Położony był na terenie województwa wołyńskiego. Obecnie w obwodzie tarnopolskim Ukrainy. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1395 roku. Założycielem zamku w Wiśniowcu był Dymitr Korybut, którego synem był Fiodor(Fedko) Nieświcki herbu własnego, protoplasta Zbaraskich. Jego potomek, syn Bazylego, Michał Zbaraski herbu Korybut(zm. po 1516r.), pan na Wiśniowcu pierwszy zaczął pisać się Wiśniowiecki. Odtąd do wygaśnięcia rodu pozostawał w rękach książąt Korybut Wiśniowieckich. Na krótko, jako posag córki księcia Andrzeja(zm.1584), Aleksandry, która poślubiła księcia Jerzego Iwanowicza Czartoryskiego herbu Pogoń Litewska, na krótko dobra te wyszły z rąk Wiśniowieckich. Powróciły jednak do nich po rozwodzie Aleksandry z jej pierwszym mężem. Początkowo należały do tzw. „linii królewskiej”. Z nich sławny Jeremi Michał książę Wisniowiecki(1612-1651), żonaty z Gryzeldą Zamoyską. Po śmierci Jeremiego i jego syna, Michała(1640-1673), żonatego z Eleonorą Marią Józefą, arcyksiężniczką austriacką, bezpotomnym, Wiśniowiec przeszedł w posiadanie księcia Dymitra Jerzego(1631-1682), żonatego 1-mo z Marianną Zamoyską, a po jej śmierci z Teofilą Ludwiką księżną Zasławską. Miał dwie córki. Wiśniowiec odziedziczył jego brat, książę Konstanty Krzysztof, żonaty 1-mo z Urszulą Teresą Mniszchówną, 2-do z Anną Chodorowską. Po nim Wiśniowiec dziedziczy jego syn, książę Michał Serwacy Wiśniowiecki(1680-1744). Trzykrotnie żonaty: 1-mo z Katarzyną Dolską, 2-do Magdaleną Czartoryską i 3-cio z Teklą Różą Radziwiłłówną. Jeden z największych magnatów polskich. Majątek jego obliczano na 14 milionów. Władał 9 miasteczkami i około 150 wsiami. Posiadał dobra na Litwie oraz majątek żony, ostatniej z rodu książąt Dolskich. On też wybudował nowy pałac, zachowany do dzisiaj. Był ostatnim z rodu Wiśniowieckich. Olbrzymi majątek podzielono pomiędzy potomków dwóch jego córek: rody książąt Ogińskich herbu Oginiec i hrabiów Zamoyskich herbu Jelita. Wiśniowiec odziedziczyła Katarzyna z Zamoyskich hrabina Mniszchowa herbu własnego(zm.1771), żona Jana Karola(1716-1759), jedyna córka Elżbiety z Wiśniowieckich Zamoyskiej. Kolejnym dziedzicem na Wiśniowcu był Michał Jerzy hrabia Mniszech(1748-1806)żonatego dwukrotnie: 1-mo z Pelagią Teresą Potocką(zm.1772), 2-do z siostrzenicą króla Stanisława Augusta, Urszulą Zamoyską(zm.1808). Po nim Wiśniowiec dziedziczy jego syn z drugiego małżeństwa, Karol Filip(1794-1846), heraldyk, genealog, żonaty z Eleonorą Cetner(1796-1871). Kolejnym dziedzicem majątku zostaje Andrzej Jerzy(1823-1905), żonaty z Anną Potocką(1827-1885), z którą miał syna Leona(1849-1901), po raz drugi ożenił się z Francuzką, Izabellą La Gartinerie. Około 1852 roku sprzedał Wiśniowiec księżnej gruzińskiej, Marii Abamelek. Kolejnym właścicielem Wiśniowca został Włodzimierz hrabia Broel-Plater herbu własnego(1831-1906), kolekcjoner, bibliofil, wydawca. Z powodów finansowych w 1873 roku sprzedaje majątek na licytacji. Dobra zakupił książę K.A. Gorczakow, który odstąpił majątek księciu Hohenlohe. Zakup majątku został unieważniony i dopiero po 1876 roku hrabia Włodzimierz traci Wiśniowiec na rzecz kupca z Kijowa, Jana(Iwana) Toll(Tolli). Po kilkunastu latach doprowadzając pałac i majątek do ruiny sprzedał dobra. Kolejni właściciele nie dbali o majątek. Dopiero za czasów Rosjanina, Pawła Demidowa pałac i majątek odzyskiwał blask. Sprzedał go w 1913 roku Zygmuntowi Grocholskiemu. Nie mając możliwości finansowych na utrzymanie i odrestaurowanie pałacu sprzedał go Sejmikowi Krzemienieckiemu, który odrestaurował pałac. Ponownie zrujnowany podczas II wojny światowej. Znaczna część zbiorów uległa rozproszeniu. Np. piece kaflowe z pałacu znajdują się na Wawelu w Krakowie.