębiorstwu Hodowli Roslin i Nasiennictwa. W 1976 roku w pałacu funkcjonował ośrodek administracyjno-socjalny. Remontowany wielokrotnie. Od lat 80-tych stał opuszczony. W latach 90-tych XX wieku przejęty przez władze samorządowe. Został gruntownie wyremontowany z przeznaczeniem na siedzibę Urzędu Gminy Kobierzyce. Obok park krajobrazowy o powierzchni 50 ha.

Miasto gminne położone w powiecie karkonoskim nad rzeką Jedlicą. Położony na północ o centrum miasta majątek po raz pierwszy wzmiankowany w 1570 roku, kiedy to właściciel Kowar Caspar von Schaffgotsch wybudował w tym miejscu nową siedzibę. W 1634 roku cesarz skonfiskował majątek należący wtedy do Hansa Ulricha von Schaffgotsch. W 1639 roku dobra zakupuje Hermann hrabia von Czernin. Majątek rodzina von Czernin posiadała do XVIII wieku. Na krótko właścicielem był król pruski Fryderyk von Hohenzollern, który odsprzedał majątek miastu Kowary. W 1820 roku miasto sprzedało dobra Titusowi von Kopisch. W 1826 roku majątek zakupił książę Heinrich LXXIV von Reuss-Schleiz-Kӧstritz. Książęta von Reuss posiadali Nowy Dwór do 1945 roku. Pod koniec XIX wieku majątek posiadał książę Heinrich XXX wraz ze swoją żoną księżniczką Fedorą von Sachsen-Meiningen, wnuczką cesarza Niemiec Fryderyka III Wilhelma oraz prawnuczką królowej brytyjskiej Wiktorii. Małżeństwo było bezdzietne z powodu ciężkiej choroby księżnej, porfirii. Po śmierci męża w 1939 roku sama zarządzała majątkiem. W sierpniu 1945 roku popełniła samobójstwo. Ostatnim właścicielem był książę Heinrich Harry von Reuss(1890-1951).

Książę Heinrich XXX von Reuss zu Köstritz z żoną księżną Fedorą 1894r.

PAŁAC

Renesansowy dwór z 1570 roku był wielokrotnie przebudowywany. Ostatnia przebudowa miała miejsce w 1913 roku. Jest to budynek murowany, dwuskrzydłowy, z czterokondygnacyjną kwadratową wieżą. Po 1945 roku w pałacu mieścił się ośrodek wypoczynkowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych, w latach 70-tych pałac zaadoptowany na sanatorium, później siedziba nadleśnictwa. Od 1996 roku własność prywatna. Pałac otoczony parkiem w stylu angielskim z ok. 1870 roku.